“ถุงยาง ขว้างทิ้งแม่ง”
“เฮีย ทิ้งทำไม?” เฮียโยนกล่องถุงยางลงถังขยะ คือเป็นสิบกล่องเลยนะเอาไปบริจาคก็ได้นี่ เดี๋ยวนี้เขารณรงค์เรื่องเพศจะตายไป หรือไม่ก็เอาไปแบ่งพี่บอยหรือไม่ก็ลูกน้องคนอื่นๆ ในสนามก็ได้ เพราะกล่องยังไม่ได้แกะแพ็คเอาไว้อย่างดี...
แล้วทำไมฉันต้องเดือดร้อนกับถุงยางพวกนั้นด้วย
“ไม่ใช้แล้ว แล้วก็จะไม่ใช้ตลอดไป”
“เสียดาย ตั้งเยอะตั้งแยะ”
“ไม่ต้องมองกูแบบนั้น ไม่มีใครใส่ไซส์กูได้ นอกจากไอ้กรณ์กับไอ้พายุ”
“เคยเอาออกมาวัดกันหรอเฮีย”
“เออ”
“หน้าแดงทำไม ทำเป็นอาย” เปล่าสักหน่อย แค่ตกใจว่าพวกเฮียๆ ไม่มีอะไรเล่นกันแล้วหรือไง ถึงได้ควักไอ้นั่นออกมาวัดกัน โอ๊ย เห็นภาพเลย
“แสบจ๋า มีลูกให้เฮียเร็วๆ นะ” เวลาอ้อนก็อ้อนซะจนใจระทวยเลยนะ ฉันก็อยากมีไม่ใช่ไม่อยาก คิดถึงตัวเล็กที่ต้องจากไปทุกวัน บางครั้งก็สะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึกแล้วร้องไห้ ลำบากเฮียทุกครั้งมันพาลทำให้เฮียนอนไม่หลับไปด้วย
“ก็อยากมีเร็วๆ เหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าเขาจะมาเมื่อไหร่”
“เดี๋ยวเขาก็มา มีแม่กับพ่อที่น่ารักรอเขาแบบนี้ อีกไม่นานเขาต้องมาแน่นอน” อบอุ่นจังเลย ฉันปีนขึ้นอกเฮียแล้วเอาหน้าแนบซุกไว้ นอนนิ่งอยู่แบบนั้น มันทำให้รู้สึ
