Novels by NITa'vianna

3 เดือนต่อมา“ไอ้ยุ ไอ้ยุโว้ยยยย อยู่ไหนวะ กูมาเยี่ยม”“เออๆ ได้ยินแล้ว อยู่นี่ มึงตะโกนเสียงดังทำไมวะ เมียกูหลับอยู่” แกงค์นรกมาเยือนวันนี้มาแค่สองคน ไอ้พายุกับไอ้กรณ์ ดีแล้วที่มากันครบไม่อย่างนั้นปวดหัวแย่ ลำพังแค่รับมือกับอารมณ์ขึ้นลงของเมียก็แย่อยู่แล้ว“แล้วมึงหอบอะไรมาเต็มเลย เมียกูยังไม่คลอด” ในมือของพวกมันมีทั้งกระเช้าอาหารเสริมแล้วก็ผลไม้เยอะแยะเต็มไปหมด“เอามาเยี่ยมมึงนั่นแหละ รับๆ ไป หนัก” ผมยื่นมือไปรับของจากพวกมัน“เยี่ยมอะไรของพวกมึง กูสบายดี”“กูเห็นไม่โผล่หัวไปหาเพื่อนฝูงบ้างเลย ได้กินอะไรบ้างหรือเปล่า หรือว่าโดนเมียใช้จนไม่มีเวลา แล้วนี่มึงทำอะไรอยู่”“ซักผ้า แล้วก็กำลังจะเก็บกวาดบ้านนิดหน่อย” ผมบอกพวกมันก่อนจะเดินนำแขกดอยชวนเข้ามาคุยในบ้าน ต้องเรียกแบบนี้ถึงจะเหมาะกับพวกมันที่สุด อุตส่าห์มาหาถึงบ้านคงไม่พ้นเรื่องเดียว“แดกเหล้ากันเหอะว่ะ เล่นแม่งกลางวันแสกๆ นี่แหละ” ไอ้พายุเอ่ยออกมาก่อนใคร นึกแล้วว่าต้องมีอะไรถึงได้เหาะกันมาถึงนี่“กูยังซักผ้าไม่เสร็จ มึงนั่งแดกกันก่อนเลย เดี๋ยวกูเตรียมอุปกรณ์ให้”“อิจฉาเมียมึงว่ะ ไปเป็นผัวกูสักวันมั้ยไอ้ยุ”“ขนลุกไอ้เชี้ยกรณ์ มึงก็ร

4 เดือนต่อมาในวันที่แสงแดดสดใส อากาศสดชื่นเหมือนยืนบนตูดเต่าฉันนั่งสูดอากาศบริสุทธิ์อยู่สวนข้างบ้าน เก้าอี้ไม้แบบเหยียดยาวพร้อมกับเบาะนุ่มๆ ที่เฮียซื้อมาให้ช่างเหมาะกับการนอนอ่านหนังสือเป็นอย่างมาก หนังสือเกี่ยวกับเด็กๆ และการเริ่มต้นป็นคุณแม่มือใหม่วางกองเป็นตั้ง ฉันนั่งอ่าน นอนอ่าน วนซ้ำไปมาอยู่หลายรอบ ฉันอยากดูแลตัวเล็กให้ดีที่สุดและเตรียมความพร้อมการเป็นคุณแม่เอาไว้ให้พร้อม อย่างน้อยๆ มันก็เป็นความรู้พื้นฐานให้ฉันได้รู้อะไรบ้างเกี่ยวกับการดูแลตัวเล็กเบื้องต้นหกเดือนที่ฉันอุ้มท้อง ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่มีความสุข ทุกวันคือความสุข มีเฮียอยู่ข้างๆ คอยให้กำลังใจในวันที่ฉันแพ้ท้องหนักจนกินอะไรไม่ได้ คอยนั่งลูบหลังให้เวลาวิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำ แม้ว่าจะเช้ามากเฮียก็ยังพยายามถ่างตาขึ้นมานั่งอยู่ข้างๆ ฉัน“แสบส้มตำได้แล้ว กินเลยมั้ย” รู้อะไรมั้ยว่าเฮียไปเข้าคอร์สเรียนอาหารอีสานมา ค่าเรียนแพงแค่ไหนก็สู้เพราะไม่ยอมไปขอสูตรเด็ดจากเจ้ขายส้มตำหน้าปากซอย โคตรขำ ยิ่งอยู่ด้วยเฮียก็ยิ่งทำตัวตลก โคตรเป็นสีสันของลูกกับเมียเลยรู้มั้ย ยอดคุณพ่อของลูก ยอดผัวของน้อง“ยกมาเลยค่ะ แล้วเฮียก็ต้องมานั่งกินกับ

“ถุงยาง ขว้างทิ้งแม่ง”“เฮีย ทิ้งทำไม?” เฮียโยนกล่องถุงยางลงถังขยะ คือเป็นสิบกล่องเลยนะเอาไปบริจาคก็ได้นี่ เดี๋ยวนี้เขารณรงค์เรื่องเพศจะตายไป หรือไม่ก็เอาไปแบ่งพี่บอยหรือไม่ก็ลูกน้องคนอื่นๆ ในสนามก็ได้ เพราะกล่องยังไม่ได้แกะแพ็คเอาไว้อย่างดี...แล้วทำไมฉันต้องเดือดร้อนกับถุงยางพวกนั้นด้วย“ไม่ใช้แล้ว แล้วก็จะไม่ใช้ตลอดไป”“เสียดาย ตั้งเยอะตั้งแยะ”“ไม่ต้องมองกูแบบนั้น ไม่มีใครใส่ไซส์กูได้ นอกจากไอ้กรณ์กับไอ้พายุ”“เคยเอาออกมาวัดกันหรอเฮีย”“เออ”“หน้าแดงทำไม ทำเป็นอาย” เปล่าสักหน่อย แค่ตกใจว่าพวกเฮียๆ ไม่มีอะไรเล่นกันแล้วหรือไง ถึงได้ควักไอ้นั่นออกมาวัดกัน โอ๊ย เห็นภาพเลย“แสบจ๋า มีลูกให้เฮียเร็วๆ นะ” เวลาอ้อนก็อ้อนซะจนใจระทวยเลยนะ ฉันก็อยากมีไม่ใช่ไม่อยาก คิดถึงตัวเล็กที่ต้องจากไปทุกวัน บางครั้งก็สะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึกแล้วร้องไห้ ลำบากเฮียทุกครั้งมันพาลทำให้เฮียนอนไม่หลับไปด้วย“ก็อยากมีเร็วๆ เหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าเขาจะมาเมื่อไหร่”“เดี๋ยวเขาก็มา มีแม่กับพ่อที่น่ารักรอเขาแบบนี้ อีกไม่นานเขาต้องมาแน่นอน” อบอุ่นจังเลย ฉันปีนขึ้นอกเฮียแล้วเอาหน้าแนบซุกไว้ นอนนิ่งอยู่แบบนั้น มันทำให้รู้สึ

