Novels by AVANITAXX

NAPANGIWI at iniinda ni Demon ang paghapdi ng sugat sa braso niya habang tinatahi ni Terrence. Sa clinic kasi ng kaibigan siya dumeretso pagkatapos siyang sugurin ng babaeng nakasiping. Nakabalot pa ng puting sapin ng higaan si Demon dahil wala itong suot kahit ni ano. “I think, she wants you to be dead in pleasure, Dem. Next time kasi, safety before kalibugan. Look at you, para kang suman.” Natatawang saad ni Terrence. “Tsk! Gamutin mo na lang ang sugat ko, mamaya mo na ako sermonan, doktor.” Umiling si Terrence, bahagya itong natigilan nang may kung anong mapansin sa puting tela. Maya-maya ngumisi ito. “Ikaw yata ang nakauna sa nakalaban mo, tingnan mo…nag-iwan ka pa ng ibidensya.” Kaagad na tinitigan ni Demon ang tinuro ni Terrence. Naglaro kaagad sa isip niya kung paano bumaon ang kuko ng babae sa likuran niya pagkatapos noon, ramdam niyang may napunit at sigurado siya. Berhen pa ito. “Too risky. I don’t know what’s got on to her, bigla na lang siyang sumugod at balak

MULA SA loob ng madilim na Underground, sa isang arena na nakarehas na bakal. Patuloy na nakipagbasagan ng mukha si Demon sa kaduwelo nito. Halos maligo na sariling dugo ang lalaking kalaban ni Demon habang si Demon naman ay pumutok ang labi pati na ang kilay.Nakangisi lamang si Demon habang tinatanggap ang paggawang sipa at suntok ng kaharap. Walang suot na gloves, tanging manipis na puting tela lamang ang siyang pansapin nila sa bawat kamao. Dumugo ang kamao niya pero hindi niya ito pinagtuonan nang pansin. Ang tanging hangad niya lamang ay muling maipanalo ang laban at makuha ang premyo. Babae, pera, at mamahaling kotse.Humigpit ang kamao ni Demon sa muling pagsugod ng kaharap. Tumitibok ang dibdib niya…hindi sa takot, kundi sa adrenalinang matagal nang nakakulong sa kanyang mga ugat. Sumilay ang nakakalokong ngisi niya. Walang babala. Sumugod ang kalaban, habang mabilis ang kamao at isang right hook ang pinukol nito. Pero hindi nagulat si Demon, bahagya siyang kumiling pakanan,

SAKSI si Demon kung paano magmahal ang kakambal na si Dark. Naging malambot ito mula nang dumating si Anya. Si Anya, na siya rin bumihag sa puso ni Demon. Ngunit, sadyang malihim si Demon kumpara sa kakambal niya. Sa kabila ng maamong mukha nakatago ang misteryosong katauhan. Demon smirks, and a devilish smile trace on his lips. He was sitting on the couch, busy staring at the pictures stuck on the wall. It’s all Anya’s stolen shot where he was stolen. Weird. Pero naging stalker siya ni Anya, without his twin brother knowing. “Why do I been so obsessed to you like this, Anya. I know, this is a dampness I ever done in my entire life. Masakit lang isipin na minamahal kita kahit mahal ka ng kakambal ko.” Tinitigan ni Demon ang nakangiting larawan ni Anya na noon at nakadikit sa pader. Hindi lamang isa kundi marami. Marahan siyang tumayo at itinukod ang magkabilang braso sa lamesita, at marahan na tinitigan ang mga nakapaskil na kuhang larawan ni Anya. Bumakat ang nagmamasel niyang br

HABANG bumiyahe ay hindi maiwasan kabahan ni Dark. Wala siyang kinatatakutan but, this time. Ramdam na ramdam niya ang kaba. Pupunta sila ni Anya sa pamamahay ng ama nito kasama ang kanilang mga anak. Saglit niyang nilingon ang asawa nang maramdaman niyang hinawakan nito ang kanyang kamay at hinigpitan ito. “Sigurado ka na ba, Dark?” usisa sa kaniya ni Anya. “Oo naman. Ito na rin ang tamang pagkakataon, Anya. Gagawin ko ang lahat para maging karapat-dapat sa inyo ng mga anak ko.” Natawa sa kaniya si Anya, “Don’t worry, kapag ipabugbog ka ni, daddy. Siguraduhin niya lang na hindi ka masasaktan. Ako, makakalaban niya!” “Silly! Hindi ako natatakot, Anya. But, I will respect your father. Hindi ako lalaban, huwag niya lang kayong ilayo sa ‘kin.” Ngumilid kaagad ang luha ni Anya habang nakatitig ito sa kanyang mga mata. At saka nito isinandal ang ulo sa kanyang balikat. “I want to be with you, Dark. I wanna grow old with you.” Tanging pagngiti nang malawak ang sumilay sa labi ni Dar

