"ไม หวงขนาดนั้นเลย ปกติขอก็ให้นี้หว่าทำไมคนนี้ถึงไม่ให้ว่ะไอ้น็อตไอ้เฮล"พี่คุณชายเอ่ยถามขึ้น
"เอ่อ ยิ่งอะไรที่ได้มายากๆกูแม่งยิ่งชอบเนอะไอ้พอร์ชเนอะ"พี่คนตัวเล็กที่เวย์พูดขึ้นมั่ง "ไอ้สัสพวกมึงหนิ นี่ฮันนี่น้องสาวกูห้าม!พวกมึงคนไหนยุ่งกับน้องกูเด็ดขาด!”พี่เฮลพูดด้วยนำ้เสียงจริงจังแล้วพี่เฮลก็เอามือมากอดเอวฉันไว้ด้วยท่าทางหวงเเหนอะไรจะขนาดนั้นคะ? "อ๋อ ที่เเท้ก็น้องสาวมึงถึงว่าทำไมหวงจัง แล้วมึงอ่ะไอ้น็อตจะหวงทำไม"พี่ที่เหมือนคุณชายนั้นดูเหมือนจะชื่อพี่พอร์ชน่ะเห็นพี่คนตัวเล็กเรียกแล้วพี่เขาเอ่ยถามพี่น็อต "ไอ้สัสน้องสาวเพื่อนไงเชี้ย!พวกมึงก็ถามมาก!"พี่น็อตบอกปัดๆๆ "เออแล้วมึงจะไม่แนะนำน้องมึงให้พวกกูรู้จักเลย?”พี่คนตัวเล็กเอ่ยถามพี่เฮลพลางพยักหน้ามาทางฉัน "เออเชี้ยแล้วห้ามพวกมึงยุ่งกับน้องกูเด็ดขาด!"พี่เฮลพูดพลางชี้หน้าเพื่อนๆเขาทีละคน "เออไม่ยุ่งหรอกยำ้อะไรหนักหนาสัสเฮล!"พี่พอร์ชพูด "ฮันนี่คะสองคนนี้เพื่อนสนิทพี่เองรู้จักกันมานานแล้ว คนนี่มันชื่อไอ้พอร์ช"พี่เฮลบอกฉันพลางชี้นิ้วไปทางพี่คุณชาย "ส่วนไอ้นี่ชื่อรันเวย์"พี่เฮลก็ชี้ไปทางพี่คนที่ตัวเล็กๆไงล่ะ "ส่วนนี่ฮันนี่น้องสาวกูเองเพิ่งกลับจากอเมริกา"พี่เฮลบอกพี่ทั้งสองไปพลางเกาะไหล่ฉันแล้วดันไปข้างหน้าเขา "อ้อสวัสดีค่ะพี่พอร์ชพี่รันเวย์"ฉันยกมือไหว้พี่ทั้งสองคนไปพวกพี่ๆก็รับไหว้ฉันกลับมาเหมือนกัน "อีฮันนนนนนนนน!"อุ๊ยเสียงนี้มันอีอลิซนี้หน่าเกือบลืมมันไปแล้วไหมล่ะ อลิซคือเพื่อนสนิทของฉันเองมันตามฉันไปเรียนที่อเมริกาด้วยแต่มันกลับมาก่อนฉันนะ ไม่รู้จะรีบกลับมาทำไมของมัน "อีลิซซซซซซซซ^_^"ฉันรีบวิ่งเข้าไปหามันพลางเรียกชื่อมันไปด้วย พอฉันวิ่งไปถึงมันก็คว้าร่างของฉันเข้ากอดฉันใหญ่เลย "กว่าจะมานะมึง"ฉันบอกมัน "กูขอโทษนี้กูก็มาแล้วไง"อลิซบอกฉันฉันจูงมือมันไปหาพวกพี่เฮลทันที "พี่เฮลคะนี่เพื่อนฮันนี่เองค่ะชื่ออลิซ อลิซนี่พี่เฮลพี่ชายฉันเอง" "พี่เฮลสวัสดีค่ะ"อลิซยกมือไหว้พี่เฮลพี่เฮลก็ยกมือรับไหว้อลิซทั้งสองคนมองหน้ากันแปลกๆเหมือนพวกเขาจะรู้จักกันมาก่อน แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงละ ก็อลิซกับพี่เฮลไม่เคยเจอกันมาก่อนหนิ "ส่วนนี่พวกเพื่อนๆพี่ชายฉันเอง พี่น็อต พี่พอร์ช พี่รันเวย์"ฉันแนะนำเพื่อนๆพี่เฮลให้อลิซรู้จัก "สวัสดีค่ะพี่น็อตพี่พอร์ชพี่รันเวย์"อลิซยกมือไหว้พวกเพื่อนๆพี่ชายฉันพวกพี่ๆยกมือรับไหว้อลิซ "ทำไมไอ้รามยังไมไม่มาว่ะ"เสียงพี่น็อตเอ่ยถามพี่เฮล "มันจะไปด้วยรึป่าว"เสียงพี่พอร์ชสวนตอบกลับมา "เออเมื่อคืนกูคุยกับมันเห็นมันบอกที่บริษัทยุ่งๆอ่ะ"เสียงพี่รันเวย์ไม่ได้น่ะพี่รามจะต้องไปสิ ฮันนี่อุตส่าห์อ้อนพี่เฮลจนพี่เฮลยอมแล้วถ้าพี่รามไม่ไปแผนของฮันนี่ก็พังหมดน่ะสิ ฉันหันไปมองหน้าอลิซ อลิซพยักหน้ามันรู้ว่าฉันอยากให้พี่รามไปด้วยมันเป็นแผนของฉันทุกอย่างอลิซรู้ว่าฉันรักพี่ราม "ห่า!แล้วไม่เสือกบอกกูว่าไม่ไปสัสราม"พี่เฮลสบถคำด่าพี่รามเป็นชุด พี่รามไม่ไปจริงๆๆเหรอคะพี่รามไม่รู้สึกอะไรกับฮันนี่เลยอย่างนั้นเหรอคะเดือนต่อมา ประเทศไทย ราม วยุทัศ...... "พี่ราม ไปหยิบนมในตู้เย็นให้หนูหน่อยสิคะ" เสียงเมียผมเอ่ยใช้ผัวคนนี้ไง เมียผมตอนนี้นั่งดูทีวีอย่างสบายใจเลยล่ะครับ ผมกับฮันนี่แต่งงานกันหลังจากที่ผมขอเธอแต่งงานได้อาทิตย์เดียว แล้วตอนนี้เธอก็ท้องแล้วครับ คือจริงๆแล้ว ฮันนี่ท้องได้2เดือนแล้วครับ เธอเอาที่ตรวจครรภ์สองอันมาให้ผมดูในวันแต่งงานของเรา ผมดีใจมากต่อขาต่อแขนให้ลูกไปซะหลายยกเลย แล้วตอนนี้ผมกับฮันนี่เราก็มาฮันนีมูนกันน่ะครับ เธอไม่แพ้ท้องเลย กินเยอะ หิวบ่อย ผมเลยลางานจากท่านประธานบริษัทนำเข้ารถยนต์หรูออกมาเป็าขี้ข้ารับใช้เมียจนกว่าเมียจะคลอดลูกแทน "คร๊าบบ"ผมขานรับเมีย แล้วรีบวิ่งเข้าไปหยิบนมสดที่เป็นแกลลอนให้เมียดื่มพร้อมแก้วนำ้ เป็นกล่องเมียไม่พอกินครับ สงสัยจะได้ลูกแฝดอิอิๆๆ "นี้ครับเมีย"ผมเดินเข้ามาหาเมีย แล้วรินนมใส่แก้วแล้วส่งให้เธอดื่ม เธอก็รีบรับแก้วนมสดไปดื่มอย่างไวด้วยความหิวโหย "มองอะไรคะ?"เธอเอ่ยถามผมที่นั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับเธอแล้วเอามือท้าวคางมองเธอกินแล้วยิ้มตาม "มองเมีย เมียสวย^_^"ผมบอกเธอแล้วนอนหนุนตักเธอ แล้วจูบไปที่ท้องของเธอที่ตอนนี้เริ่มจะนูนๆออกมาแล้ว ไหนเข
