LOGIN
Report
I married Zephyrus Jones under a one-year contract—walang sabit, walang emosyon, puro pirma lang at katahimikan. Kailangan niya ng asawa para sa billion-dollar deal. Kailangan ko ng pera para mailigtas si Papa. We lived like strangers under one roof… hanggang sa dumating ang araw na iniwan niya ako—papers signed, puso kong wasak, at mga pangakong hindi natupad. Sabi niya, may mahal na siyang iba. Sabi niya, never akong naging parte ng plano. Kaya nag-divorce kami. Apat na taon ang lumipas, bumalik ako—hindi para sa kanya, kundi para sa sarili ko. Pero nang muli ko siyang makita, he wasn’t the cold-hearted man I once knew. Ngayon, he looks at me like I’m the only thing that matters. Ang problema? Natuto na akong mabuhay nang wala siya. At ngayong bumalik siya sa buhay ko… hindi niya alam na may kambal kaming anak—at wala akong balak sabihin sa kanya.
View MoreChapter 1
Chapter 1
Miles Craig’s Point of View
Kinabahan ako. Hindi lang basta kaba—yung tipong parang may mabigat na bato sa dibdib mo at ang bawat tibok ng puso mo ay parang sumisigaw. Sa wakas, natanggap ako sa isa sa pinakamalaki at pinaka-impluwensyang kumpanya sa buong mundo. Ilang taon kong pinangarap ‘to. Ilang gabi akong hindi natulog kakahanap ng trabaho habang karga ang dalawang anak kong sabay umiiyak. At ngayon, narito na ako. Naupo ako sa sofa sa may lobby. Hawak ko ang phone ko, at tinititigan ko ang picture ng kambal ko—isang lalaki at isang babae. Mahimbing ang tulog nila sa litrato. Para sa kanila ang lahat ng ‘to. Gagawin ko ang lahat, tiisin kahit anong hirap, para lang sa kanila. “Miles Craig?” Napalingon ako agad. Isang babae ang nakatayo sa harap ko. Suot niya ang isang corporate black attire. Matarik ang tingin, matigas ang postura, may hawak na clipboard. Para siyang isang general sa loob ng gusali. Isang tingin pa lang, alam mong hindi mo siya puwedeng suwayin. “Yes po, that’s me,” sagot ko agad, sabay tayo mula sa waiting area ng ZJ Corporation—ang pinakamalakas sa larangan ng tech, media, at energy. First day ko bilang executive secretary. Nervous? Sobrang understatement ‘yon. “The CEO wants to meet you before you report to your department,” sabi niya diretso, walang emosyon. Napakurap ako. “The... CEO?” “Yes. Please follow me. Ihahatid kita sa kanya.” Bago pa ako makatanong kung bakit, tumalikod na siya. Napilitan akong sumunod, kahit ang lakas na ng kabog ng dibdib ko. Relax, Miles. Orientation lang ‘to. Formalities lang. Baka gusto lang niya akong i-welcome. Pero habang pataas kami sa elevator, parang may bumigat sa dibdib ko. Bawat ding ng floor, parang countdown ng isang pagsabog. Tiningnan ko ang ID ko. Binasa ko ulit ang pangalan ng kompanya. ZJ Corporation. ZJ. ZJ... Zephyrus Jones? Hindi. Hindi pwede. Imposible ‘yon. Hindi siya puwedeng— DING. Pagbukas ng elevator, bumungad sa akin ang top floor. Executive level. Tahimik. Mamahaling carpet. Black marble walls na may gold accents. Lahat dito mukhang mahal. Lahat dito mukhang malayo sa buhay ko. “This way,” utos ng assistant. Tumalikod siya at lumakad. Ako naman, pilit nilulunok ang kaba. Huminga ako nang malalim. Lumapit sa glass door. Kumakatok ang kamay kong nanginginig. Knock. Knock. “Come in.” Isang tinig ang narinig