“เรื่องมอบหมายงานที่บริษัทกับที่อู่ต่อเรือเรียบร้อยหมดแล้ว
ใช่ไหม” อเล็กซานเดอร์เอ่ยถามเป็นคำแรกหลังจากลูกน้องคนสนิทปิดประตูห้อง ก้าวเข้ามายืนสำรวมอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงานแล้ว
“ครับ คุณอเล็กซ์” แดเมียนตอบสั้นๆ
“ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่มีอะไรแล้ว ช่วงสองอาทิตย์นี้แกก็ไปพักผ่อน
ให้สบายใจเถอะ ไม่ต้องแวะมาอีกแล้ว เรื่องที่นี่ฉันจะจัดการเอง” ว่าพลางหันกลับมาทำงาน
แม้จะยังขัดเคืองและสงสัยเรื่องระหว่างเลขาฯ หนุ่มกับสาวใช้ตัวดีอยู่
แต่เขาก็เลี่ยงที่จะพูดถึง เพียงแค่กันตัวแดเมียนออกไปเสียแต่เนิ่นๆ ก็คงหมดปัญหา
“คุณอเล็กซ์ครับ...” ชายหนุ่มลังเลใจ
“มีอะไรอีก...”
ใบหน้าคมเข้มละจากเอกสารในมือ เงยขึ้นมองเลขาฯ ของเขาอย่างข้องใจ ดวงตาสีเทาของแดเมียนดูสับสนเป็นกังวล ในขณะที่เขาเอนหลัง
ลงบนพนักเก้าอี้ทำงานพลางยกขาขึ้นไขว่ห้าง ประสานมือทั้งสองข้างด้านหลังท้ายทอยอย่างปล่อยอารมณ์
“ผมจะขออนุญาตสืบเรื่องรมิตาให้ละเอียดอีกสักหน่อย... คือ... เผื่อว่าเราอาจจะได้ข้อมูลอะไรที่ผิดพลาดไป” แดเมียนพูดไม่เต็มเสียง
“แกต้องการจะบอกอะไรกับฉันกันแน่” อเล็กซานเดอร์ยังพยายาม
สงบสติอารมณ์ เพราะพักหลังมานี้เขารู้ตัวว่าใช้อารมณ์กับแดเ
