ตอนที่ 3 ชุมนุมเพื่อนสาว

#เซอร์เวย์

หลังจากที่ผมได้ดูรูปผู้หญิงคนนั้นคนที่เป็นว่าที่ภรรยาของผมยอมรับว่าเธอสวย สวยมากๆจริงๆแต่ก็นั่นแหละครับมันก็เป็นเพียงแค่รูปภาพใครจะไปรู้ ตัวจริงอาจจะดูไม่ได้ โลกสมัยนี้มีแอพแต่งรูปเยอะแยะไป สวยแต่รูปจูบไม่หอม หน้าตาอาจจะดูสวยแต่ข้างในอาจจะเน่า จนพ่อแม่ต้องจับใส่ตะกร้าล้างน้ำนำมาเร่ขายให้พ่อกับแม่ของผม ไม่อย่างนั้นจะมาแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักกันทำไมเธอคงจะเป็นผู้หญิงก้านโลกผ่านผู้ชายมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็นะผมไม่คิดอะไรอยู่แล้วเพราะคนอย่างผมมันก็เป็นพวกที่ชอบใช้ผู้หญิงเหมือนผ้าเช็ดหน้า เช็ดแล้วก็ทิ้ง ก็แค่ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ต้องใช้ซ้ำบ่อยๆให้คุ้ม เท่านั้น

อีกด้าน

#เคส

หลังจากเมื่อวานที่มีข่าวออกมาประกาศเรื่องการแต่งงานของฉันกับว่าที่สามีในอนาคตวันนี้จึงเป็นวันที่พวกเพื่อนๆของฉันนัดกันมาพบปะพูดคุยกันตามประสาสาวๆ  ที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง

" ไงคะเพื่อนสาวจะได้แต่งงาน มีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้วนะยะ" (เมนี่)

เสียงเพื่อนสนิทของฉันเองค่ะแมนหรือเมนี่ นางเป็นสาวสอง เพื่อนสนิท 1 ใน 3 ที่ฉันรักมากๆ ฉันมีเพื่อน 3 คนนั่นก็คือแมนหรือเมนี่ แก้วและจูน เราสี่คนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยพอจบมาต่างคนก็ต่างรับผิดชอบธุระกิจของที่บ้าน ถึงแม้ว่าต่างคนต่างมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบแต่เราก็ยังหาเวลามานัดเจอกันอยู่บ่อยๆ

" ก็ไม่ยังไงอ่ะแกก็ตามนั้นแหละพ่อแม่บังคับให้ฉันแต่งงานฉันก็ต้องทำตามที่ท่านต้องการ"(เคส)

" แล้วแกไม่เสียใจหรอ ครั้งหนึ่งในชีวิตก็ควรจะแต่งงานกับคนที่รักป่ะ"(แก้ว)

" ใช่ๆเป็นฉัน ฉันก็ต้องแต่งกับคนที่รัก"(จูน)

เสียงแก้วและจูนเอ่ยถามฉัน ใจจริงฉันก็อยากแต่งกับคนที่ฉันรักแต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อพ่อกับแม่ก็คงจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับฉันแล้ว และอีกอย่างหนึ่งตอนนี้ฉันก็ยังไม่มีใครยังไม่ได้มีคนรัก ถ้าแต่งกันไปแล้วอยู่กันไม่ได้ก็แค่หย่าฉันไม่ได้ซีเรียสอยู่แล้ว ก็แค่เป็นแม่หม้าย

" ทำไงได้อ่ะแก สิ่งที่พ่อแม่เลือกให้ก็คงดีที่สุดแล้วแหละมั้ง ถ้าแต่งกันไปแล้วเข้ากันไม่ได้ก็แค่หย่ากัน ฉันก็แค่เป็นแม่หม้ายแค่นั้นเอง "(เคส)

" จ้าเพื่อนสาว สวยๆ แบบแก ต่อให้เป็นแม่หม้ายผู้ชายก็ติดตรึม "(เมนี่)

" อันนี้จริงฉันเห็นด้วยกับอีแมน "(จูน)

" อ๊ายๆๆๆ ตายแล้วอีนี่เดี๋ยวแม่ตบปากฉีกเมนี่ย่ะ"