NAIHANDA na ang lahat at planado na rin. Mula sa idea ni Terrence ay nabuo ang surprise proposal ni Dark. Bagay na hindi naman nalaman ni Anya.Nasa outing sila sa pagkakataon na iyon. At sa pagmamay-aring resort ni Leiron ay doon nila napagpasyahan puntahan.Maaliwalas ang panahon sa mga sandaling iyon at sinasabayan nang paghampas ng hangin ang tuyong dahon. Sa pagbulusok niyon paibaba, hindi maiwasang sundan ito ni Anya nang tingin at damhin ang pagdampi niyon sa kaniyang palad.Napakaaliwalas ng mukha nito bagay para bahagyang mapangiti si Dark. Nasa kalagitnaan sila ng autumn forest, kung saan nakapalibot ang mga magagandang punong kahoy at naghalo-halo ang kulay ng mga dahon nito. Pinaghalong orange, red and gold.Dark stood still beside Anya. As they walked along a winding path carpeted with a mosaic of foliage, Dark's heart beat with a nervous anticipation that matched the rustling of the leaves above.

“Ma!” naisambit ni Zee nang mapansin nito ang ina.Biglang umalis mula sa pinagtataguan niya si Anya. At kita niya ang kaagad na pagkahiwalay ng dalawa mula sa pagyakapan.  Natuon din ang paningin sa kaniya ni Dark. Ngiting pilit naman ang ginawad ni Anya sa asawa. Habang nakatingin sa kinaroroonan niya ang kararating na mga bisita at saka lumapad ang ngiti ng mga ito.Hindi na rin kumibo pa si Anya nang humakbang papalapit sa kinaroroonan niya si Dark para puntahan at hulihin nito ang kamay niya para hawakan ito, bagay para titigan niya ito sa mukha.Umarko ang kilay ni Anya maging ang babaeng yumakap sa kaniyang asawa kanina ay nanlaki ang mga mata. Hanggang sa inagawa nito ang kamay niya mula kay Dark at saka ngiting-ngiting ipinakilala ang sarili.“Ate! Oh my Gosh. I’m Yviona Silvestre, natatandaan mo ba ako. Ako ’yung intern na hawak mo!” “Yve? Woah! Ma-magkapatid kayo?”“Aha! You're right! Ako

KINAGABIHAN nasa tapat ng pinto ng library ni Alexander si, Euridice. Tahimik niyang pinapakinggan ang pakikipag-usap ng asawa sa lalaking kararating kanina. Isa ito sa mga tauhan ni Alexander.Kaagad niyang natutop ang bibig nang maulinigan ang sinabi ni Alexander.“Clean it up. No traces. I don’t want her to know.”Kinabahan siya, napaatras mula sa pinto.“Her? Ako ba ang tinutukoy niya? Ano ba ang hindi ko dapat malaman.” Kumuyom ang kamao niya at biglang nanikip ang kanyang puso.“Hindi kaya may iba na siyang babae, kaya ayaw niyang malaman ko o baka naman…hindi. Sure ako na may iba pa, may tiwala ako sa kaniya pero—” sa isip-isip niya at naputol lang iyon ng may humawak na sa braso niya.Si Alexander ito nang hindi niya namamalayan. Buo ang boses nito nang mag-usisa dahil, nadatnan siya nitong tulala lamang na nakatayo sa tapat ng pinto.“Anong ginagawa mo? Bakit nakatayo ka lang diyan?”Noon din natauhan

Muling umalis si Alexander kinabukasan nang ipagtanong ni Euridice kay, Manang Felisita. At hindi pa rin mawaglit sa isip niya ang balitang kumalat tungkol sa karumal-dumal na pagpatay. Para bang may isang malamig na kamay ang paulit-ulit na humahaplos sa kanyang dibdib, pilit siyang pinapaalala sa mga salitang binitawan ni Alexander.“Some people… deserve what they get.”Nangingilabot siya tuwing maaalala iyon. Kaya pinili niyang ituon na lang sa ibang bagay ang atensyon. Nasa school siya sa sandaling ito pero nahahati ang isipan niya kung ano ang pinaggagawa ng asawa niya ngayong araw.“Nasa trabaho kaya siya? Ni minsan, hindi niya binanggit sa akin ang trabaho niya. Itanong ko kaya mamaya sa kaniya, hayst!”“Ang lalim ng iniisip mo, ah? Kasama ba ako sa iniisip mo?” pilyong singit ni Lex sa kaniya. Nakalapit na pala ito sa tabi niya nang hindi niya namamalayan.“Tsk! Alam mo para ka talagang kabute, pasulpot-sulpot ka kung saan.”