1 ปีผ่านไป“ขันหมากมาแล้วแก”“ไหนๆ โห ดูเพื่อนเจ้าบ่าวแต่ละคนดิ โคตรหล่อ เห็นแล้วอยากเสียตัวเลยอะ” ลำไยชะนีทั้งสองนางมาก เพื่อนเจ้าสาวของฉันมีแค่สองคนนี้นี่แหละ หนูแหวนกับแตงโม ก่อนวันงานก็มีสองนางนี่แหละที่ช่วยเตรียมนู่นจัดนี่อยู่ตลอด เพื่อนน้อยแต่ชัวร์ ถ้าไม่ได้สองคนนี้ฉันก็แย่เหมือนกัน หลายเรื่องที่คาดไม่ถึงก็มีสองคนนี้นี่แหละที่คอยซับพอร์ตอยู่ข้างหลังตลอดเวลา เรียนจบแต่ความเป็นเพื่อนก็ยังไม่จบนี่เนอะ“เสือทั้งนั้น ชอบแบบนี้กันเหรอ” ตัดเฮียทามไปเพราะเฮียทามคนรักเมีย บูชาเมียเหนือสิ่งอื่นใด คนต่อไปคือเฮียที่จะต้องอยู่ในโอวาทเมีย ส่วนพี่นัท เฮียพายุ แล้วก็เฮียกรณ์ยังเรื่อยๆ กันอยู่ไม่รู้ว่าจะเหนื่อยเมื่อไหร่“ก็ไม่นะ แต่หล่อ อยากได้” หนูแหวนทำไมไม่รักษาภาพพจน์เอาไว้บ้างเลย แตงโมก็เหมือนกัน เพื่อนเฮียแต่ละคนร้ายๆ ทั้งนั้น ไม่เอาหรอกฉันไม่สนับสนุนเด็ดขาดกลัวเพื่อนร้องไห้ขี้มูกโป่ง“โดยเฉพาะ พี่คนนั้นอะ” แตงโมใช้นิ้วชี้ไปที่เฮียกรณ์ อื้ม นั่นมันอธิการบดีมหาวิทยาลัยเก่าของเราเชียวนะ ความหล่อไม่ต้องพูดถึงบอกเลยเพื่อนเฮียเด็ดทุกคน โดยเฉพาะเฮีย งานอวยผัวตัวเองก็มา“เขามองมาด้วยแตงโม” ฉันว่า

นี่มันบ้าชัดๆ คืออะไร ทำไม?"เฮียขอโทษว่ะลืมว่าวันนี้มีงานที่สนาม ถ้าไม่มาคงน่าเกลียด""ไม่เป็นไรค่ะ เอาไว้วันอื่นก็ได้ " รู้อะไรมั้ย ฉันใช้เวลาแต่งหน้าแต่งตัวนานมาก เลือกชุดเกือบชั่วโมง แต่งหน้าเก็บรายละเอียดกว่าจะเนียนกว่าจะเป๊ะเกือบสามชั่วโมง สุดท้ายเฮียพากลับมาที่สนามเพราะลืมว่านัดเพื่อนเอาไว้เพื่อนที่ว่าคือนักธุรกิจจากต่างชาติ เมื่อครั้งที่เฮียไปรับรางวัลเคยคุยตกลงกันไว้ว่าจะมาเยี่ยมชมสนามของเฮีย แล้วดันเป็นวันนี้ แต่ก็ไม่เป็นไรฉันชอบดูแข่งรถอยู่แล้ว เสียอารมณ์ก็ตรงความขี้ลืมของเฮียนี่แหละ มาลืมอะไรวันนี้ ข้างสนามแอร์ก็ไม่มีแต่ยังดีที่ตะวันตกดินแล้วอากาศไม่ร้อนเท่าไหร่ แต่เหงื่อก็ออกนั่นแหละโบกครีมกับรองพื้นมาแน่นขนาดนี้ ลงทุนเปิดคลิปโมโม่พาเพลินเลยนะเออ"แสบ""หือ ""ไม่โกรธเฮียนะ ""ไม่โกรธค่ะ แต่แสบอยากเปลี่ยนชุด""ชุดนี้แหละ สวย" ได้ยินแบบนี้ก็อดทนต่อไปเพราะผู้ชายบอกว่าสวย มีฉันนี่แหละที่สวยจัดเต็มอยู่คนเดียว คนอื่นแต่งตัวสบายๆ หน้าสดโนคิ้วก็มี ตัดภาพมาที่อีเยอะยอมทนเพื่อผัวเพราะผัวชมว่าสวย ยิ้มอ่อนแล้วไปต่อ เครื่องสำอางแพงกลัวไร ล้างแต่ละทีก็เกือบตาย"หิวแล้วอะ แสบไปรอที่ออ

ประเทศไทยโรงพยาบาลห้องปลอดเชื้อพอเครื่องลงผมก็ตรงดิ่งไปที่โรงพยาบาลทันที พยายามเข้มแข็ง แต่ก็ยังทำได้ไม่มากพอเพราะใบหน้าของเธอลอยเข้ามาในหัวอยู่ตลอดเวลา และที่สำคัญตัวเล็กที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเราไม่อยู่แล้ว เขาไม่ใช่ความผิดพลาดแต่เป็นความตั้งใจ ผมรักทั้งสองคนมาก รักมากกว่าชีวิตของตัวเองด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าตอนนี้ลูกจะไม่อยู่แล้วก็ตาม คำนี้ตอกย้ำผมซ้ำๆ จนบางครั้งก็เผลอร้องไห้ออกมา แล้วคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงล่ะ เธอจะแย่แค่ไหน"แสบ เฮียมาแล้วนะ เฮียอยู่ตรงนี้ คนดีของเฮีย " ผมนั่งกุมมือเล็กอยู่ข้างเตียง พยายามทะนุถนอมเธอให้เบาที่สุดเพราะผมไม่อยากให้เธอเจ็บไปมากกว่านี้ เตือนสติอยู่ทุกครั้งว่านี่คือเรื่องจริง วันก่อนเรายังมีความสุขด้วยกันอยู่เลย รอยยิ้มของเธอเสียงหัวเราะและน้ำเสียงที่ชอบออดอ้อน ผมไม่น่าไปเลย น่าจะอยู่กับเธอ ได้แต่พูดคำว่าขอโทษอยู่แบบนั้นซ้ำๆ หมอเจ้าของเคสบอกว่าทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ตอนนี้เธอปลอดภัยแล้ว"แสบ เฮียขอโทษ " เวลานี้ผมควรจะออกไปได้แล้ว ห้องปลอดเชื้อจำกัดเวลาในการเยี่ยม ไม่มีใครห้ามผมเพราะคนที่นอนอยู่บนเตียงคือเมีย ผมจะไม่ยอมทิ้งเธอไปไหนอีกเด็ดขาดจะรออยู่ตรงนี

