เจ้าสาวของธาวินทร์[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]

ตาคู่คมมองตัวหนังสือที่อยู่ในแผ่นกระดาษไม่ถึงครึ่งนาที ก่อนจะกวาดทุกอย่างบนโต๊ะลงพื้นด้วยความโมโห กรามแกร่งขบเข้าหากันจนเป็นสันนูน เพราะเก็บความโมโหเอาไว้ไม่อยู่ ข้อความไม่กี่บรรทัดที่อยู่ในหน้ากระดาษ ไม่ต่างอะไรกับไม้หน้าสาม ที่กระหน่ำฟาดลงมาบนศีรษะอย่างแรง

เพล้ง

ถ้วยกาแฟใบโปรดถูกเหวี่ยงเข้าผนังห้องอย่างแรง เศษแก้วกระจายเต็มพื้น เมื่อเจ้าของยังควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เวลาพักผ่อนของ พ.ต.ท.ธาวินทร์ เศรษฐพงษ์ ถูกรับกวนด้วยข้อความเพียงไม่กี่บรรทัด แต่มีอนุภาพมากพอจนทำให้ข้าราชการมือสะอาดอย่างเขาควบคุมตัวเองไม่อยู่

หลายปีมานี้เขาทำงานหนัก ตามสืบจนสามารถจับตัวการใหญ่ได้ แต่ผู้ต้องหากำลังจะถูกปล่อยตัวชั่วคราว นั่นเท่ากับว่าสิ่งที่เขาทุ่มเทมาทั้งหมด ไม่มีความหมายเลยสักนิด เมื่อความถูกต้องถูกบดบังด้วยอำนาจเงิน ชาวบ้านและเพื่อนของเขาเสี่ยงชีวิตปกป้องผืนป่า เขาที่เป็นตัวแทนผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ทำงานเต็มกำลัง ได้ใบประกาศนียบัตรยกย่องคุณงามความดี แผ่นกระดาษที่รอวันที่ถูกลืม ในขณะที่คนชั่วกำลังจะลอยนวล

            “เกิดอะไรขึ้นคะพี่วิน” วาสินีถาม วันนี้เป็นวันหยุด คุณหมอสาวถือโอกาสมาหาคนรักและอยู่ทำอาหารกลางวันให้เขากิน หญิงสาวรีบละมือจากงานที่ทำ เมื่อได้ยินเสียงแก้วแตกดังมาจากห้องทำงานของแฟนหนุ่ม มือบางยกขึ้นทาบอก เมื่อเห็นสภาพของห้องทำงาน ตากลมโตสลับมองไปมา ระหว่างคนรักกับกองเอกสารที่กระจายเต็มพื้น ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนที่ยืนหันหลังอยู่ตรงมุมห้อง ใบหน้าสวยซบลงบนแผ่นหลังกว้าง แล้วสวมกอดคนรักจากทางด้านหลัง

            “เกิดอะไรขึ้นคะ อะไรอยู่ในซอง จ่านาจเอาอะไรมาให้คะ” ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่อง อำนาจเข้ามาหาพร้อมกับซองเอกสาร หลังจากนั้นธาวินทร์ก็อาละวาด จึงเดาได้ว่าสาเหตุที่ทำให้ธาวินทร์คลุ้มคลั่ง มาจากเอกสารที่อยู่ในซองนั้น

            “ไม่มีอะไรครับ” ธาวินทร์หลับตาลง เมื่อรู้ว่าทำอะไรลงไป ร่างสูงหันกลับมาแล้วกอดคนที่กอดเขาเอาไว้

            “ไม่ไว้ใจวาแล้วเหรอคะ” คำตัดพ้อของคุณหมอสาว เรียกรอยยิ้มบนมุมปากหยัก ธาวินทร์รู้ดีว่าที่คนรักพูดแบบนี้ เพราะอยากให้เขาระบายความในใจออกมา หลายปีมานี้เขามีเธอข้างกาย ผ่านปัญหาใหญ่น้อยมาด้วยกัน มีหรือที่เขาจะไม่ไว้ใจเธอ

