Novels by NITa'vianna

“คุณอิงปั๊มนมอยู่ค่ะ”“พาน้องคินไปอาบน้ำได้เลยนะครับ เพราะวันนี้มีนัดฉีดวัคซีน”หลังจากสั่งพี่เลี้ยงเสร็จผมก็เดินเข้ามาในห้องปั๊มนมของภรรยา เธอกำลังโยกเก้าอี้ไม้ปั๊มนมอย่างสบายใจ เห็นอิงมีความสุขก็ทำให้ผมยิ้มไม่หุบเลยสักครั้งอิงคลอดลูกชายให้ผม สมบูรณ์แข็งแรงดี อิงเป็นแม่ที่แข็งแรงและเก่งมากๆ ผมตั้งชื่อลูกชายว่า อคิน ส่วนชื่อเล่นอิงเรียกน้องคิน ไออุ่นเห่อน้องชายมากๆ พยายามช่วยแม่เลี้ยงน้องเท่าที่ทำได้เพราะไม่อยากให้แม่เหนื่อยแต่ดูท่าว่าแม่จะเหนื่อยหนักกว่าเดิม“อิง ไออุ่นไปโรงเรียนแล้วนะ”“วิ่งมาหอมแก้มอิงตั้งนานกว่าจะไปได้ น้องคินล่ะคะ”“ให้พี่เลี้ยงพาไปอาบน้ำแล้ว วันนี้ลูกมีนัดฉีดวัคซีนนี่”“ไคล์ไปทำงานเลยก็ได้นะ อิงไปกับพี่เลี้ยงได้”“ไม่เป็นไรเลย ไคล์ว่าง”“โกหกเถอะ” อิงยังสวยสำหรับผมเหมือนเดิม แม้จะมีพี่เลี้ยงมาคอยช่วยแต่อิงก็ยังยืนยันว่าจะเลี้ยงลูกเอง เวลาได้ยินเสียงลูกร้องแล้วใจจะขาดขอจัดการเองดีกว่า แค่เอาเข้าเต้าลูกก็เงียบแล้วเป็นวิธีที่ง่ายแสนง่ายที่ผมได้แต่นั่งมองตาปริบๆ ด้วยความอิจฉาเพราะลูกไม่ติดเต้าผมมีแต่ผมที่ติดเต้าเมียตอนนี้ถูกลูกแย่งซุกไปแล้ว“กลัวลูกมีไข้จะได้ช่วยก

มีแต่ความสุขเลยเต็มไปหมดเลย ชีวิตของฉันตอนนี้ค่อนข้างลงตัวสุดๆ ไปเลย ไออุ่นมีผู้ติดตามในไอจีหลักแสนแล้วตอนนี้ คลิปล่าสุดที่ไออุ่นร้องเพลงก็เป็นไวรัลยอดแชร์เกือบหมื่นเพราะเป็นการร้องเพลงคู่กับพ่อของเขาครั้งแรก ไม่ได้ตกแค่แฟนคลับในไทยเท่านั้น ที่จีนก็มีแฟนคลับกดแชร์คลิปไออุ่นไป ทำให้ฉันใจฟูมากๆ“ลูกเราจะมีแม่จีนมาซัปพอร์ตแล้วนะ” ไคล์นั่งลงข้างๆ แล้วโอบไหล่ฉันให้ขยับไปใกล้“พี่ตฤณคงดูคลิปลูกทั้งวันเลยมั้ง เผลอๆ สั่งให้คนงานดูด้วย” ลูกสาวคนนี้เกิดมาให้โชคโดยเฉพาะเลยจริงๆ กิจการของไคล์เติบโตแบบก้าวกระโดดนำหน้าคู่แข่งแบบไม่ต้องกลัวมีใครแซงเลย เริ่มขยายสาขาออกไปประเทศเพื่อนบ้านแล้วด้วยตอนนี้“พ่อไคล์ แม่อิงดูอะไรกันอยู่เหรอคะ”“ดูคลิปไออุ่นไงลูก