Chapter 3
SCARLETT
"Lucian...Devereux...Search!"
Bigla namang nagloading ang G****e pagkatapos kong isearch ang pangalan niya, pero tanging 'No result containing all your search' lang ang lumabas.
Ibig sabihin hindi siya active in social media? Imposible naman ata yon; mukhang mayaman ang taong iyon kaya imposibleng hindi siya kilala sa labas o loob man ng media.
"Hmm...Lucian...Valerius...Devereux...Search!" muling nagloading si G****e at ngayon naman ay may inilabas siyang iba't ibang litrato. Mga litrato ng lugar, building at restaurant lang ang nakikita ko. At mukhang pribado nga talaga ang buhay ng lalaking iyon dahil ni isang picture niya ay wala akong makita.
"Devereux Inc.? Sa kanila kaya to?"
Ito yung building na tinuro ng driver niya―mukhang ito nga iyon.
Nagsearch lang ako patungkol sa kompanya nila at napag-alaman ko na hiring sila ngayon.
Napangisi naman ako. Pwede akong mag-apply sa kumpanya nila, ang kaso nga lang ay wala akong mga requirements na hinahanap nila tulad ng dapat ay college graduate. Eh, senior high school lang ang natapos ko pero may alam naman ako sa mga computer dahil ICT ang strand ko nung nag-graduate ako ng senior high school.
Ang plano ko nung nakarating ako dito sa Maynila ay maghanap ng trabahong tungkol sa pinagtapos ko, ang kaso ay mga college graduate lang talaga ang tinanggap nila. Kaya ang ending ay bumagsak ako sa pagtatrabaho sa bar para lang may maipadala sa lola at kapatid ko sa probinsya. At hanggang ngayon ay hindi pa rin nila alam ang totoong trabahong pinasok ko dito.
Sa pagkakaalam lang nila ay maayos at disente ang pinanggagalingan ng perang pinapadala ko sa kanila dahil pagsasayaw at pag-entertain sa mga customer lang naman ang trabaho ko sa bar, pero sa baba ng sweldo at laki ng gastusin ko dito sa Maynila ay kailangan kong i-upgrade ang trabaho ko.
At yun ang bilihin ako ng customer para sa isang gabi, at kagabi sana ang first day ko sa trabahong yon, ang kaso ay kotong naman ang nakuha kong customer at gusto lang maka-score sa akin ng walang bayad. Buti na lang talaga ay nakaalis ako sa taong iyon.
Naisipan ko nalang puntahan at humingi ng tulong sa katrabaho kong may pagka-hacker para gawan ako ng pekeng dokumento.
Kaya naman lunch time pa lang ay nasa club na ako. "Kailangan ko ng college diploma, katunayan na grumaduate ako ng college, eh wala naman ako non, kaya gawan mo ako." pag-mamakaawa ko sa katrabaho kong si mikmik.
"Luh, tang*na mo, baka madamay pa ako dyan," sagot niya at muling bumalik sa harap ng computer niya.
"Parang ano naman to, hindi naman kita isusumbong pag nahuli ako, sige na friends naman tayo eh,"
"Ulul, anong friends? Ngayon mo nga lang ako nakausap," inis niyang sagot at binato ang ubos ng sigarilyo niya sa akin.
"Sige na! Babalatuhan na lang kita pagsumahod ako, mas malaki kikitain ko doon kompara dito, syaka malay mo maireto rin kita doon pag natanggap ako? Edi lalaki rin sweldo mo? Tapos―"
"Ayy! Oo na, Oo na gagawan na kita! Basta lubayan mo na ako! Ang ingay eh!" inis niyang bulyaw at pilit akong pinilabas ng kwarto at pinagsarahan ng pinto.
"Thank you!"
Napagdesisyonan ko munang mag-waitress sa bar ngayong umaga dahil wala namang ie-entertain na customer. Pag mga ganitong oras kasi ay mga customer na gusto lang mapag-isa at maginom ang pumunta tuwing umaga hanggang hapon.
"Oh babaita! Ito na yung hinihingi mo! Subukan mo lang talaga akong takbuhan at hindi balatuhan, yari ka sakin."
Tinignan ko naman ang inabot niyang papel, mukhang diploma nga! Kuhang kuha pati yung papel na ginamit.
"Thank you, Mik!" ika ko at mahigpit siyang niyakap.
"Ay kadiri ka naman! Lumabayan mo nga ako!" inis niyang bulyaw at naglakad palayo.