พี่รามชูนิ้วสามนิ้วขึ้นมาทำท่าสาบาน ฉันจึงหัวเราะให้กับความน่ารักของเขา~~~I’ll say, “Will you marry me?”~~~(ผมจะพูดว่า คุณจะแต่งงานกับผมไหม)พี่รามร้องเพลง หรือเขาถามฉัน ฉันจึงมองไปที่เขาเพื่อขอคำตอบ พี่รามก็ยิ้ม แล้วเดินไปยืนร้องเพลงที่ตอนแรกที่เขายืนอยู่~~~How many girls in the world can make me feel like this?~~~(จะมีผู้หญิงสักกี่คนในโลกนี้ที่สามารถทำให้ผมรู้สึกแบบนี้ได้)~~~Baby I don’t ever plan to find out~~~(ที่รัก ผมไม่เคยคิดว่าจะเสาะหามัน)~~~The more I look, the more I find the reasons why~~~(สิ่งต่างๆมากมายที่ผมมอง สิ่งต่างๆมากมายที่ผมหาเหตุผลว่าทำไม)~~~You’re the love of my life~~~(คุณเป็นความรักของชีวิตผม) ~~~Cause I have you~~~(เพราะผมมีคุณ) ~~~Girl, I have(ที่รัก ผมมีคุณ)~~~To get right down on bended knee~~~(จะล้มลงนอนบนตักคุณ) พี่รามเดินมาหาฉันแล้วจับมือฉันไปหอม ~~~Nothing else would ever be better, better~~~(ไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่านี้อีกแล้ว)~~~That day when…~~~(วันนั้นเมื่อ....)นี้อย่าบอกน่ะว่าที่นิ้วเขาเป็นแผล เพราะพี่รามไปฝึกดีดกีต้าร์มา โ
2เดือนต่อมา ปารีส สาธารณรัฐฝรั่งเศสตอนนี้ฉันกับพี่รามเรามาเที่ยวปารีสกัน อยู่ดีๆพี่รามก็ชวนฉันมา ฉันก็มางั้นๆๆแหละเหงาๆๆอ่ะมี๊กับแด๊ดไม่อยู่ ไปเที่ยว เพิ่มเติมคือเอาไทเกอร์กับคุณป้าแจ่มจันทร์ไปด้วย ฉันจึงเหงาที่ไทเกอร์ไม่อยู่ อลิซกับพี่เฮลก็พากันไปเที่ยว ที่บริษัทพี่รามบอกว่างานเขาหมดแล้ว เขาว่างเลยชวนฉันมาเที่ยว จากตอนแรกๆน่ะพี่รามกลับบ้านมืดทุกวัน ไม่รู้เขาไปไหน ฉันถามเขาก็ไม่ตอบ จนวันหนึ่งเขาหลับแต่ฉันเกิดตื่น ฉันจะลุกขึ้นไปเข้าห้องนำ้ ฉันจับแขนพี่รามที่กอดฉันอยู่ออกแต่พอฉันเห็นที่นิ้วพี่รามเป็นแผล ฉันก็ปลุกเขาขึ้นมาถาม แต่พี่รามก็ไม่ตอบอะไรฉัน แล้วเขาก็กลับบ้านเขาไปนอนที่บ้านเขาเลย และก็ไม่มานอนบ้านฉันอีกเลย จนกระทั่งเขาชวนฉันมาเที่ยวที่ปารีสนี้แหละ"หายไปไหนล่ะ เมื่อยแล้วน่ะ"ฉันบ่นขึ้น แล้วเอามือทุบไปตามขา