Novels by miso

ดวงตากลมของครูปาล์มมองที่ร่ายกายผม ในขณะที่ผมกำลังถอดเผ้าขนหนู ปราการเดียวที่ปิดร่างกายผมตอนนี้ออก ครูปาล์มขยับตัวขึ้นมาแล้วจับแก่นกายของผมที่โผล่ออกมารับอากาศด้านนอก ครูปาล์มเอื้อมมือมารูดรั้งแก่นกายของผมขึ้นลงช้าๆ และใช้นิ้วโป้งวนที่ปลายยอดสีแดงจนน้ำใสๆ ปริ่มออกมาที่ยอดปลาย ก่อนที่จะผลักผมให้นอนราบลงบนที่นอน แล้วใช้ลิ้นเล็กวนเลียที่ยอดปลาย ตวัดเลียน้ำใสจนผมครางออกมา สักพักครูปาล์มก็ใช้ปากครอบแก่นกายอันใหญ่ของผมไว้ ผมก้มมองก็เห็นว่ามันเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียวเท่านั้นถ้าเทียบกับขนาดปากอันอวบอิ่มของครูปาล์ม แล้วครูปาล์มจึงใช้มือข้างขวารูดรั้งที่แกน ส่วนยอดปลายก็ใช้ลิ้นเลียจนน้ำใสๆ ไหลเยิ้มออกมาไม่ขาดสาย " อาาา อื้อ" ผมครางตามแรงจับของครูปาล์มอย่างลืมตัว ผมเริ่มใช้มือดึงครูปาล์มออกจากแก่นกายของผมแล้วป้อนจูบให้จนครูปาล์มส่งลิ้นเข้ามาเกี่ยวพันกันจนน้ำลายเปรอะขอบปาก จากนั้นผมใช้มือดึงชุดนอนบางเบาออกจากร่างกายครูปาล์ม แล้วค่อยๆผละริมฝีปากออกจากปากอิ่มค่อยๆไล่ขบเม้มตามซอกคอไหลเรื่อยลงไปที่ผิวเนื้อเนินอวบอย่างหิวโหย ผมดูดดึงและใช้ลิ้นวนรอบตุ่มไตสีชมพูสดที่แข็งเป็นไต เชิญชวนให้ผมต้องครอบปากไป

ปาล์ม Talk"ตอนนี้ฉันได้แต่อึ้งๆ กับคำที่พร่างพรูออกมาจากคำพูดของเฟลมที่บอกมาซะยาวเหยียด แบบรวดเดียวจบ เหมือนกับที่บอกมาว่า อึดอัดมาก แล้วยังไงฉันต้องทำยังไง แต่สิ่งที่เฟลมพูดมันคือเรื่องจริง ที่ฉันทำตัวห่างออกมาเพราะไม่อยากจะมีปัญหา ไม่อยากเข้าไปเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเค้าต้องการจริงหรือเปล่า หรือเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ หรือแค่อารมณ์เหงา เอาวะปาล์ม ในเมื่อเค้าเปิดใจบอกมาขนาดนั้น ขอทำตามใจตัวเองบ้างละกันครูปาล์มองหน้าผมนิ่ง นิ่งจนผมกลัวกับคำตอบที่จะได้รับ ใจผมนี่เต้นจนจะทะลุออกมานอกอกอยู่แล้ว ผมกลัวกับคำตอบที่จะได้รับ กลัวว่าสิ่งที่ผ่านมามันเป็นแค่ผมที่คิดไปฝ่ายเดียว ก็จริงนะ เจอกันแค่ไม่กี่เดือน ใครจะเชื่อล่ะ ว่าจริงจัง ก็แฟนที่คบมาตั้งนานยังเลิกกันได้ แล้วนี่แค่เจอกันแค่เวลาสั้นๆ จะจริงจังได้ยังไง แล้วอีกอย่างครูปาล์มก็โตแล้ว วัยเราต่างกัน เค้าคงคิดว่าผมก็คงแค่คึกคะนองไปตามวัย เพราะเพิ่งเลิกกับแฟนมาก็แค่เหงา เอาไงดีวะไอ้เฟลม ถ้าได้ยินคำตอบที่กลัวต่อไปจะทำตัวยังไง จะกลับไปเหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรได้มั้ย หรือจะถอยห่างจากเค้าไปเลย ไปนั่งกับพวกไอ้ริว ไอ้ต้าซะ เห้ออ"ครู เอ้อออ" ครู

