บทที่ 7

ทางด้านฉือฟางอิน หลังจากที่ฟื้นขึ้นมารับรู้เรื่องแล้ว แม้ภายใจในจะเจ็บรู้สึกเจ็บช้ำ กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเอง แต่นางก็ไม่ได้มีเวลาให้สำหรับการเสียใจมากนักเมื่อได้ทราบข่าวว่าน้องสาวต่างมารดา อย่างชวี่หนิงซื่อ คือเจ้าสาวคนใหม่ ที่จะได้แต่งงานกับเพ่ยเหยาซ่างแทนนาง เรื่องเมื่อคืนนี้หากไม่ใช่เพ่ยเหยาซ่างเผยทาสแท้ตนเองออกมา ก็คงหนีไม่พ้นเป็นสองแม่ลูก ที่รวมหัวกันวางแผนนี้ขึ้นมา

 แต่ไม่ว่าใครจะเป็นผู้ใดที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ นางก็จะไม่มีวันยอมแพ้ให้อนุเหลียน สตรีที่บิดาปันใจจากท่านแม่ ในตอนที่อยู่ที่สนามรบเป็นอันขาด ความโกรธเกลียดที่มีต่อสองแม่ลูกนั่น ฉือฟางอินจำเป็นต้องทิ้งความเจ็บปวดที่มีอยู่ออกไป แล้วลุกขึ้นมาจัดการกับตนเอง เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับพิธีแต่งงาน ที่จะเกิดขึ้นในไม่กี่วันข้างหน้านี้ เวลาผ่านไม่ถึงสามวันดี ขบวนสินสอดจากจวนสกุลฉือ สกุลของฉือหย่งหลิง ก็เดินทางมาถึงที่จวนสกุลชวี่ พิธีแต่งงานระหว่างคุณหนูใหญ่สกุลฉือ และแม่ทัพฉือหย่งหลิงแห่งความฟู่ จึงถูกกำหนดขึ้นในอีกเจ็ดวันข้างหน้า

ด้านหั้วชินอ๋องที่เป็นฝ่ายเข้าไปเจรจากับฮ่องเต้แคว้นหลู ถึงเรื่องการยกเลิกสมรสพระราชทาน ระหว่างฉือหย่งหลิงและองค์หญิงห้านั้น ที่สุดแล้วก็สามารถเจรจาผ่านไปด้วยดี

          หั้วชินอ๋องรายงานว่าเกิดสิ่งใดขึ้นในจวนสกุลชวี่ และกล่าวให้ฉือหย่งหลิงเป็นวีรบุรุษเข้าไปช่วยคุณหนูใหญ่ฟางอิน แต่เพราะด้วยฤทธิ์กับฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด แม้จะช่วยคุณหนูใหญ่ฟางอินเอาไว้ได้ แต่ทว่าด้วยอาการถูกทำให้ไร้สติเช่นนั้น ทำให้ฉือหย่งหลิงได้กระทำการล่วงเกินคุณหนูใหญ่ฟางอินไปเสียแล้ว และเพราะต้องการรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองกระทำ

แม้จะไม่ได้ตั้งใจ แต่ฉือหย่งหลิงก็ยืนยันจะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น ด้วยการตบแต่งคุณหนูฟางอินเป็นฮูหยิน ฮ่องเต้แคว้นหลูเมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ก็เข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี หากแม้ว่าสตรีที่ฉือหย่งหลิงจะแต่งงานด้วย เป็นสตรีอื่น ที่ไม่ใช่บุตรสาวของแม่ทัพชวี่ ที่ทำคุณูปการให้กับแคว้นหลูเอาไว้มากมาย พระองค์ก็คงจะเสนอให้สตรีนางนั้น แต่งเข้าจวนสกุลฉือในฐานะอนุภรรยา เพื่อให้ตำแหน่งฮูหยินใหญ่แห่งจวนสกุลฉือ ยังคงมีไว้สำหรับองค์หญิงห้าพระธิดาของพระองค์อยู่ แต่เมื่อเรื่องเกิดเป็นเช่นนี้ ประกอบกับเรื่องสมรสพระราชทานที่ว่านั่น มีเพียงคนเพียงไม่กี่คนรับรู้ พระองค์จึงได้ตอบตกลง ที่จะให้สมรสพระราชทานระหว่างฉือหย่งหลิง และองค์หญิงห้าเป็นโมฆะ 

