ประตูห้องของคาซานดราถูกเปิดออกโดยไม่มีเสียงเคาะเตือน ใบหน้าที่ดูดุดันแม้ในยามเรียบเฉย ทว่าหล่อเหลาราวกับอาเรส เทพแห่งสงคราม ปรากฏขึ้นหลังบานไม้สีขาว สร้างความตกใจให้รมิตาจนพลั้งมือปล่อยแปรงไม้ที่เธอกำลังใช้แปรงผมให้คาซานดราร่วงลงกับพื้น
“อุ๊ย... สวัสดีค่ะ คุณอเล็กซ์” หญิงสาวอีกคนกลับแสดงปฏิกิริยาตรงกันข้าม
ซีบิลรีบลุกจากโซฟาสีงาช้าง ซ่อนนิตยสารในมือเอาไว้ด้านหลัง พยายามฉีกยิ้มให้ชายหนุ่ม ราวกับต้องการให้เขารู้ว่าเธอมีฟันสมบูรณ์ครบทั้งสามสิบสองซี่
“สวัสดีครับคุณซีบิล” เขาทักทายกลับอย่างเสียไม่ได้ “คาซานดราเป็นยังไงบ้างครับ” อเล็กซานเดอร์ถามเช่นเดียวกับทุกวัน ดวงตาคมกริบเหลือบมองร่างผอมบางที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะกระจกเงาทรงวิกตอเรียตรงมุมห้อง มีร่างของสาวใช้ชาวไทยกำลังงกๆ เงิ่นๆ ก้มลงเก็บแปรงบนพื้น
“อุณหภูมิปกติ ไม่มีไข้ค่ะ วันนี้ฉันให้คนใช้พาลงไปเดินเล่น เพิ่งจะกลับขึ้นมา กำลังจะให้นอนพัก” พยาบาลสาวพยายามเอาหน้า
“แล้วอแลนนิสไปไหนล่ะ” เขาถามขึ้นลอยๆ เหมือนไม่เจาะจงว่าพูดกับใคร แต่สายตายังมองรมิตาซึ่งหลบหน้าหลบตาอยู่
“เอาเสื้อผ้าของคุณคาซานดราลงไปให้แม่บ้านซักอยู่มั้งคะ คุณมีธุระอะไรจะใช้ก็บอ
