ไม่ได้เป็นแค่ตัวแทน

พอใกล้ถึงเวลา ไอ้ริวกับไอ้ต้าก็มาเคาะเรียกผมที่ห้อง แล้วเราก็ขึ้นรถไปงานกินเลี้ยงกัน พอถึงที่จัดงานก็ชะเง้อมองหาพวกครูปาล์ม

"ทางนี้ๆ" ครูจิ๊บโบกมือให้พวกผม แล้วกวักมือให้เดินไปที่โต๊ะ พวกผมเดินไปที่โต๊ะ ซึ่งเราได้โต๊ะเกือบหน้าสุดด้านซ้ายมือของเวที พอไปถึงครูจิ๊บกับครูซายน์มาถึงแล้ว 

"ครูปาล์มน่าจะใกล้ถึงละ เห็นบอกว่ารถติด"ครูซายน์บอก ผมได้ยินเช่นนั้นก็ใจชื้น เพราะตอนแรกคิดว่าครูปาล์มจะไม่มางาน

"นั่งๆ เลยๆ แต่เว้นที่ข้างพี่ไว้นะ เดี๋ยวอาร์มมา" ครูจิ๊บเอ่ยปากบอก พร้อมกับยิ้มแฉ่ง

"พี่อาร์มมาด้วยหรอครับครู" ผมถามครูจิ๊บ คิดถึงพี่อาร์มเหมือนกัน หลังจากที่ไปเที่ยวด้วยกันก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย มีแต่ dm หากันบ้าง เพราะพี่อาร์มบอกว่าช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่ง

"มาๆ แต่น่าจะอีกสักพักแหละ เห็นว่ามีประชุมถึงทุ่มนึงนะ"

"เออ วันนี้พี่อาร์มบอกมีเรื่องมาคุยกับเฟลมด้วย เห็นบอกว่าเคยคุยกันเรื่องอยากจะเปิดร้านกันหรอ"

"ใช่ๆครับครู ผมอยากเปิดร้านเหล้า อย่างน้อยก็มีรายได้พิเศษ แล้วพี่อาร์มบอก อยากเปิดมานานละ แต่กลัวจะไม่มีเวลาดูร้าน แล้วถ้าจ้างคนอื่นก็ไม่ไว้ใจ พอรู้ว่าผมอยากเปิดเหมือนกัน ดีใจใหญ่" ผมบอกครูจิ๊บ ครูจิ๊บก็ฟังไปกินออเดิร์ฟไปด้วย ผมกับครูจิ๊บคุยกันเรื่องเปิดร้านจนติดลมเป็นเรื่่องเป็นราว

"เอ้า อีเจ้มาละ"การสนทนาจบลงเพราะเสียงครูซายน์ เราเลยหันไปมองก็เห็นครูปาล์มเดินเข้างานมา ผมนี่ตะลึงไปเลย ปกติก็รู้นะ ว่าครูปาล์มเป็นคนน่ารัก แต่งตัวเก่ง แต่ไม่ได้เห็นครูปาล์มใส่ชุดอื่นนอกจากชุดทำงานนานแล้วมั้ง แล้วอีกอย่างวันนี้ครูปาล์มใส่ชุดเดรสรัดรูปเกาะอกสีเนื้อยาวเหนือเข่า ผ่าหน้าขาขึ้นมาขับกับผิวที่ขาวอมชมพูมากก เพราะครูปาล์มเป็นคนขาวชมพู ไม่ได้ขาวเหลือง ใส่ชุดสีเนื้อเลยไม่ดูซีด ทรงผมก็มัดหางม้าสูง มีปอยผมด้านข้างเป็นลอน แล้วก็ใส่รองเท้ารัดส้นสีทอง เดินเข้ามามีแต่คนมอง แล้วครูปาล์มก็เดินไม่สนใจใคร ตาก็มองหาพวกเรา จนครูซายน์ยกมือบอก ครูปาล์มจึงเดินตรงมาหา