และเพราะว่าเห็นแก่คุณงานความดี ที่แม่ทัพชวี่มีต่อแคว้นหลู และเห็นแก่ฉือหย่งหลิง ที่เคยช่วยชีวิตพระองค์เอาไว้ ฮ่องเต้แคว้นหลูจึงอาสาเข้าร่วมในพิธีแต่งงาน ระหว่างฉือหย่งหลิงและบุตรสาวคนโตของแม่ทัพชวี่ ที่จะเกิดขึ้นในครั้งนี้ด้วย ข่าวเรื่องที่ฮ่องเต้แคว้นหลู จะเสด็จร่วมงานแต่งของฉือฟางอิน ถูกแพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว บ่าวไพร่ในจวนสกุลชวี่เองก็พูดคุยถึงเรื่องนี้กันอย่างเซ่งแซ่ ว่าคุณหนูใหญ่ฟางอินนั้นช่างโชคดี ที่ถึงแม้จะถอนหมั้นกับคุณชายเหยาซ่าง บุตรชายคหบดีที่ร่ำรวยไปแล้ว

แต่คุณหนูก็ยังไม่สิ้นไร้วาสนา ได้ตบแต่งกับท่านแม่ทัพใหญ่ ที่เคยสละชีวิตช่วยฮ่องเต้ ให้รอดพ้นอันตรายจากศัตรูที่หมายเอาชีวิตเอาไว้ และฮ่องเต้ยังทรงให้เกียตริ เสด็จมาร่วมพิธีแต่งงานระหว่างคนทั้งสองด้วยพระองค์เองอีกด้วย การแต่งงานของคุณหนูใหญ่ฟางอิน นับว่าเป็นหน้าเป็นตาให้กับชื่อเสียงจวนสกุลชวี่ยิ่งนัก

ฉือฟางอินที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น ไม่ได้อยากจะคิดไปว่าในบรรดาเรื่องร้ายๆ ที่เกิดขึ้น สิ่งนี้ก็ยังนับว่ามีเรื่องดี ที่ว่าที่สามีคนใหม่ของนาง เคยช่วยชีวิตฮ่องเต้เอาไว้ และยังได้คุณงามความดี ที่บิดาเคยทำไว้ ทำให้ฮ่องเต้เสด็จมาเข้าร่วมพิธีแต่งงานของนาง เพราะบุรุษทั้งสองนั้น คนหนึ่งก็เป็นบิดาที่นางไม่อาจให้อภัย เพราะหากเขามีความยับยั้งช่างใจสักหน่อย ไม่ไปทำสตรีอื่นตั้งครรภ์ แล้วพาเข้ามาอาศัยอยู่ในจวน ท่านแม่ก็คงไม่ต้องตรอมใจตาย

ส่วนอีกคนก็เป็นเพียงคนแปลกหน้า ที่พึ่งพบหน้ากับเพียงครู่เท่านั้น และท่าทางเฉยชาไม่สบอารมณ์ เหมือนอย่างกับคนถูกบังคับ ในยามที่ต้องพูดคุยกันถึงเรื่อง พิธีแต่งงานระหว่างนางและเขา ก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า แม่ทัพผู้นั้นเองก็ไม่ได้ใคร่อยากที่จะแต่งงานกับนางสักเท่าไรนัก

แต่สุดท้ายหญิงสาวก็ต้องยอมรับความจริง ว่าถ้าหากไม่ได้บุรุษทั้งสองช่วยเหลือเอาไว้ นางก็คงไม่มีแก่ใจมานั่งเย็บชุดแต่งงาน ของตนเองละว่าที่สามี ให้ผู้อื่นใจจวนได้เห็นว่านางอยู่ดีมีสุข ไม่ได้ทุกข์ใจอย่างที่ใครหลายคนเข้าใจ ยิ่งกับคนที่อยากเห็นนางทุกระทมดับเรื่องที่เกิดขึ้น ยิ่งกับอนุเหลียนและชวี่หนิงซื่อด้วยแล้ว เมื่อได้เห็นว่าฉือฟางอินยังสบายดี และยังคงได้แต่สิ่งดีๆ มากกว่าพวกตน ภายในใจก็ร้อนรุ่มจนเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ 

“ท่านแม่ ท่านเลือกคนทำงานอย่างไร ช่างไร้ความสามารถยิ่งนัก”

“นี่เจ้ากำลังโทษแม่อย่างนั้นหรือ”

“หรือไม่จริงล่ะเจ้าคะ หากไม่ใช่ว่าคนของท่านไร้ความสามารถ ข้ากับท่าน จะได้เห็นฟางอินมานั่งเย็บชุดแต่งงาน อย่างสบายอารมณ์เช่นนี้หรือเจ้าคะ!”

