ตอนที่ 10.

Latest chapter

• เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 40.

  ตอนที่ 40..“ส้มโอ...” ชายหนุ่มเรียกสาวใช้เสียงดังลั่น“คะ คุณนนท์...”“ต่อจากนี้ไป ทุกคนกลับไปทำงานของตัวเองเหมือนเดิมได้แล้ว... นทิชาหมดหน้าที่แล้ว...”ส้มโอทำหน้าประหลาดใจ “ทำไมล่ะคะ งั้นอย่างนี้คุณมีนก็ชูคอเป็นเมียอยู่เฉยๆ น่ะสิ คุณนนท์ไม่ชอบเมียแบบนี้ไม่ใช่หรือคะ” ส้มโอแกล้งประชดประชันเจ้านายหนุ่มดวงตาคมกล้าตวัดมองสาวใช้ด้วยความเกรี้ยวกราด “หุบปากแล้วก็ทำตามที่ฉันบอก...!”กรามแกร่งขบกันเป็นสันนูนด้วยความเดือดดาล ก่อนจะก้าวยาวๆ มุ่งหน้าไปยังห้องครัว ที่มีเหยื่อสาวแสนหวานที่รบกวนสมาธิของเขาอยู่ภายในนั้นส้มโอมองตามแผ่นหลังกว้างที่หายวับเข้าไปในห้องครัวด้วยสายตารู้ทัน “คงจะเก็บคุณมีนไว้ในห้องนอนอย่างเดียวล่ะสิ... ติดใจเขาแล้วยังจะมาทำเป็นโมโหกลบเกลื่อนอีก...”สาวร่างอ้วนหัวเราะคิกคัก เพราะพอจะสังเกตออกว่าเจ้านายของตนเองนั้นคงจะใช้งานนทิชาหนักหน่วงแค่ไหนเมื่อคืนนี้ เพราะดูสิ คุณมีนของหล่อนดูบอบช้ำไปทั้งเนื้อทั้งตัว ปากก็บวมช้ำ คอก็เป็นรอยแดงช้ำ และไม่ต้องสงสัยเลยว่าภายในเสื้อผ้ามิดชิดที่นทิชาสวมใส่นั้นจะมีร่องรอยป่าเถื่อนของรัชชานนท์อยู่มากมายแค่ไหนร่างสูงใหญ่เกินมาตรฐานชายไทยของรั

• เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 39.

  ตอนที่ 39.เสียงรถที่พุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็วเต็มไปด้วยโทสะนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นคนขับ หญิงสาวทรุดตัวนั่งบนขอบเตียงด้วยความอ่อนล้า มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาเป็นครั้งที่ร้อยทิ้งด้วยความเจ็บปวดเขาหลอกลวงหล่อนมาตลอดเวลา... และหล่อนก็โง่เง่าให้เขาสนตะพายได้โดยไม่เอะใจ น้ำตาไหลพราก หล่อนนี่มันปัญญาอ่อน สิ้นคิดที่สุด แค่ได้ยินหมอคนนั้นบอกก็เชื่อจนสนิทใจ ทำไมไม่คิดว่าคนอย่างรัชชานนท์นั้นทำได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งบังคับหมอให้ทำตามความต้องการของตนเองเพื่อหลอกลวงคนโง่อย่างหล่อน“มีนเกลียดคุณ... คนใจร้าย...” สะอื้นไห้ออกมาด้วยความเสียใจพยายามจะไม่ใส่ใจกับความสัมพันธ์ที่มันรุดหน้าไปไกลระหว่างเขากับหล่อน แต่ดูเหมือนว่าแกล้งลืม มันก็ยิ่งจดจำ จำได้ทุกรายละเอียดของบทรักที่เขาร่ายมนต์ใส่ จำได้แม้กระทั่งน้ำเสียงครวญครางที่ตัวเองร้องอ้อนวอนเขาออกไปมือบางยกขึ้นปิดใบหน้างามด้วยความอับอายสุดกำลัง ร่องรอยสวาทที่เขาตราตรึงเอาไว้ในส่วนลึกสุดของร่างกายยังคงเต้นเร่าร้องหาบางอย่างที่มีแต่เพียงเขาเท่านั้นที่จะมอบให้ได้หล่อนหลงรักเขา ติดใจในรสสวาทที่เขามอบให้ แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่ได้ร

• เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 38.

