“แก้ว” เสียงเรียกจากแม่บุญธรรมทำให้เธอตกใจนิดหน่อย “คุยกันหน่อยสิ”
เธอพอจะรู้ว่าแม่บุญธรรมร้อนใจเรื่องอะไร ความจริงเธอตั้งใจจะอธิบายให้แม่บุญธรรมฟังอยู่แล้ว
“เรื่องหมอนิวราใช่มั้ยคะ”
“อืม”
“ไปคุยข้างนอกมั้ยคะ”
“ที่นี่แหละ เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงมีเรื่องกัน”
“มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดค่ะ หนูไม่ได้ทำอย่างที่หมอนิกล่าวหา มันไม่เป็นความจริงค่ะ”
“แม่รู้ว่าหนูไม่ทำหรอก แต่ทำไมหมอนิถึงเข้าใจอย่างนั้นได้ มันต้องมีเหตุผลสิ”
“ความจริง หนูปิดบังแม่อยู่เรื่องหนึ่งค่ะ” เธอจำต้องสารภาพเรื่องที่เก็บซ่อนไว้มานาน “คือหนูกับหมอมินทร์เคยรู้จักกันมาก่อน ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยน่ะค่ะ เราเคยคุยกันอยู่ช่วงหนึ่ง”
“ผู้ชายคนนั้นเอง?” ปวีณามองลูกสาวบุญธรรมด้วยความไม่สบายใจ “ตอนนี้หนูกับเขา...”
“ไม่เลยค่ะ แค่เพื่อนร่วมงานปกติ หนูไม่เคยคิดจะไปยุ่งกับเขาเลยค่ะ เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว แม่สบายใจได้”
ปวีณาคว้ามือลูกบุญธรรมมาบีบแน่น “แล้วหนูยังมีเรื่องอื่นปิดบังแม่อยู่รึเปล่า”
ปาลิดาทำหน้าแทบไม่ถูก เธอจะบอกมารดาเรื่องเขาดีมั้ย หรือจะเก็บไปจนกว่าจะครบหนึ่งเดือน
“ทำไมแม่ถามอย่างนั้นล่ะคะ”
“แม่ได้ยินข่าวลือมา” ปวีณาจ้อง