ko. Pamilyar. Isang tinig na hindi ko kailanman inakalang maririnig ko ulit. Binuksan ko ang pinto. Unti-unting gumalaw ang paningin ko, hanggang sa tumigil ito sa lalaking nakaupo sa likod ng malaking desk na gawa sa salamin at bakal. Siya ‘yon. Zephyrus Jones. Ang dati kong asawa. Ang lalaking minahal ko. Ang lalaking bumasag sa puso ko gamit lang ang isang pirma sa papel. Nakatitig siya sa akin, kalmado, pero may kakaibang ningning sa mga mata niya. “Hello, Miles,” sabi niya, walang kaba. “Welcome to ZJ Corporation. I see you’re right on time.” Nanlamig ang buong katawan ko. Hindi ako agad nakakilos. Hindi ako makapagsalita. “Zep...” bulong ko. Hindi ko man lang narinig ang sarili kong tinig. Ngumiti siya. Bahagya lang. “Nice to meet you again, ex-wife.” Parang tumigil ang mundo ko. Pumikit ako sandali. Hindi ito totoo. Ayoko. Hindi ito puwede. “This time,” sabi niya habang tumayo mula sa kinauupuan, diretso ang tingin sa akin. Ang boses niya ay malamig pero may halong init na matagal ko nang hindi naririnig. “...I won’t let you go.” Napalunok ako. Hindi ko alam kung matatakot ba ako, magagalit, o matutunaw sa ilalim ng titig niya. “I... didn’t know you were the CEO,” mahinang sagot ko. Kalmado sa labas, pero magulo sa loob. “No one told me you were the applicant either,” sagot niya. “Fate, perhaps?” “More like HR,” sagot ko, pinipilit maging matatag. “I own HR,” mayabang niyang sagot sabay smirk. “They follow what I want.” Bahagya akong umatras. Hindi ko alam kung babala ba ‘yon, o game na naman para sa kanya. “You’ll be working under my office. Directly with me. That’s what the role requires,” dagdag niya. “Right...” bulong ko. Tahimik. Ramdam ko ang tensyon sa silid. Ang kinatatayuan ko parang naging patibong. Alam kong hindi ito ordinaryong trabaho. Alam kong hindi ito basta-basta role. Pero pinilit kong ipaalala sa sarili ko—wala ako rito para magmahal muli. Nandito ako para magtrabaho. Bilang sekretarya. Bilang propesyonal. ‘Yun lang. “You look different,” sabi niya bigla, habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa. “Stronger. Sharper.” “I had to be,” matigas kong sagot. Tumango siya, seryoso ang mukha. “Good.” Ilang segundo ng katahimikan. Ang tanging maririnig mo lang ay ang malamig na tunog ng aircon. “You know... I never thought I’d see you again,” aniya. “I didn’t plan to. Sana nga hindi na lang,” mahinang tugon ko. “Do you hate me?” “No.” “Do you still love me?” Tumingin ako sa kanya. Diretso. Matatag. “I’ve moved on.” Ngumiti siya, pero hindi umabot sa mata ang ngiting ‘yon. “We’ll see.” At doon ko naramdaman. Parang may hamon sa sinabi niya. Parang sinasabi niyang—subukan mong itanggi pa. Parang tinatanong niya kung hanggang saan ang kaya ko. At doon ko rin na-realize… hindi magiging madali ang trabahong ito. Hindi ito basta career. Ito ay magiging isang labanan. --- Paglabas ko ng opisina niya at habang bumabalik ako sa elevator, isa lang ang paulit-ulit sa isip ko: “This time, I won’t let you go.” Too late, Zep. May iniwan ka, at hindi mo alam… May mga anak tayo. At hinding-hindi mo kailanman malalaman ang tungkol sa kanila. ****** LMCD22Latest chapter
I Was Just A Contract, Now I'm His Obsession Chapter 12