และพวกฉันก็นั่งหัวเราะกัน ที่ได้แกล้งเมนี่ นางชอบทำให้พวกเราหัวเราะกันได้ตลอดเวลานี่แหละเพื่อนรักของฉัน ทั้ง 3 คน

" ว่าแต่แกเถอะเคยเห็นหน้าว่าที่เจ้าบ่าวหรือยัง"(แก้ว)

" ยังอ่ะ ยังไม่เคยเห็นเลย แล้วก็ไม่อยากเห็นด้วย"(เคส)

" ทำไมล่ะ เขาเป็นถึงทายาทของห้างสรรพสินค้า DMY  ที่ใหญ่ที่สุดต้องหล่อมากแน่ๆเลยฉันว่า"(เมนี่)

" ช่างเถอะแกหล่อแค่ไหนก็กินไม่ได้อยู่ดี เกิดหน้าตาหล่อจริงแต่นิสัยใช้ไม่ได้ก็ไม่ไหวนะ "(จูน)

เสียงของจูนเอ่ยบอกในขณะที่เมนี่เอ่ยถามนางกำลังอยากรู้ว่าหน้าตาของว่าพี่เจ้าบ่าวของฉัน จะเป็นอย่างไร ก็จริงอย่างที่จูนบอกหล่อแค่ไหนถ้านิสัยแย่ก็ไม่ไหวอยู่ดีอันที่จริงฉันไม่ได้ติดเรื่องหน้าตาว่าเขาจะแย่หรือไม่ ขอแค่เขาเป็นคนดีแค่นี้ฉันก็โอเคแล้ว

" ว่าแต่แกเถอะจะแต่งเมื่อไหร่จ๊ะฉันจะได้เตรียมตัดชุดรอ "(แก้ว)

" ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกันเห็นแม่กับป้าไปดูฤกษ์มาแล้วแหละแต่ฉันไม่ได้ถามเพราะว่าฉันก็ไม่อยากรู้ "

ในขณะที่ฉันกำลังพูดคุยกับเพื่อนอยู่ก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือของฉันดังขึ้น ปรากฏว่าเป็นแม่ของฉัน

ครืด ครืด ครืด .....

แม่

เคส : ( คะแม่  )

แม่ : พรุ่งนี้ว่างไหมลูก มีงานอะไรต้องเคลียร์เร่งด่วนหรือเปล่าจ๊ะ

เคส :  ไม่มีค่ะแม่ มีอะไรหรือเปล่าคะ

แม่ : คือว่าพรุ่งนี้ทางครอบครัวของคุณลุงจะนัดพวกเราไปทานข้าวกันนะจ๊ะ แม่อยากให้ลูกเคลียร์งานให้เสร็จภายในวันนี้ พรุ่งนี้เราจะไปทานข้าวกับครอบครัวนั้นกัน

เคส : " (.....)

แม่ : " อย่าเงียบแบบนี้สิลูก

เคส : " ( ต้องไปจริงๆหรอคะแม่ )

แม่ : " ใช่ลูก เป็นนัดสำคัญคุณลุงคุณป้าจะได้คุยเรื่องการจัดงานแต่งของเรา ไม่ไปไม่ได้จ๊ะ มันน่าเกลียด

เคส : " งั้นก็หมายความว่าเขาคนนั้นก็มาด้วยใช่ไหมคะ หนูยังไม่อยากเจอหน้าเขาเลยค่ะ

แม่ : " ใช่จ้ะลูกตาเซอร์เวย์ก็มาด้วย เอาน่ายังไงสักวันก็ต้องเจอกันอยู่ดี เอาเป็นว่าโอเคตามนี้นะ ไม่งอแงนะลูก รักลูกนะ

เคส : " ( ค่ะคุณแม่ รักแม่ค่ะ )

........

พรุ่งนี้แล้วสินะที่ฉันต้องเจอกับเขาเหนื่อยใจจริงๆฉันไม่ได้อยากจะไปนัดกินข้าวกันในวันพรุ่งนี้เลยแต่ถ้าไม่ไปก็จะดูเป็นการไม่ให้เกียรติคุณลุงคุณป้า

" เฮ้อๆๆๆๆ "

" เป็นอะไรของแกยะ แม่แกโทรมาหรอ "(เมนี่)

" อืม ใช่ "

" มีเรื่องอะไรหรือเปล่าทำไมแกดูไม่สดชื่นเลย ถอนหายใจสะดังเชียว "(แก้ว)

เสียงเพื่อนๆของฉันเอ่ยถาม ในขณะที่ฉันวางสายจากแม่ของฉัน มันคงจะรู้เพราะสีหน้าของฉันบ่งบอกว่าไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

" พรุ่งนี้ฉันมีนัดทานข้าวกันระหว่างครอบครัวฉันกับครอบครัวของทางนั้น"

" แล้ว ทำไมแกต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยล่ะ "(จูน)

" ก็ฉันไม่อยากไปไงแต่ก็ขัดไม่ได้ ถ้าไม่ไปมันก็จะเป็นการเสียมารยาทเกรงใจคุณลุงคุณป้าและที่สำคัญฉันก็ยังไม่อยากไปเจอผู้ชายคนนั้นฉันยังไม่พร้อม "

" เอาหน้าแก ยังไงแกก็ต้องแต่งงานกับเขาอยู่ดีเจอหน้ากันจะช้าหรือเร็วก็ต้องเจอ "(แก้ว)

" อืม มันก็จริงอย่างที่แม่ฉันพูดเลย เจอก็เจอ  เรื่องวันจัดงานเดี๋ยวฉันไปคุยกับทางโน้นก่อนและเดี๋ยวฉันจะบอกพวกแกแล้วกันว่าจะจัดเมื่อไหร่พวกแกจะได้เตรียมชุดทัน "

" ดีมากค่ะเพื่อนสาวมันต้องอย่างนี้สิ

" มาๆแกไม่ต้องเครียดกินๆเค้กร้านนี้อร่อยมาก"

" เออจริงอร่อยมากฉันว่าจะซื้อกลับไปฝากคุณแม่ฉันเหมือนกัน"(จูน)

" แกอย่ากินเยอะนะนังเคสเดี๋ยวจะใส่ชุดแต่งงานไม่สวย ให้นางชะนี 2 ตัวนี้กินเข้าไปยังไงเสียก็ขึ้นคานอีกนาน "(เมนี่)

" อีแมนปากเสียมากค่ะ "(แก้ว)

" ว้าย... ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้เลยค่ะบอกให้เรียกว่าเมนี่ค่ะเมนี่  เดี๋ยวผู้ชายโต๊ะนู้นได้ยิน ฉันกำลังเล็งๆอยู่งานดีมากแก "(เมนี่)

" แกเนี่ยนะจริงๆเลย จ้องจะลากแต่ผู้ชายไปกิน"

" ขอให้ได้ขอให้โดนนะจ๊ะ "(จูน)

" สาธุเลยแก สัญญาว่าได้คนนี้แล้วจะเป็นเด็กดีหล่ออะ กล้ามแน่นๆ หน้ากินมากแก"(เมนี่)

และพวกฉันก็นั่งหัวเราะให้กับท่าทีของเมนี่ที่ไม่ว่าพวกฉันจะมีเรื่องทุกข์ใจอะไรนางก็จะเป็นสีสันให้กับพวกฉันได้เสมอ  ก็นะผู้ชายโต๊ะโน้นส่งสายตามาให้เมนี่ซะขนาดนี้ ไม่แปลกหรอกที่นางจะอยากกิน สเปคนางเลยแหละกล้ามแน่นๆ ขาวๆ ตัวโตๆ

" นี่ใจคอแกจะกินผู้ตั้งแต่หัววันเลยหรือยังไงนังเมนี่

" โอ๊ยพวกแกไม่รู้อะไรหัววันนี่แหละตัวอร่อยเลย เดี๋ยวฉันขอตัวก่อนนะพวกแก ฉันคิดว่าฉันดิลได้แล้วแหละไปก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่ บ๊ายๆๆๆ"(เมนี่)

" จ้า แม่สาวสวยเชิญตามสบายเลยจ้า..."(แก้ว)

และในที่สุดนางก็ลากผู้ชายคนนั้นไปกินจนได้ เพื่อนฉันคนนี้มันร้ายจริงๆ