LOGIN'ระฟ้า' หญิงสาวผู้ที่กำลังจะกลายเป็นเจ้าสาวกลับพบว่าแฟนหนุ่มมีผู้หญิงอื่นอีกคน เธอเสียใจจนทำอะไรไม่ถูกแต่เพราะมีเพื่อนช่วยแก้แค้นจนหญิงสาวที่เป็นชู้เคียดแค้นให้คนจับตัวเธอไป ทำให้ต้องไปพัวพันกับ 'ปืนผา' หัวหน้าโจรป่าผู้ที่กลายเป็นสามีของเธอในอนาคต
View Moreระฟ้ามองภาพถ่ายที่ถูกส่งมายังแชทของเธอด้วยมือที่สั่นระริก ใครจะคิดว่าคนรักที่บอกว่าจะไปสัมมนากับบริษัทแท้จริงจะอยู่หญิงสาวคนนี้ที่ส่งภาพเปลือยนอนบนเตียงเดียวกันมาให้
เธอพูดไม่ออกร่างกายเหมือนกับปิดสวิตช์การทำงานอัตโนมัติ สมองอื้ออึง ตัวชา พลันใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวด้วยความโกรธ แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่ผู้หญิงอารมณ์ร้ายสู้คนเป็นจึงมีเพียงหยาดน้ำตาไหลหยดลงบนหน้าจอโทรศัพท์
‘เห็นแล้วใช่ไหมว่าพี่ภาคเขาอยู่กับฉัน’
ระฟ้าพยายามกล้ำกลืนเขียนตอบกลับด้วยมือที่สั่นเทา พิมพ์ถูกพิมพ์ผิดจนต้องแก้หลายครั้ง
‘อยู่ที่ไหน’
‘ที่โรงแรมในชลบุรีไง อยากรู้ชื่อไหมล่ะ มาก็ได้นะ แต่ตอนนี้มันก็ดึกแล้ว ผู้หญิงเฉิ่ม ๆ อย่างเธอจะกล้ามาเหรอ’
มือกำโทรศัพท์จนแน่นจากนั้นก็กดโทรผ่านแชททันที ปลายสายก็รีบเสียงหวาน
“ฮัลโหลลลล”
“ภาคอยู่ไหน”
“เขานอนอยู่”
“ปลุกให้มาคุยกับฉัน”
“จะดีเหรอ..เธอรับได้เหรอ”
“ปะ..ปลุกมา ไม่งั้นก็ส่งโลเคชันมา ฉันจะไปทันที” ระฟ้าพยายามข่มน้ำเสียงไม่ให้สั่น กลั้นอารมณ์จนแทบทานทนไม่ไหว ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยโกรธใครมากขนาดนี้มาก่อน และคนที่ทำก็ชายที่กำลังจะแต่งงานด้วย
“งั้นส่งโลเคชันล่ะกัน” ลิลลี่ชื่อเดิมลินดารีบส่งให้ทันที เธออยากจะให้หญิงสาวโง่งมคนนี้รู้สักทีว่าใครที่ควรอยู่ควรไป เธอไม่อยากหลบ ๆ ซ่อน ๆ แบบนี้อีกแล้ว ถึงเวลาที่จะขึ้นเป็นแฟนคนใหม่สักที คนอย่างภาคที่ทำงานเป็นหัวหน้าฝ่าย อนาคตไกลเงินเดือนดีแบบนี้ใครบ้างจะไม่อยากจับ แต่เพราะมีแฟนอยู่แล้วจึงต้องทำตัวเป็นน้อยแบบนี้ทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงานสักหน่อย
ถึงเวลาแล้วที่เธอจะประกาศชัยชนะ
ระฟ้านั่งนิ่งอยู่บนเตียงพักใหญ่ ๆ แม้บอกว่าจะไปแต่ร่างกายเหมือนจะไร้เรี่ยวแรง เธอตัดสินใจโทรไปหาเพื่อน แม้จะดึกแต่ต้องมีคนไปด้วย
“มะ..ไหม..”
