ตอนที่ 3 เด็กสก๊อย

ตอนที่ 3 🌟เด็กสก๊อย(ไอ้เฮียเป็นไอ้เชี้ย)🌟

“ หึ งั้นหรอ แล้วรถสปอร์ตสีดำที่จอดอยู่ตรง ถนน xx เธอก็คงจะไม่รู้สินะว่าเป็นฝีมือของใคร อยู่ๆก็มีเด็กสก๊อยที่ไหนไม่รู้ขับจักรยานอีแก่เศษเหล็กเก่าๆมาชนเข้ากับรถคันนั้นพอดี ซึ่งมันบังเอิ๊ญบังเอิญเป็นรถของฉันซะด้วย “

นั่นไงสุดท้ายแจ็คพอตก็แตกจนได้ เขาคือเจ้าของรถคันนั้นรถคันที่ฉันซิ่งชนแล้วหนี ตาย ตายแน่ๆ ไม่ใช่เขานะที่ตายแต่เป็นฉันนี่แหละตายแทน

โธ่ไอ้เพาเอ้ยซวยซ้ำซวยซ้อนซวยซ่อนเงื่อนจริงๆ สรุปแล้วที่พูดแบบนี้ก็คือรู้สินะว่าฉันเป็นคนทำ ไม่น่าล่ะก็ว่าอยู่ทำไมค่าโทรศัพท์ถึงได้แพงหูฉี่ขนาดนี้ ก็หมายความว่าเขาบวกค่ารถไปแล้วนี่เอง

เฮ้ออ แล้วไอ้รถกระป๋องเจ้ากรรมก็ดันมาแพงซะด้วย กะอีแค่บุบนิดหน่อยกับมีรอยขีดข่วนเล็กน้อยราคาเป็นแสนเลยหรอ แล้วแบบนี้จะทำยังไงจะยอมรับออกไปเลยดีไหมหรือจะตีเนียนไปก่อนดี ตัวเงินมูลค่าหลายแสนขนาดนี้ ‘ ขายตัวให้เขาก็ยังใช้หนี้ไม่หมดเลย ’

“ ห๊ะ วะ ว่าไงนะรถคันนั้นเป็นของเฮียเองหรอคะ ‘’

จากตอนแรกที่ 50% มั่นใจว่าคงไม่ใช่คู่กรณีเดียวกันกลับกลายเป็นว่าต้องตกใจเพราะคนตรงหน้าเฉลยมาแบบเต็มๆ มันจึงทำให้ร่างบางรู้สึกสับสนเธอไม่รู้ว่าควรจะยอมรับออกไปดีไหมแต่เหมือนจะไม่ทัน เพราะกิริยาท่าทางของเธอมันแสดงออกชัดเจนเลยว่าเธอรู้ถึงเหตุการณ์ที่คนตัวโตบอก

“ อ้าวไหนบอกว่าไม่เคยทำอะไรของใครเสียหายแล้วจะตกใจทำไม มีพิรุธนะเธอเนี่ยมีอะไรจะสารภาพหรือเปล่าล่ะ “

“ อะ เอ่อ….. “

ซวยแล้วไอ้เพาอุตส่าห์จะตีเนียนสักหน่อยดันเผลอหลุดปากออกไปซะได้ แบบนี้หักหลบคงไม่ทันแล้วสินะ ตายๆ นอกจากจะซุ่มซ่ามแล้วยังซื่อบื้ออีกด้วย

“ อะ เอ่อ คือ หนู…. โอเคค่ะสารภาพก็ได้ที่เฮียพูดแบบนี้ก็คือเฮียมีหลักฐานตั้งแต่แรกแล้วแหละใช่ไหมล่ะถึงกล้าพูด คือหนู หนูขอโทษหนูไม่ได้ตั้งใจที่จะหนีจริงๆนะคะ คือวันนั้นหนูเห็นว่าไม่มีเจ้าของรถอยู่แล้วบวกกับตอนนั้นหนูต้อง อะ เอ่อ… ต้อง….. “ 

ร่างอรชรทำการสารภาพไปหมดเปลือกเพราะเธอคิดว่าคนตรงหน้าคงจะมีหลักฐานมากพออยู่แล้ว ไม่เช่นนั้นมันคงจะไม่บังเอิญที่เขาจะรับเธอเข้ามาทำงานแบบนี้หรอก

ไหนจะไอ้การพูดจากำกวมไหนจะเอกสารที่มี เธอคิดว่าเขาคงต้องรู้มาก่อนหน้านี้แล้ว ก่อนที่ประโยคสารภาพจะหยุดพูดไปเพราะเธออยากหาข้ออ้างอะไรให้มันดูสมจริง เขาจะได้มองว่าเธอก็เป็นคนมีความรับผิดชอบไม่ใช่ชนแล้วหนีเตลิดเปิดเปิง

ต้องอะไรดีวะไอ้เพาไหนๆก็สารภาพแล้วอ่ะแต่ทำให้มันดูเศร้าๆหน่อยก็แล้วกันเดี๋ยวเขาจะคิดว่าไม่มีความรับผิดชอบ ทำของคนอื่นเสียหายแล้วยังจะชิ่งหนีอีกแล้วจะหาข้ออ้างอะไรดีล่ะ ตอนนั้นที่เกิดอุบัติเหตุก็สักราวๆประมาณ 5 โมงเย็นเห็นจะได้

ซึ่งถ้าอ้างว่าไปเรียนก็คงจะไม่เนียนแน่นอนโดนจับได้ชัวร์ เพราะมันก็เย็นมากแล้วไม่มีใครเขาเรียนกันตอนนั้น คิดสิคิดยัยเพาเอ้ย งัดสมองอัญชาญฉลาดของแกมาใช้ซะให้สมกับที่เรียนดีมาตลอด 2 ปีที่ผ่านมา

“ ฮึก ฮือ ฮือ คือหนู ฮือ วันนั้นหนูต้องรีบไปหาแม่ค่ะพอดีว่าแม่หนูป่วยเข้าโรงพยาบาล หนูตั้งใจที่จะรับผิดชอบจริงๆนะคะแต่เป็นเพราะว่าต้องรีบไป คุณหมอโทรมาบอกว่าอาการของแม่ไม่สู้ดี หนูไม่ได้ตั้งใจที่จะหนีจริงๆนะคะเฮีย “

สุดท้ายร่างบางก็งัดกลเม็ดวิธีอันชาญฉลาดของเธอมาใช้โดยการหยิบยกผู้เป็นแม่จากสรวงสวรรค์ขึ้นมาอ้าง ถึงแม้ตอนนี้ท่านจะจากไปก็ขอทำคุณประโยชน์ความดีให้ลูกสาวคนนี้หน่อยก็แล้วกัน

และเมื่อซันเดย์ได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับยกยิ้มมุมปากขึ้นมาทันที เขารู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจที่จะรับผิดชอบตั้งแต่ทีแรก แต่ก็ยังไม่วายที่จะหยิบยกผู้เป็นแม่มาอ้าง ทั้งๆที่แม่ของเธอก็ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว

“ งั้นหรอ ต้องรีบไปหาแม่สินะเป็นลูกที่ต้องตอบแทนบุญคุณ แล้วตอนนี้แม่ของเธอตายหรือยังล่ะ “

ว่าไงนะถามกันแบบนี้เลยหรอ นี่ตกลงฉันมองอีเฮียคนนี้ผิดไปหรือเปล่านะ ดูจากสภาพไม่น่าจะเป็นคนปากคอเราะร้ายนี่ถึงขนาดแช่งแม่ฉันให้ตายเลยหรอ เออ แต่ความจริงท่านก็ตายไปแล้วจริงๆนั่นแหละ แต่ก็ไม่เห็นจะต้องมาถามแบบนี้เลยดูท่าแล้วร้ายไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย

ประโยคที่ซันเดย์พูดเป็นการยั่วโมโหของคนตัวเล็กอย่างมากเพราะเธอไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้ผู้ชายคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายจะแช่งให้แม่ของเธอตายแบบนี้ ถึงแม้ลึกๆในใจเธอจะรู้ดีว่าแม่ของเธอไม่อยู่แล้วก็ตาม และนั่นก็ยิ่งทำให้ซันเดย์รู้สึกชอบใจเพราะเขาสามารถแกล้งร่างอรชรได้เป็นอย่างดี

“ อุ้ย ไม่สิ ฉันพูดผิดไปขอโทษด้วยจริงๆ ฉันต้องถามว่าแม่ของเธอหายดีหรือยังเนาะถึงจะถูก “

“ แฮร่ๆ หะ หาย หายดีแล้วค่ะตอนนี้ท่านหายดีมากแล้ว กลับมาพักฟื้นที่บ้านเรียบร้อยแล้ว “