มาดูด้วยกันมั้ย” ฉันกวักมือเรียกเจ้าตัวเล็กที่ยืนหัวฟูเพราะเพิ่งตื่นมาดูด้วยกันไออุ่นรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กมาหาแล้วแทรกตัวนั่งตรงกลางทันที“อุ่นชอบอยู่ตรงกลางเพราะรู้สึกอบอุ่นค่ะ” โดนพ่อฟัดแก้มไปหนึ่งฟอดใหญ่“ลูกสาวพ่อเนี่ยน่ารักที่สุดเลย” ฉันส่งมือถือให้ลูกดูความน่ารักของตัวเอง แววตาของเจ้าตัวเล็กดูภูมิใจกับความสามารถและการแสดงออกของตัวเองแบบสุดๆ ไปเลย“พ

ผมวางหนังสือนิทานในมือลงแล้วหันไปมองหน้าลูกที่นอนหลับปุ๋ยข้างๆ ไออุ่นเวลาหลับน่ารักจนอยากฟัดให้ตื่นอีกสักรอบ ผมหลงลูกจนหาทางออกไม่เจอ รักและหวงจนไม่อยากให้คนอื่นเข้าใกล้ หนักถึงขั้นเตรียมบอดี้การ์ดเอาไว้อีกหนึ่งชุดเพื่อรักษาความปลอดภัยให้ไออุ่นโดยเฉพาะ“เจ้าหญิงน้อยของพ่อ” ถึงไม่ได้ดูแลตั้งแต่แกอยู่ในท้องและไม่ได้เลี้ยงดูตั้งแต่แรกคลอด พอรู้ว่านี่คือลูกสาวของตัวเอง ก็รู้สึกรักได้โดยไม่คิดลังเลผมเอี้ยวตัวเอาหนังสือนิทานไปเก็บเข้าชั้นแล้วขยับตัวก้าวลงจากเตียงให้เบาที่สุดเพราะกลัวลูกจะตื่น ปลายทางคือโซฟาเบดไม่ไกลจากเตียงเจ้าหญิงของลูกสาว“อิง มานอนบนเตียงเร็ว”“อื้อ นอนยังไง ไคล์นอนไปเลยอิงนอนนี่แหละ” พูดจบก็หันหลังดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวเองจนมิดหัว“อิง”“อิง”พึ่บ!“อะไรเนี่ย ไคล์ ที่ยังแคบไม่พอเหรอ” ผมดื้อและมึนมาก แทรกตัวลงไปข้างๆ พร้อมยื่นแขนโอบรอบเอวเล็กเอาไว้แน่น“เราคบกันแล้วไม่ใช่เหรอ”“คบกันแล้วก็ใช่ว่าจะทำแบบนี้ได้นะไคล์” เธอดุผมเรื่องถึงเนื้อถึงตัว แค่กอดเอง ทำไมต้องใจร้ายต่อว่าผมขนาดนี้ด้วย“ก็คิดถึง อยากกอด คิดว่าเป็นกอดให้กำลังใจนะ อิงคงเหนื่อยมากใช่มั้ย” อิงถอนหายใจแล้วเลิก

ผมสารภาพความในใจให้อิงรู้ พูดทุกอย่างที่อยากบอกมาตลอดหลายปี มันคือเรื่องดีและอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราดีขึ้นกว่าเดิม“แอบชอบแล้วทำไมไม่บอก”“ไม่กล้าไง” หลังจากเลิกงานเราก็ไปรับลูกด้วยกัน ระหว่างทางอิงก็ถามเรื่องนี้ขึ้นมา“ถามจริง คืนนั้นพลาดใช่มั้ย”“พลาดจริงๆ ใครจะกล้าทำร้ายคนที่ชอบแบบนั้นได้ลง” ผมไม่เคยคิดล่วงเกินอิงเลยจริงๆ คิดว่ากลับมาแล้วค่อยสารภาพว่าชอบแต่ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไปหมดเพราะความผิดพลาดในคืนนั้น“แล้วถ้ากลับมา