Nobela ni nekomamoshi_wp

RUBY"Mommy, when I grow up I want to be like Tito Keefer, because he is brave and strong, so I want to be like him."A soft voice of a young boy keeps echoing in my mind."When I get tall, I will always help you carry groceries so you don't need to do it by yourself."His sweet appearance makes me want to cry—this kid is too adorable."But you know, mymy? That won't happen anymore? You want to know why?"His voice and appearance suddenly change, and everything becomes dark."Because you let me die, Mommy! You killed me! You didn't let me live! Because of you, I died!" He screams angrily—he suddenly runs towards me and chokes me."No, Karson! Mommy didn't want to lose you! Forgive me, Karson!" I begged, but he didn't stop."RUBY, WAKE UP!""NO, KARSON!" I scream, scared."Hey? Are you good?" Kheimer asks.Ramdam ko ang pagtagaktak ng pawis ko, pakiramdam ko ay parang totoong totoo ang panaginip ko. It feels like I'm being hunted by Karson again."Here, drink this water." saad ni Kheim

FLASHBACKRUBYRamdam ko ang pamumungay ng mga mata ko ng magising ako.Agad na pumasok sa isip ko si Kheimer. Hinintay niya kaya ako kagabi? Hindi ko na siya nagawang puntahan dahil sa sobrang daming pumapasok sa isip ko. Sobrang sama rin ng pakiramdam ko sa hindi malamang dahilan. Agad kong nag-ayos ng sarili dahil lunes ngayon at may klase akong kailangang pasukan. Hindi ko naman pwedeng pabayaan ang pag-aaral ko dahil lang sa mga problema na nangyayari sa akin ngayon. Nang makababa ako sa hapagkainan ng hacienda ay tanging si Kheimer lang ang wala. "Where's your brother?" tanong ko kay Keefer ng makaupo ako sa tabi niya. "He locked himself in his room. I don't know if he's having tantrums or what, but the maid said he's doing fine, so there's nothing to worry about." Napatango na lang ako sa sinabi niya. Did he lock himself in because I didn't go to him last night? "Finish your food before we get late," rinig kong sabi ni Keefer kaya naman sinimulan ko na lang kumain. Inihat

FLASHBACK RUBYInis kong nilingon ang gawi niya.Akala niya ba hindi ko na papansin ang pag-iwas niya sa akin? Simula nang maging kami ni Keefer ay naging madistansya na siya sa akin.Ano bang problema niya? Eh, ito naman talaga ang plano naming dalawa, na maging kami ni Keefer, pero bakit mukhang hindi siya masaya para sa akin?Inis akong naglakad papunta sa kanya nang mapansin kong huminto siya sa pagbabasa. "Kheimer!" sigaw ko.Nilingon niya lang ang gawi ko at muling binuksan ang aklat na binabasa niya. Aba! Itong batang to! Talagang ayaw niya akong pansinin!"Ano bang problema mo? Ilang buwan ka nang ganyan! Wala naman sa usapan natin na lalayo ka kapag naging kami ng kuya mo!" bulyaw ko sa kanya ng makalapit ako sa pwesto niya.Pero kahit tingin o sulyap ay wala man lang akong natanggap sa kanya, kaya naman mas lalo akong nakaramdam ng pagkainis."Kung gaganyan ka rin edi sana hindi mo na ako tinulungan!" inis kong sigaw sa kanya bago naglakad papalayo.Nang makarating ako sa h

FLASHBACKRUBYIlang oras na ang nakakalipas ay nakatingin pa rin ako sa singsing na ibinigay ni Keefer.Akalain mo iyon? Kahapon lang ay ni-reject niya ako, tapos ngayon bigla niya na lang akong bibigyan ng singsing at sasabihing kami na?Hindi kaya nauntog ang ulo niya? O baka naman na realize niya na mali ang desisyon niya kahapon?Ah basta! Ang importante ay kami na!Dali-dali akong lumabas ng kwarto ko para puntahan si Kheimer sa kwarto niya―ipagmamayabang ko lang naman na posible talagang magustuhan ako ng kuya niya!Walang sabing binuksan ko ang pinto ng kwarto niya at dumeretso sa kama. Mahimbing pa ang tulog niya kaya naman dinaganan ko siya para lang magising."Arg!" daing niya ng bumagsak ang katawan ko sa kanya. "What the fuck are you doing?" inis niyang tanong sakin.Mayabang kong pinakita sa kanya ang suot kong singsing."Galing iyan sa kuya mo. Ibig sabihin daw niyan kami na," pagmamayabang ko sa kanya habang pinapakita ang singsing. Halos kuminang na ang mata ko kakatit