ใยไหมที่งัวเงียคิดด่าทอคนโทรมากลางดึกแต่พอได้ยินเสียงของเพื่อนก็รีบสวมแว่นตามองชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอทันที
“ฟ้ามีอะไร”
“ฮึก..ก..ไปกับฉันหน่อยได้ไหม..ภาคเขา..เขานอกใจฉัน”
พอใยไหมได้ยินก็ลุกพรวดทันที “เธอรอฉันนะเดี๋ยวจะรีบไป!”
ใยไหมเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของระฟ้า คบหากันมาตั้งแต่สมัยเด็กจนตอนนี้ต่างก็อยู่ในวัยทำงานแล้วแต่ความห่วงใยยังคงเป็นเช่นเดิม รอไม่นานนักหญิงสาวผมสั้นสวมแว่นตาหนาเตอะก็รีบมาหา พอระฟ้าเห็นเพื่อนก็ร้องไห้รีบสวมกอดทันที
“ฟ้า...”
“ฮึก..ก..ไหม..ไหมช่วยฉันด้วย..”
ใยไหมก็ได้แต่ลูบหลังปลอบใจ เธอไม่คิดเลยว่าภาคจะเป็นคนแบบนี้ คบหากันมาตั้งห้าปีแต่กลับนอกใจได้
ทั้งคู่นั่งลงโซฟาพูดคุยเรื่องที่ฝ่ายหญิงส่งภาพมา พอ ใยไหมเห็นพลันเดือดดาลแทน
“ฟ้าเดี๋ยวฉันจัดการลงรูปพวกมันลงโซเชียลให้หมดเลย!” เห็นใยไหมท่าทางเฉิ่มเช่นนี้แต่บุคลิกจริงนั้นแตกต่าง กลับกันระฟ้าที่ดูสง่างามต่างหากที่ทึมทื่อ
“จะ..จะดีเหรอ”
“ดีสิ! พวกมันทำกับเธอถึงขนาดนี้ยังจะใจดีไปทำไม...ฉันรับผิดชอบเอง!” พูดจบใยไหมก็จัดการตามที่บอกและพวกเธอลงความเห็นกันว่าจะไม่ไปที่โรงแรมแล้วแต่จะจัดการประจานให้โลกรู้ ถ้าโดนมันฟ้องก็ฟ้องกลับ ไหนล่ะหลักฐานที่ว่าเป็นคนปล่อย
ระฟ้ายิ้มทั้งน้ำตาดีจริง ๆ ที่มีใยไหมเป็นเพื่อนเพราะคนไม่ทันผู้อื่นอย่างเธอคงคิดอะไรไม่ออกนอกจากไปหาภาคแล้วร้องไห้ฟูมฟายใส่
เช้าวันต่อมาเรื่องฉาวโฉ่ของคนทั้งสองก็เต็มว่อนทั่วโลกอินเตอร์เน็ต ภาพที่นอนบนเตียงจะยังคงอยู่บนโซเชียลไปอีกนาน ต่อให้ลบแต่มีหรือคนจะไม่เซฟไปปล่อยต่อ แน่นอนว่าย่อมถูกด่าทอนับพันนับหมื่นข้อความ
“กรี๊ดดดด นังบ้า!นังบ้าแกกล้าทำกับฉัน!!”
