CHAPTER TWO: MIRABILIS

"Oh my god! Oh my god! Oh my god!"

Napuno ang buong lugar ng sigaw ko nang makita ko ang sarili ko na nakahiga sa iisang kama kasama si Julian. Hindi ako makagalaw sa puwesto ko at halos mangiyak-ngiyak na lang ako.

Nagising si Julian dahil sa sigaw ko at lalapitan niya na sana ako nang layuan ko siya. Hinugot ko ang kumot na nakataklob sa amin dahilan para makita ko ang pagkalalaki niya.

"Oh my god!" sigaw ko pa nang tumambad sa akin ang pagkalaki-laki niyang ari.

Agad niyang kinuha ang unan at itinaklob ito sa pagkalalaki niya. Tiningnan niya ang bawat sulok ng kuwarto hanggang sa matagpuan niya ang hinahanap niya—ang mga damit namin na nakahandusay na sa sahig. Kinuha niya ang mga ito at dali-dali na pumunta sa banyo. Tumambad sa akin ang puwetan niya kaya mas lalo kong naramdaman ang pagpula ng magkabilaang pisngi ko.

Kinuha ko rin ang mga damit ko at agad na binihisan ang aking sarili. Madalian kong sinuot ang aking dress at hindi ko na inayos pa ang aking buhok, pinulot ko rin ang handbag ko sa table at walang pag-aalinlangan na umalis.

"Wait lang, Erin, wait please," ani Julian na hindi ko na pinakinggan.

Nagmamadali akong sumakay sa elevator at nang makalabas ako sa hotel ay sumakay ako sa taxi. Nang umandar ang taxi ay bahagya akong lumingon muli sa hotel at doon ay nakita ko si Julian na naghahanap.

Nakahinga ako nang maluwag kasi hindi niya nalaman kung anong sasakyan ang pinara ko, mas mabuti dahil hindi niya ako masusundan.

Ilang minuto pang nagmaneho ang taxi hanggang sa huminto na ito. Bumaba ako at agad na nag-abot ng bayad. Pumasok ako sa apartment na binigay ni Marga, pansamantalang tirahan ko.

Agad akong humiga sa kama ko at inisip nang maigi kung ano ang mga nangyari kagabi. Ilang minuto pa akong nakatulala hanggang sa tuluyan nang pumasok sa isipan ko ang mga nangyari—bawat eksena.

*FLASHBACK*

"Can you stay here?" bulong ko kay Julian nang maghiwalay na ang mga labi naming dalawa.

"Of course," sagot niya sa akin at muli akong hinalikan.

Nagpalitan kami ng maiinit na halik hanggang sa tuluyan na siyang pumatong sa akin. Dahan-dahan niyang hinubad ang suit na suot niya hanggang sa tuluyan ko nang makita ang katawan niya. Napalunok ako nang mariin dahil sa six packs niyang abs, napakaganda ng katawan niya.

Muli niya akong hinalikan hanggang sa napunta ang halik niya sa aking leeg. Marahan niya akong hinaplos mula sa braso hanggang sa tuluyan na nitong marating ang dibdib ko. Napapikit na lamang ako sa sarap na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko na naisip kung ano ang kahihinatnan nito, ang gusto ko lang ngayon ay ang makaraos.

"Do you like this?" He pinched my nipples, causing me to moan loudly.

"Ugh, shit!"

Pinagpatuloy niya pa ang paghalik at s****p sa leeg ko hanggang sa umangat siya at tinitigan ako sa mga mata. Dahan-dahan niyang inangat ang dress na suot ko at tuluyan niya nang nakita ang bra na suot-suot ko. He unzipped my bra using one hand.

"What the hell?" natatawa kong sabi dahil namangha ako sa kaniya.

Nakita ko ang ngiti sa labi niya bago niya halikan ang dibdib ko. Napakapit na lamang ako sa ulo niya nang gawin niya 'yon at mas humigpit pa ang kapit ko nang dilaan niya ang nipple ko.

"Shit," bulong ko na alam kong rinig na rinig niya.

Nang matapos niyang dilaan ang magkabilaan kong dibdib ay umangat siyang muli para alisin ang natitirang suot niya hanggang sa tuluyan ko na ring makita ang kabuuan niya.

