Chapter: SimulaI crossed my arms habang nakatitig sa traffic. Ilang minuto rin akong tulala, hinayaang lumipas ang oras.Natapos na naman ang isang ordinaryong araw.City lights began to paint my cubicle’s glass window with hues of red, blue, yellow, and green. Kumukutikutitap sila sa blinds, nag-iiwan ng mga aninag sa desk ko—paalala na malapit na ang Pasko.Pero kahit ilang beses ko pa silang panoorin, kahit gaano pa sila kaganda, hindi ko pa rin maramdaman ang papalapit na okasyon. It was one of those days that wasn’t exactly happy, but not entirely sad either. Siguro ganoon na lang talaga ang ikot ng buhay ko.Gumigising ako tuwing umaga para magtrabaho nang maayos, uuwi kapag tapos na. The drive to strive feels permanent—ayoko nang maramdaman ulit ang pagkukulang at pagiging hindi sapat.It was that day when I realized I wasn’t good enough. That I could be better—that I should be.Bawat araw, gusto kong patunayan sa sarili kong sapat ako. I want to feel content. ’Yon ang paniniwala kong paulit-
Huling Na-update: 2025-08-11
Chapter: Kabanata 1Huminga ako nang malalim habang lumalabas mula sa private dining room ng isang high-end na hotel sa Makati. The lunch meeting with our new client—a luxury hotel chain—had been a resounding success. Bilang Senior Marketing Manager ng Madriaga Enterprises, isang kompanya na pagmamay-ari ng pamilya ni Zed, kailangan kong siguraduhin na walang sablay, walang kulang. Is it because I was under them, under him? Or was it just me?The contract was sealed with a firm handshake from Mr. Alcantara, the CEO of the chain. His sharp suit matched his sharper smile. "You've truly outdone yourself, Ms. Reyes," sabi niya, with eyes sparkling in approval. "That campaign for the women's shelter was inspiring, and now this. Madriaga Enterprises is lucky to have you."I offered him my professional smile—the one I’d perfected over years of meetings and negotiations. “Thank you, sir. I’m just doing my job. The whole team worked hard on it.”Nang umalis sila, I caught my reflection sa glass wall ng restaurant
Huling Na-update: 2025-08-11
Chapter: Kabanata 2Aya — Age 16Mainit ang sikat ng araw nung umagang ’yon—yung tipong kahit hindi ka pa nakakalahating oras sa labas, ramdam mo na agad na parang kumukulo ang batok mo. ’Yung klase ng init na kung wala kang sombrero, puwede ka nang gawing ginataan kung magtatagal ka sa ilalim. Pero ako? Wala akong pakialam. Summer break kasi. Walang school, walang assignments, walang kahit anong kailangan ipasa sa klase. Wala rin masyadong iniisip… bukod sa kung anong ulam mamaya at kung ilang mangga ang kaya kong abutin mula sa puno sa likod ng mansyon bago ako papakin ng mga hantik.Minsan nga, naiisip ko—baka may balat ako sa dila. Hindi yung tipong malas, ha. Yung tipong naiintindihan ako ng halaman. Kasi kapag kinausap ko sila, parang lumalago sila. O baka ako lang ’yon na nagi-imagine."Aya, halika na. Baka mahuli tayo sa pagtutubig ng halaman," tawag ni Tatay mula sa gilid ng hardin."Nandiyan na po!" Sigaw ko habang mabilis na tinatali ang buhok paitaas gamit ang lumang scrunchie na parang naka
Huling Na-update: 2025-08-11
Chapter: Kabanata 3Mainit ang hapon, tipong kahit ang hangin ay parang may dalang init mula sa lupa. Sanay naman na ako sa ganitong panahon, pero dito sa mansyon, iba ang pakiramdam. Malawak ang lupa, may mga lumang puno at hardin na parang galing sa mga pahina ng isang magazine. Pero sa likod-bahay, sa may pinaka-dulong parte nito, may isang puno ng mangga na paborito ko.“’Nak, huwag kang aakyat diyan, ha?” boses ni Tatay mula sa gilid ng greenhouse. Naka-yuko siya, may hawak na maliit na pala, nagtatanim ng bagong halaman.“Opo, Tay!” sigaw ko pabalik. Pero sa loob-loob ko, may balak na talaga ako. Hindi naman sa pasaway ako, pero sayang kasi ang mga hinog na mangga na wala namang pumipitas.Summer break naman, at halos araw-araw, tumutulong ako sa trabaho ni Nanay sa loob ng mansyon, at kay Tatay sa hardin. Gusto ko ang ginagawa nila, pero minsan gusto ko ring makahanap ng sariling trip—at ngayong araw na ’to, mango-picking ang napili ko.Kumaway si Mang Tonyo, isa sa mga driver. “Aya, saan ka pupun
Huling Na-update: 2025-08-11
Chapter: Kabanata 4 Minsan, parang ang bagal ng oras dito sa mansyon. Tipong maririnig mo pa ang tik-tak ng orasan sa kusina kahit nasa kabilang panig ka. Pero ngayong summer break, parang mas ramdam ko ‘yung katahimikan. Hindi lang 'yung katahimikan ng malaking bahay, kundi pati na rin ng mundo ko. Parang sa bawat sandali, may bago akong nararamdaman na nagpapabilis sa bawat paghinga ko. Parang may nagbabago sa loob ko.Maaga pa lang, gising na ako. Pagbukas ko ng bintana sa maliit naming kwarto sa servants’ quarters, sinalubong ako ng amoy ng damong bagong dilig. May mga patak pa ng hamog sa dahon ng santan, kumikislap sa ilalim ng araw. Ang ganda-ganda, parang mga brilyante. Sa kusina, rinig ko na ang boses ni Nanay, abala sa paghahanda ng almusal ni Ma’am Celeste. Normal na umaga. Pero sa loob-loob ko, may kakaiba na. Hindi ko alam kung dahil lang sa sariwang hangin o dahil naaalala ko pa ‘yung nangyari sa ilalim ng puno ng mangga ilang araw na ang nakalipas. ‘Yung kaba, 'yung hiya, at ‘yung... tin
Huling Na-update: 2025-08-11
Chapter: Kabanata 5Nasa isang kubo kami malapit sa bahay ng isa naming kaibigan, si Jessa. Tanaw mula rito ang malawak na kapatagan. Hindi ko naman talaga balak sumama, pero matagal nang nag-aaya ang mga kaibigan ko para sa isang outing bago magsimula ulit ang klase.“Sige na sumama ka na, Aya,” sabi ni Lani habang nagbabalot ng pagkain sa mesa namin kanina.“Kami na bahala magpaalam sa nanay mo,” dagdag pa ni Jessa."Oo nga!" Magkasabay na sabi ni Mira at Lani.“Wala namang problema kina Nanay at Tatay,” sagot ko, nakangiti. “Meron kasing pagdiriwang sa mansyon ngayong weekend. Susubukan kong magpaalam mamaya.”Pagdating ko sa kusina ng mansyon, nadatnan ko si Nanay na abala sa paghahanda ng meryenda para sa mga bisita.“Nay,” tawag ko, medyo mahina ang boses.“Ano ‘yon, anak?”“Nag-aya sila Lani na baka po pwedeng mag-outing kami bago magpasukan. Diyan lang po sa malapit na talon sa kabilang bayan,” sabi ko, sinusubukang magmukhang inosente.“Kailan ‘yan?” tanong niya habang nakatingin sa tray ng mga
Huling Na-update: 2025-08-11
Mag-log in
