Nobela ni Princerandell

"Oh my god! Oh my god! Oh my god!" Napuno ang buong lugar ng sigaw ko nang makita ko ang sarili ko na nakahiga sa iisang kama kasama si Julian. Hindi ako makagalaw sa puwesto ko at halos mangiyak-ngiyak na lang ako. Nagising si Julian dahil sa sigaw ko at lalapitan niya na sana ako nang layuan ko siya. Hinugot ko ang kumot na nakataklob sa amin dahilan para makita ko ang pagkalalaki niya. "Oh my god!" sigaw ko pa nang tumambad sa akin ang pagkalaki-laki niyang ari. Agad niyang kinuha ang unan at itinaklob ito sa pagkalalaki niya. Tiningnan niya ang bawat sulok ng kuwarto hanggang sa matagpuan niya ang hinahanap niya—ang mga damit namin na nakahandusay na sa sahig. Kinuha niya ang mga ito at dali-dali na pumunta sa banyo. Tumambad sa akin ang puwetan niya kaya mas lalo kong naramdaman ang pagpula ng magkabilaang pisngi ko. Kinuha ko rin ang mga damit ko at agad na binihisan ang aking sarili. Madalian kong sinuot ang aking dress at hindi ko na inayos pa ang aking buhok, pinulot ko

ERIN'S POVAbalang-abala ako na inaayos ang aking buhok, gusto kong magmukhang maayos para sa event na ito dahil dito ko na sisimulan ang aking misyon—ang misyon na pabagsakin ang mga Benitez. "Erin, alam mo na ang gagawin ha? Just like before. Do your best para maging successful ang plano. Malaki-laki rin ang kikitain natin kapag napabagsak natin ang mga Benitez," ani Marga—ang boss ko. Siya na ang kumupkop sa akin simula nang mamatay ang mga magulang ko sa isang aksidente. Kung wala si Marga, siguro'y palaboy-laboy ako ngayon—walang direksyon sa buhay. Ang mga Benitez ang target namin ngayon, matagal-tagal ko ring hinantay ang araw na ito. Mayaman ang mga Benitez at halos lahat yata ng gusali sa Sitio Barbara ay pagmamay-ari nila. Bilyon-bilyon ang hawak nilang pera kaya sigurado akong malaki talaga ang kikitain namin sa kanila. Isa pa, malaki na rin ang down payment ng taong nagpapabagsak sa Benitez, wala akong ideya kung sino at wala na akong balak isipin pa, ang mahalaga'y mag

Hindi mapakaling lumalayo si Erin kay Julian ngunit sa bawat hakbang nito palayo sa kaniya ay mas lalo pang tumataas ang tensyon sa pagitan nila. "Tell me, ano ba talaga ang gusto mong makuha?" Nanlamig si Erin sa mga boses ni Julian. Hindi niya mawari kung paano sila napunta sa gano'ng sitwasyon. Kaunti na lang at tuluyan ng magkakalapit ang kanilang katawan. Ramdam ni Erin ang init sa paligid dahilan para umiwas siya ng tingin kay Julian, para maibsan kahit papaano ang nararamdaman niyang matinding emosyon. "Ano bang sinasabi mo?" mahinahong tanong ni Erin at bahagyang tumawa. Hindi na makawala si Erin lalo pa nang tuluyan ng maabot ng kaniyang likod ang hangganan ng silid. Sunod-sunod ang paghinga niya ngunit pilit niyang pinapakalma ang sarili upang hindi ito mahalata ng lalaking nasa harapan niya ngayon. "Do you want me Erin?" ani Julian pagkatapos ay marahan niyang kinagat ang sariling labi. Napalunok nang mariin si Erin sa nasaksihan niya. Sa pagkakataon na ito ay h

Makaraan ang ilang buwan ay napagdesisyunan namin ni Zach na mag-ampon. Alam na ng mga magulang niya na hindi siya makakabuo ng isang bata at alam din 'yon ng pamilya ko. Sa ngayon ay matiwasay kaming namumuhay at napag-isip-isip din namin na kumuha ng bata para maalagaan at mapalaki nang maayos. "Ito na po siya," bungad na wika ng Madreng kaharap namin ngayon. Magkahawak ang mga kamay namin ni Zach at hinarap namin nang nakangiti ang batang babae na may mahaba ang buhok. "Gusto ko siya. Para siyang si Mageline kung iisipin," ani ko kay Zach. Tumingin siya sa akin."Mageline?" naguguluhang tanong niya. Napangiti naman ako habang tinititigan ang batang nasa harap namin ngayon. Siguro ay mga nasa pitong taong gulang pa lamang siya. Kulot din ang mga buhok niya. "Para siyang si Mageline nang mga bata pa kami," nakangiting sambit ko. Napatango-tango naman si Zach at lumuhod siya para matitigan niya nang mabuti ang bata. "Magiging Javier ka na, gusto mo ba 'yon?" tanong ni Zach sa ba

Abalang-abala ang lahat dahil sa kasal namin ni Bliz. Habang inaayusan ako ay iwinawagayway naman sa akin ni mama ang gown na susuotin ko. "Ano ba, 'ma?" I asked her. She looked at me and gave me a smile. Alam kong masayang-masaya siya, halatang-halata naman sa istura niya. "Kasal mo ngayon that's why I'm so happy," she said. Napakunot ang aking noo, mukhang gusto niya na talaga akong makaalis sa puder niya. Napatingin ako sa kawalan nang maalala ko ang araw na 'yon. Hindi ko inakalang gagawian sa akin ni Zach ang mga bagay na 'yon, labis akong nasasaktan pero huli na. Ako rin naman ang may kagagawan ng lahat. "Why so sad?" my mom asked. I looked at her and a tear escaped my eyes. "Do you think magiging masaya ako? What I mean is, ikakasal ako sa taong hindi ko naman mahal? 'Ma, ang hirap nito," sabi ko sa kaniya. Lumakad siya palapit sa akin at hinawakan ang pisngi ko. "Anak, para sa'yo 'to at tandaan mo, bawal ka nang umatras. Magiging masaya ka, pangako." Napasinghap na lang