FLASHBACKRUBYIlang araw ang nakalipas matapos ang gaming iyon at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin na kikita si Kheimer-hindi ko alam kung talagang iniiwasan niya ako sadyang hindi lang talaga nag tatagpo ang landas namin.Pero ang kapal naman ata ng mukha niya kung ako pa ang tataguan niya samantalang ako ang nadehado matapos ang nangyari samin.Tamad akong naglakad papasok sa kulungan ng mga kabayo pero napahinto ako nangmakita ang isang pamilyar na pigura."Keefer..." wala sa sariling tawag ko sa kanya. Napalingon naman ito sa gawi ko."Ruby." nakangiting tawag niya sakin. Ramdam ko naman ang pagbilis ng tibok ng puso ko."Ahm..ano...ah...a-anong ginagawa mo dito?" tarantang tanong ko sa kanya. Narinig ko naman ang mahina niyang tawa."Binalik ko lang si Knox, nag hourse riding kasi kami ni Kheimer kanina" tukoy niya sa hawak niyang kabayo at pinasok ito sa loob ng kulungan. "What about you? Nangabayo ka rin ba kanina? Hindi ka namin na kita kanina." Tanong niya."Ah oo, sa loob

FLASHBACK (R-18)RUBYMASINOP KONG PINANOOD ANG KILOS NIYA."Sigurado ka bang may alam ka?" Inis kong tanong sa kanya dahil nangangawit na ako sa posisyon namin.Niyaya niya ako dito sa gilid ng sapa malapit sa manggahan para daw dito gawin iyon. Buti na lang ay medyo madilim na at wala nang tao sa paligid kaya hindi ako masyadong nag-aalinlangang pumayag sa gusto niyang gawin."Y-yah, just stay still," sagot niya at mas lalong ibinuka ang magkabilang hita ko.I can feel a hard thing poking my center as he tried to put that thing inside me. He said, In this way I can fully become a woman and be with Keefer.But it hurt so bad every time he tried to put it inside. I could really feel something getting ripped inside my body."Ok, this time I will put it in completely, ok? Try to calm down as much as you can," he said, trying to warn me. That's literally the 3rd time he said that! And until now hindi niya parin ma pasok pasok! "Can you just do it faster? Nilalamok na ako!" sagot ko hab

SCARLETT"Po, sir?" ulit kong tanong sa kanya dahil baka nabibingi lang ako."I said strip now," muling utos niya sakin."P-Pero bakit po, sir?" takang tanong ko sa kanya."Because you still owe me a service," aniya na ikinalaki ng mata ko.'Shit! Ibig sabihin na aalala niya ako! '"Do you think I would forget you after what you did to me that night?" ngising tanong niya at hinatak ako papalapit sa kanya."Eh…ah? Ano pong ibig niyong sabihin..." tangi ko sa kanya habang pilit na iniiwas ang tingin."I don't have time to play with you, woman," aniya, at bigla akong binuhat na parang sako ng bigas."W-Wait, sir! Hindi ko po talaga alam kung anong sinasabi niyo!" muling tanggi ko sa kanya pero parang wala itong narinig dahil patuloy pa rin siya sa paglalakad hanggang sa makalabas kami ng banyo."Aw!" daing ko ng ibagsak niya ako sa kama. Nang mapunta ang tingin ko sa kanya ay halos lumuwa na ang mata ko dahil tanging towel lang ang nakabalot sa ibaba niyang katawan habang wala siyang ka

SCARLETT "Sir..." kinakabahang tawag ko sa kanya."Tsk," inis niyang bulong at lumayo sa akin. "Get out of my room," saad niya bago ako talikuran."P-Pero, sir...""No buts! Get out." Aniya kaya wala akong nagawa kung hindi tumakbo palabas ng kwarto niya at pumunta sa sarili kong kwarto."Ano ba kasi tong pinasok mo, Scarlett! Tsaka sino ba kasi yun! Wala naman sinabi sakin kung sino yung magiging amo ko! O baka naman na sa kontrata yun! Ah ang tanga mo, Sca! Bakit kasi hindi mo binasa yung kontrata!" inis kong sigaw sa sarili habang paikot-ikot sa kama ko."Teka...sabi niya hindi siya si Sir Lucien...ibig sabihin ba non siya si Lucian? Paano na lang kung makilala niya ako? Paano na lang kung maalala niya yung nangyari nung gabing iyon? Ah! hindi ko rin alam!"Imbes na magmukmok sa kwarto ko ay bumabas na lang ako sa kusina para paglutuan siya. Baka kasi mamaya ay may masabi pa iyon sa akin.Pero napahinto ako nang ma-realize ko na hindi ko alam kung ano ang lulutuin ko para sa kanya