พอใกล้ถึงเวลา ไอ้ริวกับไอ้ต้าก็มาเคาะเรียกผมที่ห้อง แล้วเราก็ขึ้นรถไปงานกินเลี้ยงกัน พอถึงที่จัดงานก็ชะเง้อมองหาพวกครูปาล์ม"ทางนี้ๆ" ครูจิ๊บโบกมือให้พวกผม แล้วกวักมือให้เดินไปที่โต๊ะ พวกผมเดินไปที่โต๊ะ ซึ่งเราได้โต๊ะเกือบหน้าสุดด้านซ้ายมือของเวที พอไปถึงครูจิ๊บกับครูซายน์มาถึงแล้ว "ครูปาล์มน่าจะใกล้ถึงละ เห็นบอกว่ารถติด"ครูซายน์บอก ผมได้ยินเช่นนั้นก็ใจชื้น เพราะตอนแรกคิดว่าครูปาล์มจะไม่มางาน"นั่งๆ เลยๆ แต่เว้นที่ข้างพี่ไว้นะ เดี๋ยวอาร์มมา" ครูจิ๊บเอ่ยปากบอก พร้อมกับยิ้มแฉ่ง"พี่อาร์มมาด้วยหรอครับครู" ผมถามครูจิ๊บ คิดถึงพี่อาร์มเหมือนกัน หลังจากที่ไปเที่ยวด้วยกันก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย มีแต่ dm หากันบ้าง เพราะพี่อาร์มบอกว่าช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่ง"มาๆ แต่น่าจะอีกสักพักแหละ เห็นว่ามีประชุมถึงทุ่มนึงนะ""เออ วันนี้พี่อาร์มบอกมีเรื่องมาคุยกับเฟลมด้วย เห็นบอกว่าเคยคุยกันเรื่องอยากจะเปิดร้านกันหรอ""ใช่ๆครับครู ผมอยากเปิดร้านเหล้า อย่างน้อยก็มีรายได้พิเศษ แล้วพี่อาร์มบอก อยากเปิดมานานละ แต่กลัวจะไม่มีเวลาดูร้าน แล้วถ้าจ้างคนอื่นก็ไม่ไว้ใจ พอรู้ว่าผมอยากเปิดเหมือนกัน ดีใจใหญ่" ผมบอกครูจิ๊บ คร

เห้ออ! ผมถอนหายใจ มันเป็นวันหยุดที่แสนจะอึน ทั้งอากาศทั้งอารมณ์วันหยุดนี้ ผมไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่แต่หอ สั่งอาหารมากินแล้วก็ดูหนังบ้าง ไล่เล่นโซเชียลบ้าง แต่มีสิ่งที่ไม่ได้ทำเลย คือ ตอบแชทครูปาล์ม เพราะอะไรหรอครับ ก็ครูปาล์มไม่ได้ทักไรผมมาเลยตั้งแต่วันที่กลับจากไปเที่ยว ผมเลยอึนๆ มึนๆทั้งวัน หลังจากเก็บผ้าที่ตากไว้เสร็จ ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนมาเจอครูปาล์มโพสต์รูป เป็นรูปแก้วเครื่องดื่มพร้อมมีฉากหลังเป็นบรรยากาศของร้านเหล้า และคำพูดว่า "บอกแล้วอย่าเปิดใจ เป็นไงล่ะ เจ็บ...." ผมเห็นแล้วก็อึ้งไปเลย แกหมายถึงอะไร ผมหรอ ผมจะทักแชทไปดีมั้ย ถ้าทักไปแกจะตอบแชทมั้ย แล้วถ้าไม่ทักมันจะผิดปกติมั้ย ผมปวดหัว สับสนไปหมด ไม่รู้จะทำอะไรดี ผมเลยวางโทรศัพท์ไว้ที่หัวเตียงแล้วเปิดทีวี ดูหนัง แต่ในหัวคิดแต่เรื่องครูปาล์ม ไอ้หนังที่เปิดอ่ะ ไม่ได้เข้าหัวเลยครับ จนผล็อยหลับไป มาตื่นอีกทีก็ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก ผมเลยลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน ในขณะแต่งตัวในหัวก็คิดวกไปวนมา จะทำตัวยังไงดี จะทักทายยังไง หรือจะแยกตัวออกมา มันคิดจนงงไปหมดแล้วครับ"เป็นไง มาแต่เช้าเลยนะเมิม " ไอ

