จี้อี่หนิงวางมือลงข้างตัวแน่นขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็หลุบตาลง ทำเป็นไม่เห็นเสิ่นซื่อ
เมื่อเดินผ่านเขาไป หัวใจของจี้อี่หนิงก็กระตุกโดยไม่รู้ตัว กลัวว่าเขาจะทำอะไรที่ดึงดูดความสนใจ
เพราะว่า สายตาที่เขามองเธอเมื่อครู่นี้ดูน่าขนลุก
กระทั่งเดินออกจากร้านอาหาร จี้อี่หนิงถึงรู้สึกว่าสายตาที่ตามเธอมาตลอดนั้นหายไปแล้ว
ขณะที่ถอนหายใจโล่งอก คิ้วของเธอก็ขมวดเข้าหากันโดยไม่อาจห้ามได้
ทั้งที่พวกเขาเลิกกันไปแล้ว เขายังคงมองเธาอย่างนั้นทำไม
เธอสูดหายใจลึก บังคับตัวเองไม่ให้คิดต่อไปอีก
ยังไงเสีย พวกเขาก็ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ กันอีกแล้ว
การเจอหน้ากันครั้งต่อไปก็ให้ทำเป็นคนแปลกหน้าก็แล้วกัน ก็ดีเหมือนกัน
ไม่นาน เสวียนหมิงหมิงและเวินลี่เจ๋อก็เดินออกจากร้านอาหาร และไปที่อาคารปฏิบัติการพร้อมกัน
พาตัวเวินลี่เจ๋อไปที่โต๊ะทำงานของเขา และแนะนำสถานที่เก็บยาทดลองในอาคารปฏิบัติการ จี้อี่หนิงก็กลับไปนอนที่โต๊ะของตัวเอง
ช่วงบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนใกล้เลิกงานช่วงเย็น เสวียนหมิงหมิงเข้ามาใกล้จี้อี่หนิงกระซิบบอก "พี่อี่หนิง ช่วยถามพี่ชายของคุณหน่อยนะคะ ว่ามีแฟนหรือยัง ฉันจะได้มีโอกาสคบกับเขาสักที!"
จี้อี่หน