"อร่อยมั้ยคะ ""อร่อยครับ" มันอร่อยมากจริงๆ ครับ ผมไม่ได้แกล้งชม ผมไม่ได้ตอแหล เมียกูทำแกงฟักทองอร่อยที่สุด กินแล้วทำให้คิดถึงมี๊ เมื่อไหร่จะกลับมาก็ไม่รู้ ไปฮันนีมูนกันเหมือนคู่รักเลย มี๊กับป๊าจะทำตัวน่ารักใส่กันแบบนี้ตลอด มี๊เล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนป๊าเจ้าชู้มากจนมี๊ทนไม่ไหวหนีป๊าไปตั้งหลายครั้ง แต่สุดท้ายป๊าก็ตามหามี๊จนเจอแล้วตามมี๊กลับมา ป๊าเป็นผู้ชายที่โคตรตื้อ ครั้งสุดท้ายมี๊สั่งให้ป๊านั่งรอข้างนอกบ้านทั้งๆ ที่ฝนตกหนักจนถึงเช้าป๊าก็ทนได้ หลังจากนั้นมาป๊าก็ไม่เคยทำให้มี๊เสียใจอีกเลย ที่มี๊ยอมเพราะมี๊ก็รักป๊าเหมือนกันและตอนนั้นมี๊ก็กำลังท้องผมอยู่ สิ่งที่ป๊าทำมันทำให้มี๊ยอมใจอ่อน แต่ถ้ามีครั้งต่อไปมี๊บอกป๊าว่าจะไม่มีวันได้เจอหน้ามี๊กับผมอีกเลย เมื่อก่อนผมก็เป็นแบบป๊าแต่เดี๋ยวนี้คงไม่เพราะกลัวเมียไม่รัก"กินเยอะๆ นะคะ เพลงทำสุดฝีมือเลยนะ " ยัยแสบทำเป็นยื่นหน้าเข้ามาหาผม ด้วยความหมั่นไส้ก็หอมไปฟอดนึง ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ผมเห็นเธอมีความสุขผมก็มีความสุขตาม ลมหายใจของผมคือเธอ เธอคือทุกอย่างของชีวิตผมจริงๆ"อยากรู้จังว่ารางวัลคืนนี้คืออะไร" ก็คนมันอยากรู้ก็เลยถาม ถ้าเป็นรางวัลที่ต้องการ

มันเป็นวินาทีที่โคตรลุ้น ทำไมฉันถึงตัดสินใจตรวจหน่ะหรอ ก็เพราะปกติแล้วประจำเดือนของฉันจะมาตามกำหนดทุกๆ เดือน นี่ก็ผ่านมาสองวันแล้ว แค่สองวันแต่สำหรับฉันมันถือว่าผิดปกติ ไม่รู้เหมือนกันว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไง ผ่านมาแค่สองวันเองไม่รู้ว่าจะรู้ผลรึป่าว ซื้อมาตั้งสิบอันเอาวะไม่ลองไม่รู้ แต่ทำไมข้างในลึกๆ ของฉันมันรู้สึกว่ากำลังจะได้รับข่าวดีที่ตรวจครรภ์สิบอันวางเรียงกันอยู่ตรงหน้าของฉัน ในห้องน้ำของบริษัทมีอ่างล้างมืออยู่ข้างในด้วย มันก็เลยสะดวกต่อการใช้งานสำหรับฉัน"โอววว แม่เจ้า" หลังจากที่ยืนรอผลที่แน่ชัดอยู่สักพัก ผลก็ออกมา ทำเอาฉันตกใจอยู่เหมือนกัน สิบอันที่ซื้อมาผลออกมาเหมือนกันทุกอัน สองขีด ก็ต้องท้องดิวะ ความรู้สึกฉันตอนนี้มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ออกเลยจริงๆ ฉันกำลังจะกลายเป็นแม่คนอย่างนั้นหรอ น้ำตาแห่งความดีใจมันไหลรินออกมาโดยที่ฉันไม่รู้ตัว แค่มองสองขีดบนที่ตรวจครรภ์ก็รู้สึกดีและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก แล้วถ้าพี่แสงขารู้เรื่องนี้หล่ะพี่แสงขาต้องดีใจมากแน่ๆ อย่างที่รู้ๆ ก่อนหน้านี้เราสองคนไม่ได้มีการป้องกันใดๆ เลย ทั้งการใส่ถุงยาง หรือแม้กระทั่งการกินยาคุม ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาเร็วขน

ผมนอนกอดร่างของยัยแสบไว้แน่น สภาพไม่ต้องพูดถึงเมียกูนี่ถึงกับหลับน้ำลายเยิ้มไม่รู้เนื้อรู้ตัว กูหล่ะเชื่อเลยฤทธิ์ของกระทิงดำจะทำให้คึกคักขนาดนี้ พูดถึงแล้วก็ขนลุก จัดทุกกระบวนท่าม้วนหน้าตีลังกา วันนี้คงต้องนอนพักผ่อนอยู่ที่บ้าน ต้องโทรไปลางานกับไอ้จิ้งไอ้จกก่อน เป็นเจ้านายแต่ต้องโทรไปลางานลูกน้อง ส่วนไอ้พอร์ชคงไม่มีปัญหาอะไรเพราะมันคงรู้ สายๆ ค่อยโทรไปบอกมันก็แล้วกัน ผมลุกไปเข้าห้องน้ำสายตาก็เหลือบลงไปจ้องลูกชายของตัวเอง อื่ม รู้สึกภูมิใจในความใหญ่ เมื่อคืนทำงานดีมากลูกพ่อ อย่าโกรธแม่มึงเลย มันคึก บุญของมึงแล้วที่เมื่อคืนได้แสดงสปิริท กูก็บ้ายืนคุยกับมึง ไอ้ห่าคุยเสร็จแล้วเหี่ยวเลยนะมึง ไม่เป็นไรพักผ่อนๆ จะได้มีแรง เมื่อเสร็จธุระผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำ สอดตัวเข้าไปในผ้าห่มดึงร่างเล็กเข้ามากอดอีกครั้ง ตามไสตล์ของผม เธอนอนหันหลังให้ผม ผมกอดเธอจากด้านหลัง แบบนี้แหละที่ถนัดหน้าอกนุ่มๆ ทั้งจับทั้งบีบ เต็มไม้เต็มมือดีจัง ส่วนท่อนล่างของผมก็บดคลึงกับก้นงอนๆ ของยัยแสบไปมา รู้สึกได้ว่ามันกำลังพองตัว แต่เมียกูนี่สินอนหลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย ขนาดกูเคล้นกูคลึงขนาดนี้มึงยังไม่รู้สึกตัวอีกหรอวะ"อื