“ฮือออ ฉันผิดไปแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลย”ระฟ้าเม้มปาก เธอเองก็ไม่ใช่คนใจร้ายหรือคิดเอาชีวิตใคร แต่จะให้ใจดีมากก็ไม่ดี“ยังไงซะ ฉันก็ไม่ฆ่าเธออยู่แล้ว”ได้ยินเช่นนี้ลิลลี่ก็ใจชื้นแต่แล้วพอเห็นว่าในมือของระฟ้ามีกระจกแหลมคมบางอย่างก็ตกใจ“มะ..มึงจะทำอะไรกู”“หน้าแบบนี้ใช่ไหมที่หลอกล่อผู้ชายเก่ง ชีวิตฉันเกือบจบสิ้นดังนั้นชีวิตเธอก็ต้องจมดิ่งเช่นกัน”“จะ…จะ..จะทำอะไร..ไม่นะ! ไม่นะ! กรี๊ดดดดด”ละอองและชบาที่อยู่คุกข้าง ๆ ก็กรีดร้องตามพวกเธอเห็นระฟ้าใช้กระจกกรีดใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นอย่างไร้ความปรานี ส่วนผู้ชายปืนผาให้คนลากพวกมันไปตอนให้สิ้นเสียงร้องเจ็บปวดและหวาดผวาหายไปเพราะลิลลี่สลบไปแล้ว จากนั้นสายตาของระฟ้าก็หันมองพวกเธอสองคน“ฉันให้โอกาสพวกเธอกี่ครั้ง พยายามไม่ใส่ใจการกระทำแต่ก็ยังเลือกที่จะใจร้ายกับฉันเหมือนเดิม..ฉันท้องอยู่ก็จริงแต่ไม่คิดใจดี…และต้องทำทุกอย่างเพื่อความปลอดภัยของลูก…พวกเธอจะได้รังแกไม่ได้อีก”สองหญิงสาวตัวสั่น ไม่รู้ว่าจะถูกทำอะไรระฟ้าไม่ได้เดินมาแต่ตกลงกับปืนผาไว้แล้วว่าจะตัดมือของเธอคนละข้าง ที่ต้องโหดร้ายเพื่อป้องกันไม่ให้เธอคิดร้ายต่อลูกที่กำลังจะเกิดมา นี่คือการแจ
“หากไม่เพราะฉันส่งคนไปซ้อมไอ้ภาคแล้ว ฉันคงยังโมโหมันไม่หาย”“อะไรนะ ที่เขาเป็นแบบนี้เพราะคุณเหรอ”“ใช่ แค่นี้ยังน้อยไป สำหรับสิ่งที่มันทำ แล้วก็…มีเรื่องให้ฟ้ากลับไปจัดการที่หมู่บ้านด้วยนะ”“อะไรเหรอคะ”“ทั้งเรื่องพวกละออง รวมทั้งพวกของผู้หญิงที่ชื่อลิลลี่”พอระฟ้าได้ยินก็เบิกตากว้าง วันนี้เธอได้รับรู้เรื่องหลายอย่างจนสมองประมวลไม่ทันแล้ว........“คุณจับพวกลิลลี่ได้เหรอคะ”“อืม…พวกนั้นหนีข้ามชายแดนไป ฉันส่งคนให้ไปติดตามจึงพบตัวแล้วนำมาหมดแล้ว”ระฟ้ายิ้มพลางจับมือเขาแน่น“ขอบคุณคุณจริง ๆ ฉันดีใจมาก ๆ”“แล้วรางวัลคืออะไร”ระฟ้านิ่งอึ้งจากนั้นจับมือเขาให้มาสัมผัสที่ท้อง“น่าจะเรียกว่าของขวัญมากกว่ารางวัลนะคะ”คนฟังก็ยังคงงงไม่เข้าใจ“คุณจะได้เป็นพ่อคนแล้วนะ”ปืนผาพลันมือสั่น ท่าทางเหมือนคนที่เพิ่งเจอโลกใบใหม่เพราะเลิ่กลั่ก สับสน วางตัวไม่ถูกแต่มือของเขาที่สัมผัสท้องกลับลูบแผ่วเบา แล้วหัวเราะออกมา“ฮะ ๆ ๆ”“ดูคุณสิจะหัวเราะหรือร้องไห้กันแน่”“ฮึก..ก..ฉันดีใจ…ฉันไม่คิดว่าฉันจะสร้างครอบครัวแล้วจริง ๆ” เขาโอบกอดระฟ้าทั้งน้ำตา เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวหัวเราะปนเปจนระฟ้าเองก็ถูกอารมณ์ของเขาชักจูงจ