อิงมีแฟนแล้วล่ะ จะทำยังไง”“แย่งมั้ง”“เลว”“ไม่มีหรอก อิงไม่มีแฟนแน่นอน” ผมพบพิรุธตั้งแต่ตามหาอิงไม่เจอแล้ว นักสืบบริษัทใหญ่ๆ ยังทำงานพลาดแสดงว่าต้องมีอะไรบางอย่าง“แสดงว่ารู้มาตลอดใช่มั้ย”“ถ้าไม่มีอะไร อิงจะหนีไคล์ทำไม ไคล์มีอิงเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวนะ ยิ่งหายไปแบบนั้นก็ยิ่งทำให้ไคล์เป็นห่วง”“นั่นสิ แต่อิงไม่อยากให้ไคล์รู้นี่ว่ามีไออุ่น” เรื่องนี้คือเรื่องที่ทำให้อิงรู้สึกผิดมากๆ แต่ผมกลับไม่โกรธเธอเลยสักนิด ชื่นชมและรักเธอมากกว่าเดิมด้วยซ้ำที่อดทนและคลอดลูกสาวที่น่ารักออกมาให้ผมได้รู้ว่าตัวเองได้เป็นพ่อคน“อิงเป็นแม่ที่เก่งมากๆ เลยรู้มั้ย”“ตอนแรกก็ไม่รู้ห

หลังจากงานแถลงข่าวจบลงกระแสตอบรับที่ได้มามีทั้งด้านดีและไม่ดี แน่นอนว่าพวกเราทำใจยอมรับเอาไว้แล้วแต่ที่น่าตกใจมากกว่าเสียงวิจารณ์ในแง่ลบก็คือ รูปของไออุ่นติดอยู่ในโซเชียลมากกว่าไคล์ คอมเมนท์ที่ฉันไล่อ่านทำให้คนเป็นแม่ใจฟูอีกแล้ว“อิง วันนี้ลูกจะไปเรียนศิลปะกับพี่เลี้ยงนะ”“อืม”“อ่านอะไรอยู่ ติดกระดุมเสื้อให้หน่อยสิ”“อือๆ” ฉันวางโทรศัพท์ แล้วลุกขึ้นมาสนใจท่านรองประธาน“ยิ้มอะไร วันนี้ไคล์หล่อเหรอ”“ไม่ใช่” เรื่องติดกระดุมนี่ก็มีปัญหาได้เกือบทุกวัน พอช่วยติดให้ก็ติดเองไม่เป็นอีกเลย“เรื่องอะไรบอกหน่อยสิ อยากยิ้มด้วย”“ไม่เห็นข่าวลูกเหรอ มีแต่คนชมลูกเต็มไปหมดเลย” ฉันเข้าใจความรู้สึกของแม่ๆ ดาราแล้ว เวลามีคนชมลูกมันรู้สึกยังไงแต่ฉันก็เผื่อใจเอาไว้สำหรับพวกที่พิมพ์ความคิดเห็นแง่ลบ ขนาดเผื่อใจยังรับไม่ค่อยได้เลย“เห็นสิ”“แต่ว่า”“อิง อ่านแต่คอมเมนท์ดีๆ ก็พอ ร้อยพ่อพันแม่ไม่มีใครเหมือนกันทุกคนหรอก”“อิงกลัวลูกรู้สึกไม่ดี”“ลูกเราเพิ่งสามขวบ เรายังมีเวลาสอนเขา อย่าคิดมาก วันนี้ไปทำงานกับไคล์มั้ยเลิกงานจะได้ไปรับอุ่นกัน”“ทำงาน”“ใช่ ทำงาน” ฉันเลือกอะไรได้ล่ะ อยู่บ้านก็คงเฉาตาย ลูกก็ไม่อยู่