  ตอนที่ 38.สาวน้อยวาบหวามในอก เนื้อตัวร้อนระอุดุจไฟลามเลีย ทั้งๆ ที่พึ่งจะจบสิ้นการร่วมรักอันดุเดือดเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ แต่แค่อยู่ใกล้เขา เลือดเนื้อของหล่อนก็เดือดพล่านขึ้นมาอย่างน่าละอาย ลืมไปทุกสิ่งทุกอย่าง ลืมแม้กระทั่งว่าเขาร้ายกาจกับหล่อนมากแค่ไหนแต่สุดท้ายความเคลิ้มฝันนั้นก็มีอันต้องสะบั้นลง เพียงเพราะคำพูดที่น่าตบปากของรัชชานนท์เท่านั้น กลีบปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นจนเป็นเส้นตรง“หลงฉันขนาดนี้ แล้วอย่ามาปฏิเสธอีกล่ะว่าไม่ต้องการฉัน... นทิชา...”เขาพูดเตือนช้าๆ แต่ชัดเจนยิ่งนักในสมองของหล่อน พร้อมๆ กับมองรอยยิ้มหมิ่นแคลนให้อีกครั้ง ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปจากห้องหญิงสาวล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียงด้วยความหมองเศร้า น้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว หล่อนกลายเป็นตัวตลกให้เขาขบขันได้ตลอดเวลา หัวใจรู้สึกราวกับถูกขยี้จนแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี นทิชากล้ำกลืนความเจ็บช้ำให้ไหลกลับเข้าไปในอกด้วยความยากลำบาก ก่อนจะลุกขึ้น ก้าวลงจากเตียง และเดินหายเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ด้านหลังสุดของห้องนอนร่างสูงตระหง่านที่ก้าวยาวๆ ลงบันไดบ้านลงมาทำให้ส้มโอที่กำลังเดินเข้าไปในครัวต้องหยุดมองด้วยความฉงนสนเท่ห์ ใบหน้าที่ห

• เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 37.

  ตอนที่ 37.“แต่อย่าฝันไปเลย เพราะเธอจะไม่มีวันที่จะได้นอนกับผู้ชายคนไหนได้อีก ถ้าฉันยังใช้เธอไม่คุ้ม...” ใบหน้างามซีดเผือด เงยหน้าประสานสายตากับเขาด้วยความปวดร้าวรู้หรอกว่าเขาแค้นเคือง แต่ก็ไม่น่าทำร้ายจิตใจกันรุนแรงถึงเพียงนี้... เขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของหล่อนจนไม่เหลือชิ้นดี แถมยังราดน้ำกรดตามลงมาอีก“ที่ได้ไปยังไม่พอใจอีกหรือไง ยังต้องการอะไรจากมีนอีก หรือว่าจะต้องทำให้แหลกคามือไปเลย...”รัชชานนท์รู้สึกเจ็บแปลบในอกขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เมื่อความชอกช้ำระกำใจของสาวน้อยตรงหน้ากระแทกเข้ามาในความรู้สึก แต่ก็พยายามข่มมันเอาไว้หล่อนเป็นศัตรู ท่องเอาไว้สิ ท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ... ชายหนุ่มร้องสั่งตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะแสยะยิ้มและประหัตประหารนทิชาด้วยคำพูดต่อไป“เธอไม่ตายหรอก แค่อาจจะสึกหรอเร็วเกินไปสักหน่อยก็แค่นั้น... แล้วก็อย่าลืมสิว่า เธอมีหน้าที่ผลิตลูกให้กับฉัน... และจากที่ฉันคำนวณจำนวนครั้งที่เรา...ร่วมรักด้วยกัน ป่านนี้เธอคงอุ้มท้องลูกของฉันแล้วล่ะ”ใบหน้างามซีดเผือด ไม่จริง หล่อนท้องไม่ได้ จะท้องไม่ได้ “ไม่... ไม่มีทาง... มีนไม่คิดว่า... แค่นี้...จะท้อง... ไม่จริง... คุณนนท์หล

• เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 36.

