“อึก..ก...ปวดชะมัด..แม่ง!”
เขารีบถอนท่อนเนื้อออกจากนั้นจับศีรษะด้วยความปวด อาการเช่นนี้ไม่ได้มีมานานแล้วตั้งแต่สมัยเด็กที่พยายามเค้นความทรงจำ แต่จู่ ๆ มันก็เกิดขึ้นอีกครั้งโดยที่ยังไม่ได้นึกถึง
‘วันหยุดยาว ลูกทั้งสองอยากไปที่ไหน’
‘ผมอยากไปสวนสนุก!’
‘แล้ว...อยากไปไหน’
‘ส่วนผมคิดว่าตอนไปแคมปิ้งก็สนุกดีนะครับ เราไปกันอีกนะครับ’
ภาพของคู่รักและเด็กชายอีกหนึ่งคนปรากฏขึ้นอย่างเลือนราง น้ำเสียงที่เคยได้ยินเมื่อนานมากแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่เห็นใบหน้าของคนทั้งสามแม้แต่น้อย
‘ใคร..พวกเขาเป็นใคร!”
ตอนเย็นทั้งสองนั่งก่อกองไฟด้วยกันริมน้ำตก ปืนผาจับปลาได้ก็นำมาย่างให้แต่ท่าทางที่เงียบและเหมือนใบหน้าจะซีดทำให้ระฟ้ากังวล
“คุณไม่สบายหรือเปล่า” เธอรีบจับหน้าผากแต่ไม่พบความร้อนที่ผิดปกติ
“ไม่เป็นไร แค่เหนื่อย..เอาเธอเหนื่อยไปหน่อย...ทำคนเดียวก็แบบนี้ต่อไปเธอต้องช่วยบ้าง”
“บ้า!”
ระฟ้าก็ตีแขนของเขาด้วยความเขินแต่มันก็แรงพอที่จะได้ยินเสียงดัง
“ฮะ ๆ ก็จริ