ผมตั้งใจจัดงานแถลงข่าวนี้ขึ้นมาเพื่อครอบครัวโดยเฉพาะ กำลังใจที่สำคัญของผมนั่งอยู่ด้านหน้าเวที สองสาวยิ้มให้ผมสลับกับโบกมือไปมาให้สัญญาณว่าอยู่ตรงนี้จะไม่ไปไหนความรู้สึกแบบนี้ทำให้ผมอบอุ่นใจทุกครั้ง มีพวกเขาอยู่เคียงข้างไม่ว่าปัญหาอุปสรรคจะหนักหนาสักแค่ไหนก็พร้อมสู้“แน่ใจนะไคล์ว่าจะทำแบบนี้” พี่แคทมาทำหน้าที่ครั้งสุดท้าย เราผ่านเรื่องราวมาด้วยกันมากมายทั้งสุขและทุก พี่แคทเป็นทุกอย่างให้ผม ดูแลผมดีมากๆ“ใจหายว่ะพี่ แต่ก็ต้องทำ ผมไม่อยากอยู่แบบนี้อีกต่อไปแล้ว ถึงจะอำลาแต่แฟนคลับบางคนก็ไม่ให้เกียรติครอบครัวผมเลย”“แกมีลูกไง แกเป็นพ่อคนแล้ว ฉันเข้าใจ” ผมพยายามทุกๆ วัน มันไม่ง่ายเลยการเป็นพ่อคนเนี่ยแต่ผมก็ไม่เคยลดละความพยายามเลย ยิ่งได้เห็นหน้าลูกก็ยิ่งอยากพัฒนาตัวเองให้เป็นพ่อที่ดีเหมาะสมกับลูกสาวสุดน่ารักที่มีเลือดของผมไหลเวียนอยู่ในตัว“ผมรักลูกมากเลยพี่ อยากทำตัวดีให้เหมาะสมกับเป็นพ่อของเขา ขอบคุณพี่แคทมากๆ นะที่มาช่วยดูแลงานวันนี้”“เล็กน้อย มีงานอีกเมื่อไหร่ โทรตามฉันได้ตลอด คิดไม่แพงหรอก”“หน้าเงิน”“เอ้า อีนี่ ทำงานก็ต้องได้เงินสิ ไปเตรียมตัวได้แล้ว ใกล้ถึงเวลาแถลงข่าวแล้ว”ผมกำชั

"เรียบร้อยแล้วค่ะ""ขอบคุณค่ะ " ฉันหยิบใบเสร็จค่าใช้จ่ายและถุงยาของก่อนที่จะเดินตรงไปหาคนที่นั่งหน้าบูดเป็นตูดไม่สบอารมณ์เพราะโดนลากมาโรงพยาบาล หัวปูดแตกแยะแบบนั้นใครปล่อยให้หายเองกัน ไม่เย็บปากแผลให้ปิดเดี๋ยวก็ติดเชื้อแผลเน่าพอดี ดื้อเป็นเด็กๆ ไปได้คิดว่าตัวเองเป็นยอดมนุษย์หรือไง"กลับบ้านกัน เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว ""หมอเป็นตุ๊ดอะแสบ เนี่ยยังขนลุกไม่หายเลย""ผิดหวังอะดิ ""เย็บแผลที่ไหนเขาให้ถอดเสื้อวะ " ก็ที่นี่ไงเฮีย หวังไว้เยอะละสิว่าต้องเป็นพยาบาลสวยๆ หรือไม่ก็หมอน่ารักๆ"ต้องมาล้างแผลทุกวันด้วยนะเฮีย หมอสั่ง" เห็นหน้าเฮียตอนนี้แล้วอดขำไม่ได้ นั่นแหละเวรกรรมทำกับคนอื่นไว้เยอะ โดยเฉพาะฉัน แม่อี๊ดน่าจะฟาดให้เลือดอาบไปเลย แต่แค่นี้ก็น่าสงสารมากแล้ว ยอมอดทนขับรถมาจากเมืองกาญโดยไม่ยอมบอกฉันว่าโดนอะไรมาบ้าง ทายาก่อนก็ไม่ได้ทา คงปวดน่าดู"ไม่ ก่อนกลับแวะซื้ออุปกรณ์ทำแผลด้วย ""แสบไม่ใช่พยาบาลนะเฮีย ครบเจ็ดวันก็ต้องมาตัดไหมอีก""ซื้อกรรไกรด้วย " ดูสิ ว่าแต่คนอื่นดื้อไม่ดูตัวเองเลย"ดื้อชะมัด""นอกจากกับแม่ก็มีมึงนี่แหละที่กูดื้อด้วย" เอาละพูดไม่ออกแล้ว กลับบ้านกันเถอะ----------------