หลังจากที่เดินสายเที่ยวกันทั้งวัน ฉันมีความสุขมากที่ทำให้เด็กผู้หญิงคนข้างๆมีความสุข รอยยิ้มของน้องนิลดูมีชีวิตชีวาขึ้น แต่สุดท้ายแล้วก็ถูกจับได้ แสงขากับพี่จิ้งจกรอฉันอยู่ข้างล่างเวทีย้อนยุค หน้านี่เครียดเชียว"กลับบ้านครับ ไอ้จิ้งไอ้จกไปส่งเพื่อนเมียกูด้วย" ทันทีที่ลงมาก็ได้ยินเพียงเท่านั้น ทุกคนแยกย้ายวงแตกค่ะ ฉันเดินตามพี่แสงขาขึ้นมาบนรถ ทำเป็นเข้มด้วยนะ"งอนเหรอ""เปล่านี่""อยากให้ง้อก็บอก" ฉันกระโดดขึ้นไปนั่งบนตักของพี่แสงขาทันที ต้องใช้วิธีนี้สินะถึงจะหาย"บอกมาสิคะ ว่าอยากให้จัดแบบไหน" ถนัดอยู่แล้วเรื่องแบบนี้เพราะรู้จุดว่าอีพี่มันต้องการแบบไหน รอยยิ้มมุมปากเริ่มปรากฏ มือปลาหมึกเริ่มทำงาน ลูบไล้ไปตามเรือนร่าของฉัน"ทำไมร้อนแรงจังคะที่รัก อื้มม " ฉันแอ่นอกรับลิ้นร้อนๆ ของคนหื่น จะจัดให้สำลักความสุขเลยคอยดู ทำเป็นแกล้งงอน ลงโทษเมียเลยค่ะผัวขา" อ๊ะ เพลงอยากให้ อ๊า ที่รักหายโกรธเพลงนี่คะ อ๊าา " ยอมรับเลยว่าตอนนี้ฉันเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ส่วนล่างของฉันโดนนิ้วของเขาลุกล้ำเขี่ยเล่นไปมา โดนทั้งดูดทั้งเขี่ยแบบนี้จะไปเหลืออะไรหล่ะคะ อีเพลงก็ฟินไปสิคะ ตอนนี้ร่างของฉันไม่เหลือเสื

สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องพาน้องนิลมานั่งปรับทุกข์ปรับอารมณ์กันที่ร้านกาแฟข้างๆ บริษัท ลงทุนยอมโดดงาน ฝึกงานวันแรกอีเพลงก็เบี้ยวซะเลย ช่วยไม่ได้ก็น้องนิลเขาน่าสงสารจริงๆ นี่ เรานั่งคุยกันได้พักนึงแล้วหล่ะ ตกใจเหมือนกันว่าน้องนิลคือผู้หญิงที่จะแต่งงานกับพี่พอร์ช ชีวิตเธอนี่น่าสงสารกว่านางเอกนิยายในละครหลังข่าวอีกนะ ฉันว่าชีวิตฉันรันทดสุดๆ แล้วนะ แต่น้องนิลไม่เหลือใครเลย พ่อกับแม่ก็ตายหมด แถมยังต้องมาแต่งงานกับผู้ชายที่ตั้งแง่รังเกียจเพราะคิดว่าน้องนิลคือตัวขัดขวางความรักระหว่างเขากับแฟนสุดที่รักของเขาอีก ดีนะที่พี่แสงขายังไม่มีแฟนมีแค่ชั่วคราวผ่านๆ ไป ไม่งั้นอีเพลงบ้าแน่ๆ แค่นี้ก็หมดพลังไปเยอะแล้ว จากที่ได้สัมผัสพูดคุยเพียงแค่ไม่ถึงชั่วโมง อีเพลงจุดสัมผัสก็รับรู้ได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้แสนดีมากๆ ไม่ร้ายเหมือนในละครหลังข่าวเหมือนอย่างฉัน น้องนิลยังเด็ก แต่ต้องมาแบกรับและเผชิญเรื่องราวบ้าบอคอแตกเพียงลำพัง ยังไงซะงานแต่งงานก็ต้องถูกจัดขึ้น คงจะหนีไม่พ้น ไอ้พี่พอร์ชไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนแบบนี้ หน้ามืดตามัวเห็นกงจักรเป็นดอกบัวไม่ชอบก็ไม่ชอบสิ ทำไมจะต้องพูดจาทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้ด้วย เป็นอีเพลงหน่อยไม่

"แล้วตกลงเรื่องมันเป็นยังไงวะ""ก็ไอ้เหี้ยหมีหน่ะสิ จะเล่นเมียกู กูมารู้ทีหลังว่าเพลงจะต้องไปฝึกงานบริษัทมัน กูก็นึกว่ามันจะแยกแยะได้ ที่ไหนได้จะพรากเมียไปจากอกกู" เน้นว่าจากอก โนจากไข่นะครับ เพราะไข่กูป่วยอยู่ เมื่อเช้าแทบช๊อกนึกว่าไข่บูด เหลืองแดงมาเต็ม"ไอ้สัด ทีเมื่อก่อนเกลียดเขาเข้าไส้ ""ไมวะ ก็กูรักของกู มึงไม่เข้าใจหรอก เมียกูอ่ะแปลกไม่มีใครเหมือน กูต้องรักษาไว้ยิ่งชีพ""ก็ดีแล้ว ยังไงก็กูก็รักคนที่ตัวเองเกลียดไม่ได้หรอกหว่ะ " สีหน้าไอ้พอร์ชดูก็รู้ว่ามีเรื่องไม่สบายใจ ที่ผมมาวันนี้ก็อยากจะถามมันอยู่เหมือนกัน ว่ามันมีเรื่องอะไรทุกข์ใจนักหนา เพราะปกติแล้วไอ้พอร์ชมันจะดูเฟรนลี่อยู่ตลอดเวลา"มีเรื่องอะไรวะ " ก็ไม่ได้อยากจะเซ้าซี้อะไรมันมากนักหรอก แต่มันก็อดไม่ได้จริงๆ เห็นคราบเสี่ยพอร์ชดูหมองๆ ลงไปเยอะ"อ่ะ " ไอ้พอร์ชโยนซองกระดาษสีชมพูหวานมาให้ผม มันยิ่งทำให้ผมงงไปใหญ่ ไม่แกะดูก็ไม่รู้สิวะว่าข้างในมันคืออะไร"เหี้ยแต่งงาน เอ้ยไม่ใช่ ไอ้พอร์ชมึงจะแต่งงานกับใครวะ" งงเข้าไปใหญ่ถึงกับพูดถูกพูดผิด เออนั่นแหละกูพูดถูกแล้ว ที่ผมตกใจเพราะชื่อของเจ้าสาวในการ์ดไม่ใช่แฟนของมัน เรื่องมันเป็นม