"โทษทีๆ รถติดอ่าา" มาถึงครูปาล์มก็กระหืดกระหอบบอก แล้วบังเอิญที่นั่งที่ว่างก็เป็นข้างผมด้วย ผมก็ใจเต้นตุ๊บๆๆ ว่าครูปาล์มจะว่ายังไง ครูปาล์มมองมาแล้วก็เดินมานั่ง แล้วก็หันมาถามผม 

"มานานยังอ่ะ รถโคตรติดเลย ตอนมารถติดกันมั้ยอ่ะ หิวด้วยอ่ะ มีไรกินมั่งงง" โอ๊ยโคตรน่ารักเลยครับ แบบนี้ซิที่ผมต้องการ กลับมาเป็นแบบนี้เถอะ

"ไม่เท่าไรนะครับ แต่ผมเห็นในเพจจราจร บอกว่าแถวทางไปบ้านครูปาล์มมีอุบัติเหตุน่าจะแบบนี้มั้งครับ รถเลยติด หอยจ๊อครับครูปาล์ม อร่อยๆ" ผมคีบหอยจ๊อใส่จานครูปาล์ม ครูปาล์มหันมายิ้มหวานแล้วคีบหอยจ๊อเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ แล้วก็คีบถั่วลิสงอีก 2-3 ครั้ง อาหารก็เริ่มทยอยมาลงเรื่อยๆ

"จิ๊บ เป็นไงวะ ไม่ค่อยเห็นเลย สบายดีเปล่า"มีคนโต๊ะข้างๆ เดินมาทักครูจิ๊บ 

"เอ้า ตาม สบายดีๆ แล้วเมิมอ่ะ ไม่ค่อยได้เจอเลยนะ โรงเรียนใกล้ๆ กันแท้ๆ เจอเมิงแต่ในเฟส" ครูจิ๊บตอบกลับ

"มากับใครมั่งอ่ะ แนะนำบ้างดิ" 

"นี่พี่ปาล์ม หัวหน้าวิชาการ นั่นพี่ซายน์อยู่วิชาการเหมือนกัน แล้วก็นี่น้องฝึกสอนที่โรงเรียน"ครูจิ๊บแนะนำพวกเราให้เพื่อน

"เจ้ นี่ตาม เพื่อนหนูเอง จบปีเดียวกัน" ครูจิ๊บแนะนำเพื่อนให้ทักทายครูปาล์ม

"โห วิชาการที่นี่ ทำไมสวยทุกคนเลยครับ โดยเฉพาะหัวหน้าวิชาการ"เพื่อนครูจิ๊บเอ่ยปากชม แล้วสายตาก็มองไปที่ครูปาล์ม

"เมิงไม่ต้องมาปากดีแถวนี้ ไอ้ตาม" ครูจิ๊บว่าเพื่อนแล้วก็ทำมือไล่ให้กลับไปนั่งที่

"อะไรวะ นานๆ เจอเพื่อนก็อยากจะคุยบ้าง อะไรวะ มาไล่เฉยเลย" เพื่อนครูจิ๊บตอบแล้วลากเก้าอี้มานั่งข้างระหว่างครูปาล์มกับครูจิ๊บ แล้วก็ชวนครูปาล์มคุยไม่หยุดปาก ส่วนครูปาล์มก็เค้าถามมาก็ตอบไป

"พี่ปาล์มรำคาญผมหรอครับ" เพื่อนครูจิ๊บถาาม

"เปล่าๆ แค่หิวข้าวอ่ะ ขอกินข้าวก่อนนะ หิวมากเลย" ครูปาล์มตอบกลับแล้วยิ้มหวานส่งให้ ผมไม่ชอบเลย ยิ้มแบบนี้ได้ไงอ่ะ เหมือนผมจะมีอาการหวงครูปาล์ม เห้ย! นี่ผมหวงครูปาล์มหรอวะ แล้วผมมีสิทธิ์หวงเค้าด้วยหรอวะ ผมพูดกับตัวเองในใจ