ตัวเองแรงๆฉันเดินหาพี่รามจนทั่ว แต่ก็ยังไม่เจอไม่รู้เขาไปไหน ตอนนี้ฉันกำลังเดินชมหอไอเฟลอยู่ เรามาถึงเมื่อวานนี้มืดแล้ว วันนี้พี่รามก็เลย ชวนฉันออกมาเดินเล่น ฉันก็เดินชมวิวไปเรื่อยๆจนคลาดกับพี่ราม หรือว่าเขาจะเอาฉันมาทิ้งไว้ที่นี้"ตรงนั้นมีอะไรกันน่ะ คนมุงเต็มเลย "ฉันเอ่ยถาม
ห้องนอนราม"พี่ราม หนูเหนื่อยนะ หนูอยากนอน อย่าทำอะไรหนูเลยน่ะ"ฮันนี่ทำหน้าอ้อนผมทันทีที่ผมอุ้มเธอเข้ามาถึงห้องนอนของผม"ไม่ได้ครับ เพราะหนูทำพี่โกรธ"ผมบอกเธอ แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องของผม ผมจับเธอมานั่งคร่อมบนตักผม ด้วยความที่เธอใส่เดรสสั้น ทำให้ชุดของเธอถกขึ้นไป อวดขาเรียวงาม ผมเอามือลูบไล้ไปตามขาของฮันนี่ แล้วจูบปากเธออย่างดูดดื่ม เธอก็ไม่น้อยหน้าผม จูบตอบผมมือเล็กของเธอยื่นมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของผม พอเธอปลดกระดุมออกหมดแล้ว เธอก็เอามือเล็กๆของเธอลูบไล้ไปตามแผงอกแน่นๆของผม "ซี๊ดดด ฮันนี่"ผมเอ่ยชื่อฮันนี่ไปเมื่อเธอ เอามือของเธอมาหยอกเย้าเล่นบีบกับหัวนมของผม แล้วเธอก็ขยับหน้าของเธอเข้ามาซุกไซร้ซอกคอของผม ทำไมเมียนับวันยิ่งร้อนแรงว่ะ"หนูรู้ไหม ถ้าหนูทำพี่แบบนี้ หนูจะไม่ได้นอนยันเช้าเลยนะ”ผมกระซิบบอกเธอที่ข้างหูของเธอ"เหรอคะ? "เธอเอ่ยถามผมทั้งๆที่เธอยังไม่ได้เอาหน้าออกไปจากซอกคอผม เธอจึงดูดเม้มซอกคอผม ผมจึงยื่นมือไปบีบหน้าอกเธอ แล้วดึงสายเดี่ยวของเธอลงมา "พี่ราม ขาาา"ฮันนี่เงยหน้าจากซอกคอผม แล้วเรียกชื่อผมด้วยนำ้เสียงยั่วยวน แล้วเธอก็เอามือของเธอไปลูบตามใบหน้าของเธอลงมาที
"คุณฮันนี่ รึป่าวครับ"มีผู้ชายคนหนึ่ง เข้ามาโอบรอบเอวฉัน ฉันจึงหันกลับไป วันนี้ขอลืมสามีสักวันนะคะ นานแล้วที่ไม่ได้บริหารเสน่ห์เลย"ใช่ค่ะ^_^”"คุณสวยมากเลย"เขาบอกฉัน ฉันจึงยิ้มให้เขาไป"ขอบคุณค่ะ"ฉันยิ้มอย่างเขินๆอย่างมีจริตจะก้านตามแบบฉบับคาสโนวี่ชั้นที่สองของผับ AK (VIP) ราม วยุทัศ......"แม่งเอ้ย! ลูกค้างี่เง่า เมียก็งี่เง่า"ไอ้เฮลเอ่ยขึ้นมาด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด มันหงุดหงิดแล้วเสือกลากผมมากินเหล้าด้วยเนี่ยน่ะ ผับตัวเองก็มีเสือกไม่ไป มันบอกผมว่ามาอุดหนุนผับเพื่อนมั่ง ผมก็ไม่เห็นว่าไอ้คาร์มันจะเอาเงินไอ้เฮลเลยสักครั้ง"แล้วมึงจะลากกูมาด้วยทำไม กูคิดถึงเมียกู กูอยากกลับบ้าน"ผมบอกไอ้เฮลไปตามความจริง เห็นฮันนี่บ่นเหนื่อยอยู่ สงสัยผมคงจะปั้มลูกกับเธอหนักเกินไป "น้องกูไม่หนีมึงไปไหนหรอกสัสราม!"ไอ้เฮลบอกผม ผมก็มองมันอย่างเหนื่อยๆ แล้วผมก็หันไปมองไอ้คาร์ที่ตอนนี้เเม่งกระดกแก้วเหล้าเข้าปากอย่างไม่หยุด นึกว่าแดกนำ้เปล่าเถอะครับ!"แล้วมึงล่ะ เมียงี่เง่า?"ผมเอ่ยถามไอ้คาร์ ไอ้คาร์ก็หันมามองหน้าผม "เปล่า เมียกูแค่เเรด!"ไอ้คาร์บอกผม แล้วกระดกเหล้าเข้าปากต่อ นี้มันกล้าว่าเมียแรดเลเหรอว่ะเนี่ย ช
"มี๊ว่าเราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันดีกว่าตาเฮล"มี๊หันมาชวนพี่เฮล"อ๋อครับๆๆไปครับเมีย"พี่เฮลขานรับมี๊แล้วจับมืออลิซเดินออกไป แล้วทั้งหมดก็พากันเดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วยของฉัน ฉันจึงหันไปมองหน้าพี่ราม "พี่คิดถึงหนูจังเลยคะฮันนี่ ยัยเด็กขี้เซา^_^”พี่รามบอกฉันพลางจับมือฉันไปกุมไว้เขาส่งยิ้มมาให้ฉัน"หนูก็คิดถึงพี่ พี่รามรู้ไหมวันนั้นหนูกลัวมาก หนูอยู่ในห้องที่มองไม่เห็นอะไรเลย มันมืดไปหมด"ฉันบอกพี่รามแล้วเข้าไปสวมกอดเขา พี่รามก็กอดตอบฉัน"พี่ขอโทษ ต่อไปพี่จะไม่ปล่อยหนูให้คลาดสายตาพี่อีกแล้วนะครับ"พี่รามกอดฉันแน่นขึ้น"มันลวนลามหนู มันฉีกเสื้อผ้าหนู หนูกลัว หนูนึกว่าหนูจะไม่รอดแล้ว "ฉันบอกพี่ราม พี่รามกอดฉันแน่นกว่าเดิมอีก"พี่รู้ครับ พี่รู้ พี่อยู่ตรงนี้หนูไม่ต้องกลัวแล้วน่ะ ไม่มีใครทำอะไรหนูได้แล้ว"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงอบอุ่น"หนูหายใจไม่ออก มันเหมือนมีควันมากมาย จนหนูสำลักควัน""ไม่ต้องพูดแล้วคะเด็กดี ลืมมันไปให้หมดนะ หนูแค่ฝันไป แค่นั้นเอง"พี่รามบอกฉัน แล้วเขาก็ก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากฉันอย่างแผ่วเบา"พี่รามไปช่วยหนูออกมาจากที่มืดๆนั้นใช่ไหมคะ?"ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ราม พี่รามก็ก้ม