ที่นี่แวดล้อมไปด้วยคนต่างประเทศเสียเป็นส่วนมากนั่นทำให้วันเวลาของศิลากับลักษมีปลอดภัยพอจากพวกสอดรู้สอดเห็น หากตราบใดที่ตัวลักษมียังเป็นข่าวได้และศิลาก็ยังเป็นหนุ่มโสดเนื้อหอม ที่ใครจับตามองกันอยู่ว่าเขาจะลงเอยกับสาวคนใด
ลักษมีจึงแช่มชื่นได้ หล่อนมีสิ่งทดแทนการพนันการได้อยู่กับศิลาเป็นสิ่งที่หล่อนคิดว่าดีที่สุด หากเป็นไปได้ หล่อนอยากได้เขาเป็นการถาวร หญิงสาวฝันถึงวันแต่งงานชุดเจ้าสาว และชีวิตครอบครัวอันผาสุก
แต่นั่นเป็นแค่ความฝัน และจะเป็นไปชั่วนิรันดร
หล่อนไม่วันได้ครอบครองเขาในแบบนั้น แค่ได้เขาชั่วคราว...สัมผัสความเป็นเขาเติมใส่ในใจในความฝันของตัวเองก็นับว่าเป็นบุญแล้ว
“ลงไปทานอาหารค่ำด้วยกันนะคะ...” หล่อนกระซิบบอกเขาที่ยังนอนอยู่เหมือนคนเกียจคร้าน ดูเหมือนเวลาที่มาจะหมดไปบนเตียงนอนมากกว่า ที่อื่นอย่างเต็มอกเต็มใจจากหล่อนที่จะบริการเขา...
“ก็ดี”
เขาคงอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ดีกว่าจะโทร. สั่งจากร้านอาหารให้ขึ้นมาบริการ
“หมีจะจัดเสื้อผ้าให้...คุณไปอาบน้ำก่อน”
หล่อนเอาอกเอาใจ...ก็ไม่แตกต่างจากหญิงคนอื่นที่ได้ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา นั่นแหละก็น่าแปลกที่บทบาทเยี่ยงนี้ไม่ได้จับติดจับใจขอ
