เสียงหัวเราะอันแสนสดใสที่ดังออกมาจากตัวบ้านมันทำให้เขาต้องเผลอยิ้มออกมาทุกครั้งที่กลับมาจากทำงาน งานที่มีแต่ความเครียดทั้งวันทุกนาทีเพียงแค่มองนาฬิกาว่าจะได้เวลากลับบ้านแล้วและบ้านของเขามีเด็กแฝดและหน้าชายหน้าสวยรอเขาอยู่มันก็ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นมาทันที เด็กแฝดน่ะน่ารักมาก ส่วนคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็แวะมาหา แวะมาแล้วก็รีบกลับเขาล่ะสงสารอดีตเลขาของไอ้เตเลย มันหวงหนักมาก มีบ้างที่มันพาเด็กแฝดไปนอนด้วยแต่ไม่เคยนานหรอกเพราะมันบอกว่ามันจะรีบปั้มลูกอีกเขาก็เลยมีหน้าที่ดูแลและรับเลี้ยงเด็กแฝดจนตอนนี้เขาเองก็ไม่รู้แล้วว่าใครกันแน่คือพ่อและแม่ของเด็กแฝด
“ ลุง.. ลุง..”
“ครับ.. มาแล้วครับ… เป็นไงครับดื้อไมเอ่ยวันนี้…” ดูสิแค่คิดยังมีความสุขแบบนี้ ถ้าเขามีลูกเป็นของตัวเองได้ก็คงจะดีนะ บ้านของเขาคงจะน่าอยู่กว่านี้แน่ๆ แต่เขายังหาเมียไม่ได้นี่สิมันเลยไม่มีลูก…
“ เจ้าแฝดไม่ดื้อหรอกครับ..”
“ไม่.. ฉันหมายถึงนายไม่ดื้อใช่ไหม ไปแย่งอาหารหลานกินรึเปล่า หรือว่าวิ่งเข้าห้องน้ำไม่ทันอะไรเถือกนี้อ่ะ…”
“คุณ!! ”
ฮ่าๆๆ
หึหึ.. เขาล่ะชอบจริงๆเวลากลับบ้านมาและมาหยอกน้าของเจ้าแฝดเนี่ย เวลาเขาได้เห็นไปป์โกรธหัวฟัดหัวเหวี
