Novels by ms.chinita

Atanasha "Well I found a woman, stronger than anyone I know, She shares my dreams, I hope that someday I'll share her home, I found a love, to carry more than just my secrets, To carry love, to carry children of our own, We are still kids, but we're so in love, Fighting against all odds, I know we'll be alright this time, Darling, just hold my hand, Be my girl, I'll be your man, I see my future in your eyes.~" Pagkanta ni Red, “It is a song made by Ed Sheeran at gusto kong gamitin ang kantang ito para malaman ng babaeng pinakamamahal ko na siya lang ang nais kong makasama sa hirap at ginhawa. Alam kong marami na tayong pinag daanan pero tignan mo naman tayo ngayon, heto na tayo nandito na tayo sa parte kung saan unti-unti na nating natutupad ang mga bagay na pinapangarap lang natin. Ayoko ng mag sayang ng taon na wala ka sa buhay ko. You deserve the world and all the good things it has to offer. If I fail to find that world for you, I promise to give you mine! Atanasha Felise Martinez

Atanasha “The day has finally arrived. Two whole years with what feels like a lifetime's worth of the best memories. I used to believe that partnerships with this much love could only be found in the romantic movies that you always mock me for viewing. But here we are, a year later, and you have shown that you are wrong (despite your argument that rom-com gives me and the rest of the female population false hope — so I guess you have proven yourself wrong as well). I've never felt more at ease with anyone, mentally, physically, or emotionally. You are my refuge when I need it. You've given me so much over the last year, but what I value most about your love is the sense of security and reliance. You're my best friend, and I know you'll be there for me no matter what. Never let me face it alone. But you've also taught me how to be self-sufficient. This is something I will always treasure. Before you, I craved the attention of others and despised the prospect of ever being alone. But

AtanashaIsang buwan na ang nakalipas matapos i announced sa lahat ng tao ang pagbuo ng big 3 companies. Hindi ko pa rin makalimutan ang reaksyon ni Red nang malaman niyang ako ang isa sa mga tumulong upang maibalik niya ang kanyang kumpanya. Sobra sobra ang pagpapasalamat niya sa akin. At ngayon masasabi kong tama talaga ang naging plano ko dahil makikita naman ngayon ang resulta ng ginawa naming partnership. Mas lumago ang aming mga kumpanya dahil sa aming pagtutulungan at nakilala individually sa iba’t ibang bansa.Mayroon na kaming branch sa iba’t ibang bansa at talagang masasabi kong sobrang nagpapasalamat ako sa mga magulang ko na tumulong sa akin para maabot ang lhat ng ito at syempre kay mama na ansa heaven na hindi ako kinalimutan at patuloy akong ginagabayan.-Ngayong araw ang kaarawan ng pinakamamahal kong lalaki sa buong mundo. Syempre hindi ako papayag na hindi maging special ang birthday niya, kaya naman pinaghandaan ko talaga ito. Pinag piring namin siya para naman hin

AtanashaNgayon ko palang nabalitaan ang nangyari sa mama ni Red. Hindi ko alam na ganun karami pala ang naging biktima ng masamang pag uugali niya. Mabuti naman nakulong na siya. Kahit kailan ay hindi na talaga babait ang ugali nun at mas lalo lang siyang maraming mabibiktima.At dahil wala na ang nangunguna sa mga problema ko ay oras naman para ayusin ang mga nasira. Lumipad ako papuntang Manila kasama si Red at pinatuloy na muna siya sa hotel room ko. Hindi pa rin kasi tumitigil ang media sa paghahanap sa kanya at baka may iba pang mangyari kung makita nila si Red, mahirap na sa panahon ngayon dahil mainit pa sa mata ang apelyido nila at baka madamay pa si Red dahil sa kagagawan ng kanyang ina."Dito ka na muna, may kailangan lang akong asikasuhin kung may kailangan ka tawagan mo lang agad ako at pupunta agad ako dito, okay?" Paalam ko kay Red.Tumango naman ito at agad na akong umalis ng hotel. Nang makasakay ako ng sasakyan ay mabilis itong pinaandar ng aking driver at nag punta