“คุณอิงปั๊มนมอยู่ค่ะ”“พาน้องคินไปอาบน้ำได้เลยนะครับ เพราะวันนี้มีนัดฉีดวัคซีน”หลังจากสั่งพี่เลี้ยงเสร็จผมก็เดินเข้ามาในห้องปั๊มนมของภรรยา เธอกำลังโยกเก้าอี้ไม้ปั๊มนมอย่างสบายใจ เห็นอิงมีความสุขก็ทำให้ผมยิ้มไม่หุบเลยสักครั้งอิงคลอดลูกชายให้ผม สมบูรณ์แข็งแรงดี อิงเป็นแม่ที่แข็งแรงและเก่งมากๆ ผมตั้งชื่อลูกชายว่า อคิน ส่วนชื่อเล่นอิงเรียกน้องคิน ไออุ่นเห่อน้องชายมากๆ พยายามช่วยแม่เลี้ยงน้องเท่าที่ทำได้เพราะไม่อยากให้แม่เหนื่อยแต่ดูท่าว่าแม่จะเหนื่อยหนักกว่าเดิม“อิง ไออุ่นไปโรงเรียนแล้วนะ”“วิ่งมาหอมแก้มอิงตั้งนานกว่าจะไปได้ น้องคินล่ะคะ”“ให้พี่เลี้ยงพาไปอาบน้ำแล้ว วันนี้ลูกมีนัดฉีดวัคซีนนี่”“ไคล์ไปทำงานเลยก็ได้นะ อิงไปกับพี่เลี้ยงได้”“ไม่เป็นไรเลย ไคล์ว่าง”“โกหกเถอะ” อิงยังสวยสำหรับผมเหมือนเดิม แม้จะมีพี่เลี้ยงมาคอยช่วยแต่อิงก็ยังยืนยันว่าจะเลี้ยงลูกเอง เวลาได้ยินเสียงลูกร้องแล้วใจจะขาดขอจัดการเองดีกว่า แค่เอาเข้าเต้าลูกก็เงียบแล้วเป็นวิธีที่ง่ายแสนง่ายที่ผมได้แต่นั่งมองตาปริบๆ ด้วยความอิจฉาเพราะลูกไม่ติดเต้าผมมีแต่ผมที่ติดเต้าเมียตอนนี้ถูกลูกแย่งซุกไปแล้ว“กลัวลูกมีไข้จะได้ช่วยก

มีแต่ความสุขเลยเต็มไปหมดเลย ชีวิตของฉันตอนนี้ค่อนข้างลงตัวสุดๆ ไปเลย ไออุ่นมีผู้ติดตามในไอจีหลักแสนแล้วตอนนี้ คลิปล่าสุดที่ไออุ่นร้องเพลงก็เป็นไวรัลยอดแชร์เกือบหมื่นเพราะเป็นการร้องเพลงคู่กับพ่อของเขาครั้งแรก ไม่ได้ตกแค่แฟนคลับในไทยเท่านั้น ที่จีนก็มีแฟนคลับกดแชร์คลิปไออุ่นไป ทำให้ฉันใจฟูมากๆ“ลูกเราจะมีแม่จีนมาซัปพอร์ตแล้วนะ” ไคล์นั่งลงข้างๆ แล้วโอบไหล่ฉันให้ขยับไปใกล้“พี่ตฤณคงดูคลิปลูกทั้งวันเลยมั้ง เผลอๆ สั่งให้คนงานดูด้วย” ลูกสาวคนนี้เกิดมาให้โชคโดยเฉพาะเลยจริงๆ กิจการของไคล์เติบโตแบบก้าวกระโดดนำหน้าคู่แข่งแบบไม่ต้องกลัวมีใครแซงเลย เริ่มขยายสาขาออกไปประเทศเพื่อนบ้านแล้วด้วยตอนนี้“พ่อไคล์ แม่อิงดูอะไรกันอยู่เหรอคะ”“ดูคลิปไออุ่นไงลูก มาดูด้วยกันมั้ย” ฉันกวักมือเรียกเจ้าตัวเล็กที่ยืนหัวฟูเพราะเพิ่งตื่นมาดูด้วยกันไออุ่นรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กมาหาแล้วแทรกตัวนั่งตรงกลางทันที“อุ่นชอบอยู่ตรงกลางเพราะรู้สึกอบอุ่นค่ะ” โดนพ่อฟัดแก้มไปหนึ่งฟอดใหญ่“ลูกสาวพ่อเนี่ยน่ารักที่สุดเลย” ฉันส่งมือถือให้ลูกดูความน่ารักของตัวเอง แววตาของเจ้าตัวเล็กดูภูมิใจกับความสามารถและการแสดงออกของตัวเองแบบสุดๆ ไปเลย“พ

ผมวางหนังสือนิทานในมือลงแล้วหันไปมองหน้าลูกที่นอนหลับปุ๋ยข้างๆ ไออุ่นเวลาหลับน่ารักจนอยากฟัดให้ตื่นอีกสักรอบ ผมหลงลูกจนหาทางออกไม่เจอ รักและหวงจนไม่อยากให้คนอื่นเข้าใกล้ หนักถึงขั้นเตรียมบอดี้การ์ดเอาไว้อีกหนึ่งชุดเพื่อรักษาความปลอดภัยให้ไออุ่นโดยเฉพาะ“เจ้าหญิงน้อยของพ่อ” ถึงไม่ได้ดูแลตั้งแต่แกอยู่ในท้องและไม่ได้เลี้ยงดูตั้งแต่แรกคลอด พอรู้ว่านี่คือลูกสาวของตัวเอง ก็รู้สึกรักได้โดยไม่คิดลังเลผมเอี้ยวตัวเอาหนังสือนิทานไปเก็บเข้าชั้นแล้วขยับตัวก้าวลงจากเตียงให้เบาที่สุดเพราะกลัวลูกจะตื่น ปลายทางคือโซฟาเบดไม่ไกลจากเตียงเจ้าหญิงของลูกสาว“อิง มานอนบนเตียงเร็ว”“อื้อ นอนยังไง ไคล์นอนไปเลยอิงนอนนี่แหละ” พูดจบก็หันหลังดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวเองจนมิดหัว“อิง”“อิง”พึ่บ!“อะไรเนี่ย ไคล์ ที่ยังแคบไม่พอเหรอ” ผมดื้อและมึนมาก แทรกตัวลงไปข้างๆ พร้อมยื่นแขนโอบรอบเอวเล็กเอาไว้แน่น“เราคบกันแล้วไม่ใช่เหรอ”“คบกันแล้วก็ใช่ว่าจะทำแบบนี้ได้นะไคล์” เธอดุผมเรื่องถึงเนื้อถึงตัว แค่กอดเอง ทำไมต้องใจร้ายต่อว่าผมขนาดนี้ด้วย“ก็คิดถึง อยากกอด คิดว่าเป็นกอดให้กำลังใจนะ อิงคงเหนื่อยมากใช่มั้ย” อิงถอนหายใจแล้วเลิก

