เพลิน..

แต่ละวันของเขามันช่างทำให้เขารู้สึกว่าเขาอยากตื่นขึ้นมาและเห็นไปป์แบบนี้ในทุกๆวันแต่วันวันในตอนนี้ของเขามันมีความสุขสุดๆไปเลยล่ะ.. ทุกครั้งที่เขาลุกขึ้นมาจากเตียงและเดินลงมาด้านล่างเขาก็จะได้กลิ่นของอาหารเช้า และแต่ละวันมันก็จะแตกต่างกันไปไม่ซ้ำกันเลยทีเดียว บางวันก็อาหารเช้าสไตล์อเมริกัน บางวันก็ข้าวต้ม บางวันก็โจ๊ก เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไปป์จำเป็นต้องทำอาหารเก่งแบบนี้ด้วยรึยังไงกัน…ไม่ใช่แค่เก่งแต่ดันอร่อยด้วยนี่สิ และๆๆ ยังทำขายอีกต่างหาก ช่วงแรกๆเขาก็โมโหเหมือนกันนะที่ไปป์ทำแบบนั้นเพราะมันดูเป็นการหยามหน้าเขามากๆแต่เมื่อไปป์อธิบายให้มุมของตัวเองให้เขาได้ฟังมันก็จริงนะ ไปป์มาอาศัยอยู่กับเขาทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกันและค่าใช้จ่ายต่างๆนาๆมันก็ต้องใช้ ไปป์เลยต้องการหางานและหาเงินสักนิดสักหน่อยมาช่วย… เขาไม่ติดเลยสักนิดถ้าเขาจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งสามคนแต่ดูเหมือนเขาไม่สามรถไปขัดความคิดและความต้องการของไปป์ได้ดังนั้นเขาเลยปล่อยให้ไปป์ทำในสิ่งที่ไปป์ชอบ และที่สำคัญเขาก็ได้กินของอร่อยใครจะมันจะโชคดีไปกว่าเขากันล่ะ..

“ตื่นแล้วเหรอครับ? วันนี้ผมทำข้าวต้มกุ้งเอาไว้นะครับ ผมจะออกไป