Chapter 5- LIVE IN

Chapter 5

  SCARLETT 

  Confident pa akong naglakad papalayo sa kanya. Pero napahinto ako nang bigla kong naalala ang pag-aaply ko sa kumpanya nila.

  Parang gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil nakalimutan ko ang tungkol doon. Paano na lang ako mag-apply kung nireject ko siya? Panigurado akong hindi niya rin ako tatanggapin!

  Napaupo na lang ako sa isang gilid dahil sa panlalambot. "Ano ng gagawin ko?!"

  Isang linggo ang lumipas, ay pumunta parin ako para mag-apply kahit pa nag-aalangain.

  Finally ay magagamit ko yung mga requirements na dinala ko dito para maghanap ng trabaho. Sayang naman kasi tong mga TIN at BIR ko kung itatambak ka lang dito.

  Pero hindi parin naman ako sure mahahire ako dahil sa nangyari nung nakaraang gabi.

  "Ang tanga-tanga mo kasi, Scarlett! Inuna mo pa talaga yung kaharutan at katangahan mo!" saad ko sa sarili ko habang nagbibihis.

  Nagsend kasi ako ng email sa kanila nung nakaraan para malaman kung open pa ang application na pag-aapplyan ko, pero sa hindi malamang dahilan ay bigla silang nag-respond sa message na iyon at nag-scheduled ng interview.

  Kaya naman doble doble ang kabang nararamdaman ko dahil first time kong pumasok sa isang job interview.

  9am palang ay nasa byahe na ako kahit hindi naman kalayuan ang lugar nila. Mas okay nang mas maaga kaysa malate dahil 10am ang naka-set ang schedule ko.

  Nang makarating ako sa loob ay may babaeng nag-assist sa akin papuntang waiting room, at ang sabi ay maghintay na lang muna ako dito dahil may susundo sa akin.

  Maya maya pa ay biglang may lumapit na babae sakin. "Kayo po ba yung mag-aapply as an assistant?" tanong nito.

  Yun ba yung inapplyan ko? Hindi ko rin maalala eh.

  "Ah yun po ata...?" sagot ko, kita ko naman kung paano kumunot ang noo niya sa sagot.

  "Che-check ko na lang po sa folder yung name niyo," saad niya at binuksan ang hawak niyang folder. "Ms. Scarlett po ba?"

  "Yes, ako nga po."

  "Sunod na lang po kayo sakin, sa room 309 ang interview niyo," saad niya at na unang naglakad kaya naman sinundan ko siya.

  Pagkatapos ng ilang ikot ay nakarating kami sa room 309 na sinasabi niya. "Katok na lang po kayo bago pumasok," saad niya bago ako tuluyang iwan.

  "Hyts, kaya moto, Scarlett, kung siya man ang nasa loob ng kwartong to, magpanggap na lang tayo na hindi natin siya kilala―kung sabagay isang linggo naman na ang nakalipas, panigurado akong nakalimutan niya na ako," kausap ko sa sarili ko, hindi ko man lang napansin na kusa na palang bumukas ang pinto.

  Pero ang kinagulat ko ay yung lalaking nagbukas ng pinto. "K-kuya driver?" gulat kong tawag dito, ngumiti lang siya sa akin at sinenyasan akong pumasok sa loob.

  Nang makapasok sa loob ay inilibot ko ang buong paningin ko, halos mabali ang leeg ko kakatingala sa taas ng kisame.

  Eh paano ba naman may nakasabit na sasakyan sa taas ng kisame, sinong nasa tamang pagiisip ang gagawa niya? Gawin ba namang chandelier yung sasakyan, nakakatakot tuloy umupo dahil ang nasa baba ng sasakyan ay yung table.

  "Kuya, hindi ba ako babagsakan niyan?" tanong ko kay kuyang driver at itinuro yung sasakyan. Ngumiti naman siya sa akin at umiling.

  "Hindi po, ma'am, matagal na po iyang nakalagay dyan, kaya paniguradong hindi kayo babagsakan," saad niya, kaya nakahinga naman ako ng maluwag.

  Sabagay hindi naman nila ilalagay iyan kung babagsakan sila. Kaya naman umupo na lang ako sa tapat ng table.

  Halos lahat ng kabuoan ng kwarto ay magarang tignan, kaya naman nakakatakot gumalaw dahil baka makasira ako at pagbayarin pa.