ผมอึ้งไปกับคำพูดของมีน ไม่คิดว่าการเจอกันอีกครั้งจะเจอกับเรื่องกลืนไม่เข้า คายไม่ออกแบบนี้ "หรือเพราะผู้หญิงคนนั้นหรอ ที่ทำให้เฟลมไม่ตอบซะที" มีนถามผมเพราะผมเงียบไป "แฟนใหม่หรอ เฟลม" "เปล่า ยังไม่ใช่แฟน" "ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่ต่อไป ยังไม่แน่ใช่มั้ย" มีนพูดแซวกลับมา ผมยิ้มแห้งๆ กลับไป "ถ้าเฟลมบอกว่ายังไม่ใช่แฟน งั้นก็แปลว่าเรายังมีสิทธิ์ใช่มั้ย เราอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมนะ ให้โอกาสเราอีกครั้งดีมั้ย เฟลม" มีนพูดพร้อมมองมา ผมไม่รู้จะตอบยังไง หรือจะปฏิเสธมีนยังไง จนย้อนไปถึงที่ไอ้ต้าร์เคยพูดไว้ตอนที่ผมย้ายออกมาจากหอที่อยู่กับมีนใหม่ๆ "เมิงย้ายออกมา แล้วคุยตกลงกันยังไงวะ เลิกกันขาดเลยใช่มั้ย ไอ้เฟลม" "เปล่าว่ะ ก็ย้ายออกมาเลย แล้วก็เหมือนห่างๆ กันไป เมิงก็รู้ว่าตอนหลังๆนี่ ก็ไม่ค่อยจะไปไหนมาไหนด้วยกันแล้ว เค้าก็มีสังคมของเค้า เหมือนมันค่อยๆ ห่างกันไปว่ะ ไม่รู้ซิ" "อ้าว ไอ้เหี้ย ทำไมไม่พูดให้เคลียร์กันไปวะ ว่าเลิกเลย เดี๋ยวเหอะเมิง คลุมเครือแบบนี้ คอยดูนะ สักวันเดี๋ยวเป็นเรื่อง จะว่ากรูไม่เตือน" นั่นล่ะครับบบ คำพูดไอ้ต้าร์ แล่นเข้าสมองผมเลย ตอนนี้ "ไม่เป็นไร ถ้าเฟลมยังตอบไม่ได้ เราร

แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามาในห้อง ผมค่อยๆ หรี่ตาตื่นขึ้น แล้วมือก็ปัดป่ายไปที่นอนด้านข้าง เพื่อหาครูปาล์ม แต่ก็ไม่พบ ผมรีบลุกขึ้นอย่างไว แล้วเดินไปดูในห้องน้ำ ก็ไม่เจอ ผมตกใจมาก รีบเปิดม่านริมระเบียง พอเปิดม่าน ก็โล่งใจเพราะเห็นครูปาล์ม ยืนมองทะเลอยู่ แกคงได้ยินเสียงม่านตึงหันกลับมามอง “ตื่นแล้วหรอ เฟลม” ครูปาล์มเอ่ยทักผม"ครับ ตื่นแล้ว ครูปาล์มตื่นนานแล้วหรอครับ" ผมตอบครูปาล์มพร้อมกับค่อยๆมองหน้า เพราะผมก็เขินอยู่นะกับเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ แล้วใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะรอลุ้นกับท่าทีของครูปาล์ม"ตื่นสักพักละ เห็นเฟลมนอนหลับปุ๋ยเลยไม่กวน" ครูปาล์มตอบพร้อมอมยิ้ม เห้อ! ค่อยยังชั่วหน่อย แล้วต่อไปผมต้องทำตัวไงวะเนี่ย ทำตัวไม่ถูกเลย"ไปอาบน้ำ ไปเฟลม จะได้ไปกินข้าว หิวแล้วอ่า" ครูปาล์มบอกผม พร้อมกับทำหน้าแบบเด็กที่อยากกินขนม แม่ง โคตรน่ารักเลยว่ะ กรูเอ๊ยผมตัดสินใจ เดินจะไปหยิบผ้าเช็ดตัว ซึ่งต้องเดินผ่านครูปาล์ม พอกำลังจะเดินผ่าน ผมก็หันไปหอมแก้มครูปาล์มหนึ่งที"จุ๊บบ ครับผมมม ไปอาบน้ำละ" ผมเอ่ย พร้อมกับหัวเราะ"อ๊ายย ทำไรน่ะ เดี๋ยวเหอะนะ นิสัยอ่ะ" ครูปาล์มทำตาโตพร้อมกับเอามือจับที่แก้มตัวเอง