ชวี่หนิงซื่อทำท่าทางกระฟัดกระเฟียดผู้เป็นมารดา เพราะนางไม่พอใจที่เห็นฉือฟางอิน ยังสามารถนั่งเย็บชุดแต่งงานของตนเองอย่างไม่ได้ทุกข์ใจ หรือเศร้าโศกอย่างที่นางต้องการให้เป็น ส่วนด้านอนุเหลียนก็ได้แต่กำมือแน่น กัดปากจนห้อเลือดด้วยความคับแค้นใจไม่อาจกล่าวสิ่งใดออกมาได้ เพราะสิ่งที่บุตรสาวกล่าวมานั้น ล้วนแล้วแต่เป็นความจริงที่นางไม่อาจยอมรับได้

เดิมทีกู้ชินอ๋องท่านตาของนาง ได้จัดเตรียมคนของเขาที่จะส่งเข้ามาจัดการ คุณหนูใหญ่ฟางอินเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ทว่าเป็นนางเองที่ปฏิเสธไป เพราะนางอยากจะให้บุรุษที่ปีนเข้าเรือนของคุณหนูใหญ่ฟางอินนั้น เป็นชายมีชาติกำเนิดต่ำช้ามากที่สุด นางถึงส่งคนไปเรียกใช้คนงานชายในหอนางโรม ที่ล้วนแล้วแต่มีชื่อเสียงด้านมืดมั่วสุมอบายมุข และทำร้ายสตรีเป็นว่าเล่นมาทำหน้าที่นี้แทน

อนุเหลียนจินตนาการไปว่า หากฟางอินได้แต่งงานไปกับบุรุษต่ำช้าเช่นนี้ นางก็แทบรอไม่ไหวแล้ว ที่จะได้เห็นคุณหนูใหญ่ฟางอิน ผู้เย่อหยิ่งที่มักกล่าววาจา ข้ามหัวนางไปมาต่อหน้าบ่าวไพร่ ทำให้นางต้องอับอายอยู่หลายครั้ง ดูซิว่า หากคุณหนูใหญ่ผู้ทะนงตน ไม่เคยเห็นหัวนางสองคนแม่ลูกที่อาศัยอยู่ในจวน เมื่อได้ไปใช้ชีวิตเป็นเพียงภรรยาคนงานในหอนางโลม ไร้เกียรติศักดิ์ศรีเช่นนั้นแล้ว นางยังจะเชิดหน้าไม่เห็นหัวคนอื่นได้อยู่อีกหรือไม่ ดีไม่ดี คงได้แต่มุดหัวอยู่แต่ในเรือนซอมซ่อกระมัง

แต่เมื่อถึงเวลาลงมือจริงๆ แผนที่นางวางเอาไว้ กลับมีทางเพียงฝั่งเรือนของบุตรสาวนางเท่านั้นที่ทำสำเร็จ โดยการติดสินบนคุณชายในตระกูลตกอับคนหนึ่ง ให้เขามอมเหล้าเพ่ยเหยาซ่าง จากนั้นก็พาตัวเขามาที่เรือนของชวี่หนิงซื่อ ที่จุดธูปปลุกกำหนัดรอไว้อยู่ก่อนแล้ว หลังจากนั้นจะเกิดสิ่งใดขึ้นก็เป็นที่รู้กันดี ส่วนอีกด้านหนึ่ง แผนกลับล่มไปไม่เป็นท่า เพราะจู่ๆ แม่ทัพหนุ่มจากต่างแคว้นผู้นั้น ไม่รู้ทำอีท่าไหนถึงได้มาโผล่เอาที่เรือนของฉือฟางอิน ก่อนที่ชายคนงานที่หอนางโลมที่อนุเหลียนว่าจ้างไว้ จะไปถึงตัวของนางเสียได้