"Ang laki," namamangha kong sabi habang titig na titig lang ako sa pagkalalaki niya.

"I don't think you're ready for this," nang-aakit na sabi niya sa akin kaya mas lalo akong nakaramdam ng init sa aking katawan.

"I don't think you're the judge here," sagot ko pagkatapos ay hahawakan ko na sana ang pagkalalaki niya nang pigilan niya ako.

"Hindi ito tama. Wala ka sa sarili mo dahil sa alak," aniya.

"What? Oh my god! Pagkatapos mo gawin lahat ng 'yon? Sasabihin mo sa akin 'yan? What the fuck man!" sigaw ko sa kaniya.

Nakaramdam ako ng inis dahil sa ginawa niya. Pakiramdam ko ay ininsulto niya ako, big time!

"I'm sorry, hindi ko napigilan pero I don't think we should be doing this. I don't want you to regret any of this."

Hindi ko na siya pinakinggan at humiga na lang ako. Tumalikod ako sa kaniya, tuluyan na akong napapikit at nakatulog.

*END OF FLASHBACK*

"What the hell was that?" nahihiya kong sabi sa sarili.

Parang gusto ko na lang lamunin ng lupa dahil sa mga pinaggagawa ko. Ganito talaga ang nangyayari sa akin kapag nakakainom ako ng alak. Hindi ko na namamalayan ang mga pinaggagawa ko.

Nahihilo na nga ako ngayon, hindi ko pa matanggap na ako mismo nag-insist kay Julian na may mangyari sa amin. Hindi ako gano'n kadesperada! Hindi ko rin ginagawa 'to sa mga taong tinarget namin noon.

"Ano bang nangyayari sa akin? Ah!" naiinis kong sabi sa sarili.

Ilang minuto pa akong nagpagulong-gulong sa aking higaan hanggang sa tumunog ang cellphone ko. Inabot ko ito at tiningnan kung sino ang nag-send sa akin ng message.

Unknown number ang nakalagay at nang buksan ko ang text ay nakita ko ang message mula sa HR na inapplyan ko. Napangiti ako nang makita ko ang laman ng mensahe. Company nina Julian ang inapplyan ko kaya sobrang saya ko nang matanggap ako pero napawi ang ngiti ko nang makita kong kailangan kong pumunta sa company ngayon for orientation, may chance kasi na makita ko si Julian.

"Ano ba! Parte 'to ng misyon mo 'di ba?" Paalala ko sa sarili dahilan para matauhan na ako.

Inayos ko na ang sarili ko at hindi na ako nag-aksaya pa ng oras. Hinanda ko ang mga damit na susuotin ko at naligo kaagad. Pagkatapos kong paliguan ang sarili ay naghanda na ako, sinuot ko ang aking damit at naglagay ng mamahaling perfume—gusto ko na maayos ako at syempre ay mabango ako. Inayos ko rin ang buhok ko at naglagay ng kaunting make up.

Tumitig ako sa salamin para tingnan kung tama na ang ayos ko at kung may kulang pa ba. Nang masiguro kong wala nang kulang ay bumaba na rin ako dahil nando'n na ang taxi na binook ko online.

Sumakay ako sa taxi at umandar na rin ito. Mga twenty minutes lang nang marating ko na ang lugar. Muli kong inayos ang damit ko bago pumasok. Tumungo ako ng HR dahil 'yon ang nakalagay sa instructions nila.

"Good morning, I'm here for the orientation," nakangiti kong sabi.

Isang babae ang tumambad sa akin na nakaupo sa isang silyang paikot-ikot. Ngumiti siya nang makita niya akong nakatayo sa harapan ng pinto.

"Please take a seat," aniya habang itinuturo ang upuan sa harapan niya.

"Congratulations, you're hired and you will start working here tomorrow. Mabait naman si Mr. Benitez, you just have to follow his rule especially now that you are his personal assistant," aniya na nagpagulo sa isipan ko.

"No, this is not the position that I applied for," naguguluhan kong sabi dahil hindi naman ang pagiging personal assistant ang inapplyan ko sa kanila, I want to be their file clerk.