"Hija, kung mahal mo siya dapat puntahan mo na siya ngayon at sabihin mo sa kaniya kung ano ang nararamdaman mo," ani ng ina ni Zach. Hindi ko na alam ang gagawin ko kaya naisipan kong pumunta rito sa bahay nila at kausapin siya tungkol sa mga naging desisyon ko."Tita kasi po..." Yumuko ako bago magsalitang muli, "Baka po magalit si mama kung aatras po ako sa kasal namin ni Bliz."Biglang tumawa ang mama ni Zach. Hindi ko alam kung anong rason ng pagtawa niya. May nasabi ba akong nakatatawa? "Pardon me. Kasal niyo ni Bliz? Are you kidding?" Naguluhan ako sa itinanong ni tita kaya napakunot ang noo ko. Nagtataka na talaga ako mula kahapon pa."May mali po ba?" tanong ko. Nagambala kami sa pag-uusap nang biglang may kumatok. Pagkabukas ng pinto ni tita ay lumaki ang mga mata ko. Nabigla ako sapagkat si Zach ang taong kumatok at nagulat din siya nang makita niya ako."Anong ginagawa mo rito?" tanong ni Zach sa akin. Napairap ako at nang susubukan ko ng tumayo ay hinatak ako ng mama niya

"Anong ginagawa mo rito?" bungad sa akin ni Bliz. Nakangiti siya sa akin at ayaw na ayaw ko talaga ang kakaibang ngiti niya."Tungkol sa kasal natin," sagot ko sa kaniya. Nabigla ako sa pagtawa niya nang sobrang lakas kaya napakunot ang aking noo."May nakatatawa ba?" tanong ko sa kaniya kaya tumigil siya sa pagtawa at inayos niya ang kaniyang sarili.Mukhang may sayad na ata siya sa utak. Tumatawa na lang siya bigla-bigla. Minsan ay seryoso ang kaniyang mukha pero may pagkakataon din na nakangiti lang siya. "Wala naman. Upo ka," aya sa akin ni Bliz. Umupo ako sa sofa at tumabi siya sa akin."Ano bang gusto mong malaman? Tungkol sa kasal natin? Walang kuwenta kung pag-uusapan natin 'yon. Mas mabuti kung pag-uusapan natin kung sino ang tunay na ama ng dinadala ni Mageline," ani niya kaya mas lalo pang kumunot ang noo ko. Alam ko na kung sino ang tunay na ama ng dinadala ni Mageline at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na nagawa niya iyon kay Zach at sa mama ni Zach. Naba

Zayra's POVTuloy-tuloy lang sa pagpatak ang mga luha ko at walang tigil ito sa pag-agos habang binabasa ko ang huling liham ni Mageline. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na lumuha nang sobra-sobra lalo pa't para ko na rin siyang kapatid. "Ito ba talaga ang gusto mo?" tanong ko sa kawalan. Para akong timang na nagsasalita mag-isa. Iniisip ko na nandito siya sa tabi ko at nakikinig sa akin ngunit para na akong baliw sa ginagawa ko."Hindi maaari itong gusto mo dahil sa sabado ay ikakasal na ako--ikakasal na ako sa taong hindi ko gusto." Napangiti ako nang mapait nang maalala ko ang mga sinasabi sa akin ni mama. Wala na akong kawala at ito rin ang dahilan ko kung bakit ayaw ko na makita si Zach. Hindi na ako puwedeng umatras pa at baka magalit ang magulang ko, lalong-lalo na si mama. Ayaw kong mangyari 'yon.Ito na ba ang parusa sa akin ng langit? Ito na ba ang kabayaran sa mga maling nagawa ko? Bakit ganito naman kalupit? Ang mga tao'y parang rosas, unti-unting nalalanta. Sa paglipas

"Zayra! Papasukin mo ako!" sigaw ko mula rito sa gate na kinatatayuan ko. Mahigit dalawang oras na akong naghihintay sa kaniya at hindi pa rin siya nagpapakita sa akin. "Zayra! Dalawang oras nang nakatayo ang mga paa ko. Maawa ka," dugtong ko pa. Halos malanta na ako dahil sa ngalay. Sumasakit na ang tuhod at ang paa ko. Lumabas ang ama ni Zayra at lumapit sa akin. "Anong ginagawa mo rito?! Wala si Zayra rito, umalis ka na," pasigaw niyang sabi. Napakagat ako ng labi at napasinghal. "Kailangan ko lang po siyang makausap," pangungumbinsi ko. Tinitigan ako nang masama ng ama ni Zayra at hindi ako nagpatinag. Kailangan kong maiabot itong sulat na dala-dala ko. "Ang kulit mo! Umalis ka na! Ayaw kang makita ni Zayra," ani ng ama ni Zayra. Inilabas ko ang sulat at iniabot ko ito sa kaniya. "Pakibigay na lang po. Sulat po iyan ni Mageline," sabi ko bago tumalikod. Wala na akong narinig pa na salita mula sa ama ni Zayra. Hindi rin lumabas si Zayra sa lungga niya. Mukhang ayaw niya talag