Chapter 6SCARLETTHalos lumuwa ang mata ko ng makapasok ako sa loob ng bahay. Ang sabi ni Kuya Juancho ay sa condo lang daw ni Sir ang tutuluyan ko, pero mukhang hindi niya nasabi sakin na hindi ordinaryong condo ang papasukan ko."Dalawa ang kwarto dito ma'am, yung isa kwarto ni Sir, tapos yung isa pong kwarto ay para sayo," saad ni Kuya Juancho habang dala-dala ang gamit ko. "Iaakyat ko na lang po itong gamit mo sa magiging kwarto mo para hindi na kana mahirapan," paalam niya sakin."Ah, Kuya, uuwi ba si Sir ngayon? Para po sana makapaghanda ako ngayon," tanong ko rito.Nakakahiya naman kasi kung uuwi si Sir tapos wala man lang akong naihanda para sa kanya."Oo, Alas quatro pa naman ang uwi niya," sagot niya bago umakyat pa itaas.Ang sabi ni Kuya Juancho sakin ay kailangan ko lang alagaan ang bahay at ang amo ko—kumbaga ay maid at babysitter ang magiging trabaho dito. Pero ang pinagtataka ko ay kung bakit kailangang alagaan si sir? May sakit ba siya? Hindi naman halatang may sakit

Chapter 5 SCARLETT Confident pa akong naglakad papalayo sa kanya. Pero napahinto ako nang bigla kong naalala ang pag-aaply ko sa kumpanya nila. Parang gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil nakalimutan ko ang tungkol doon. Paano na lang ako mag-apply kung nireject ko siya? Panigurado akong hindi niya rin ako tatanggapin! Napaupo na lang ako sa isang gilid dahil sa panlalambot. "Ano ng gagawin ko?!" Isang linggo ang lumipas, ay pumunta parin ako para mag-apply kahit pa nag-aalangain. Finally ay magagamit ko yung mga requirements na dinala ko dito para maghanap ng trabaho. Sayang naman kasi tong mga TIN at BIR ko kung itatambak ka lang dito. Pero hindi parin naman ako sure mahahire ako dahil sa nangyari nung nakaraang gabi. "Ang tanga-tanga mo kasi, Scarlett! Inuna mo pa talaga yung kaharutan at katangahan mo!" saad ko sa sarili ko habang nagbibihis. Nagsend kasi ako ng email sa kanila nung nakaraan para malaman kung open pa ang application na pag-aapplyan ko, pero s

Chapter 4 SCARLETT "Charlie!" rinig kong sigaw ni Ate Cherry at tumakbo sa gawi namin. Agad naman akong lumayo kay Lucian ng mapansin kong lahat ng tao ay nakatingin sa gawi ko."Hindi bat sinabi kong wag kang-aalis sa tabi ko?" galit na bulyaw niya sa anak. Mukhang si Charlie nga ang nakatama sakin, dahilan para mawala ako ng balanse."Nako! Anong nangyayri dito? Ester, kumuha ka ng malinis na panyo! Dalian mo," gulat na sigaw ng manager namin ng makitang basang basa si Lucian.Tahimik lang ito habang dahan-dahan tinatanggal ang suot-suot niyang coat. Maya-maya pa ay may grupo ng mga lalaki at babae ang lumapit sa gawi namin. "Bro?! You good? Anyare sayo?" tanong ng isang lalaki kay Lucian―mukhang mga kasama niya ito. "I'm fine," maikli niyang sagot at naglakad pabalik sa umuan nila. "Sca, sorry, di kita nakita eh, may hinahabol kasi ako kaya na bunggo kita," nakangusong saad ni Charlie, panigurado akong pagkain ang hinahabol niya. "Nako, nako cherry, iyang anak mo na mi

Chapter 3SCARLETT"Lucian...Devereux...Search!" Bigla namang nagloading ang Google pagkatapos kong isearch ang pangalan niya, pero tanging 'No result containing all your search' lang ang lumabas. Ibig sabihin hindi siya active in social media? Imposible naman ata yon; mukhang mayaman ang taong iyon kaya imposibleng hindi siya kilala sa labas o loob man ng media. "Hmm...Lucian...Valerius...Devereux...Search!" muling nagloading si Google at ngayon naman ay may inilabas siyang iba't ibang litrato. Mga litrato ng lugar, building at restaurant lang ang nakikita ko. At mukhang pribado nga talaga ang buhay ng lalaking iyon dahil ni isang picture niya ay wala akong makita. "Devereux Inc.? Sa kanila kaya to?" Ito yung building na tinuro ng driver niya―mukhang ito nga iyon. Nagsearch lang ako patungkol sa kompanya nila at napag-alaman ko na hiring sila ngayon. Napangisi naman ako. Pwede akong mag-apply sa kumpanya nila, ang kaso nga lang ay wala akong mga requirements na hinahanap nila