"Yes, but unfortunately we already found someone for file clerk position. We also informed you on text that we will be offering you another position which you agreed. Is there any problem?" nagtatakang tanong ng HR.

Umiling na lamang ako bilang sagot. Baka hindi ko lang talaga nabasa pero ayos na rin ang position na 'to, as long as malapit ako kay Julian.

Pinaliwanag niya ang mga gagawin ko at inilatag sa akin ang mga schedule ni Julian. Bukas pa ako mag-uumpisa pero feeling ko nag-uumpisa na ako ngayon sa sobrang dami kong gagawin.

Nang matapos na ipaliwanag ng HR ang mga gagawin ay agad na rin akong nagpaalam. Kakailanganin ko ng mahabang pahinga dahil nakakapagod ang trabahong ibinigay sa akin.

Pababa na ako sa bulding na ito at sasakay na sana ako ng elevator nang marinig ko ang pamilyar na boses.

"Erin, long time," ani Julian dahilan para mapalingon ako sa kaniya.

Long time? Halos kanina lang kasama ko siyang n*******d sa iisang kama!

"Good morning, Mr. Benitez," bati ko sa kaniya sabay ngiti.

Nagsimula siyang lumakad papalapit sa akin at halos hilingin ko na lang na lamunin na ako ng lupa dahil sa kahihiyan na nararamdaman ko. Ano ba naman kasi ang mga pinaggagawa ko?!

"Bumukas ka na please," bulong ko sa sarili habang hinihintay ang elevator na bumukas.

Sakto nang makalapit si Julian ay bumukas na ang elevator, akmang papasok na sana ako sa loob ng hatakin niya ako at i-press niya ang close button ng elevator.

"Ayaw mo ba akong makita?" natatawa niyang sabi na para bang alam niya ng nahihiya ako sa mga nangyari.

"Ano ba ang pag-uusapan natin, sir?" sarkastiko kong sabi sa kaniya.

"What about the thing that happened—" I covered his mouth to cut him off bago niya pa mapagpatuloy ang sasabihin niya.

"What the fuck?" bulong na mura ko sa kaniya dahilan para matawa siya.

"Ano bang kailangan mo?" inis kong sabi pagkatapos ay inalis ko ang kamay ko sa bibig niya.

"Let's have some coffee. I want to get to know you more," aniya.

Napabuntong-hininga na lang ako sa sinabi niya pagkatapos ay tumango. Hindi naman puwedeng hindi ako pumayag sa alok niya. Isa pa, mas mapapalapit ako sa kaniya sa ganitong paraan at mas mapapadali ang misyon ko.

Sumakay kaming dalawa sa elevator at sinundan ko lang siya hanggang sa marating namin ang kotse niya, this time hindi na Mercedes-Benz kundi Tesla. Ilang kotse ba ang mayro'n siya?

Pinagbuksan niya ako ng pinto at hinintay niya akong makasakay, nang masiguro niyang komportable na ako ay sumakay na rin siya at nagsimulang mag-drive.

Ilang minuto lang ang nagdaan nang huminto na kami sa isang coffee shop. Pumasok kami sa loob at agad kong napansin ang kakaibang ngiti sa kaniya ng mga waiter at mga taong nasa loob.

"Good morning, Mr. Benitez," bati sa kaniya ng guard.

Sunod-sunod pa ang mga taong bumati sa kaniya dahilan para makaramdam ako ng pagkailang. Sobra-sobrang respeto ang natatanggap nila mula sa iba't ibang tao.

Umupo kami sa isang table at doon ay ramdam ko pa rin ang mga matang nakatitig sa amin.

"Hindi ka ba magagawan ng issue dahil sa isang kagaya ko?" nagtatakang tanong ko sa kaniya.

Binitiwan niya ang menu na hawak at tumitig sa akin.

"Bakit naman nila ako gagawan ng issue? At kung gawan nila ako, ayos lang dahil sa isang magandang babae naman. Hindi na ako talo," aniya para makaramdam ako ng init sa magkabilaang pisngi ko.

Hindi ko pinansin ang sinabi niya at kinuha ko ang menu sa harapan ko at nagsimulang pumili ng oorderin. Lumapit sa amin ang waiter at kinuha ang mga order namin. Ilang minuto lang kaming naghintay nang dumating na rin ang mga kape at pastry.

