นางไม่ต้องการเกี่ยวข้องอันใดกับเซียวเฉินเหยี่ยน นางรู้สึกเจ็บปวดอย่างยิ่งเมื่อนึกถึงการกลั่นแกล้งดูหมิ่นและความโหดร้ายในชาติที่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงร่องรอยที่คลุมเครือนี้!
นางยกน้ำมาหนึ่งกะละมังและขัดถูทำความสะอาดอย่างรุนแรงจนบาดแผลช้ำถลอก เมื่อเจ็บจนทนไม่ไหวนางถึงยอมนั่งลงอีกครั้ง
นางกำลังจะหากล่องยาเพื่อทายา จู่ ๆ ตรงหน้ากระจกก็มีกล่องยากล่องหนึ่งปรากฏขึ้นกลางอากาศ
เสิ่นหรูโจวตะลึงไปชั่วขณะ นางเปิดกล่องยาออกด้วยความสงสัย ทันใดนั้นนางพลันเบิกตากว้าง
เมื่อกล่องยาถูกเปิดออก ก็พบว่ามียาชนิดต่าง ๆ วางซ้อนกันเป็นชั้น ๆ และยังมีอุปกรณ์การแพทย์ครบชุดวางอยู่ตรงหน้านาง!
นางขยี้ตาด้วยความไม่เชื่อ คิดจะหายาทาจินชวง แล้วยาจินชวงก็เด้งออกมาทันที เสิ่นหรูโจวรู้สึกหวาดกลัวมาก นางลองหายาถอนพิษ ยาถอนพิษกำหนัด แล้วยาก็เด้งออกมาทันทีเหมือนเดิม
มัน…มันน่าอัศจรรย์เกินไปแล้ว!
นางเก็บอาการตื่นตกใจเอาไว้ จากนั้นหยิบยาจินชวงออกมา ไม่คิดเลยว่าพื้นที่ที่ว่างเปล่าเมื่อครู่นี้ จู่ ๆ ก็มียาจินชวงแบบเดิมปรากฏขึ้นกลางอากาศอีก!
หลังจากได้เกิดใหม่ นางก็ได้รับสมบัติอันทรงพลังเช่นนี้ สวรรค์ทรงโปรดจริง ๆ !
เสิ่นหรูโจวหายใจเข้าอย่างแผ่วเบาขณะที่นางยังหายใจลำบาก จากนั้นนางพลันหัวเราะเสียงดังแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
นางในชาติที่แล้ว น่าเวทนา น่าเวทนาอย่างที่สุด ท่านพ่อกับท่านพี่เสียชีวิตทั้งคู่ จวนแม่ทัพพังทลาย
ตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือน ก็ถูกเซียวเฉินเหยี่ยนสั่งให้คนวางยาเข้าไปในอาหาร บีบบังคับให้แท้ง
นางสิ้นหวังจนปัญญา คิดร้องขอจบชีวิต แต่เซียวเฉินเหยี่ยนกลับค้นหายาล้ำค่าอย่างบ้าระห่ำเหมือนกับคนเสียสติเพื่อช่วยชีวิตนาง!
นางมีชีวิตอยู่เหมือนตายทั้งเป็น !
ตอนนั้นเขาเคยพูดว่าอย่างไร!
“เสิ่นหรูโจว เพราะเจ้าใช้วิธีสกปรก ทำให้ข้ากับหว่านชิงต้องแยกจากกัน วันนี้เจ้าขอจบชีวิต! ข้าก็จะไม่ให้เจ้าสมหวัง! ข้าจะทรมานเจ้าตลอดชีวิต ให้เจ้าได้ชดใช้ความผิดที่เจ้าก่อ ข้ามีชีวิตอยู่ได้นานเท่าใด เจ้าก็ต้องมีชีวิตอยู่ได้นานเท่านั้น ข้าตายแล้ว เจ้าถึงจะตายได้!”
บางครั้งเสิ่นหรูโจวก็รู้สึกว่าเซียวเฉินเหยี่ยนคือจักรพรรดิเผด็จการที่วิปลาส!
ทั้ง ๆ ที่ไม่รักนาง แต่ยังจะแตะต้องตัวนาง มีลูกกับนางแล้วก็แย่งไปกับมือ เมื่อขึ้นนั่งบัลลังก์ครองราชย์ เขาไม่ให้ตำแหน่งใดกับมู่หว่านชิงแต่กลับแต่งตั้งนางเป็นฮองเฮา…
หึ นางตายอย่างน่าอนาถ กระทั่งก่อนตาย ก็ไม่ได้เห็นบัลลังก์ของเซียวเฉินเหยี่ยนถูกคนคนนั้นโค่นล้มกับตา
เมื่อคิดได้ว่าคนนั้นเป็นคนเด็ดเดี่ยวเฉียบขาด สุดท้ายแล้วเซียวเฉินเหยี่ยนก็คงตายอย่างอนาถเช่นกัน
เสิ่นหรูโจวลูบไล้กล่องยาที่ปรากฏขึ้นกลางอากาศและตั้งชื่อให้มันตามสัญชาตญาณว่า…
พื้นที่ทางการแพทย์
“พอมีเจ้า ข้าก็มั่นใจขึ้นมาทันที!”
ชาตินี้ นางจะหย่ากับเซียวเฉินเหยี่ยนให้ได้และจะแก้ไขโศกนาฏกรรมทั้งหมดใหม่!
ความเกลียดชังถาโถมซัดสาดอยู่ในอก เสิ่นหรูโจวกัดฟันกินยาถอนพิษเข้าไป จากนั้นจัดการบาดแผลที่แขนจนเสร็จ นางเพิ่งเปิดขวดยาเตรียมจะทาบนรอยกัดที่คอ เมี่ยวตงก็ถืออาหารเดินเข้ามาด้วยสีหน้าย่ำแย่ถึงที่สุด
“พระชายา พระชายารองมาหาเจ้าค่ะ”
พระชายารอง! มู่หว่านหรง!
แววตาของเสิ่นหรูโจวพลันสาดความเย็นเยือกออกมา มือที่ขยับอยู่หยุดลงทันที
มู่หว่านหรงคือคนที่เซียวเฉินเหยี่ยนเก็บไว้ในหัวอก…เป็นน้องสาวของมู่หว่านชิงและยังเป็นผู้มีพระคุณที่เคยช่วยชีวิตเซียวเฉินเหยี่ยน
พี่น้องสองสาวคู่นี้ คนหนึ่งปั่นหัวเซียวเฉินเหยี่ยนสมัยเป็นอ๋องอู่เฉิงให้อยู่ในกำมือ ส่วนอีกคนหนึ่งปั่นหัวเซียวเฉินเหยี่ยนสมัยเป็นฮ่องเต้จนโงหัวไม่ขึ้น
ไม่มีใครดีสักคน
และชาติที่แล้ว มู่หว่านหรงอิจฉานางที่ได้เป็นพระชายา ถึงกระทั่งผลักนางลงทะเลสาบตั้งใจให้นางจมน้ำตาย!
แม้ว่านางรอดชีวิต แต่กลับป่วยเรื้อรัง จะมีอาการเจ็บเข้ากระดูกเมื่อถึงฤดูหนาว!
เสิ่นหรูโจวคิดถึงเรื่องนี้แล้วยิ้มอย่างพึงพอใจ!
นางยังไม่ทันได้ไปหาศัตรู ศัตรูก็เดินมาหานางเองแล้ว ดีจริง ๆ…
