“ตอนที่มันโทร.มา มันตกใจที่ได้ยินเสียงพี่ มันด่าพี่เป็นใครมารับสายได้ยังไง แล้วมันก็ด่าแบบไม่ลืมหูลืมตา” ชายหนุ่มพูดไปด้วยเสียงที่ขบขัน ก่อนจะมองไปที่น้องสาวที่ตอนนี้ยิ่งสงสัยว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นต่อ
“แล้วเกิดอะไรขึ้นต่อคะ อย่าวรรคนานมันน่าหงุดหงิดนะคะพี่ลี” หญิงสาวบอกด้วยเสียงที่เริ่มไม่ค่อยพอใจพี่ชายตัวเองแล้วเพราะลีลากว่าจะพูดจบแต่ละอย่าง
“โอเค พี่เล่าต่อแล้วครับ แล้วทีนี้พี่ก็บอกว่าพี่เป็นพี่ชายของเราแต่มันก็ไม่เชื่อ แล้วมันก็บอกกับพี่ว่า มันจะแย่งเราไปจากพี่แล้วเอาเราทำเมีย แล้วมันจะโยนมาให้พี่ใช้ต่อ” คนเป็นพี่ไม่ได้พูดอะไรต่อเมื่อเห็นว่าคนเป็นน้องนั้นเงียบไปแล้ว พร้อมสีหน้าที่ดูตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
“เขาทำไปเพื่ออะไร พี่ลีน่ากลัวมากเลยนะรู้ไหม” หญิงสาวพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือก่อนที่จะรีบปรับให้เป็นปกติ เพราะไม่อยากจดจำสถานการณ์แบบนั้นอีกแล้ว คิดทีไรก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทุกที
“นั่นแหละพี่โมโหมาก เลยให้ลูกน้องเอาเบอร์ไปสืบ พอรู้ตัวก็เอาคนไปกระทืบมัน แล้วก็ให้คนตามดูมัน” คนเป็นพี่เอ่ยยาวเหยียดถึงขั้นตอนการลงโทษไอ้เลวนั่น ที่มาทำระยำกับน้องสาวเขา
“แต่โดนจับไปแล้ว หวังว่าจะไม่ออกมาทำอะไรแบบนี้อีกนะคะ” หญิงสาวได้แต่ภาวนาขอให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นแค่กับเธอคนเดียวก็พอแล้ว เมื่อดูเวลาหญิงสาวก็เอ่ยบอกพี่ชายว่ามันเริ่มดึกแล้ว ขับรถกลับดึกมันอันตราย เลยให้พี่ชายรีบกลับเสียแต่ตอนนี้ จะได้ถึงบ้านไม่ดึก
“พี่อุตส่าห์มาหาเพราะเป็นห่วง ไล่พี่กลับบ้านเฉยเลย น่าน้อยใจนะเนี่ย” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นโดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองนั้นยังง้อน้องสาวคนดีของตัวเองยังไม่ได้ แถมยังจะมางอนน้องสาวตัวเองอีก
“พี่ไม่มีสิทธิ์พูดคำนั้นนะคะพี่ลี ในเมื่อเป็นคนที่ไม่ง้อหนูก่อนแถมยังหนีไปเที่ยวกับสาวที่ไหนก็ไม่รู้อีก” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับมองไปที่พี่ชายของตัวเอง และกล่าวโทษอีก 1 ข้อหา
หญิงสาวยืนเท้าเอวมองพี่ชายยืนทำหน้ามีพิรุธอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาคนเป็นพี่ทำตัวไม่ถูกอยู่แล้วยิ่งทำตัวไม่ถูกเข้าไปอีก ความลับไม่มีในโลกจริง ๆ สินะ คนเป็นพี่ได้แต่ยืนพึมพำกับตัวเองอย่างสำนึกผิด ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กและยอมรับผิดว่าเขานั้นไปเที่ยวจริง
“พี่ขอโทษครับ เจ้าหญิงของพี่” เมื่อสำนึกผิดได้ดังนั้นก็เปลี่ยนสรรพนามการเรียกน้องสาวทันทีเพื่อขอความเห็นใจ เพราะน้องเขาต้องให้อภัยแน่นอน
“มุกนี้มันเก่าเกินไปแล้วค่ะพี่ลี เอาไว้ใช้กับคุณแม่เถอะนะคะ บอกมาเลยนะคะว่าพี่ไปที่ไหนกับใคร” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบเพราะเริ่มโกรธพี่ลีขึ้นมาอีกครั้งแล้ว
“คนดีของพี่ เจ้าหญิงน้อยของพี่ อย่าโกรธพี่เลยนะพี่สำนึกผิดไม่ทันแล้วครับ ผู้หญิงคนนั้นเป็นเลขาฯ ของพี่ครับ เราเคยเป็นเพื่อนกัน” เมื่อมองจากสีหน้าของน้องสาวแล้วดูท่าจะโดนโกรธอีกเช่นเคย จึงพูดดักไว้ก่อน
“พี่ใบเตย ?” คนตัวเล็กเอ่ยขึ้น เพราะว่าเธอดูไปดูมาแล้วในรูปนั้น ที่มองจากด้านหลังนั้นเหมือนพี่ใบเตยที่เคยรู้จักเพราะเพื่อนของพี่ลีเคยมาที่บ้านแค่ไม่กี่คน และพี่ใบเตยเป็นคนที่น่ารักมาก
“พี่ยังไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้เอาเรื่องนั้นไว้ก่อน เราหายโกรธพี่ก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะออกรถให้เราเอาไว้ขับไปมหาวิทยาลัยจะได้ไม่ต้องหารถกลับคอนโดฯ เอง” คนเป็นพี่เอ่ยขึ้นก่อนจะยิ้มให้น้องสาว
“เรื่องรถหนูโอเค ส่วนเรื่องผู้หญิงหนูจะยังไม่บอกคุณพ่อกับคุณแม่” คนตัวเล็กดีใจที่จะได้รถแต่ก็ต้องเก็บทรงไว้ก่อน แต่เรื่องสาวของพี่ลีเธอจะปล่อยก่อนก็แล้วกัน
“ขอบใจมาก เจ้าหญิงน้อยของพี่” คนเป็นพี่สวมกอดผู้เป็นน้องสาวก่อนจะขอตัวกลับก่อน และก่อนจะออกไปก็ได้บอกกับเธอว่ารถจะมาพรุ่งนี้เช้า กุญแจจะฝากไว้ที่ประชาสัมพันธ์
เมื่อพี่ชายได้กลับไปหญิงสาวก็ได้กลับมาอยู่กับตัวเอง นั่งทบทวนเหตุการณ์ในวันนี้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง และหลังจากนี้ต้องระวังตัวมากแค่ไหน อีกทั้งการที่ได้เจอเหตุการณ์นี้มันทำให้เธอนั้นได้เห็นมุมที่ไม่เคยได้เห็นของพี่พีทชายหนุ่มที่เธอชอบ เขามีทั้งด้านอารมณ์โกรธ ด้านที่อบอุ่นในตอนที่เขาปลอบประโลมเธอ และมุมที่ดูขี้เล่นของเขา เขาก็แค่ผู้ชายหน้าโหดคนหนึ่งที่ใจดีและน่าคบหาเอามาก ๆ ในเมื่อเขาไม่มีแฟนอย่างที่เขาบอก เธอก็จะเดินหน้าจีบเขาแบบไม่ต้องลังเลอะไรอีกแล้ว
“หลังจากนี้ พี่พีทเตรียมตัวรับความรักจากหนูไปเยอะ ๆ เลยนะ”