  Pero ang umagaw sa atensyon ko ay ang nakalagay na nameplate sa lamesa.

  "Lucien...Aurelius...Devereux?!"

  Muli kong pinakatitigan yung pangalan, baka kasi naduduling ako, pero yun parin talaga yung nakalagay.

  'Eh, sino si Lucian Valerius Devereux? Iisa lang ba sila? O nagkamali lang ako ng pagkakabasa.'

  Napahinto na lang ako sa pagiisip ng marinig ko ang pagbukas ng pinto. Halos mahulog na yung panga ko ng makita ko kung sino ang pumasok.

  Pero kakaiba ang aura ng mukha nito―kung si Lucian na unang nakilala ko ay masungit, ang lalaking ito ay malaki ang ngiti ng makita ako.

  "Nice to meet you. Are you here for an interview?" tanong niya at umupo sa harap ko.

  "Ah...eh, a-ano po…"

  "Haha, don't be nervous, hindi naman kita gigisahin sa tanong, madali lang naman ito," nakangiti niyang saad, pero imbes na kumalma ay mas lalong bumilis ang pagtibok na puso ko sa kaba. "But first, I would like to introduce myself. I'm Lucien Aurelius Devereux, and you are…?"

  "S-Scarlett Isabelle Moreau, p-po," kinakabahan kong sagot at tinggap ang kamay niya. Ang tigas.

  "Nice to meet you, Ms. Moreau. We will just have a quick interview, because I have lots and tons to do, so I'll just ask you some important things. Are you ready?"

  Hindi ko na nagawang tumanggi sa tanong niya kaya naman tumango na lang ako.

  "Good, now let's start from." aniya at binuksan ang folder na hawak niya. "Why did you chose this work," tanong niya, and para naman akong napa-tanga sa tanong niya.

  'Hindi ko na review to! '

  "Hmm, kasi po gipit ako?" wala sa sariling sagot ko, kita ko naman ang pagkunot ng noo niya. "Pero willing naman po akong gawin at pag-aralan yung mga trabahong ipapagawa niyo sakin kung iha-hire niyo ako." 

  "I see… Okay, next is…do you know how to cook?"

  Cook? As in magluto? Balak ba nila akong gawing tagaluto sa opisina nila?

  "Syempre naman po, mayroon po kami karinderya sa Palawan―ako po ang tagaluto doon bago ako lumipat dito sa Maynila," sagot ko. Tumango-tango naman siya at mukhang nasiyahan siya sa sagot ko.

  "That's good. Next is, do you know how to take care of someone?"

  Kanina taga-luto, ngayon naman ay taga-alaga? Ano ba talaga ang balak nilang gawin sakin?

  "Opo, lumaki po akong inaalagaan ang lola at batang kapatid ko, kaya naman po marunong akong mag-alaga."

  "That's good to hear too—we're settled here then," saad niya at tumayo mula sa pagkakaupo, "Juancho, please hand me the contract."

  Lumapit naman yung Juancho na tinawag niya, which is si Kuyang driver.

  "Here, read and sign this contract, and you're good to go. You can start tomorrow, and Juancho will assist you," ika niya ikinagulat ko.

  "T-tagala po? Thank you po!" 

  "Yes, please give Juancho your requirements paper, para ma-approve na," saad niya bago nagpaalam para umalis.

  "Paki basa na lang po ma'am yung kontrata," sabi ni Kuya Juancho at inabutan ako ng ballpen.

  Mga basic rules lang naman ang nakalagay sa kontrata, like dapat professional sa oras ng trabaho, kaya naman pinirmahan ko iyon at inabot kay Kuya Juancho kasama ang mga requirements ko.

  "Kaylan niyo po balak lumipat?" tanong niya na ipinagtaka ko.

  "Po?"

  "Bukas na po kayo magsisimula, kaya tinatanong ko ho kung kaylan kayo lilipat."

  Saan naman ako pupunta?

  "Kuya? Saan naman ako lilipat? May kailangan ba akong puntahan bago magsimula bukas?" takang tanong ko sa kanya pero inabot niya lang ulit ang kontra sa akin.

  "Hindi niyo po ba nabasa yung ika-siyam sa kontra? Live in po ang trabaho niyo kay sir."

  "ANO?!"