"Try this one." Hawak-hawak niya ang kutsara pagkatapos ay marahan siyang kumuha ng red velvet cake na nasa harapan niya.

Nagulat ako nang inangat niya ang kutsara na may cake sa bibig ko dahilan para mapatingin ako sa paligid. Nang makita kong walang gaanong nakatingin sa amin ay mabilisan kong kinain ang cake para hindi na tumagal pa ang kutsara sa mukha ko.

"Oh my god." 'Yon na lamang ang mga salitang lumabas sa bibig ko nang malasahan ko ang red velvet cake ng coffee shop na 'to. Tama si Julian dahil sobrang sarap ng kape at cake nila rito!

"I told you," mayabang niyang sabi sa akin.

Nagpatuloy pa kami sa pag-inom ng kape at pagkain hanggang sa matapos na kami. Umalis kami sa coffee shop at sumakay lang akong muli sa kotse niya. Hindi ko na tinanong kung saan kami pupunta pero natagpuan ko na lang ang sarili ko na nakatitig sa mga bulaklak.

"Anong lugar 'to?" tanong ko kay Julian habang tinatahak namin ang paligid na punong-puno ng iba't ibang klase ng bulaklak.

"Garden for public. My father built this so people can see the beauty of these flowers. They can also relax here and enjoy the view," sagot niya sa akin.

Pakiramdam ko'y nililinlang ko ang sarili ko sa mga naririnig ko kay Julian. Sa pagkakaalam ko, masamang tao si Gustavo Benitez pero bakit ganito ang mga project niya? Simpleng bagay pero iba ang epekto sa mga tao. Alam ko sa sarili ko na hindi ako maaaring malinlang sa mga kuwento nila kung paano nila isipin ang kapakanan ng mga tao, kasi kung totoong mapagmalasakit sila, unang-una pa lang ay haharap sila sa responsibilidad nila at hinding-hindi sila tatakas.

"Are you okay?" tanong ni Julian sa akin dahilan para mapatingin ako sa kaniya at matigil ako sa pag-iisip nang malalim.

"Yes, I'm fine," sagot ko para umiwas na sa mahaba pang diskusyon.

"Nga pala Erin, I'm sorry for what happened. I didn't mean to kiss you, I swear, bigla lang nangyari," ani Julian dahilan para maalala ko na naman ang nangyari kagabi.

"Huwag mo na isipin, kalimutan na lang natin." Nagsimula akong maglakad palayo sa kaniya pero ramdam ko ang mga paa niyang sinusundan lamang ako.

"Why? I think it's special," aniya.

Tumigil ako sa paglalakad nang marinig ko ang sinabi niya.

"Wala 'yon Julian, I mean Mr. Benitez. Kalimutan na natin, okay?" sabi ko sa kaniya.

Hinawakan niya ako sa magkabilaang braso ko at tinitigan nang diretso sa mga mata.

"Dahil ba ayaw kong makipag-sex? Galit ka pa rin ba hanggang ngayon? Kasi if that's the case, then let's have sex together."

Napanganga ako sa sinabi niya at alam kong pulang-pula na ang mukha ko sa puntong ito. Hindi ako nakapagsalita at tumalikod na lang ako.

"Tangina! Ano bang klaseng lalaki 'to? Walang preno ang bibig!" bulong ko sa sarili habang mabilis na naglalakad palayo kay Julian.

Alam ko na sinusundan niya pa rin ako pero mas pinili kong huwag siyang harapin at magpatuloy lang sa paglalakad. Hindi ko na rin siya pinakinggan dahil mas naging abala ako sa pagtitig sa mga bulaklak.

Napahinto ako nang makita ko ang sandamakmak na Mirabilis sa paligid. Napangiti ako dahil biglang lumitaw ang alaala ng aking ina. Paborito niya ang bulaklak na ito. Hindi ko rin maiwasang hindi malungkot dahil kung hindi sa aksidente na 'yon ay buhay pa rin sana ang mga magulang ko.

Sisiguraduhin kong magbabayad ang mga tao na dahilan ng aksidente na 'yon. Sisiguraduhin kong magdurusa sila.