"เมิงเป็นไรวะ เฟลม นั่งหน้าเหมือนขี้ไม่ออกงั้นแหละ" ไอ้ต้าทัก

"เปล่าว่ะ แค่หงุดหงิดนิดหน่อย"

"อะไรของเมิงวะ เป็นไร ไปเดินเล่นข้างนอกมั้ย จะได้อารมณ์ดี" ไอ้ริวได้ยินก็เลยเอ่ยชวนผมออกไปเดินเล่นข้างนอก

"อืม ก็ได้ " ผมตอบไอ้ริวแล้วก็ชวนไอ้ต้าออกไปเดินเล่นข้างนอก

"เมิงอารมณ์ไม่ดี เพราะเพื่อนครูจิ๊บที่มาคุยกับครูปาล์มใช่มั้ยวะ" อยู่ๆ ไอ้ริวก็ถามผม อาการแรกผมก็ตกใจนะครับที่อยู่ๆ มันทักแบบนั้น

"เมิงไม่ต้องปิดกรูหรอก เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยม เรื่องแค่นี้กรูดูแปบเดียวก็รู้ละ"

ผมมองหน้าไอ้ริวนิ่ง "กรูบอกไม่ถูกว่ะ เหมือนกรูสับสน กรูก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ะ ว่ากรูเป็นอะไร กรูชอบเค้าใช่มั้ย แต่อีกใจกรูก็ค้านว่า ใช่หรอวะ เพิ่งจะเจอกันไม่เท่าไร กรูจะชอบเค้าแล้วหรอ หรือกรูแค่สับสนเพราะตอนนี้ไม่มีใคร เมิงก็รู้กรูเคยมีแฟนมาแค่ 2 คนเองนะ แล้วไม่ใช่ว่ากรูจะชอบใครได้ง่ายๆ กรูไม่รู้ว่ะ" ผมตอบไอ้ริวไป แล้วนั่งลงที่เก้าอี้ ไอ้ริวนั่งลงข้างๆ 

"ไอ้เฟลม ความรัก ความชอบน่ะ บางทีมันก็ไม่ได้อาศัยแค่เวลานะเว้ย บางทีคนที่ใช่ ถ้ามันใช่ แต่แวบแรกบางครั้งมันก็รู้สึกเลย เรื่องแบบนี้ มันไม่ได้ใช้สมองนะเพื่อน มันใช้ใจเว้ย ใช้ความรู้สึก" ไอ้ริวบอกผมพร้อมทั้งเอาแขนมาโอบไหล่

"ไม่ต้องคิดมากเมิง ไอ้ต้ามาโน่นล่ะ ไปเข้างานกัน เดี๋ยวครูเค้าจะกังวลว่าเราหายไปไหนกัน" ไอ้ริวเอ่ยชวนผมกลับเข้างานพอดีกับที่ไอ้ต้ากลับมาจากคุยโทรศัพท์พอดี

พอเข้างานมา เพื่อนครูจิ๊บก็ยังไม่กลับโต๊ะครับ ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมแล้วที่สำคัญ แทบไม่ได้คุยกับครูจิ๊บเลย ส่วนใหญ่คุยกับครูปาล์มมากกว่า มันยิ่งทำให้ผมหงุดหงิด จนไอ้ริวสังเกตเห็น เลยสะกิดผม ผมเลยหันหน้าไปทางอื่นเพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปสนใจเพื่อนครูจิ๊บมาก แล้วก็กระดกเหล้าเข้าปากซะ แล้วก็สนใจการแสดงบนเวทีแล้วทั้งโต๊ะก็ดูการแสดงไปด้วยคุยไปด้วย จนถึงประมาณ 3 ทุ่ม ครูซายน์ก็บอกให้เราเคลื่อนตัวออกจากงานเลี้ยง

"จะไปไหนกันหรอ จิ๊บ"เพื่อนครูจิ๊บถาม

"จะไปต่อ มีไรวะ"