Atanasha“Bakit hindi na kita matawagan? Ilang beses kitang sinubukang tawagan pero ni isa sa mga social media mo even yung number mo ay hindi na ma reach out…” Malungkot kong usal.Nandito na kami sa loob ng bahay ni Manang Fe. Hindi pa rin makapaniwala sila Manang Fe na nahanap ko ang location nila ngayon. Syempre, hindi ko naman sinabi kung kanino ko nalaman ang impormasyon. Ang sabi ko lang ay nag hire ako ng private investigator para mahanap kung nasaan sila."Susundan pa sana kita sa Australia pero nag simula na ang pag bagsak ng company. Kahit na inaasahan ko naman na babagsak ang company ay hindi ko inaasahang ganito kabilis. Para bang pumikit lang ako at pag dilat ko ay wala na sa akin lahat. Nang bumagsak ang kumpanya ay maraming nagpapakalat ng mga fake news na kaya raw bumagsak ang kumpanya dahil kinakarama na ito dahil sa mga empleyadong pinatay namin. Kahit kailan ay hindi namin magagawang pumatay ng mga inosenteng tao, pero may iilan naman akong narinig na dati na may m

AtanashaPangalawang araw na sa paghahanap ko kay Red. Mahigit limang private investigator na rin ang mga na hire ko para lang hanapin siya. May mga lugar naman silang mga ibinibigay sa akin ngunit kailangan pa nilang siguraduhin kung nandoon nga ba talaga si Red. Habang naghahanap kay Red ay unti unti ko na ring pinapakita sa Pilipinas ang mga produkto ko. Kaya naman sobrang abala rin ng aking secretary sa pag aasikaso nito. Si Jake naman ay palaging nakasunod sa akin sa kung saan ako mag punta.Sa mga araw na ito ay sobrang ingay pa rin ng media tungkol sa issue at problemang nangyayari sa mga Buenavista. Patuloy pa ring lumalabas ito sa mga balita at marami na ring mga chismis ang kumakalat ngayon at ginagawan ng kwento ang pamilya nila. Ginagawa ko naman ang makakaya ko upang mai take down lahat ng mga fake news na ipinakakalat nila, ngunit sa dami nito ay nahihirapan na rin akong isa isa itong mapatake down ng basta basta. Malaki na rin ang nagastos ko para lang doon.“Ma’am, tu

Oliver5:30 A.M.Hindi ako kailanman naging morning person.Pero alas-singko y medya, nagising ako dahil sa anak ko. Sapat na 'yun para hindi na ako makatulog pa. Mayroon akong isa at kalahating oras bago ang trabaho. Kailangan ko pang maghanda ng pananghalian ko.Mabuti na lang at wala si Cassy. Nag-text si Olivia, darating daw siya bandang 6:30 A.M. Isang oras 'yun bago ang pasok ko, may tatlumpung minuto pa akong 'spare.'Sana, ngayon na ang araw na makakaranas ako ng kapayapaan.Narinig kong humihilik na ulit ang anak ko. Dali-dali akong pumasok sa banyo.

OliverIto na ata ang pinaka mabigat na linggo ko. Parang binibiyak ng maso ang ulo ko, kumikirot hanggang sentido. Migraine na naman. Pangalawang beses na ‘to sa loob ng dalawang araw. Hindi ko alam kung tao pa ba ako o multong nagta-trabaho lang para mabuhay.“Alright, bro, I’m out. Ingat,” sabi ko habang kinukuha ‘yung susi sa bulsa ko. Maingay sa opisina pero ang stamina ko, ubos na ubos na. Gusto ko na lang mahiga kahit saan at mawalan ng malay kahit isang oras lang.Pag-upo ko sa driver’s seat, tumunog agad ang phone ko. “Are you finally on your way home, Oliver?” inis na panimula ni Cassy. Narinig kong may umiiyak sa background. Si Liam. Tangina talaga.“Yeah, Cassy. Kakasakay ko lang.” Ini-start ko ang makina at kasabay nun, naramdaman kong lumubog ‘yung huling butil ng pasensya ko.“Please, hurry back. Your son’s crying like crazy. Hinahanap ka.”Napakagat ako sa labi. Guilt. Pagod. Pressure. Sabay-sabay sumiksik sa dibdib ko.“Cassy, isang oras pa bago ako makakarating diya

