จวนจะใกล้เวลาเลิกงานมีนาถึงยอมกลับไป ใบหน้าทิวากรฉายแววหงุดหงิดเล็กน้อยที่ถูกหญิงสาววอแวไม่เลิก ชายหนุ่มยกมือปัดไปตามเนื้อผ้าของตัวเองให้เข้ารูปเข้ารอย พลางครุ่นคิด
ถึงมีนาจะน่าหงุดหงิดและทำอะไรเกินคำสั่งไปบ้างแต่ก็นับว่าการกระทำของเธอได้ผลดีทีเดียว เขามั่นใจว่าอีกไม่นานเขมิกาต้องเข้ามาในห้องเขาแน่ แววตาของเธอก่อนวิ่งออกจากห้องไปมันบอกเขาแบบนั้น
อ้อ กรุณาเข้าใจให้ถูก เขาไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ากับมีนาในห้องทำงานหรอกนะ หลังเขมิกาออกไปเขาก็ไล่มีนาไปนั่งโซฟา ส่วนเขาก็ทำงาน ไม่สนใจใบหน้าบูดบึ้งแววตาหงุดหงิดของเจ้าหล่อนสักนิด
ผัวะ!
รอไม่นานประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างแรง ไร้ซึ่งเสียงเคาะประตูขออนุญาตแบบเช่นเคย
ทิวากรเลิกคิ้วมองคนเข้ามาใหม่ด้วยสายตาคำถาม ซึ่งเขมิกาก็ไม่รอช้า
“เขมไม่สนว่าคุณจะมีผู้หญิงในสต๊อกอีกกี่คน แต่คุณต้องไปเคลียร์กับยัยวาดให้ชัดเจน ในเมื่อคุณให้สถานะเพื่อนเขมไม่ได้ คุณก็ไปบอกเธอเลิกให้ความหวังลม ๆ แร้ง ๆ กับเธอเสียที”
“เรื่อง? ทำไมฉันต้องทำตามความต้องการของเธอด้วย ไม่คิดว่าเเบบนี้มันสนุกเหรอ ดูเธอสิ ดิ้นเป็นเจ้าเข้าเชียว”
“คุณทิว! เขมไม่ตลกกับคุณด้วยนะคะ”
“แล้วเธอค