Napangiti na lang ako dahil sa kasungitan niya―mabait naman iyon, sadyang ayaw niya lang talagang inaar siya.
"Hoy! Sca! Alas syete na, mag-ayos ka na at maraming customer ngayon," rinig kong tawag sakin ng manager namin.
Dali-dali naman akong pumasok sa backstage para mag-ayos. Agad kong pinalitan ang ordinaryong bra ko ng push-up bra. Eh pano ba naman kasi ay bigla nalang huminto sa paglaki ang bogelya ng mag eighteen ako kaya naman parang walang laman ang dibdib ko tuwing ordinaryong bra lang ang suot ko.
Hindi naman ako flat―sadyang magkahiwalay lang talaga sila Sasha at Sappie kaya naman kaylangan lang nila ng a little bit push para magdikit sila at magmukhang malaki.
"Pts, may mga bagong papi sa labas, galingan mo para naman makarami ka," bulong ni Ester sakin, isa sa mga dancer dito sa club tulad ko.
"Talagang gagalingan ko dahil kung hindi ay wala na akong tutulugan bukas," ika ko sa kanya habang sinusot ang isang pares ng hikaw.
Dumaan nanaman kasi ang landlord ko kagabi at naniningil nanaman. Kulang ng dalawang libo ang naibayad ko, at pag hindi ako nakapagbayad bukas ay talagang patatalsikin niya na ako sa tinutuluyan ko.
Nang matapos akong mag-ayos ay napagdesisyonan ko nang lumabas. Ang kaninang mahinang kantahan ay napalitan ng makas na tugtugan nang makalabas ako mula sa backstage.
Nilibot ko ang paningin ko at tama nga ang sinabi ni Ester, maraming baguhan ngayong gabi, sana naman ay kahit isa lang maka-jackpot ako dahil limus na limus na ang pitaka ko.
"Sa Table 3 naman ay 5 margarita shots and 2 glasses of liqueur," Saad ni Ate Cherry at inabot sakin ang isang tray ng mga alak. Waitress lang dito si Ate Cherry, pero tinutulungan niya kami mag-serve sa mga customer. Ang problema nga lang ay kasama niya ang makulit niyang anak na mahilig manghingi ng pulutan sa mga customer.
Agad kong kinuha ang tray na inabot niya para ma-serve sa mga customer.
Pero hindi paman ako nakakalapit sa table ng biglang may sumagi sa harap ko dahilan para mawalan ako ng balanse.
Napapikit na lang ako ng makitang malapit na akong tumama sa sahig. Pero ilang segundo ang lumipas ng walang sahig ang tumama sa mukha.
Laking gulat ko nang buksan ko ang mga mata ko dahil isang lalaki lang naman ang sumalo sa katawan ko habang basang-basa siya ng mga alak. Marahil sa kanya bumagsak ang tray ng alak na hawak ko.
"L-Lucian."
Chapter 5 SCARLETT Confident pa akong naglakad papalayo sa kanya. Pero napahinto ako nang bigla kong naalala ang pag-aaply ko sa kumpanya nila. Parang gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil nakalimutan ko ang tungkol doon. Paano na lang ako mag-apply kung nireject ko siya? Panigurado akong hindi niya rin ako tatanggapin! Napaupo na lang ako sa isang gilid dahil sa panlalambot. "Ano ng gagawin ko?!" Isang linggo ang lumipas, ay pumunta parin ako para mag-apply kahit pa nag-aalangain. Finally ay magagamit ko yung mga requirements na dinala ko dito para maghanap ng trabaho. Sayang naman kasi tong mga TIN at BIR ko kung itatambak ka lang dito. Pero hindi parin naman ako sure mahahire ako dahil sa nangyari nung nakaraang gabi. "Ang tanga-tanga mo kasi, Scarlett! Inuna mo pa talaga yung kaharutan at katangahan mo!" saad ko sa sarili ko habang nagbibihis. Nagsend kasi ako ng email sa kanila nung nakaraan para malaman kung open pa ang application na pag-aapplyan ko, pero
