Chapter 6- LUCIEN OR LUCIAN

Chapter 6

SCARLETT

Halos lumuwa ang mata ko ng makapasok ako sa loob ng bahay. Ang sabi ni Kuya Juancho ay sa condo lang daw ni Sir ang tutuluyan ko, pero mukhang hindi niya nasabi sakin na hindi ordinaryong condo ang papasukan ko.

"Dalawa ang kwarto dito ma'am, yung isa kwarto ni Sir, tapos yung isa pong kwarto ay para sayo," saad ni Kuya Juancho habang dala-dala ang gamit ko. "Iaakyat ko na lang po itong gamit mo sa magiging kwarto mo para hindi na kana mahirapan," paalam niya sakin.

"Ah, Kuya, uuwi ba si Sir ngayon? Para po sana makapaghanda ako ngayon," tanong ko rito.

Nakakahiya naman kasi kung uuwi si Sir tapos wala man lang akong naihanda para sa kanya.

"Oo, Alas quatro pa naman ang uwi niya," sagot niya bago umakyat pa itaas.

Ang sabi ni Kuya Juancho sakin ay kailangan ko lang alagaan ang bahay at ang amo ko—kumbaga ay maid at babysitter ang magiging trabaho dito. Pero ang pinagtataka ko ay kung bakit kailangang alagaan si sir? May sakit ba siya? Hindi naman halatang may sakit siya nung ininterview niya ako. O baka naman ganun talaga ang mayayaman? Nagpapaalaga pa.

"Nasa taas na po ang gamit niyo, ma'am. Tawagan niyo na lang po ako pag may kailangan kayo," saad ni Kuya Juancho na kababa lang mula sa ikalawang palapag.

"Scarlett o sca na lang ang itawag mo sakin kuya, nakakahiya naman sa maam," ika ko. Ngumiti naman ito sakin.

"Sige ho, mauuna na ako," paalam niya bago tuluyang lumabas ng condo.

Dahil mag-isa na lang ako, napagdesisyunan ko na lang na pumunta sa kwarto ko. Pero pag dating ko sa second floor ay natameme na lang ako.

Hindi kasi nasabi ni Kuya Juancho sakin kung sa kanang pinto ba ang kwarto ko o kaliwa.

"Bakit parang magkasinglaki lang ang kwarto? Hindi ba dapat mas malaki ang kay sir?" ika ko habang pinagkukumpara ang pinto. "Hindi, parang masmalaki to." 

Walang atubiling binuksan ko ang pintong nasa kanang bahagi ko at agad na sumalubong sakin ang matapang na aroma ng kwarto. "Peste!" inis kong sigaw at napaubo na lang. Para kasing pumasok sa lalamunan ko ang amoy noon.

Binuksan ko ang ilaw ng kwarto at sumalubong naman sa akin ang puro asul na kulay ng kwarto. Halos walang ibang kulay kung hindi color blue. Mukhang kwarto ni Sir ang napasukan ko.

"Ganto ba talaga ang mayayaman? Ang weird naman ng favorite color niya," bulong ko sa kawalan.

Bigla naman akong naging curious kung anong meron pa sa kwarto niya kaya naman inilibot ko ang paningin ko—at nang masiguro kong walang CCTV ay dahan-dahan akong pumasok sa kwarto niya at sininara ang pinto.

Mula sa pader, bed sheet ng kama, at mga picture frame, puro asul ang kulay noon, kaya naman medyo masakit iyon sa mata.

Dahan-dahan akong lumapit sa isang litrato na nakasabit sa pader at doon ko nakita ang isang pamilyar na mukha na matagal ko nang hinahanap. Mga one week lang naman ata.

"Lucian..." wala sa sariling tawag ko dito.

"What do you think you're doing in my room?" saad ng isang baritong boses mula sa likuran ko. Gulat ko naman itong hinarap at isang malamig na mga mata agad ang sumalubong sa akin nang harapin ko siya.

"S-sir Lucien!" gulat na tawag ko sa kanya. "Ano pong ginagawa niyo dito? Ang sabi ni Kuya Juanco ay alas kuwatro pa daw po ang uwi niyo?" tanong ko naman dito. Bigla naman nagsalubong ang makapal niyang kilay na maslalong ikinatakot ko.

Ibang iba kasi ang aura niya ngayon. Parang kahapon lang ay ang laki ng ngiti niya nong sinalubong ako, tapos ngayon sobrang dilim ng tingin niya sakin na parang si...

"What time do you think it is now?" masungit niyang tanong sakin. "It's 4pm," saad niya at tinuro ang relong suot niya. "And who told you..." aniya at dahan dahang naglakad papalapit sakin kaya naman napaatras na lang ako mula sa likura ko. Pero kusang huminto ang mga paa ko ng wala na akong maatrasan.

Naipikit ko na lang ang mga mata ko ng dahan-dahang inilapit ni Sir Lucien ang muka niya sakin hanggang sa maramdaman ko na lang ang paghinga niya sa tenga ko. "...that I'm Lucien?" bulong niya na ikinalaki ng mata ko.

"Po?!"