"เอาตัวนู้น ตัวนู้น แล้วก็ตัวนี้ ตัวนั้นด้วย""จัดให้""พอยังเอาอีกไหม""พอแล้วค่ะ กลัวเฮียเหนื่อย" ไม่พอได้ไง ลุงเจ้าของร้านมองตาเขียวแล้ว เฮียกวาดแทบทุกร้าน เข้าร้านไหนร้านนั้นต้องสะเทือน ตุ๊กตาหน้าตาประหลาดๆ เต็มมือฉันไปหมดนี่ยังไม่รวมกับที่เอาไปเก็บที่รถอีกนะ บอกเลยเฮียทุ่มสุดตัวมาก งานง้ออลัง ปาโป่งง้อเมียโคตรปลื้ม ...แต่ก็ชอบนั่นแหละ"ไม่เหนื่อยเลยมั้งแสบ ร้านแรกยันร้านสุดท้าย " เล่นซะร้านเขาแทบเจ๊ง ปาโคตรแม่น"บ่นหรอ""พูดให้ฟังเฉยๆ อย่าขู่ดิวะ ""กลัว? ""แล้วคิดว่าไง กลัวไหมละ " กลัวละมั้ง .. ไม่รู้สิเมื่อคืนมีคนงอแงมานอนซุกพุงแทนซุกนม อนาจใจจัง"หิวแล้วอะ อยากกินเตี๋ยว ""ไปดิครับ ยืนอยู่ทำไม " วันนี้เป็นวันของแสบ ชี้นกเป็นนกชี้ไม้ก็ต้องเป็นไม้ ถึงทีฉันบ้าง เราสองคนมานั่งกินก๋วยเตี๋ยวน้ำตกในงาน ชามละสิบบาทงานดีอะไรแบบนี้ คืออร่อย ซัดไปเบาๆ เกือบสิบชาม สองคนกับเฮียรวมกันก็เกือบยี่สิบชาม ปกติฉันเป็นคนกินเยอะแต่ไม่อ้วน ส่วนเฮียออกกำลังกายตลอดเห็นงานเยอะงานยุ่งแบบนี้แต่เรื่องออกกำลังกายไม่เคยละเลย. ไม่อย่างนั้นหุ่นคงไม่เฟิร์มแบบนี้"อิ่มจัง""พรุ่งนี้ต้องกลับแล้วนะ""ไมกลับเร็วอ

"กว่าจะหาที่จอดได้ รถเยอะจังเลยนะคะ แต่ก็ดีกว่ากรุงเทพ ต้องนั่งรถเมล์หรือไม่ก็รถไฟฟ้าแล้วก็ลงเดินต่อไปเท่านั้น รถส่วนตัวหมดสิทธิ์ " ไม่อยากให้ตัวเองฟุ้งซ่านก็เลยพูดไปเรื่อย ตลอดทางรู้สึกมีแค่ฉันที่พูดอยู่คนเดียว พี่วีคงไม่รำคาญหรอกมั้งถึงรำคาญก็ต้องฟัง ดูเอาแต่ใจจัง.."อีกสองเดือนพี่ก็ต้องย้าย ได้ฟังแบบนี้ไม่อยากไปเลย ""เอ๋.... พี่วีจะย้ายเข้ากรุงเทพหรือคะ""ใช่ครับ อาจจะได้เจอกันบ่อยขึ้นนะ " ฉันคิดว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก อย่างน้อยก็มีคนรู้จักให้ได้พึ่งพา อาจไปเป็นภาระเพิ่มอีก"ยินดีค่ะ ""เอาละครับ ถึงแล้ว ""ตื่นเต้นจัง ""พี่วีอีกแค่ดอกเดียวค่ะ ""พี่พยายามอยู่ครับ "ปัง"เย่ๆ ได้แล้วค่ะ ได้แล้ว ""เอาตัวสีชมพูค่ะลุง" ฉันชี้บอกลุงเจ้าของร้านว่าต้องการตัวนั้น หมดไปหลายร้อยเลยกับการปาโป่ง ต้องขอบคุณพี่วีที่พยายามและตั้งใจทำเพื่อตุ๊กตาตัวนี้ ฉันกอดตุ๊กตาไว้แน่น ที่จริงเอาเงินไปซื้อใหม่ยังถูกกว่ามายืนเสี่ยงกับลูกดอกที่แหลมบ้างไม่แหลมบ้าง คงเพราะมันไม่ตื่นเต้นล่ะมั้ง ไม่รู้สิตอนนี้คุณหมอวีเหงื่อแตกเต็มหน้าเลย"เป็นไงในที่สุดก็ได้""สุดยอดมากค่ะ " ฉันยกนิ้วโป้งให้พี่วี ท้อตั้งแต่ลูก

#เฮียยุวันนี้ได้รับเกียรติจากเซเลปโอท็อปคนดังให้ขับรถมาส่งที่อำเภอ ขับรถให้แล้วยังต้องช่วยยกข้าวของอีก จบครบทุกขั้นตอน จากภาพในวัยเด็กวันนั้นจนวันนี้แม่ของผมยังทำงานเพื่อส่วนรวมตลอด บอกให้วางมือก็ไม่ยอม เหตุผลที่ได้ทำผมพูดไม่ออก" ถ้าแม่ไม่ทำแล้วใครจะทำแม่มีความสุขที่ได้เห็นชาวบ้านมีรายได้สามารถเลี้ยงปากท้องได้" คือความภูมิใจขั้นสูงสุดของแม่ เรื่องช่วยคนขอให้บอกถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง แม่ช่วยเต็มที่ สิ่งที่ห่วงคงไม่พ้นเรื่องสุขภาพ คุณนายของผมทำงานหนักทุกวัน อายุมากขึ้นทุกวันความแข็งแรงของร่างกายต้องลดหย่อนไปตามวัย"ไอ้หนู เอกสารหน้ารถหยิบมาให้แม่ด้วยลูก นั่งเก๊กอยู่ได้" ก็ลูกแม่หล่อนี่ งานประจำปีว่าไปก็ตื่นตาตื่นใจดีแฮะ ไอ้แสบคงชอบถ้าได้มาด้วย"อยู่ข้างหลังแม่นั่นไง ผมหยิบมาวางไว้ให้แล้ว""แล้วทำไมแม่ไม่เห็น ถ้าเป็นงูป่านนี้โดนฉกตายไปแล้ว " หยิบลงมาให้ตั้งแต่มาถึงแล้ว แม่ก็เห็นปล่อยให้แม่จัดบู๊ทอยู่กับทีมงาน ส่วนผมดึงเก้าพลาสติกสีแดงมานั่งรอเวลาให้แม่เรียกใช้แต่คงไม่มีอะไรแล้วล่ะ หน้าที่ของผมคงมีแค่นี้ขับรถกับยกของไลน์!แสบ : ส่งรูปอาหาร น่ากินไหมเฮียเหอะ แค่อาหารไทยธรรมดา แต่ใครจะร

#เฮียยุ"กินเยอะๆ นะลูก ""ค่ะแม่อี๊ด ""แสบค่อยๆ กินเดี๋ยวติดคอ""ไอ้หนูอย่าดุน้องลูก น้องกินได้ก็ปล่อยน้อง หว้าค่อยๆ เคี้ยวนะลูก" ดุตรงไหน ไม่เข้าใจแม่เลยจริงๆ ที่แม่พูดก็ความหมายเดียวกับผมเมื่อกี้ แม่อี๊ดเจ้าระเบียบหายไปไหน เจอลูกอ้อนไอ้แสบเข้าไปก็ดุไม่ลง เหมือนผมเข้าไปทุกวันนะเนี่ยแม่"แม่พรุ่งนี้ไปออกงานที่ไหนหรือเปล่า" เจ้าแม่งานเยอะ อีเว้นหลายอำเภอ ต้องยกให้แม่ผมสินค้าโอท๊อปสุดเจ๋งของเมืองกาญ ออกงานแทบทุกวันคิวทองยิ่งกว่าดาราบางคนซะอีก"ไปสิ จะหยุดก็หยุดไม่ได้ ไม่มีใครไปแทน " น้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย เป็นเซเลปโอท็อปก็ต้องทำใจ"ลูกหว้า ""พี่วี " โผล่มาแล้ว ไอ้แขกไม่ได้รับเชิญ"อ้าวหมอวี มากินข้าวด้วยกัน ""ไม่เป็นไรครับแม่อี๊ดผมเรียบร้อยมาแล้ว แค่จะแวะมาชวนลูกหว้าไปเยี่ยมพ่อผู้ใหญ่ที่โรงพยาบาลพรุ่งนี้น่ะครับ" เหอะ เอาพ่อผู้ใหญ่มาอ้าง มุกเก่าๆ ผมไม่ได้สนใจอะไรลองดูต่อว่ามันจะทำหน้ายังไงถ้าผมไม่ให้ไอ้แสบไป"ลุงผู้ใหญ่เป็นอะไรคะ" เมียผมก็ตาเหลือกขึ้นมาเชียว ลุงผู้ใหญ่เข้าออกโรงพยาบาลเป็นเรื่องปกติเพราะมีโรคประจำตัว นี่แหละเหตุผลที่ทำให้ลูกชายคนโตในบ้านต้องเรียนหมอ ผมชื่นชมที่มีควา

เป็นวันที่ฉันอารมณ์ดีที่สุด เฮียจะพาไปเมืองกาญบ้านเกิด คิดถึงแม่อี๊ด แม่อี๊ดคือแม่ของเฮียยุ เจ้าระเบียบแล้วก็น่ารักมากทำกับข้าวก็อร่อยที่สุด ใจดีที่สุดดุบ้างเป็นบางครั้งเพราะแม่อี๊ดค่อนข้างเข้มงวดเรื่องกิริยามารยาทแล้วก็ห้ามฉันกับเฮียหอมแก้มกอดกันอีกด้วย ที่เขาเรียกว่าหัวโบราณแบบนั้นเลยยังไม่หมด ห้ามนอนห้องเดียวกัน บอกเลยว่างานนี้มีคนกระอักเลือดตาย เมื่อคืนก็กอบโกยไปเยอะ เล่นซะชุดคอสเพลย์พยาบาลสาวแสนสวยของฉันขาดกระจุยเฮียชอบรุนแรงแบบนี้ตลอด เสื้อใน กางเกงใน ขาดกระจุยกระจายคามือเกือบทุกตัว ยกเว้นลูกไม้ อีเฮียของฉันแพ้ลูกไม้เข้าขั้นโคม่า"เฮียไม่ดีใจเหรอได้กลับบ้าน ""ดีใจ แต่ตอนนี้กำลังหงุดหงิด" ว่าแล้วเชียวว่าต้องมีเรื่องในใจ ตอนออกจากบ้านสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์หน่อยๆ หรือว่าเรื่องงานอีก เมื่อวานก็โหมงานหนัก หลายวันก่อนหน้าก็ทำงานหนักมาตลอด ฉันที่ไม่รู้อะไรก็เอาแต่งี่เง่า สุดท้ายต้องเป็นฝ่ายง้อ ดีนะที่ฉันรู้วิธีถึงแม้มันจะเปลืองตัวสักหน่อย"หงุดหงิดอะไร แสบเห็นตั้งแต่อยู่กรุงเทพแล้วนะ จะถึงบ้านแล้วเลิกหงุดหงิดได้แล้วเฮีย " นั่งมองสองข้างทางมาตลอด ใกล้ถึงบ้านวิวทิวทัศน์ข้างทางค่อนข้างส