พายกรอกตามองบนอย่างเหนื่อยใจ แคเรียนกับทำงานเธอก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว นี่เขายังมาทำให้เธอเหนื่อยเพิ่มอีกเพราะอารมณ์ไม่ปกติของเขา ที่ไม่รู้ว่าเกิดเป็นอะไรขึ้นมา ถึงได้มายืนทำหน้าไม่พอใจเธออยู่แบบนี้ ทั้งที่ตอนเข้ามาในร้าน เขาก็ดี ๆ อยู่ ควรเป็นเธอมากกว่าที่ต้องโกรธเขา ที่เธอยิ้มให้แล้วเขาไม่ยิ้มตอบ แต่เธอกลับเลือกมองข้ามเรื่องนี้ไป
“อย่ามาทำหน้าแบบนี้นะพาย ตอบคำถามฉันมาเดี๋ยวนี้”
“คำถามอะไรของพี่ ฉันไม่มีอะไรจะตอบ”
“ก็กับไอ้บ้านั่น เธอสนิทกับมันเหรอ”
“ไอ้บ้านั่น ไอ้บ้าไหน พี่อย่าเรียกคนอื่นจิกหัวขนาดนี้นะ”
คาเตอร์เหยียดยิ้มออกมา ดูเหมือนเธอจะดื้อกว่าที่เขาคิด“แค่ตอบคำถามฉัน แค่นี้มันยากอะไร หรือว่า…”
“หรือว่าอะไร?”
“หรือว่ามันชอบเธอ”
“จะไปกันใหญ่แล้วพี่เตอร์ ฉันก็เพิ่งรู้จักเขาตอนมาทำงานที่นี่ รู้จักพอ ๆ กับพี่นั่นแหละค่ะ เผลอ ๆ รู้จักก่อนพี่ด้วยซ้ำ”
ร่างเล็กลอยหวือเข้าสู่อ้อมกอดเขาทันที คาเตอร์ขบกรามเข้าหากันแน่น ยิ่งเธอพูดจายั่วเขาแบบนี้ อารมณ์โมโหเขายิ่งพุ่งสูงจนยากที่จะควบคุม เผลอบีบแขนเล็กของเธอแรงจนหญิงสาวร้องออกมา
“โอ้ย!!! ปล่อยฉันนะ”พายพยายามสะบัดแขนออกจากมือหนาของเข