Miles Craig's Point of View*Dahan-dahan akong nagmulat at nanlalaki ang mga mata ko nang makita ko ang sinag ng araw sa labas. Teka lang anong oras na?Kinuha ko ang phone ko at tiningnan ko ang oras at alas 7 na ng umaga na mas lalo kong kinatalon sa higaan at nung lumabas ako para tingnan kung nakabihis na ang mga anak ko para sa school.Nakikita ko na tapos ng kumain ang dalawa at parang ihahatid na sila ng Ion sa school na kinahinga ko ng maluwag."Mommy, good morning."Niyakap naman ako ng anak kong babae na si Zyrylle at pati na rin si Zyrus. "Papasok na kami sa school, mommy.""I'm sorrym babies. Ngayon lang nagising si mommy.""It's okay, mommy. Kailangan mo ring magpahinga noh. Inayusan na kami ni Tito Ion at nagluto 'rin si Grandpa ng breakfast."Napangiti naman ako kina dad at Ion. Mabuti naman at hindi ako nag-iisa dito."Thank you.""Okay, tayo na baka ma-late na kayo."Napatango naman ang dalawa sa sinabi ni Ion at agad na silang nag-kiss sa pisngi ko at pati na rin ka
Last Updated : 2025-07-07I Was Just A Contract, Now I'm His Obsession Chapter 11
Miles Craig's Point of View*'Nakarating kami sa bahay at tumingin ako sa kwarto ng mga bata at nakikita ko roon na nakahiga si papa sa gilid ng mga anak ko. Pinapatulog pa 'rin n'ya 'yun."Nak..."Napatingin naman s'ya sa akin at nag-aalala naman s'yang napatingin sa akin.Dahan-dahan naman s'yang bumangon."Dad, nagpahinga na po sana kayo.""Yan nga ang sinabi ko sa kanya kanina. Pero gusto n'yang bantayan ang dalawang babies eh."Napatingin naman ako kay Ion at binalik ko ang tingin kay dad."Ayos lang, nak. Binisita ko lang ang mga apo ko dahil narinig ko na honor student sila. Binigyan ko na rin sila ng cake kanina at nagustuhan naman nila."Napangiti na lang ako. Busy 'rin si dad dahil pinagpatuloy n'ya ang business nito. Tinutulungan din naman s'ya ni Ion minsan kaya nagiging less ang mga gawain nito.Hinawakan ko ang kamay ni dad."Dad, wag kang masyadong magpapagod, okay? Alam mo naman na kakagaling mo lang eh.""Ano ka ba anak. 3 years na akong maayos sa sakit ko.""Kahit na
Last Updated : 2025-07-07I Was Just A Contract, Now I'm His Obsession Chapter 10
Miles Craig's Point of View*Nandidito kami sa sasakyan ni Ion ngayon sa gilid ng park. Nakayuko ako habang pinaglalaruan ko ang kamay ko at ramdam na ramdam ko ngayon ang matatalim na tingin n'ya sa akin."Really, Miles?"Nagulat ako sa pagsalita n'ya na kina-pout ko."Look at me, Miles Craig."Dahan-dahan akong napatingin sa kanya. Alam naman kasi n'ya ang back story ko noon sa ex-husband ko.At ngayon nakita n'ya ulit sa kompanya at sinusundan pa ako!Malay ko ba na babalik pa pala ang lalaking 'yun."Promise, hindi ko alam na s'ya ang boss ng kompanya na pinapasukan ko ngayon." Nakikita ko na nakahawak s'ya ngayon sa noo n'ya na parang s'ya pa ang namumroblema sa nangyayari."Edi mag-resign ka."Nanlalaki ang mga mata ko sa sinabi n'ya."Marami pa namang mga magagandang kompanya na hindi s'ya ang boss. Pinapahirapan mo lang ang sarili mo, Miles. Alam mo naman ang sakit na ginawa sa 'yo ng lalaking 'yun diba... sa inyo ng mga anak n'yo."Napakamao ako dahil sa sinabi n'ya."Hindi
Last Updated : 2025-07-06I Was Just A Contract, Now I'm His Obsession Chapter 9