NAKASANDAL si Euridice sa malamig na upuan ng sasakyan, tahimik lang ang biyahe nila pauwi ni Alexander, katabi niya ito na seryosong nakatingin sa kalsada. Kalaunan ay tumunog ang cellphone ni Alexander. Kitang-kita ni Euridice kung paano tumalim ang tingin ng asawa nang makita ang nakapangalan sa screen. At ngalan lang na Don, ang nakalagay.Kinonekta kaagad ni Alexander sa earpiece ang tawag at saka sinagot.“Don.”“Alex, you need to be here. This is urgent matter. Huwag kang tatanggi, and I know, your with that girl.”Umigting ang panga ni Alexander. “We’re on our way home. Ano bang importantenh pag-uusapan natin at kailangan mo pa akong guluhin.”“Nakuha na namin si Congressman kasama ng mga tauhan niya.”Humigpit ang paghawak ni Alexander sa manibela. Kitang-kita sa mukha ang biglang galit na nadama. Napasinghap si Euridice nang biglang lumiko si Alexander bagay para higpitan niya ang seatbelt niya.“We’r

Pagdating nila sa Silvestre mansion, napanganga si Euridice dahil sa pamamangha. Habang naglalakad sila papasok, walang ibang tumingin kay Euridice kundi ang mga bisita. May mga nagbubulungan, may mga nagtataka, at may mga nakangiting parang nanunuri.“Ayan na ba ang asawa ni, Mr. Salvatore?” pabulong ng isang babae pero naririnig ni Euridice.“Maybe, hindi ko inaakala na mag-aasawa si, Mister Salvatore.”“She’s beautiful…pero mukhang outsider.”Buong-buo narinig ni Euridice ang mga bulung-bulungan ng mga ito bagay para napayuko siya. Pero hinila siya ni Alexander, at magaan na halik sa noo ang ginawad nito. Parang huminto ang oras nang titigan ni Euridice ang asawa.“Eyes here. Don’t mind them. You’re my wife, Euridice. That’s all they need to know.”Namula siya sa sinabi nito. Hindi na niya alam kung kinikilig ba siya o lalo siyang kinabahan.“Hi-hindi mo naman kailangan gawin ‘yan, at saka alam ko na asawa mo ako

NAGISING si Euridice sa banayad na sikat ng araw na dumudungaw mula sa malaking bintana ng kwarto. Huminga siya nang malalim, at saglit na natahimik. Parang ang gaan ng umaga, kumpara sa nakaraang linggo.Napatingin siya sa gilid ng kama. Wala na si Alexander at hindi niya alam kung anong oras ito umalis, o kung saan pumunta. Ang huling naalala niya kagabi ay ang mabait na Alexander, isang Alexander na marunong ngumiti, hinawakan ang kamay niya nang may pag-iingat, at marunong ding magbitiw ng mga salitang parang gusto niyang paniwalaan kahit pilit na kumakapit sa duda ang isip niya.“Good morning, Mrs. Salvatore,” bulong niya sa sarili, sabay ngumiti nang. Kung sana ganitong pagbati ni Alexander, ang bubungad sa kanya sa umaga, pero sa panaginip lang yata mangyayari.“Hasyt! Kailan pa, isang Salvatore na walang pakiramdam lang naman ang asawa mo, Euridice. Kaya manigas ka!” puna niya sa sarili at saka umiling.Bumangon siya, inayos niya ang kama,

Tahimik ang umaga sa malaking bahay ni Alexander. Sabado at walang pasok si Euridice, kaya mas mahaba ang oras niya para sa sarili. Ngunit imbes na maramdaman ang ginhawa, isang mabigat na kaba ang gumugulo sa dibdib niya.Simula nang gabing nakita niyang muli si Alexander na parang may lihim na tinatago, hindi na siya mapakali. Paulit-ulit bumabalik sa isip niya ang mga kilos nito. Parang kailangan niyang bantayan si Alexander at tuklasin ang lihim nito.Kaya ngayong wala siyang pasok, naisipan niyang magtanong-tanong. Baka sakaling may ibang makapagsabi sa kanya ng katotohanan.“Kailangan kong malaman ang tinatago niya. Bakit siya gumagamit ng ganoong klaseng gamot. Asawa niya ako, may karapatan pa rin ako mag-alala.” mariin niyang saad sa sarili.Nakita niya sa kusina si Manang, ang matandang katulong na matagal nang nagsisilbi sa pamilya Salvatore. Naka-apron ito at abala sa paglalagay ng tinapay sa bandehado.“Manang,” maingat na sambit