วันต่อมา ตอนที่ฟู่จาวหนิงตื่น ด้านนอกก็ฟ้าสว่างโร่แล้ว
นางตื่นสาย นอนจนเลยเวลาข้าวเช้าไปเรียบร้อย
หลังจากลุกขึ้นนั่ง นางยังรู้สึกมึนๆ งงๆ อยู่ ยังดูไม่รู้ตัวว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
หลังจากตื่นขึ้นมา นางก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืน
นางดื่มจนเมาแล้วหรือ?
นี่นางดื่มจนเมารึ!
นางยังจำได้ว่าเซียวหลันยวนแบกนางกลับมา แต่จำได้แค่ครึ่งหน้า จำครึ่งหลังไม่ค่อยได้
นางยังจำได้ ว่าพระจันทร์สวยมาก ค่ำคืนในเขาชิงถงเงียบสงบ แผ่นหลังของเซียวหลันยวนกว้างมาก เดินได้มั่นคง ทำให้นางรู้สึกปลอดภัยมาก
และมีโอกาสแบบนี้น้อยมากจริงๆ กับการที่ถูกเขาแบกไว้บนหลังค่อยๆ เดินใต้แสงจันทร์ฺ ทั้งสองคนคุยกันอย่างเป็นธรรมชาติ
คุย?
ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็สะดุ้งสุดตัว
นางนึกออกแล้ว!
ตอนนี้เอง ประตูก็เปิดออก เสี่ยวเยว่ยกน้ำร้อนเข้ามา
"คุณหนู ท่านตื่นแล้ว?"
ฟู่จาวหนิงยังคิดว่าเป็นเซียวหลันยวน ตอนนี้พอเห็นเสี่ยวเยว่ นางก็ถอนใจโล่งลงมา เพราะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนนี้นางคุยกับเซียวหลันยวนไปไม่น้อยเลย แต่นางยังนึกไม่ออกทั้งหมดว่านางพูดไปมากแค่ไหน
ต้องให้นางค่อยๆ คิด ให้นางคิดก่อนว่าพูดอะไรไปบ้าง
นางต้องพูดเรื่องยุคปัจจุบันแน่
"ตื่นแล