            “ไอ้ธงชัยได้ประกันตัว ต่อไปนี้วาต้องระวังตัวนะ ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญอย่ามาหาพี่ พี่ไม่อยากให้มันรู้ว่าเราคบกัน” ความปลอดภัยของคนรัก คือสิ่งที่ธาวินทร์กังวลมาตลอด ถ้าศัตรูรู้ว่าวาสินีคือคนรักของเขา เธอจะไม่ปลอดภัย หมาลอบกัดอย่างพ่อเลี้ยงธงชัย ทำได้ทุกอย่างเพื่อแก้แค้นเขา

            “วาเข้าใจแล้วค่ะ พี่วินไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ วาดูแลตัวเองได้” ไม่ต้องรอให้คนรักอธิบาย วาสินีก็เข้าใจทุกอย่าง เหตุผลที่ธาวินทร์ไม่เปิดตัว ไม่ขอเธอแต่งงานก็เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ ถึงกระนั้นวาสินีก็ยินดีที่จะคบกับเขา ข้าราชการที่ทำงานจนไม่มีเวลา ยกให้งานเป็นเจ้าชีวิต คบหากับผู้ชายที่มีอุดมการณ์เดียวกัน ต่อให้ตายก็ไม่เสียดายชีวิต

            “ไม่ครับ พี่ไม่อยากให้วามาเสี่ยงชีวิตเพราะพี่อีกแล้ว ชีวิตของวามีความหมายกับใครอีกหลาย ๆ คน อย่าเอามาทิ้งกับคนที่ไม่มีอนาคตอย่างพี่เลยนะครับ” วาสินีมีครอบครัว มีคนที่รักและเป็นห่วงเธออีกมากมาย คนที่ไร้อนาคตอย่างเขาไม่ควรฉุดรั้งเธอให้ตกต่ำ ตำแหน่งสารวัตรของเขาได้มาจากความรู้และความสามารถ ไม่ใช่ตำแหน่งที่ถูกตั้งขึ้นมาเพื่อเป็นหุ่นเชิดให้ใคร หน้าที่การงานของเขาไม่ก้าวหน้า คงเป็นเพราะความตงฉิน ไม่เอื้อและไม่รับผลประโยชน์จากใคร

            “เลิกคิดแบบนี้ได้แล้วนะคะ ชีวิตวาเป็นของพี่ จะมีประโยชน์อะไรถ้าวาต้องอยู่โดยที่ไม่มีพี่ วารักพี่วินนะคะ รักมากกว่าชีวิตของวาอีก พี่วินอย่าคิดหรือตัดสินใจแทนวาอีกนะคะ รู้แค่ว่าวามีความสุขที่ได้อยู่กับพี่ก็พอ” ใบหน้าสวยซุกลงกับอกกว้าง หลังจากพูดจบประโยค แขนเรียวกอดกระชับช่วงเอวสอบ ยืนยันให้ธาวินทร์มั่นใจว่า คำพูดของเธอออกมาจากใจจริง ไม่ได้ปรุงแต่งเพื่อให้เขาสบายใจ

            “วา...” ธาวินทร์ครางชื่อคนรักในลำคอ พรมจูบลงบนศีรษะทุยสวยอย่างแสนรัก หัวใจที่แห้งแล้งเหมือนต้นไม้ที่ขาดน้ำของเขา ชุ่มชื่นขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินประโยคนี้ของเธอ เขาก็รักเธอไม่ต่างจากที่เธอรักเขา ที่ทำเย็นชาและไม่สนใจ เพราะไม่อยากให้เธอเอาชีวิตมาทิ้งไว้กับเขา