ผมสารภาพความในใจให้อิงรู้ พูดทุกอย่างที่อยากบอกมาตลอดหลายปี มันคือเรื่องดีและอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราดีขึ้นกว่าเดิม“แอบชอบแล้วทำไมไม่บอก”“ไม่กล้าไง” หลังจากเลิกงานเราก็ไปรับลูกด้วยกัน ระหว่างทางอิงก็ถามเรื่องนี้ขึ้นมา“ถามจริง คืนนั้นพลาดใช่มั้ย”“พลาดจริงๆ ใครจะกล้าทำร้ายคนที่ชอบแบบนั้นได้ลง” ผมไม่เคยคิดล่วงเกินอิงเลยจริงๆ คิดว่ากลับมาแล้วค่อยสารภาพว่าชอบแต่ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไปหมดเพราะความผิดพลาดในคืนนั้น“แล้วถ้ากลับมา อิงมีแฟนแล้วล่ะ จะทำยังไง”“แย่งมั้ง”“เลว”“ไม่มีหรอก อิงไม่มีแฟนแน่นอน” ผมพบพิรุธตั้งแต่ตามหาอิงไม่เจอแล้ว นักสืบบริษัทใหญ่ๆ ยังทำงานพลาดแสดงว่าต้องมีอะไรบางอย่าง“แสดงว่ารู้มาตลอดใช่มั้ย”“ถ้าไม่มีอะไร อิงจะหนีไคล์ทำไม ไคล์มีอิงเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวนะ ยิ่งหายไปแบบนั้นก็ยิ่งทำให้ไคล์เป็นห่วง”“นั่นสิ แต่อิงไม่อยากให้ไคล์รู้นี่ว่ามีไออุ่น” เรื่องนี้คือเรื่องที่ทำให้อิงรู้สึกผิดมากๆ แต่ผมกลับไม่โกรธเธอเลยสักนิด ชื่นชมและรักเธอมากกว่าเดิมด้วยซ้ำที่อดทนและคลอดลูกสาวที่น่ารักออกมาให้ผมได้รู้ว่าตัวเองได้เป็นพ่อคน“อิงเป็นแม่ที่เก่งมากๆ เลยรู้มั้ย”“ตอนแรกก็ไม่รู้ห

หลังจากงานแถลงข่าวจบลงกระแสตอบรับที่ได้มามีทั้งด้านดีและไม่ดี แน่นอนว่าพวกเราทำใจยอมรับเอาไว้แล้วแต่ที่น่าตกใจมากกว่าเสียงวิจารณ์ในแง่ลบก็คือ รูปของไออุ่นติดอยู่ในโซเชียลมากกว่าไคล์ คอมเมนท์ที่ฉันไล่อ่านทำให้คนเป็นแม่ใจฟูอีกแล้ว“อิง วันนี้ลูกจะไปเรียนศิลปะกับพี่เลี้ยงนะ”“อืม”“อ่านอะไรอยู่ ติดกระดุมเสื้อให้หน่อยสิ”“อือๆ” ฉันวางโทรศัพท์ แล้วลุกขึ้นมาสนใจท่านรองประธาน“ยิ้มอะไร วันนี้ไคล์หล่อเหรอ”“ไม่ใช่” เรื่องติดกระดุมนี่ก็มีปัญหาได้เกือบทุกวัน พอช่วยติดให้ก็ติดเองไม่เป็นอีกเลย“เรื่องอะไรบอกหน่อยสิ อยากยิ้มด้วย”“ไม่เห็นข่าวลูกเหรอ มีแต่คนชมลูกเต็มไปหมดเลย” ฉันเข้าใจความรู้สึกของแม่ๆ ดาราแล้ว เวลามีคนชมลูกมันรู้สึกยังไงแต่ฉันก็เผื่อใจเอาไว้สำหรับพวกที่พิมพ์ความคิดเห็นแง่ลบ ขนาดเผื่อใจยังรับไม่ค่อยได้เลย“เห็นสิ”“แต่ว่า”“อิง อ่านแต่คอมเมนท์ดีๆ ก็พอ ร้อยพ่อพันแม่ไม่มีใครเหมือนกันทุกคนหรอก”“อิงกลัวลูกรู้สึกไม่ดี”“ลูกเราเพิ่งสามขวบ เรายังมีเวลาสอนเขา อย่าคิดมาก วันนี้ไปทำงานกับไคล์มั้ยเลิกงานจะได้ไปรับอุ่นกัน”“ทำงาน”“ใช่ ทำงาน” ฉันเลือกอะไรได้ล่ะ อยู่บ้านก็คงเฉาตาย ลูกก็ไม่อยู่

ผมตั้งใจจัดงานแถลงข่าวนี้ขึ้นมาเพื่อครอบครัวโดยเฉพาะ กำลังใจที่สำคัญของผมนั่งอยู่ด้านหน้าเวที สองสาวยิ้มให้ผมสลับกับโบกมือไปมาให้สัญญาณว่าอยู่ตรงนี้จะไม่ไปไหนความรู้สึกแบบนี้ทำให้ผมอบอุ่นใจทุกครั้ง มีพวกเขาอยู่เคียงข้างไม่ว่าปัญหาอุปสรรคจะหนักหนาสักแค่ไหนก็พร้อมสู้“แน่ใจนะไคล์ว่าจะทำแบบนี้” พี่แคทมาทำหน้าที่ครั้งสุดท้าย เราผ่านเรื่องราวมาด้วยกันมากมายทั้งสุขและทุก พี่แคทเป็นทุกอย่างให้ผม ดูแลผมดีมากๆ“ใจหายว่ะพี่ แต่ก็ต้องทำ ผมไม่อยากอยู่แบบนี้อีกต่อไปแล้ว ถึงจะอำลาแต่แฟนคลับบางคนก็ไม่ให้เกียรติครอบครัวผมเลย”“แกมีลูกไง แกเป็นพ่อคนแล้ว ฉันเข้าใจ” ผมพยายามทุกๆ วัน มันไม่ง่ายเลยการเป็นพ่อคนเนี่ยแต่ผมก็ไม่เคยลดละความพยายามเลย ยิ่งได้เห็นหน้าลูกก็ยิ่งอยากพัฒนาตัวเองให้เป็นพ่อที่ดีเหมาะสมกับลูกสาวสุดน่ารักที่มีเลือดของผมไหลเวียนอยู่ในตัว“ผมรักลูกมากเลยพี่ อยากทำตัวดีให้เหมาะสมกับเป็นพ่อของเขา ขอบคุณพี่แคทมากๆ นะที่มาช่วยดูแลงานวันนี้”“เล็กน้อย มีงานอีกเมื่อไหร่ โทรตามฉันได้ตลอด คิดไม่แพงหรอก”“หน้าเงิน”“เอ้า อีนี่ ทำงานก็ต้องได้เงินสิ ไปเตรียมตัวได้แล้ว ใกล้ถึงเวลาแถลงข่าวแล้ว”ผมกำชั

