เพราะมัวแต่จดจ่ออยู่กับคาซานดรา หญิงสาวจึงไม่ทันรู้ตัวว่าอเล็กซานเดอร์เดินเข้ามาใกล้ๆ ตั้งแต่เมื่อไร หวังว่าเขาคงไม่ได้ยินละครชีวิตของเธอหรอกนะ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะยิ่งดูถูกเหยียดหยามเธอมากกว่าเก่า
“คุณอเล็กซานเดอร์... คะ...คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“ซีบิลล่ะ... ทำไมถึงไม่ลงมาช่วยดูแลคาซานดรา” ชายหนุ่มไม่สนใจที่จะตอบคำถาม
“คุณซีบิลกำลังจะตามลงมาค่ะ” เธอช่วยแก้ตัวให้พยาบาลสาว
“ก็ดีแล้ว... เพราะฉันไม่ไว้ใจเธอสักเท่าไหร่” ใบหน้าคมเข้มกวาดสายตามองรมิตาตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า หญิงสาวกลั้นหายใจยืนนิ่ง ไม่พูดอะไร “รู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะ กับการที่ต้องมาดูแลผลงานที่ตัวเองทำเอาไว้ หวังว่าเธอคงไม่คิดฉวยโอกาสทำร้ายคาซานดรามากไปกว่านี้หรอกนะ”
“ฉัน...” คิดจะโต้แย้งแต่ก็ต้องหยุดไปเมื่อรู้ว่าคงไม่เกิดประโยชน์ ใบหน้างามก้มต่ำ ริมฝีปากสีกลีบกุหลาบตามธรรมชาติ ปราศจากการแต่งแต้มพยายามตอบโต้อย่างกล้าๆ กลัวๆ “ถ้าคุณไม่ไว้ใจดิฉัน คุณ... คุณก็ไม่น่าจะบังคับให้ดิฉันมาที่นี่ตั้งแต่แรก”
“อย่ามาตีฝีปากกับฉัน!!” อเล็กซานเดอร์ตวาด “ที่ฉันพาเธอมาที่นี่ก็เพื่อให้เธอได้เห็นบาปของตัวเอง บาปที่เธอมีหน้าที่ต้องชดใช้”
ดวงตาที่