Chapter 4 SCARLETT "Charlie!" rinig kong sigaw ni Ate Cherry at tumakbo sa gawi namin. Agad naman akong lumayo kay Lucian ng mapansin kong lahat ng tao ay nakatingin sa gawi ko."Hindi bat sinabi kong wag kang-aalis sa tabi ko?" galit na bulyaw niya sa anak. Mukhang si Charlie nga ang nakatama sakin, dahilan para mawala ako ng balanse."Nako! Anong nangyayri dito? Ester, kumuha ka ng malinis na panyo! Dalian mo," gulat na sigaw ng manager namin ng makitang basang basa si Lucian.Tahimik lang ito habang dahan-dahan tinatanggal ang suot-suot niyang coat. Maya-maya pa ay may grupo ng mga lalaki at babae ang lumapit sa gawi namin. "Bro?! You good? Anyare sayo?" tanong ng isang lalaki kay Lucian―mukhang mga kasama niya ito. "I'm fine," maikli niyang sagot at naglakad pabalik sa umuan nila. "Sca, sorry, di kita nakita eh, may hinahabol kasi ako kaya na bunggo kita," nakangusong saad ni Charlie, panigurado akong pagkain ang hinahabol niya. "Nako, nako cherry, iyang anak mo na mi
Chapter 3SCARLETT"Lucian...Devereux...Search!" Bigla namang nagloading ang Google pagkatapos kong isearch ang pangalan niya, pero tanging 'No result containing all your search' lang ang lumabas. Ibig sabihin hindi siya active in social media? Imposible naman ata yon; mukhang mayaman ang taong iyon kaya imposibleng hindi siya kilala sa labas o loob man ng media. "Hmm...Lucian...Valerius...Devereux...Search!" muling nagloading si Google at ngayon naman ay may inilabas siyang iba't ibang litrato. Mga litrato ng lugar, building at restaurant lang ang nakikita ko. At mukhang pribado nga talaga ang buhay ng lalaking iyon dahil ni isang picture niya ay wala akong makita. "Devereux Inc.? Sa kanila kaya to?" Ito yung building na tinuro ng driver niya―mukhang ito nga iyon. Nagsearch lang ako patungkol sa kompanya nila at napag-alaman ko na hiring sila ngayon. Napangisi naman ako. Pwede akong mag-apply sa kumpanya nila, ang kaso nga lang ay wala akong mga requirements na hinahanap nila
Chapter 2 SCARLETT(6 years ago) Inis kong binato ang puspos ng sigarilyong hawak ko dahil sa sobrang bwisit. Nakakainis lang kasi yung mga customer namin kanina, lakas ng tama mamikot wala naman pangbayad. Pag talaga maliit ang ari, halatang walang pangbayad! Buti na lang talaga ay nakaalis ako sa lugar nayon bago pa maka-score sakin ang lokong yon. Ang nakakainis lang ay kinulang ang kinita ko ngayong gabi dahil sa lalaking iyon. Hindi ko tuloy alam kung kakasya ang kinita kong pera pangbayad sa inuupahan ko dahil ilang buwan na rin akong hindi nakakapagbayad kaya nadoble doble na ang bayarin ko ngayong buwan. Muli akong nagsindi ng isang stick ng sigarilyo, pero napahinto ako ng may isang sasakyan ang huminto sa harap ko. "Miss, magkano?" ngising tanong nito. Nilibot ko ang tingin sa sasakyan nito―mukhang bago naman at mapera ang lalaki. Pero napabuga na lang ako sa hangin ng makitang bagsak ang bumper ng sasakyan niya.Tsk, bumper lang hindi niya pa maapaayos. Imposibleng a
Chapter 1 Maagang nagising si Scarlett Isabelle dahil kailangan niyang asikasuhin ang pag-alis ni Ariadne, ang amo niyang babae. Humalik muna siya sa natutulog niyang anak bago tuluyang lumabas ng kwarto. As usual, Ariadne had another engagement to attend, and it seemed she would be gone for a while, judging by the numerous suitcases lined up in the mansion's living room. Napunta ang tingin ni Scarlett kay Lucian, ang amo niyang lalaki na nagpapaalam sa asawa nitong si Ariadne. Halata sa mukha ni Lucian ang pagkadismaya dahil sa pag-alis na naman ng asawa niya. "I'll be back within two weeks, and I promise to spend more time with you once I come back," pang aalo ni Ariadne kay Lucian. Umalma naman ang mukha ng lalaki na para bang nagdadalawang isip kung totoo ang sinasabi ng babae. Sa isip ni Scarlett ay kung siya rin ang nasa posisyon ni Lucian, ay tiyak parehas rin sila ng iisipin. Mahilig mangako si Ariadne sa asawa niya pero hindi naman tinutupad, kung baga ay puro salit