“พี่ทำให้ดาวตกใจนะคะ” ตะวันรู้ว่าเธอตกใจ ให้อดใจไม่ให้กอด หอม ลูบไล้ ลวนลามเมียตัวเองได้อย่างไร งานแต่งก็ไม่ได้จัดอย่างใครเขา คืนเข้าหอก็ไม่มีแถมเจ้าสัวดิลกยังย้ำเรื่องมีหลานเพิ่มให้เขาปวดใจอีก ท่านกลัวจะอยู่ได้ไม่นานเพราะอาการป่วยที่เป็นอยู่ตะวันรับปากและจะพยายาม ไม่ลืมเรื่องความทรงจำของเธอ ตะวันเชื่อว่าความทรงจำจะไม่มีผลเพราะเขาจะทำให้เธอรักเขาใหม่อีกครั้ง“ก็พี่รัก อยากอยู่ใกล้”“ใช้คำเปลืองไปมั้ยคะ”“ไม่สักนิด”ดาวประดับยิ้มเขิน หากเขารุกแรงแบบนี้เธอจะพยายามรับมือให้ได้ ต้องอยู่กันไปอีกนานไม่รู้นานแค่ไหน พ่อนะพ่อทำไมต้องฝากเรื่องหลานกับลูกเขยจริงจังขนาดนั้น“พี่ตะวัน ดาวปรับตัวไม่ทันค่ะ”“สบายๆ สิ ดูพี่สิ ไม่เห็นต้องคิดมาก”“ดาวไม่เคยมีสามีมาก่อนนี่คะ”“พี่รู้ พี่ก็ไม่เคยมีเมียมาก่อน ดาวคือเมียคนแรก เรามาเรียนรู้ไปพร้อม ๆ กันนะ” ไม่เข้าใจก็จะหาว่าโกหก มันยากเหลือเกิน ไม่เคยรู้จัก ไม่ได้รัก แค่พ่อบอกว่าเขาเป็นคนดีเธอก็ยอมตอบตกลง ผู้ชายคนนี้พยุงครอบครัวของเธอให้เดินหน้า ไม่ใช่คนเลวพวกนั้นที่คิดแต่แสวงหาผลกำไรโดยไม่ถึงความสัมพันธ์อันยาวนาน“ก็ได้ค่ะ แต่ดาวขอเรื่องหนึ่งได้มั้ยคะ”“ขอ

“ทุกคนกินข้าวกันค่ะ” นายใหญ่และคนงานวางงานในมือลง แม่ครัวเรียกกินข้าวเสียงใสมีหรือที่จะปฏิเสธ“มีอะไรกินบ้างครับนายหญิง”“ดาวเตรียมมาแค่ไข่กับปลากระป๋องค่ะ มาคราวหน้าสัญญาว่าจะจัดเต็ม” ตะวันมองเจ้าของเสียงเจื้อยแจ้วนั้นแล้วยิ้มไม่หยุด“ลำบากแบบนี้นายหญิงอย่ามาเลยครับ”“ไม่ได้ลำบากอะไรเลยนี่คะ แค่มาทำกับข้าว งานก็ไม่ได้ช่วยทำ” สายตาของหญิงสาวมองไปยังสามีที่นั่งอยู่บนแคร่ไม้ไผ่ ใบหน้าชุ่มไปด้วยเหงื่อ เห็นแบบนั้นแล้วเธอจึงเดินขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาส่งให้เขา“ให้พี่เหรอ”“ค่ะ”“เช็ดให้ด้วยสิ มือไม่มีแรง” สามลูกน้องรีบตักข้าวใส่จานแล้วเดินหามุมเหมาะนั่งกินอย่างเงียบๆ ปล่อยให้ข้าวใหม่ปลามันได้หยอกล้อกันนายใหญ่มีชีวิตชีวาขึ้นมาก รอยยิ้มที่น้อยนักมักได้เห็น จ้อยหนึ่งในคนงานที่ใกล้ชิดกับตะวัน ทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่มาตั้งแต่รุ่นบุกเบิก เคยได้ยินเรื่องนายหญิงมาบ้างพ่อของนายหญิงเป็นเจ้าสัวใหญ่ร่ำรวยจากการทำธุรกิจหลายอย่าง เคยพานายหญิงมาที่ไร่แห่งนี้ครั้งหนึ่ง นายหญิงเป็นเด็กน่ารัก ยิ้มสวย รอยยิ้มสดใสนั่นตราตรึงผู้คนที่พบเห็นเจ้าสัวดิลกต้องการไร่ภูผาหมอกแห่งนี้มาครอบครอง แต่เพราะความใจแข็ง

“ผู้ชายพวกนั้นใช้เงินแต่ไม่ให้คำว่ารักเหมือนพี่ตะวัน”“คำว่ารักของพี่ไม่ได้หวือหวา มีแต่ความจริงใจ วันนี้ดาวอาจจะยังไม่รู้สึก พี่อยากขอเวลา ให้พี่ได้ทำสิ่งที่อยากทำให้ดาวได้ไหม”“ดาวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนรถคว่ำ ดาวจำอะไรไม่ได้เลย แม้กระทั่งชื่อตัวเอง พ่อเล่าให้ฟังว่าดาวช็อกมาก ตื่นมาก็เอาแต่กรี๊ดแล้วก็ซึมไปตั้งหลายวันกว่าจะยอมคุยกับหมอ”ตะวันจำวันนั้นได้ดีและไม่มีวันลืม“ดาว ดาว ฟื้นสิครับดาว” สองมือของชายหนุ่มประคองร่างของแฟนสาวขึ้นมาจากพื้นถนน ของเหลวสีแดงไหลออกจากร่างกายเธอจนเขาตกใจ กลิ่นคาวคละคลุ้งทำให้ตกอยู่ในความกลัว อุบัติเหตุชนแล้วหนีครั้งนั้นทำให้ดาวประดับสูญเสียความทรงจำที่มีเขาไปตลอดกาลตะวันเหมือนคนบ้าโดนขัดขวางไม่ให้เข้าเยี่ยม ถูกเจ้าสัวดิลกสั่งห้ามติดต่อกับดาวประดับมาตลอด พอรู้ว่าเธอสูญเสียความทรงจำยิ่งทำให้เขาหมดแรงสู้ต่อ ผู้ชายที่มีแต่ตัวและหัวใจไม่มีผู้ใหญ่คนไหนอยากยกลูกสาวให้ดูแลตะวันมีแค่ไร่เล็ก ๆ ที่เป็นมรดกตกทอดจากพ่อแม่ ไม่เด่นพอที่จะทำให้มีโอกาสคว้าดาวประดับมาครอบครองผู้มีอิทธิพลอย่างเจ้าสัวดิลกสามารถทำได้ทุกอย่างดาวประดับถูกส่งไปอยู่เมืองนอกเมื่อหายดี ไม่ม