พอพูดว่าหล่อมากหญิงสาวก็หยุดชะงัก แม้ยากยอมรับ แต่ภาคก็หล่อเหลาจริง ๆ เธอคิดว่าภาคน่าจะมาหาแต่หากเป็นเขาเหล่าพนักงานก็น่าจะบอกชื่อ เธอจึงละของเหล่านี้แล้วเดินออกไปด้านนอก สายตามองเห็นชายในชุดสูทที่นั่งหันหลังให้อยู่ที่มุมหนึ่งแต่ไม่รู้ทำไมแผ่นหลังช่างคุ้นเคย แต่ก็ไม่คุ้นเคย คงเพราะคนที่คิดไม่น่าจะมีใครแต่งตัวดี ๆ แบบนี้มาหา“คุณมาหาฉันเหรอคะ”ทันทีที่ระฟ้าเอ่ยถาม ชายหนุ่มก็หันมามองทันทีต่างฝ่ายต่างตกตะลึงจนดวงตาเบิกกว้าง ระฟ้านิ่งกว่าเธอถึงกับอ้าปากพูดไม่ออก พอชายหนุ่มลุกยืนเต็มความสูงแล้วเข้ามาใกล้หญิงสาวก็ยังอึ้งค้างอยู่ที่เดิมกระทั่งเขากางแขนออก“มากอดหน่อยสิ”“ฮึก..ก..คุณมาได้ยังไง!”การแสดงออกของเธอทำให้เหล่าพนักงานตกใจ หลายคนหน้าแดงด้วยความเขินอายไม่คิดว่าระฟ้าจะมีคนรักใหม่ที่หล่อขนาดนี้“ปืนผา…ปืนผา…คุณจริง ๆ เหรอ คุณจริงเหรอ”“ฉันเอง…ฉันมาหาเธอแล้ว”ระฟ้าจับใบหน้าของเขาอย่างไม่อยากเชื่อ อีกฝ่ายก็จับมือไว้ หยาดน้ำตาต่างไหลรินด้วยความดีใจ หลายวันที่ห่างกันช่างเหงาและคิดถึงเหลือเกินระฟ้าจับมือเขาเพื่อให้ไปยังหลังร้านเพื่อพูดคุยส่วนตัวในสวนหย่อม จากนั้นต่างนั่งบนม้าหินอ่อน มือไ
ระฟ้าอดที่จะน้ำตาคลอไม่ได้ เธอกลัวมาตลอดว่าทุกคนจะไม่สนับสนุนเพราะปืนผาเขาไม่ใช่คนมีหน้ามีตา เป็นเพียงชาวบ้านในป่าเท่านั้น แต่หากรู้ว่าเป็นโจรย่อมขัดขวางแน่นอนส่วนญาดาเธอเองก็ยินดีไม่ต่างกันเพียงแต่สร้อยเส้นนี้สำคัญนัก“เอ่อ..หนูฟ้าป้าขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”“อะไรเหรอคะ”“สร้อยเส้นนี้...ให้ป้าดูหน่อยได้ไหม”ระฟ้าก็แปลกใจที่อีกฝ่ายอยากดู ตอนแรกไม่อยากถอดออกเพราะเป็นของที่ปืนผาคล้องให้แต่หากไม่ให้ก็คงดูไม่ดีจึงตัดสินใจถอดออกญาดารับสร้อยด้วยมือที่สั่นเทาแม้เป็นสร้อยสีเงินธรรมดาแต่หากมองดี ๆ จะเห็นตัวอักษรที่เขียนตรงสร้อยว่า ‘ภาม’“ฮึก..ก..สะ..สร้อยของภามจริง ๆ!” เสียงของเธอสะอื้นและร้องดังจนนิภาต้องปลอบ“ญาดาเป็นอะไร”“นิภา..นิภานี่คือสร้อยของลูกชายที่หายไปของฉัน! สร้อยเส้นนี้ของเขา! หนูฟ้า หนูไปได้มาจากไหน”ระฟ้าก็ตกใจไม่คิดว่าสร้อยของปืนผาจะเป็นของลูกชายอีกคนของคุณป้า แต่เดิมเธอมีบุตรชายสองคนแต่หายตัวไปเพราะหลงป่า ทุกคนจึงลงความเห็นว่าเสียชีวิตแล้ว เป็นไปได้ไหมว่าพวกปืนผาไปเจอสร้อยนี้จากลูกชายของป้า หรือบังเอิญเจอที่ไหนสักแห่ง“คนรัก..ของหนูให้มาค่ะ”“ปะ..ป้าจะไปเดี๋ยวนี้! เขาอาจจะมีข้











![ทวงสิทธิ์รักวิศวะตัวร้าย [เซทแก๊งสิงห์]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)