Share

บทที่ 326

Author: จิ้งซิง
เพียงแต่ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนอยากจะระบายความโกรธแทนนาง ถึงได้ร่วมมือกับฝ่าบาทแสดงละครฉากนี้

ก็เป็นเพราะฮ่องเต้น้อยยังทรงพระเยาว์ ถึงได้ทรงเล่นสนุกไปกับท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน

แต่ในเมื่อคนสกุลเวินมาหานางเพราะเรื่องนี้แล้ว นางจะไม่เก็บดอกเบี้ยสักหน่อยได้อย่างไร?

“เจ้ายังกล้าพูดอีก ต้องเป็นเจ้าที่ไปทูลฟ้องอะไรต่อหน้าฝ่าบาท ถึงทำให้เวินเยวี่ยตอนนี้นางถูกขังอยู่ในวัง ออกไปไม่ได้ เจ้า...”

อันที่จริง เวินหย่าลี่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับการที่เวินเยวี่ยเข้าวัง เพียงแต่ก่อนหน้านี้ นางมักจะอยู่ข้างพี่ชายของนางเสมอ

ในเมื่อพี่ชายของนางพูดแล้วว่าเวินเยวี่ยไม่สามารถอยู่ในวังได้ ต้องพาเวินเยวี่ยออกไปให้ได้ นางจึงทำได้เพียงทำตาม

แม้ว่าผลลัพธ์ที่ทำออกมาจะไม่ดีมากนัก แต่ก็เรียกได้ว่า “มีแต่จะทำให้เรื่องแย่ลง”

อย่างเช่น ปากของนาง มักจะพูดจาโดยไม่คิดอยู่เสมอ

“ชู่”

เวินหย่าลี่ยังไม่ทันพูดจบ เวินซื่อก็ยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปาก ทำท่าทางให้นางเงียบ

“ฮูหยินจงหย่วนโหว คำพูดบางคำพูดมั่วๆ ไม่ได้ คุณหนูหกสกุลเวินอยู่ในวังเพื่อเรียนรู้กฎระเบียบ เพื่อที่จะเข้าวังเป็นพระสนม ตอนนี้ท่านกลับบอกว่านางถูกกักขังอย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
WLFJ
ญาติฝั่งพ่อนี่ก็ร้ายเหลือ อาศัยฐานะของแม่นางเอก แต่ดูถูกขา ไอ้พวกเลว
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 818

    เมืองเซิ่งเสวี่ยเงาร่างผอมเล็กหลายร่างทะลุผ่านตรอกซอกซอย วิ่งไปที่เรือนหลังหนึ่งที่อยู่ริมถนน คว้าขอบหน้าต่างไว้ แล้วตะโกนเสียงดังเข้าไปด้านในด้วยความตื่นเต้น...“พี่ปาฟาง พี่ปาฟาง!”“รีบออกมา มีข่าวดี!”“ไม่ใช่เรื่องดี แต่เป็นของดี!”“รีบออกมาสิพี่ปาฟาง เร็วเข้า!”เสียงเด็ก ๆ จ้อกแจ้กจอแจดังเอะอะจนทำให้ชายหนุ่มข้างในทนไม่ไหวจริง ๆ แคะหูไปพลางสวมเสื้อผ้าไปพลางแล้วออกมา“มาแล้ว มาแล้ว เสียงดังเอะอะมีเรื่องอะไรกัน”“เฮ้อ พี่ปาฟาง พี่ขยับตัวเร็วหน่อยสิ! คราวนี้มีของดีจริง ๆ!”เหวินปาฟางสีหน้าจนปัญญา “ได้ ๆ ข้าก็ออกมาแล้วนี่ไง รีบบอกมา มีเรื่องดีอะไรของดีอะไรที่ทำให้พวกเจ้าตื่นเต้นขนาดนี้? ไม่อยู่บ้านรอกินปิ้งย่างกันหรือ?”หลังจากเหวินปาฟางเดินเข้ามาใกล้ เด็กชายอ้วนกลมที่อยู่หน้าสุดก็เบาเสียงลงทันที ก่อนจะพูดกับเขาอย่างลึกลับ “พี่ปาฟาง เมื่อวานนี้ ตอนที่พวกเราหลายคนไปวิ่งเล่นกันที่ภูเขาเถี่ย ได้เจอของดีอย่างหนึ่งอยู่บนยอดเขา หน้าตาดูเหมือนดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน สวยมากเป็นพิเศษ!”“ใช่ ๆ ๆ! สวยมากเป็นพิเศษจริง ๆ!”“พี่ปาฟาง ดอกไม้นั่นมีสีแดงเพลิง เหมือนเปลวไฟ!”เด็ก ๆ หลายค

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 817

    ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ฟ่านจงก็ไม่ได้โง่เขลาเกินไปจริง ๆบางทีสิ่งที่ธิดาศักดิ์สิทธิ์พูดอาจจะเป็นความจริง แต่หากพวกเขาเปิดเผยทุกอย่างในตอนนี้ บอกเรื่องอันปี่เค่อที่อยู่เบื้องหลังแก่ธิดาศักดิ์สิทธิ์และอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนโดยตรงแล้วล่ะก็ พวกเขาอาจจะตายเร็วขึ้น!ไม่ได้ พวกเขาต้องถ่วงเวลาไว้ก่อนตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา!สกุลฟ่านยังอยู่ มารดายังอยู่ มารดาจะหาวิธีช่วยพวกเขาอย่างแน่นอน!ซิ่วซิ่ว จงฉลาดขึ้นอีกหน่อย นึกถึงสิ่งที่พ่อมักจะสอนเจ้าอยู่เสมอ อย่าพูด!ในขณะนี้ฟ่านจงกังวลว่าฟ่านซิ่วซิ่วจะโกรธจัด จนระเบิดเรื่องอันปี่เค่อออกมาโดยตรงแต่ฟ่านซิ่วซิ่วที่อยู่ห้องติดกับกลับสายตาเลือนราง จับจ้องไปที่เวินซื่อพร้อมพูดว่า “เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าอยากรู้ เช่นนั้นข้าก็จะบอกเจ้าคนที่สมคบคิดกับสกุลฟ่านของเราก็คือ...”นางจงใจยืดน้ำเสียงออกไป จากนั้นก็ทำเสียงดังขึ้นมาทันใด...“นั่นก็คือพ่อของเจ้า เจิ้นกั๋วกง!”ลูกสาวสุดที่รัก!ฟ่านจงแทบจะกระโดดด้วยความดีใจเมื่อได้ยินคำตอบจากฟ่านซิ่วซิ่วที่อยู่ห้องติดกันใช่ ๆ ถูกต้อง!คำตอบนี้เป็นคำตอบที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง!ไม่เพียงเป็นเพราะเวินซื่อเท่านั้น แต่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 816

    “ต้องการใบหน้าของข้าหรือ เจ้ายังไม่คู่ควร!”ทันทีที่สิ้นเสียงของเวินซื่อ แสงเย็นเยียบก็แวบขึ้นในมือของนาง“คิก...!”คมมีดในมือของเวินซื่อกรีดใบหน้าของฟ่านซิ่วซิ่วอีกครั้งเสียงกรีดร้องและคำด่าทอของฟ่านซิ่วซิ่งดังก้องไปทั่วห้องลับอีกครั้งมองดูเลือดและไขมันที่เพิ่มมากขึ้นบนใบหน้านั้นของนาง ยิ่งเห็นก็ยิ่งน่าขยะแขยงจริง ๆหากไม่รู้เรื่องราวภายใน แค่มองดูใบหน้านั้นของฟ่านซิ่วซิ่วก็งดงามมากจริง ๆ แดงเรื่อในความขาว ผิวพรรณเกลี้ยงเกลาแต่หากได้รู้เรื่องราวภายใน รู้ว่าสีแดงเรื่อในความขาวนั้นคือเลือดของหญิงเหล่านั้น และผิวพรรณที่เกลี้ยงเกลาก็คือน้ำมันจากศพเหล่านั้น ใครจะกล้ามองดูใบหน้านี้ตรง ๆนี่คือใบหน้าที่สร้างขึ้นจากชีวิตและศพของผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วน!ส่วนฟ่านซิ่วซิ่วนั้น หญิงงามอะไรกัน เป็นปีศาจหญิงที่กระหายชีวิตมนุษย์ โหดเหี้ยมไร้ความปรานีต่างหาก!“ตอนนี้เจ้ากลายเป็นนักโทษไปแล้ว ยังคิดว่าทำเช่นนี้ยังสามารถข่มขู่ข้าได้ หรือว่าสกุลฟ่านของพวกเจ้าจะมีทางหนีทีไล่เอาไว้?”เวินซื่อส่งเสียงยิ้มเยาะทันทีที่ฟ่านซิ่วซิ่วเงยหน้าขึ้น เลือดและน้ำมันบนใบหน้าก็ไหลเข้าไปในปากของนาง ฟ่านซิ่วซ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 815

    “โทษประหารชีวิต? น่าขัน ข้าทำผิดอะไร? ไหนเจ้าลองพูดออกมาให้ข้าฟังสักหน่อยสิ”ฟ่านซิ่วซิ่วซิ่วหัวเราะลั่นอีกครั้ง ในเวลานี้นางยังยืนกรานปฏิเสธเวินซื่อก้าวเท้าเดินไปยังแท่นหินทางด้านหนึ่ง สายตากวาดผ่านอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่อยู่ด้านบน“เมื่อครู่บอกว่า ให้เจ้าดูที่แห่งนี้ให้ดี ๆ แต่เจ้ากลับสนใจใบหน้าของข้า ในเมื่อเห็นใบหน้าของข้าทั้งหมดแล้ว ทำไมไม่ลองดูที่แห่งนี้ใหม่อีกครั้งล่ะ สิ่งของหลายอย่างถูกย้ายออกไปแล้ว ค่อนข้างว่างเปล่า แต่เจ้าก็น่าจะจำได้กระมัง?”“ที่นี่...”ฟ่านซิ่วซิ่วซิ่วขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นนางก็เบิกตาทั้งสองกว้าง “พวกเจ้าบุกเข้าไปในที่ว่าการเจ้าเมืองหรือ?!”เป็นไปไม่ได้!ข้างในมีปรมาจารย์กู่เฝ้าอยู่ คนเหล่านี้จะบุกเข้ามาได้อย่างไร!ช้าก่อน หรือว่า...?!“เป็นถึงผู้ใต้บังคับบัญชาของอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนก็ยังเลี้ยงดูดูปรมาจารย์กู่ด้วยหรือ?”“เดาผิดแล้ว”เวินซื่อถืออุปกรณ์ลงโทษชนิดหนึ่งในนั้น เดินมาถึงตรงหน้าฟ่านซิ่วซิ่วซิ่ว “ปรมาจารย์กู่เก่งกาจมาก แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่ชอบปรมาจารย์กู่ กลุ่มคนต่างเผ่าได้รุกรานดินแดนของราชวงศ์หมิงโดยพลการ เข้าๆ ออก ๆ อาณาเขตของราชวงศ์หม

