ภายในบ้านมันดาลิน... บรรยากาศเงียบสงบเหมือนเดิม แต่หัวใจของคนในบ้านไม่เหมือนเคย สุฮาฟื้นตัวจากโรงพยาบาล และกลับมานั่งตรงโซฟาที่เธอเคยนั่งเงียบ ๆ ทุกวัน
แต่วันนี้...เธอไม่ได้เงียบอีกต่อไป “แม่รู้หมดแล้ว” สุฮาเอ่ยขึ้นเบา ๆ ขณะจับมือนุ่มของมะลินแน่น
“เรื่องความจริงที่พวกเธอแต่งงานกันเพราะสัญญา แม่รู้...ว่ามันเจ็บ”
“แต่มะลิน” เธอจ้องลึกลงไปในดวงตาของหญิงสาวตรงหน้า “แม่รู้...ความจริงใจที่หนูมีให้บ้านเรา มันไม่เคยปลอม”
มะลินน้ำตาซึม แต่ไม่กล้าปล่อยให้มันไหล “แม่รักหนูเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง และถ้าวันหนึ่ง...หนูยังอยากเป็นภรรยาอิคชาน อยากเป็นแม่ของอาชิน...บ้านนี้พร้อมเสมอสำหรับหนู”
“ขอบคุณนะคะแม่...” เสียงของมะลินเบาเกินจะกลั้นสะอื้น
ใจเธอรู้ดีเธอมีที่ยืนในบ้านหลังนี้และในใจทุกคน ยกเว้นเขา อิคชาน มันดาลิน เขาไม่เหลือเธอในหัวใจอีกแล้วหลังจากคำนั้นหลุดไป แม่ของเขาเข้าโรงพยาบาลเพราะเธอ
“ถึงแม้หนูจะอยากอยู่...”
“แต่หนูไม่สามารถยืนอยู่ตรงที่ที่เขา...ไม่มองเห็นหนูได้หรอกค่ะ”
บ่ายวันเดียวกัน “คุณมะลินครับ” เสียงจากสิงนาทดังขึ้นพร้อมเอกสารในมือ
“ทนายมาถึงแล้วครับ”
มะลินเดินลงมาจากชั้นสอง สวมเสื้อคอกลม
