ทําไมเขาไม่พูด?
สมองของหลินจืออี้สับสนวุ่นวายไปหมด ตอนนั้นการเปลี่ยนแปลงของกงเยี่ยน ต่อมาก็เป็นความเงียบของกงเฉินเยี่ยนที่ผ่านไปยังไง้ร่องรอย
ตกลงอะไรคือเรื่องจริง อะไรเป็นเรื่องเท็จ?
เธอมองบาดแผลที่ตัดสลับกัน เม้มปากถามหยั่งเชิงว่า “อาเล็ก คุณท่านลงโทษอาด้วยกฎตระกูลบ่อยไหมคะ?”
“ฉันไม่ได้โง่” กงเฉินกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
“แล้วอาจะถูกลงโทษกฎตระกูลในกรณีไหนเหรอ?”
“เวลาที่คนอื่นไม่ใช้สมอง”
“……”
คนอื่นที่ว่าคือ หลินจืออี้
ดังนั้น จิ้งจอกเฒ่าที่ฉลาดอย่างกงเฉินจะต้องรู้วิธีปกป้องตัวเองอย่างแน่นอน
แล้วทําไมเขาถึง...
กําลังคิดอยู่ กงเฉินก็เอียงศีรษะ “หลินจืออี้”
“หืม?”
“จับพอหรือยัง?”
เมื่อได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็ดึงสติกลับมาทันที จึงพบว่ามือของตัวเองกําลังลูบหลังกงเฉินอยู่ตลอด
เธอหดมือกลับอย่างรวดเร็ว ก้มหน้ามองหายาในกล่องยาอย่างกระอักกระอ่วน
"คือว่า... ถึงแม้ว่าจะมีเลือดออก แต่ก็แตกแค่นิดเดียว ฉันจะทายาให้อา แต่ฉันไม่มีแผ่นสก๊อตเทปแบบมืออาชีพแบบนั้นหรอกนะคะ”
“กระเป๋าเสื้อโค้ทของฉันมี” กงเฉินกล่าวเสียงเรียบ
หลินจืออี๋นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง หยิบเสื้อนอกบนโซฟาขึ้นมา แล้วหยิบแผ่นสก๊