3rd Person's Point of View*Hindi mapakali si Zep dahil iniisip pa 'rin n'ya si Miles na iniwan n'ya sa opisina iniisip n'ya baka nakauwi na ito sa bahay nila.Iniisip n'ya pa rin ang lalaki na katawag nito kanina na baka 'yun ang dahilan kung bakit gusto nitong umuwi ng maaga.Mahimbing ang tulog nito at hindi muna n'ya ginising para makapamahinga na 'rin nun. Napatingin s'ya sa orasan baka kasi nagugutom na ito kaya plano nitong bilhan ng dinner sa labas. Biglang tumunog ang phone niya at nakita n'ya na tumatawag ngayon si Samantha sa phone nito na kinakunot ng noo nito.Hindi na nito pinansin ang tawag at nagpatuloy ito sa paglalakad at narinig n'ya ulit ang pagtunog ng phone nito. Papatayin sana n'ya nang makita n'ya ang isang message.(Zep, nasa hospital ako ngayon. Please help me.)Napakunot ang noo ni Zep at nagmamadali s'yang pumunta sa parking lot. At nakalimutan n'yang dalhan si Miles ng dinner.Nakarating s'ya sa hospital at nakita n'ya agad si Samantha na nasa isang hosp
Last Updated : 2025-07-05I Was Just A Contract, Now I'm His Obsession Chapter 8
Miles Craig's Point of View*"Huh?""I said I miss your coffee, Miles."Napalunok ako at napakunot ang noo."Sir, babalik na po ako sa trabaho ko."Hindi ko na s'ya pinakinggan at lumabas na ako. Mabuti hindi narinig ng iba ang sinabi ni sir. Nakarating ako sa upuan ko habang hawak ko ang puso ko na sobrang bilis ng tibok nun. Damn! Bakit ganito ka pa 'rin puso!"Okay, trabaho ang pinunta mo dito at hindi s'ya. Kaya continue to work tayo."Agad kong kinuha ang folder at binalik ko ang concentration ko roon sa ginagawa.Makalipas ang ilang oras sa pagko-concentrate sa ginagawa ay nararamdaman ko ang antok ngayon. Pero nilalabanan ko 'yun pero hindi talaga kaya hanggang sa makatulog ako sa lamesa ko dahil sa pagod. Nagising ako nang may mahinang yumuyugyug sa akin at dahan-dahan naman akong nagmulat at nakita ko ang isang janitor na gumigising sa akin."Miss, uwian na. Dito ka ba mag-uumaga sa opisina?" Nanlalaki ang mga mata ko na napaupo ng maayos at agad kong tiningnan ang cellph
Last Updated : 2025-07-05I Was Just A Contract, Now I'm His Obsession Chapter 7
Miles Craig's Point of View*"Bi?"Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin kay Zep na nakakunot ang noong nakatingin sa akin. Kailan pa s'ya nakarating dito sa lamesa ko?"We will talk later, bi."Pilit ko talagang pinarinig kay Zep ang word na 'Bi'. Hindi ko alam kung bakit pero trip ko lang talaga.Pinakalma ko ang sarili ko bago ano humarap sa kanya."May kailangan pa po ba kayo, sir?" kalmadong ani ko sa kanya. Hindi s'ya nagsalita at nananatiling nakatingin sa mga mata ko na parang binabasa ang nasa isipan ko ngayon. "Sir---""Hindi kita pinapasok dito para makipagharutan sa kung sino mang bubuyog sa phone mo, Miss Craig."Natigilan naman ako sa malamig na boses n'ya at walang emosyon na nakatingin sa akin. Pero teka... anong sabi n'ya? Bubuyog?"I will not do it again, sir. Pasensya na po at babalik na po ako sa trabaho ko. May kailangan po ba kayo?""Make me a coffee."Yun lang ang sinabi n'ya bago n'ya ako tinalikuran at dumiretso sa loob ng opisina n'ya. What the hell!
Last Updated : 2025-07-04
You may also like
To Readers
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista，nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments