บทที่ 11 คนเลว - 50%

Latest chapter

• โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 26 ตีตราจอง - 70%

  “ไม่ใช่นะ อยากหมั้น แต่มันกะทันหันมากเลย วันนี้วันศุกร์เท่ากับว่าอีกอาทิตย์เดียวเองนะที่เราจะหมั้น พราวยังไม่ได้บอกเพื่อนฝูงเลยสักคน จัดกันที่บ้านพราวใช่ไหม”“ใช่ จัดที่บ้านพราวนั่นแหละเพราะมีบริเวณมากกว่าบ้านพี่ เย็นนี้กลับบ้านไปก็ประกาศออกสื่อซะ ไอ้พวกหมาเห็นปลากระป๋องมันจะได้เลิกมาวนเวียนใกล้เราสักที” เย็นนี้เขามีแผนจะขี่รถจักรยานยนต์ไปบ้านเพื่อนสนิททั้งสามคนที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันเพื่อเอาของฝากไปให้ จากนั้นก็บอกข่าวเรื่องงานหมั้นเสียเลยบ้านของเกม เจ และบาสอยู่ห่างกันออกไปไม่กี่หลัง แต่ถ้าไปเยือนทั้งสามบ้านก็จะเหมือนวนรอบหมู่บ้านครบพอดี ซึ่งอาจเป็นไปได้ว่าบรรดาหนุ่ม ๆ ที่ตบเท้าพากันมาจีบพราวนภาจะได้เห็นกันถ้วนหน้าว่าเขากลับมาแล้ว และอย่าได้คิดมายุ่งกับผู้หญิงของเขาอีก“ขี้หวง” พราวนภาเอานิ้วจิ้มอกของเขาแล้วอมยิ้มจนแก้มบุ๋มชายหนุ่มได้แต่ยิ้มแล้วจับมือเธอเอาไว้ เขาหวงพราวนภาตั้งแต่เธอเริ่มโตเป็นสาวแล้วแต่เจ้าตัวไม่เคยรู้เรื่องเลยต่างหาก ใครที่คิดจะจีบเธอโดยการเข้ามาตีสนิทกับเขาเพราะเห็นว่าเป็นน้า จะโดนเขาสกัดดาวรุ่งไ

• โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 26 ตีตราจอง - 35%

  “ไม่เร็วเลยครับคุณพ่อ ผมว่าช้าไปด้วยซ้ำ” นฤบดินทร์ตอบหน้าตาย“เดี๋ยวนะ เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้แกเรียกใครว่าพ่อวะไอ้ดิน” ภาวินยืนเท้าเอวมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง ขณะที่คนถูกถามก็ชี้ไปทางคนถามพร้อมกับรอยยิ้มซื่อ ๆ พลางพูดว่า“จะมาขอลูกสาวเขาทั้งทีก็ต้องเปลี่ยนคำเรียกขานจากพี่เป็นพ่อไม่ใช่หรือครับ คุณน้าจันทร์เจ้าบอกมา”“นี่แกไปคุยกับคุณจันทร์มาแล้วหรือ” ภาวินถามอย่างไม่เชื่อหูเพราะไม่คิดว่านฤบดินทร์จะเตรียมพร้อมมาขนาดนี้ หนำซ้ำยังฉลาดด้วยการเข้าหาผู้ใหญ่ทางนั้นก่อนเพราะคงรู้ดีว่าจันทร์เจ้าไม่ปฏิเสธแน่นอน“เรียบร้อยแล้วครับ คุณน้ากับคุณยายบอกว่าไม่มีปัญหา ทีนี้ก็เหลือแต่ทางนี้แล้วละครับ...คุณพ่อ” นฤบดินทร์เน้นย้ำที่คำเรียกขาน ทำเอาคุณปู่กับคุณย่า และพี่สาวอย่างมัลลิกาได้แต่หัวเราะกันคิกคักด้วยความชอบใจเมื่อเห็นหน้าบอกบุญไม่รับของภาวิน“รู้สึกเหมือนเดจาวูไหมครับ...คุณพ่อ” ขณะที่พูดนฤบดินทร์กลั้นขำเต็มที่เมื่อเห็นสีหน้าภาวินที่เหมือนอยากเดินเข้ามาเบิ๊ดกระโหลกเขาเ

• โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 25 เข้าหาผู้ใหญ่ - 100%

  ทั้งสองหนุ่มคุยกันอีกเพียงไม่กี่ประโยคก็พากันแยกย้าย และไม่มีใครแตะเรื่องที่อัครัฐเคยลักพาตัวพราวนภาไปที่บ้านเพราะไม่ต้องการขุดเอาเรื่องเก่ามาพูดให้ขัดเคืองใจนฤบดินทร์ดูเวลาแล้วเห็นว่าเพิ่งบ่ายสี่โมงเท่านั้น เขาจึงตัดสินใจว่าคืนนี้จะกลับบ้าน คิดได้ดังนั้นจึงรีบกลับไปโรงแรมเพื่อเก็บข้าวของทุกอย่างลงกระเป๋าไว้ตามเดิม กระเป๋าเหลือพื้นที่ว่างอีกเพียบเพราะของฝากหลายรายการได้ถูกนำออกไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงจัดใหม่ให้เหลือเพียงสองกระเป๋าเพื่อให้ง่ายต่อการขนย้ายหลังจากเช็กเอาต์ ชายหนุ่มก็ขับรถไปคืนเพื่อนที่ร้านอาหาร จากนั้นก็นั่งแท็กซี่กลับมาบ้านด้วยตนเองโดยมาถึงบ้านในเวลาประมาณสองทุ่มนฤบดินทร์กดออดหน้าบ้านแล้วยืนรอให้คนในบ้านมาเปิดด้วยใบหน้าเรียบนิ่งหากแต่แววตานั้นระยิบระยับไปด้วยความตื่นเต้นเพราะอยากเห็นสีหน้าบิดามารดาว่าจะเป็นอย่างไรเมื่อเห็นหน้าเขาคนมาเปิดประตูเป็นบิดาของเขาตามคาด ท่านเขม้นมองเขาจนหัวคิ้วขมวดมุ่นจนเขาต้องแกล้งพูดออกไปว่า“อะไรกันครับพ่อ อายุยังไม่เข้าเลขเจ็ดเลย หูตาฝ้าฟางแล้วหรือครับ”“ไอ้ดิน! นี่แกมาโผล่อยู่ที

• โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 25 เข้าหาผู้ใหญ่ - 70%

  ในเมื่อเขาจะมาขอลูกสาวบ้านนี้เขาก็ต้องเรียกอีกฝ่ายว่าน้ากับยายตามพราวนภา ไม่ได้เรียกพี่กับป้าเหมือนเมื่อก่อน ครั้นจะเรียกจันทร์เจ้าว่าคุณแม่ตามแฟนสาวก็ยังเกรงใจอีกฝ่ายมากอยู่จันทร์เจ้ายิ้มกว้างก่อนจะหันไปพูดกับมารดา “ว่าไงคะคุณแม่ มีหนุ่มมาขอหนูพราวแล้วนะ”“แม่จะว่าอะไรล่ะ ก็สองคนนี้เขารักกันมาตั้งนานแล้วนี่นา ใคร ๆ เขาก็ดูออกกันทั้งนั้นแหละ แหม...” ได้ยินอย่างนั้นนฤบดินทร์จึงได้แต่ยิ้มเขิน“ส่วนน้าน่ะไม่ขัดข้องหรอก น้าเห็นดินมาตั้งแต่เด็ก ดินดูแลน้องยังไงบ้างน้าก็เห็นอยู่ในสายตาทั้งหมด เพราะฉะนั้นน้าเชื่อว่าในอนาคตข้างหน้าดินก็จะดูแลน้องได้ดีแน่นอน บอกตามตรงว่าถ้าเป็นดิน น้าก็หมดห่วงเรื่องหนูพราวแล้วนะ” ทั้งน้าและยายยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นเขายกมือไหว้ขอบคุณอย่างอ่อนน้อม“ลุกนั่งข้างบนเถอะดิน ว่าแต่พ่อเขาน่ะรู้รึยัง” จันทร์เจ้าถามถึงภาวิน“ยังครับ ผมยังไม่ได้เข้าบ้านก็เลยยังไม่มีใครรู้ว่าผมกลับมาแล้ว เพราะตามจริงกำหนดกลับของผมจะต้องเป็นอีกหกเดือนข้างหน้า”“นั่นสิ

• โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 25 เข้าหาผู้ใหญ่ - 35%

  พราวนภาหอบหายใจถี่จนอกกระเพื่อมไหว นฤบดินทร์เลื่อนตัวขึ้นมานอนด้านข้าง ดึงผ้าห่มมาคลุมไว้ด้วยกันแล้วกอดเธอไว้แนบอกหญิงสาวสังเกตเห็นกล่องถุงยางอนามัยที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงแล้วรู้สึกแปลก ๆ จู่ ๆ ก็ไม่รู้สึกตื่นเต้นอย่างที่คิดแต่กลับกลัวมากกว่า ใบหน้าของบิดาลอยเข้ามาในห้วงความคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดจนในใจปวดหนึบ“พี่ดิน” เธอเปลี่ยนใจแล้ว ขอเลื่อนของขวัญออกไปก่อนดีกว่าเพราะตอนนี้รู้สึกไม่สบายใจ“ครับ” น้ำเสียงอ่อนโยนของเขาที่ขานรับก็ทำให้เธอรู้สึกผิดอีกเช่นกัน อุตส่าห์รับปากเขาไว้เองแท้ ๆ แต่ทำไม่ได้ กลายเป็นว่าเธอผิดคำพูดทั้งกับบิดาของตัวเองและคนรัก“วันนี้พราวขอเลื่อนไปก่อนได้ไหม พราวขอโทษ” เธอไม่กล้าเงยหน้ามองเขา แต่ถ้าทำตามคำพูดของตนที่ให้ไว้ เธอก็จะไม่กล้ามองหน้าบิดาเช่นกันนฤบดินทร์เชยคางของเธอให้รับจูบจากเขาครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า“จะขอโทษทำไม พี่เข้าใจพราว พี่เคยบอกแล้วไงครับว่าทุกอย่างแล้วแต่พราว ถ้าพราวไม่พร้อมพี่ก็รอได้ไม่ซีเรียส พี่ไม่ได้รักพราวเพราะเรื่องอย่างว่าสักหน่อย”

• โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 24 ทวงของขวัญ - 100%

  “พี่ดิน นี่มันโรงแรมหรูกลางกรุงเลยนะ มันไม่ได้มีแค่ห้องพักอย่างเดียว แต่มีบุฟเฟ่ต์นานาชาติหัวละพันห้า บุฟเฟ่ต์เบเกอรี่หัวละห้าร้อย มีสปาที่ค่าเมมเบอร์แพ้งแพง และมีห้องจัดเลี้ยงนั่นนี่เยอะแยะไปหมด และที่พราวพูดไปทั้งหมดนั้น พราวมาใช้บริการหมดแล้วในชุดนักศึกษานี่แหละ เพราะฉะนั้นถ้าพราวจะขึ้นไปห้องพักกับพี่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกจนคนอื่นต้องหันมามองหรอก”นฤบดินทร์คิดตามที่พราวนภาพูดแล้วก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย...เธอพูดถูก เป็นเขาที่กังวลไปเองเมื่อขึ้นมาถึงห้องพัก พราวนภาก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นกระเป๋าสัมภาระใบใหญ่ถึงสามใบ เขาจึงบอกไปว่า“แค่ของฝากก็ใบหนึ่งเต็ม ๆ แล้ว อีกสองใบเป็นเสื้อผ้ากับรองเท้าที่พี่ซื้อใหม่ตอนอยู่ที่โน่น” เขาพูดจบก็เดินไปสวมกอดเธอจากทางด้านหลังแล้วก้มลงจูบซอกคอหอมกรุ่นของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา“คิดถึง” เขาซุกหน้าอยู่กับลาดไหล่ของเธอนิ่ง รู้สึกเหมือนว่าความวูบโหวงในใจได้รับการเติมเต็มแล้วนฤบดินทร์นึกได้ว่าตั้งแต่กลับมาถึงเขายังไม่ได้อาบน้ำชำระร่างกายเลย หากจะนัวเนียกับหญิงสาวก็เกรงว่าจะมีกลิ่นไม่พึ