            “พี่วินไปล้างมือเถอะค่ะ จะได้ลงไปทานข้าวกัน วาทำแกงส้มดอกแคของโปรดพี่วินด้วย คุณปอฝากปลาเค็มมาให้ ทอดกรอบ ๆ ทานกับข้าวสวยร้อน ๆ แกงส้มวาน่าจะเป็นหมัน” เป็นที่รู้กันในหมู่เพื่อนว่า ปลาเค็มที่มาจากไร่แสงตะวันอร่อยที่สุดในสามโลก เพราะทำมาจากปลาแม่น้ำ คนงานในไร่ของเผ่าเพชรหาปลาเก่ง และมีฝีมือเรื่องทำปลาเค็ม ลลนาช่วยรับซื้อ แล้วเอามาแบ่งบันในหมู่เพื่อนฝูง สร้างรายได้เสริมให้คนงานเหล่านั้น

            “ใครบอก แกงส้มของวาอร่อยที่สุด และไม่มีอะไรมาแทนที่ได้ อยู่กับพี่แบบนี้ตลอดไปนะครับ วันหยุดเราจะช่วยกันทำกับข้าว ให้ลูก ๆ ของเรากินนะครับ”

            “พี่วิน...” หัวใจดวงน้อยเต้นคร่อมจังหวะ เมื่อได้ยินคำว่าลูกจากปากของเขา วาสินีฝันมาตลอดว่าอยากสร้างครอบครัว และมีลูกเหมือนกับเพื่อน ๆ ในกลุ่ม เผ่าเพชรกับลลนามีลูกสองคน สินธรภัทรทิรามีลูกห้าคน เข้มกับอาคมก็ไม่น้อยหน้า ต่างก็มีลูกฝาแฝดคนละคู่ ในขณะที่เธอกับธาวินทร์ แม้แต่งานแต่งก็ไม่ได้จัดเหมือนกับคนอื่น ๆ เธอเข้าใจเจตนาของธาวินทร์ทุกอย่าง ผู้หญิงทุกคนฝันถึงงานแต่งงาน ถึงจะข้ามขั้นตอน แต่ถ้าเขาพูดมาขนาดนี้ ขอฝันถึงลูก ๆ วัยน่ารักสักสองคนเลยจะได้ไหม มีลูกก่อนแต่งก็น่ารักดี

            “พี่วินลงไปก่อนนะคะ วาจะเก็บห้องให้” วาสินีอาสา เมื่อเห็นเอกสารทางราชการหลายอย่างกองรวมกันอยู่บนพื้น

            “ไม่เอาพี่ไม่อยากรับกวนวา” บอกอย่างเกรงใจ เมื่อรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป

            “เดี๋ยววาเก็บให้ดีกว่าค่ะ” วาสินียังขันอาสา

            “งั้นทานข้าวก่อนนะครับ ค่อยขึ้นมาช่วยกันเก็บ ขอโทษนะครับที่พี่เพิ่มงานให้วา”

            “ไม่เป็นไรค่ะ พี่วินอย่าลืมสิคะว่าพี่วินไม่ได้อยู่คนเดียว พี่วินยังมีวากับเพื่อน ๆ นะคะ เราจะผ่านมันไปด้วยกัน”

            “ทานข้าวเสร็จแล้ว ไปไร่แสงตะวันกันนะครับ” นอกจากเพื่อน ๆ แล้ว ไร่แสงตะวันยังเป็นเสมือนบ้านของเขา ทุกครั้งที่มีปัญหา ธาวินทร์ก็จะกลับไปที่นั่น ปู่เผ่าทองเป็นแสงสว่างเดียวในชีวิตของเขา ถ้าไม่มีท่านก็คงไม่มีสารวัตรธาวินทร์ในวันนี้ ถึงท่านจะจากไปแล้ว แต่เขาก็ยังระลึกถึงท่านเสมอ สำนึกในบุญคุณที่ท่านเลี้ยงดูมา จนทำให้เขามีวันนี้ เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องนายน้อยเผ่าเพชรและครอบครัว ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟเขาก็ทำ

...............................................................................................................

ฝากเจ้าสาวของธาวินทร์ด้วยนะคะ ซรี่ส์เล่มจบหนุ่มบ้านไร่