จวนหยวน
ในเรือนหลัก
ปกติท่านผู้เฒ่าหยวนมักจะกินข้าวคนเดียว วันนี้กลับแปลกออกไป มีคนมานั่งกินเป็นเพื่อนด้วย
เสียวอู่กวาดตามองอาหารบนโต๊ะ
“นี่มันจืดชืดมากเลย แย่ยิ่งกว่าภูเขาหวูหยาของพวกเราเสียอีก!
“ท่านเป็นเจ้าบ้านไม่ใช่หรือ?”
ท่านผู้เฒ่าเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง
บ่าวรับใช้ที่อยู่ข้าง ๆ อธิบาย
“คุณชายเสียวอู่ ท่านอาจไม่ทราบ ท่านผู้เฒ่าชอบทานอาหารจืด ๆ ขอรับ”
เสียวอู่เบ้ปาก
“ข้าไม่ชินกับอาหารพวกนี้”
“ได้ยินมาว่าอาหารของเรือนตะวันตกไม่เลว ไม่งั้นข้า...”
เพี๊ยะ!
ท่านผู้เฒ่ากระแทกตะเกียบลงบนโต๊ะ
“วันนี้เจ้าไปที่เรือนตะวันตกมาแล้วหรือ?”
เสียวอู่ตอบ “อืม” เสียงหนึ่ง ไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด
ตอนกลางวัน ท่านผู้เฒ่าเป็นคนพูดเอง ให้เขาเดินดูภายในจวน ทำความคุ้นเคยกับสถานที่
เรือนตะวันตกก็เป็นส่วนหนึ่งของจวนหยวนไม่ใช่หรือ?
สีหน้าท่านผู้เฒ่ามืดลงทันที “ต่อไปห้ามไปเรือนตะวันตกอีก”
เสียวอู่ถามกลับอย่างไม่คิดอะไรมาก
“ข้าอาจจะไม่ใช่หลานแท้ ๆ ของท่านก็ได้ ท่านจะมาจำกัดข้าแบบนี้? งั้นข้าขอไม่เป็นหลานของท่านดีกว่า”
คำพูดนี้ทำเอาท่านผู้เฒ่าโกรธจนตัวสั่น
“กล้าไปอีก ข้าจะตีขาเจ้าให้ห