ทำทีเป็นหัวเราะแต่พูดกัดฟันเพราะเธอรู้สึกไม่พอใจผู้เป็นเจ้านายจริงๆ ถึงแม้จะพูดผิดถึงแม้จะใช้ศัพท์ไม่ถูกแต่เธอก็รู้สึกว่ามันไม่ดีมันไม่ควร

หึ ยัยเด็กขี้โกหก ยัยเด็กนิสัยไม่ดี คิดหรอว่าฉันจะไม่รู้ว่าที่พูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องกุขึ้นมาทั้งนั้น คนอย่างซันเดย์น่ะหรอจะไม่สืบประวัติของคนที่ชนท้ายรถลูกรักของตัวเองแล้วหนี

ฉันรู้ตั้งแต่ทีแรกแล้วแหละว่าเธอไม่มีพ่อไม่มีแม่เพราะพวกท่านตายไปตั้งนานแล้ว ได้ อยากจะเล่นละครกับฉันใช่ไหมล่ะเด็กน้อยฉันก็จะเล่นกับเธอด้วยก็แล้วกัน ดูท่าแล้วคงจะสนุกไม่ใช่เล่นเลย

คนตัวโตทำการแสยะยิ้มมุมปากอย่างคนที่เจ้าเล่ห์ทุกสิ่งทุกอย่างเขารู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอไม่ได้มีผู้ปกครองที่ไหน เธออยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ และการที่เธอมาโกหกแบบนี้มันทำให้เขารู้สึกชอบใจ เขารู้สึกว่ามันช่างเป็นอะไรที่ท้าทายในเมื่อเธออยากเล่นเขาก็จะเล่นกับเธอด้วย ดูท่ามันคงจะสนุกน่าดู

“ แม่เธอหายดีแบบนี้ก็คงไม่ต้องไปเฝ้าที่โรงพยาบาลแล้วนะ คงจะมีเวลาทำงานชดใช้ฉันได้ตลอดทั้งวัน เอ๊ะ ไม่สิหรือว่าจะต้องทำ ‘ ทั้งคืน ‘ ดีนะ “

“ ทำตอนไหนก็ได้ค่ะเฮีย แล้วแต่เฮียจะบัญชาเลยแต่ขออย่างเดียวอย่าหักเงินหนูเยอะ อย่างน้อยสักครึ่งก็ยังดีเพื่อที่จะให้หนูเอาไปใช้กินใช้จ่ายค่าเทอมค่าเช่าห้อง “

ไหนๆก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเป็นหนี้ถึงแม้มันจะแพงหูฉี่ก็ตาม แต่สุดท้ายก็ขอให้เขาคนนี้ไม่ไล่ฉันออกก็พอ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆนอกจากฉันจะไม่มีเงินใช้หนี้แล้วยังไม่มีจะกินอีกด้วย

“ หึ อ้าวไหนบอกว่าอยู่บ้านไง ทำไมถึงไปเช่าห้องอยู่ซะล่ะ “

ประโยคที่คนตัวเล็กพูดมันทำให้คนตัวโตรู้สึกอยากต้อนให้จนมุม แน่นอนว่าเขาคงไม่ให้เธอไปไหนเพราะถ้าเธอออกไปเขาก็ไม่รู้ว่าจะได้รับเงินคืนหรือเปล่า แต่ก็นั่นแหละเขารู้สึกหมั่นไส้เธอมากเหลือเกิน มาอ้างว่าแม่ป่วยมาอ้างว่าต้องไปหาแม่ แต่ที่จริงแล้วไม่อยากจะรับผิดชอบรถของเขาตั้งแต่ทีแรก

ไหนๆมันก็มาถึงขนาดนี้แล้วเขาขอทำให้เธอไปไม่เป็นเลยก็แล้วกัน ตอนแรกบอกว่าแม่กลับบ้านมาพักฟื้นแล้วทำไมถึงต้องไปอยู่ห้องเช่า เขารู้สึกว่าเด็กคนนี้ยังอ่อนหัดนักคิดจะโกหกยังเล่นไม่เนียนเลย

“ อะ เอ่อ….. “

🌹คุย🌹

ว่าแต่ไอ้ทำงานทั้งคืนนี่ทำงานอารายยยย ยัยหนูของแม่ก็รีบตอบเกิ๊น คิดก่อนลูกค่อยตอบ อีเฮียมันยิ่งเจ้าเล่ห์อยู่ด้วย อิอิ