  ตอนที่ 36.นทิชารีบลนลานสวมเสื้อคลุมด้วยมือไม้ที่สั่นเทา และเมื่อสามารถซ่อนตัวเองให้พ้นจากสายตาคมกล้าที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยามได้แล้ว หญิงสาวจึงค่อยๆ ขยับตัวออกมาจากใต้โต๊ะ“มะ มีน... จะ...กลับ...ห้อง...”น้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างไร้ความมั่นใจ ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองเขา สมองยังไม่สั่งการเต็มที่ รู้อย่างเดียวว่าจะต้องไปให้ไกลจากห้องนี้ ห้องที่หล่อนพึ่งจะมีเซ็กซ์ที่ดุเดือดกับรัชชานนท์เขาคงจะสะใจ สมใจ สำราญใจ แต่หล่อนล่ะ หล่อนมีแต่ความเจ็บปวด และอับอาย... น้ำตาไหลพราก พยายามกัดฟันแน่นเพื่อกั้นเสียงสะอื้นรัชชานนท์ซ่อนร่างกำยำแข็งแรงเข้าไปในเสื้อผ้าของเขาจนมิดชิดแล้ว แสยะยิ้ม จ้องมองสาวน้อยแสนหวานที่กำลังจะเดินผ่านหน้าไปด้วยสายตาหยามหยันแม้จะเกลียดหล่อน... แต่เขาก็ต้องการหล่อนมากพอๆ กัน หรือบางที...มันอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำไป“อย่าพึ่งสิ... ฉันยังไม่ได้สมนาคุณเธอเลย ที่อุตส่าห์มาให้ฉันฟัดถึงที่ แม้มันจะผิดพลาดไปหน่อยที่เราจบกันบนโต๊ะทำงานแทนที่จะเป็นโซฟาตัวยาวก็ตาม แต่มันก็เร่าร้อน รุนแรง และถึงใจไม่เบา เธอคิดเหมือนฉันหรือเปล่า...” มือหนารั้งเอวบางเข้ามาแนบชิด สาวน้อยพยายามดิ้นรน รู้

• เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 35.

  ตอนที่ 35.สะโพกงามยกแอ่นขึ้นเพื่อให้เขาได้ล้วงลิ้นเข้าไปในซอกหลืบสาวได้ถนัดถนี่ เปลวปรารถนาลามเลียไม่หยุดหย่อน มันร้อนเร่าจนเลือดในกายแทบจะระเหยกลายเป็นไอ และเมื่อมาถึงขีดสุดเสียงกรีดร้องด้วยความสุขสมที่แสนหวานก็ดังออกมาจากกลีบปากช้ำไม่ขาดสาย ร่างบางดิ้นเร่าไขว่คว้าหาความแข็งขืนของเขาวุ่นวายชายหนุ่มปล่อยขากลมกลึงให้เป็นอิสระ ก่อนจะคว้าสะโพกผายเข้ามาหาตัว ความแข็งชันที่ผงาดอลังการดุนดันร่องสาวที่ทั้งลื่นทั้งร้อนผ่าวไม่หยุดหย่อน เขาดึงหล่อนเข้ามาหา จัดท่าทางให้เหมาะสมที่สุด ก่อนจะโถมจ้วงเข้าไปในร่องสาวที่เล็กแคบนั้นด้วยความรุนแรงความเสียวกระสันแล่นปรู๊ดไปทั่วสรรพร่าง ยิ่งเขาส่ายสะโพกเพรียววนไปมา พร้อมกับถอนร่างออกเกือบหมดความยาว และโถมเข้าใส่อีกครั้ง และอีกครั้งไม่หยุดหย่อน ร่างทั้งร่างที่ร้อนผ่าวใกล้แตกดับอยู่แล้วก็ระเบิดแตกเป็นเสี่ยงอย่างบ้าคลั่ง เสียงหวีดร้องเมื่อเขาควบพาหล่อนทะยานผ่านยอดฟ้าขึ้นไปสู่วิมานแสนหวานดังขึ้นครั้งแล้ว ครั้งเล่า ก่อนจะถูกกลืนหายเมื่อเขาก้มลงดูดปากอิ่มด้วยริมฝีปากที่เร่าร้อนของเขาหญิงสาวนอนระทดระทวย ร่างกายสั่นพลิ้วกับการปลดปล่อยที่รุนแรง ดุเดือด ขณะที่ร