ความคับแน่น แข็งแกร่ง แรงเสียดสีของเนื้อกับเนื้อที่รู้สึกได้ ทำให้นวลพรรณลืมกล้วยน้ำว้าและดุ้นนิ้วน้อยๆ ของตัวเองไปเลยทีเดียว
“ฮึ่ก... ”
ในอาการจวนเจียนจะถึง... ไม่ถึง ทำให้แพรขนตางอนยาวขยับพะเยิบพะยาบ ริมฝีปากห่อรัดเป็นรูกลม ดวงตาเคลิบเคลิ้มแลเลยจากบั้นไหล่ของคนที่โน้มกายลงมากระเด้าเป็นจังหวะ มองเมฆมองฟ้าละลิ่วลอยคล้ายว่าตัวเองกำลังลอยล่องท่องไปในสรวงสวรรค์ ก่อนจะหล่นวูบลงมาอยู่กับความเป็นจริง ตอนที่บั้นท้ายของลูกเขยกระแทกลงมามิดสุดโคนพวงสวรรค์
“ซี้ดส์... อ่าห์”
นวลพรรณปลดปล่อยอารมณ์ความต้องการให้ล่องลอยไปตามยถากรรม
แม้รู้ดีว่าความดื้อดึงของเขยหื่นอย่างแดเนียลและความใจอ่อนของแม่ยายผู้ตกอยู่ในอารมณ์เปล่าเปลี่ยวอย่างหล่อน อาจจะนำพาความวุ่นวายเข้ามาสู่ชีวิตของกันและกันในวันข้างหน้า
แต่นวลพรรณก็รู้ว่าหล่อนจะไม่คาดหวังอะไรจากความสัมพันธ์ในครั้งนี้ หล่อนจะไม่แย่งของรักของลูกสาว แต่ขอแบ่งปันความสุขชั่วครั้งชั่วคราวคงไมเป็นไร
“จะถึงแล้วจ้ะ... แดนน์จ๋า”
สองมือลูบไล้อยู่กับแผ่นหลังเลื่อมลื่นไปด้วยเหงื่อของชายหนุ่ม กอดรัด เร่งเร้า ให้