“ดาวไม่ชอบเด็ก”“แต่พี่ชอบ เด็กขี้บ่นยิ่งชอบ”ณ เรือนกลางไร่ช่วงบ่ายของวัน คนงานนับร้อยมารวมตัวกันเพื่อรอชื่นชมนายหญิงของนายตะวัน นับเป็นข่าวดีและเรื่องน่าตื่นเต้นของคนงาน ทุกคนรู้ว่านายใหญ่ทุ่มเทเรื่องงานมากกว่าการหาคู่ ไม่คิดว่าอยู่ ๆ ไร่ภูผาหมอกจะมีนายหญิงขึ้นมาอยู่เคียงข้างนายใหญ่ ทุกคนดีใจ และยินดีต้อนรับ“นี่ดาวประดับนายหญิงของไร่ ขอบใจทุกคนมากที่มาในวันนี้” เสียงฮือฮาของคนงานดังขึ้นเป็นระยะ ส่วนมากเป็นเสียงชื่นชมความสวยของเมียนายใหญ่ ไม่อยากเชื่อว่านายใหญ่จะมีเมียสวยขนาดนี้ วันๆ เอาแต่ขลุกอยู่กับงาน ตากแดดตากลมจนผิวคล้ำแทบไม่มีเวลาดูแลตัวเอง“ยินด้วยนะนาย”“ขอบใจมาก ทุกคนเลยนะ” ดาวประดับยืนมองภาพคนงานและเจ้านายที่ดูสนิทสนมกันเหมือนเครือญาติ ทุกคนส่งรอยยิ้มให้เธอ รู้สึกได้ถึงมิตรภาพและความจริงใจ เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นทุกคนก็แยกย้ายไปทำงานดาวประดับยังไม่อยากกลับบ้าน งานในไร่นี้น่าสนใจ ทำให้เธอกระตือรือร้นอยากเรียนรู้มากกว่านั่งเก้าอี้บริหารเสียอีก ตะวันมีเรื่องที่ต้องจัดการเลยอยากให้เธอกลับไปรอที่บ้านก่อน อยู่ ๆ ฝนก็ตั้งเค้ามาเกรงว่าถ้าให้ตามไปด้วยจะตากฝนไม่สบายเสียเปล่าๆ“ดาวอย

เช้าที่แสนสดใสอากาศเย็นสดชื่น แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องเข้ามาในห้องทำให้หญิงสาวปรือตาและขยับตัวบิดขี้เกียจ ดาวประดับรีบลุกแล้วขยับไปมองคนที่นอนอยู่ข้างเตียงเมื่อคืน“ไปไหนแต่เช้าเลย” หันมองนาฬิกาเพิ่งเจ็ดโมงเช้า อากาศดีแบบนี้น่านอนต่ออีกสักหน่อยแต่ที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา เขาจะหาว่านอนกินบ้านกินเมือง เธอไม่ใช่คนตื่นสาย ลุกลงไปตอนนี้เผื่อข้างล่างมีงานให้ทำหลังจากเก็บที่นอนและทำธุระส่วนตัวเสร็จดาวประดับก็เดินลงมาข้างล่างมองหาห้องครัวงานใหญ่ของเช้าวันนี้ทันทีเสียงเอะอะดังมาจากด้านหลัง น่าจะเป็นตรงนั้นเธอจึงก้าวเท้าเข้าไปมองดู“อุ๊ย”“ไม่นอนต่ออีกสักหน่อยหรือ” ตะวันเดินเข้ามาทางด้านหลังทำให้ร่างเล็กสะดุ้งโหยง“ดาวลงมาหางานทำค่ะ ไม่อยากโดนว่า”“ใครจะกล้าว่าเมียเจ้าของไร่ภูผาหมอกได้”“ในครัวมีงานให้ดาวช่วยไหมคะ” สายตามุ่งไปยังครัวโดยไม่สนเลยว่าคนมาใหม่หอบเอาอะไรมาด้วยในมือ“หันมาก่อนสิ”“อะไรคะ”“อะ ถือเป็นการต้อนรับเข้าบ้าน พี่ไม่รู้ว่าดาวจะชอบหรือเปล่า” รอยยิ้มเล็ก ๆ เริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าหญิงสาว เป็นรอยยิ้มแรกที่ทำให้ใจของตะวันเริ่มชื้นและมีชีวิตชีวาขึ้นมาในรอบหลายปี“เอามาจากไหนคะ ที่นี่มีร้านดอกไ

ชีวิตของเธอนับจากนี้จะเปลี่ยนไปตลอดกาล ดาวประดับหิ้วกระเป๋าออกจากบ้านหลังใหญ่เพื่อมาทำหน้าที่ภรรยาให้เจ้าของไร่ภูผาหมอกและว่าที่สามีก็ลงทุนขับรถมารับเธอถึงกรุงเทพด้วยตัวเองตะวัน เจ้าของร่างสูงผิวสีแทนคล้ำแดดคือเจ้าของไร่ภูผาหมอก เขาทำหน้าที่ขับรถด้วยความใจเย็น แวะปั๊มทุก ๆ สองชั่วโมงเพื่อให้คนข้างๆ เข้าห้องน้ำ แม้เธอไม่เอ่ยปากเขาก็เข้าใจ ไม่มีใครอดทนนั่งรถนาน ๆ ได้หรอก หรือไม่อาจมี ดาวประดับคนนี้ไง โตเป็นสาวดูขาวขึ้นเยอะ ปากนิดจมูกหน่อย เสียดายไม่ช่างพูดช่างเจรจาเหมือนเมื่อก่อน คงเป็นเพราะเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อน“อยากแวะซื้อของก่อนไหม พี่จะพาแวะห้างในเมือง”“ไม่เป็นไรค่ะ” เจ้าของไร่พยักหน้าแล้วเร่งความเร็วเพราะใช้เวลาทำธุระที่อำเภอเสียนานดีที่ยังไม่ค่ำมืดเสียก่อนทางเข้าไร่ก็เพิ่งจะลงคอนกรีตเสร็จข้างเดียวขืนชักช้าเกรงว่าฝนหลงฤดูจะเทลงมาทำให้การเดินทางล่าช้ามากกว่าเดิมยังไม่ทันไรฝนห่าใหญ่ก็เทลงมา ท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยเมฆฝน ตะวันต้องใช้สมาธิและฝีมือการขับรถค่อนข้างมาก อาศัยความชำนาญพารถเจ็ดที่นั่งเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ระหว่างนั้นก็สังเกตคนข้าง ๆ อยู่ตลอดดาวประดับกำลังกลัว