CheskaIsa na ata ‘to sa pinakamatagal na linggo ng buhay ko.Totoo talaga ‘yung kasabihang lahat ng stress ng babae, paniguradong lalaki ang dahilan.Si Kai at si Calix ang dahilan ng mga eyebags ko ngayon.Tatlong araw na kaming hindi nag-uusap ni Kai mula nung Sunday. Tatlong buong araw ng dead air, awkward na sulyapan, at ‘yung pakiramdam na parang may malaking butas sa dibdib ko.Ang mas nakakainis? Kasalanan ng kuya ko lahat ‘to.Hindi ko naman ginusto mag-away kami ni Kai. Gusto ko lang ayusin ‘yung gulo, pero ayun… sa kanya, parang sinira ko ang boundary niya.At si Calix? Diyos ko, kung pwede ko lang siyang sampalin gamit ang libro ko.Ang kapal ng mukha niyang sabihin kay Kai na ako raw nagsimula ng lahat.Total Bullshit.Dapat nga, focus ako sa assignments ko, sa grades, sa cheer training. Hindi sa drama ng dalawang lalaki sa buhay ko. Pero ayun, utak ko puro Kai.“Ms. Vega, can you come here for a second?” tawag ni Ma’am habang inililigpit ko ang aking libro.Kinabahan aga

Mateo“Cheska,” tawag ko, pero dumiretso lang siya, nakayuko, abala sa cellphone niya.“Cheska,” ulit ko, mas malakas na ngayon. Doon lang siya tumigil at lumingon sa’kin.“Oh, good morning, Mr. Serrano,” bati niya, puno ng sigla. Tinanggal niya ang isang earbud, sabay ngiti. ’Yung tipong masyadong maaliwalas para sa ganitong oras ng umaga.“Morning. Aga mo ngayon,” sambit ko habang pilit ikinakalma ang sarili ko. Kahit may bahid ng inis sa loob, pinilit kong magmukhang composed.“Naalala ko kasi ‘yung sinabi n’yo last Friday. Sabi ko, siguro nga dapat magbago na ‘ko,” tugon niya, may kumpiyansa sa boses. Tumuwid pa siya ng tayo, parang proud na proud sa sarili.She’s cute.“Good,” maikli kong sagot, sabay tango. Hindi ko mapigilang mapangiti nang bahagya.Maglalakad na sana siya paakyat ng hagdan, pero muli ko siyang tinawag.“Uhm... how are you?” tanong ko, habang idinantay ang kamay sa railing, bahagyang humarang sa daraanan niya.“Okay naman po, especially for a Tuesday,” sagot ni

Cheska“Guys, luto na! Tara, kain na!” sigaw ko habang inaayos ang mga plato at kubyertos sa mesa. Napangiti ako, proud na proud sa sarili ko sa kinalabasan ng niluto ko. Ang bango ng sinigang, grabe.“Coming!” sigaw ni Kai mula sa kung saan sa bahay, halatang excited.Kinuha ko ang sandok at dahan-dahan kong isinilid sa bawat mangkok ang mainit na sabaw. Sumama agad ‘yung amoy ng sampalok at sili sa hangin… ‘yung tipong kumakapit sa ilong mo at nagpapagutom nang todo. Nilagay ko ‘yung mga piraso ng baboy, tapos sinabayan ng kangkong at sitaw. Ang sarap tingnan, lalo na’t umuusok pa.“Ano’ng niluto mo?” sigaw naman ni Caleb mula sa sala, curious ang tono.“Sinigang na baboy!” sagot ko pabalik, may halong yabang sa boses. Ilang segundo lang, narinig ko na ‘yung mga yabag nila papunta sa kusina, parang mga batang gutom na gutom.Wala pang limang segundo, ayun na sila, nakaupo sa mesa, mga nakangisi, at halatang ready na sumugod sa pagkain.“The best talaga ang luto mo,” sabi ni Kai, sab

CheskaPapalabas pa lang ako ng kwarto ay sumalubong na agad sa akin ang mabangong amoy ng tuyo, mukhang masarap ang agahan namin ngayong araw kaya dali-dali akong tumakbo papasok ng kusina. Nadatnan kong nagluluto si Calix at Kai, habang si papa naman ay naka-upo na sa hapag."Good morning, anak. Dadating nga pala mamaya ang tutor mo, si Mr. Velasco. Siguraduhin mong makikinig ka ng maayos sa mga ituturo n’ya sayo," sabi niya na may seryosong mukha. Tumango lang ako."Opo, Papa," sabi ko, sabay ngiti at upo sa mesa.“He’s a good guy,” sabi niya, may bahagyang ngiti. “At oo nga pala, nakakagulat ‘yung tungkol kay Damian, ha? Professor na siya sa San Elíseo? Alam mo ba anak matagal ko na yang kilala si Damian at hindi ko naman din inaakalang stepdad pala s’ya ni Kier.”“Last time ko lang din s’ya nakilala in person nung bumisita ako sa bahay nila Kier,” sagot ko habang naglalagay ng sinangag na kanin sa plato ko. “Paano po pala kayo nagkakilala?”Binuklat ni Papa ‘yung diyaryo niya. “N