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 814

    “อะ...อะไรนะ?”ตอนที่พาเข้ามา ฟ่านซิ่วซิ่วถูกปิดตาไว้ บวกกับแสงเทียนด้านในได้ดับลงจำนวนหนึ่ง เหลือเพียงแสงเทียนสีเหลืองสลัว ๆดังนั้นฟ่านซิ่วซิ่วจึงจำไม่ได้จริง ๆ ว่าที่นี่คือที่ไหนเมื่อนางได้ยินคำพูดนี้และลืมตาขึ้นอีกครั้ง แวบแรกนางไม่ได้มองไปรอบ ๆ แต่สายตากลับถูกดึงดูดไปที่ร่างที่อยู่ห่างออกไปสามเมตรตรงหน้า“เจ้า...เจ้าคือใคร?”เวินซื่อเห็นนางจ้องมองตัวเองอยู่ตลอดเวลา แววตานิ่งไม่ไหวติง นางดูเหมือนจะนึกอะไรออกบางอย่าง จึงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพลางเอ่ยว่า “ข้าคือ...เวินซื่อ และเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ฝูหมิงที่เจ้ากำลังตามหา”“เจ้าคือธิดาศักดิ์สิทธิ์ฝูหมิงอย่างนั้นหรือ?”เสียงที่อ่อนแรงอยู่แล้วของฟ่านซิ่วซิ่วได้ดังขึ้นอย่างฉับพลัน สายตาและน้ำเสียงของนางแฝงไว้ซึ่งความเหลือเชื่อ“เป็นไปไม่ได้...ภาพวาดเหมือน เจ้าดูแตกต่างจากในภาพวาดเหมือนอย่างสิ้นเชิง!”ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาก็ดี อากัปกิริยาก็ดี หรือแม้แต่จะว่ากันด้วยเรื่องอุปนิสัย ล้วนแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เป็นคนละคนกันอย่างชัดเจน!เวินซื่อหัวเราะเบา ๆ “บางทีภาพวาดเหมือนที่เจ้ากำลังดูอยู่อาจจะไม่ใช่ตัวข้ากระมัง”ฟ่านซิ่วซิ่วจ้องเขม็ง

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 813

    หากปรมาจารย์ตัวอ่อนกู่เชื่อถือไม่ได้ เช่นนั้นก็เชิญคนอื่นมารับตำแหน่ง!อันที่จริงพันธมิตรที่มีมากที่สุดของตระกูลฟ่านก็คือปรมาจารย์กู่แน่นอน หากต้องการรับมือเป่ยเฉินหยวนแล้วล่ะก็ แค่จัดการกับปรมาจารย์กู่รุ่นหลังผู้นั้นยังไม่เพียงพอจำเป็นต้องจับตัวธิดาศักดิ์สิทธิ์ฝูหมิงให้ได้!มีเพียงการจับตัวนางไว้เท่านั้น ถึงจะสามารถข่มขู่เป่ยเฉินหยวนได้ฟ่านจงคิดเช่นนี้ แต่กลับไม่รู้ว่าบุคคลที่เขาต้องการจัดการและจับกุมนั้นความจริงแล้วเป็นคนคนเดียวกันสำหรับวิธีการที่เขาจะจับเวินซื่อมาเป็นตัวประกันนั้นได้ผลก็จริงอยู่ แต่น่าเสียดายที่เป่ยเฉินหยวนได้นำเขาไปหนึ่งก้าวแล้ว“พาคนขึ้นมา”เป่ยเฉินหยวนดูเหมือนจะไม่สนใจห้องลับที่ว่างเปล่านี้มากนัก และไม่สนใจ “หลักฐาน” เหล่านั้นที่ถูกย้ายออกไปตั้งนานแล้วด้วย หลังจากมองดูสภาพแวดล้อมโดยรอบแล้ว ก็สั่งให้คนกุมตัวฟ่านจงเข้ามา จากนั้นก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยกมือขึ้นออกคำสั่งอีกครั้ง “ช่างมันเถอะ กุมตัวเขาไปที่ห้องข้าง ๆ ให้พื้นที่ใต้เท้าฟ่านได้ตรึกตรองบ้าง”พื้นที่ตรึกตรองอะไรกัน?ตอนนี้ฟ่านจงยังไม่รู้ว่าเป่ยเฉินหยวนกำลังเล่นลูกไม้อะไรอยู่จนกระทั่งในช

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status