"ต่อไหนหรอ ไปด้วยได้มั้ย" นั่นไง ผมนี่มองหน้ากันกับไอ้ริวเลย จะพูดออกความเห็นก็ไม่ได้ ได้แต่ลุ้นว่าจะมีใครบอกว่าไม่ต้องไปมั้ย แต่ก็นั่นแหละครับ มันก็คือความหวังที่เป็นแค่ความหวัง

เรามาถึงที่เที่ยวกันประมาณเกือบ 4 ทุ่ม ได้เวลาเริ่มมีคนทยอยเข้าร้านกันพอดี พอเข้าไปเลือกที่นั่งได้ ผมก็รีบเอาตัวมาอยู่ข้างครูปาล์มเลยครับ ก่อนที่เพื่อนครูจิ๊บจะเข้ามา ก็ทำไม ผมก็หวงของผมนี่ ผมไม่ผิดนะ พวกครูปาล์ม ครูจิ๊บก็สั่งเครื่องดื่มมา เลือกเป็นเหล้า ครูจิ๊บบอกเพราะเรากินเหล้ามาจากที่งานเลี้ยง กินเหล้านี่แหละจะได้ไม่ตีกัน เปลี่ยนไปกินอย่างอื่นเดี๋ยวจะตีกัน ปวดหัวอีก ได้เครื่องดื่มมาเราก็กินกันไปเต้นกันไป ผมรู้ตัวว่ากินไปค่อนข้างเยอะเพราะรู้สึกไม่สบอารมณ์ จะอะไรซะอีกล่ะครับ ก็เพื่อนครูจิ๊บนะซิครับ ทำตัวติดครูปาล์มไม่ห่างเลย ขนาดว่าผมกับครูจิ๊บเต้นข้างครูปาล์มแล้วนะ ยังจะมีความสามารถมาแทรกกลางได้เป็นระยะๆ  จนเวลาล่วงเลยไปใกล้ตี 2 

"กลับกันยังเจ๊" ครูซายน์ถามครูปาล์ม

"ว่าไงกันล่ะ ยังไงก็ได้ ถามไอ้จิ๊บซิล่ะ"

"ไอ้จิ๊บจะกลับยัง" ครูซายน์ถาามครูจิ๊บ

"ได้นะพี่ซายน์ เดี๋ยวกลับกันเลยก็ได้จะได้ไม่ต้องไปเบียดเค้าตอนเลิก" ครูจิ๊บตอบครูซายน์

"เด็กๆ จะกลับพร้อมกันเลยมั้ย เดี๋ยวว่าจะกลับกันละ" ครูจิ๊บหันมาบอกพวกผม

"ได้ครับ พวกครูกลับผมก็กลับครับ" ไอ้ต้าตอบครูจิ๊บ

"เคร" 

"งั้นไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ครูปาล์มเอ่ยบอก กลับก่อนได้เลย ขับกลับกันดีๆ ล่ะ แล้วครูปาล์มก็เดินเข้าห้องน้ำ ผมเห็นแบบนั้นก็เลยจะอ้าปากบอกไอ้ริว ยังไม่ทันจะบอกอะไร

"เออ กรูรู้ เมิงจะตามครูเค้าไปใช่มั้ย ไปเหอะ กรูดูแล้วถ้าจะเมาไม่ใช่น้อย งั้นพวกกรูกลับเลยนะ" ไอ้ริวเอ่ยปากบอกผม

ผมไปยืนรอครูปาล์มอยู่หน้าห้องน้ำ จนครูปาล์มเดินออกมา พอเห็นผมก็ชะงักไป

"เอ้า เฟลมมารออะไร ยังไม่กลับหรอ" ครูปาล์มถามผมแล้วมอง

"ผมมารอครูปาล์ม ไอ้ริว ไอ้ต้ามันกลับแล้ว ผมกลับด้วยนะครับ" ในขณะพูดผมก็ลอบมองสีหน้าครูปาล์มไปด้วยย

"ออ หรอ งั้นจะให้ไปส่งหอใช่มั้ย"

"ไม่ครับ ผมจะไปกับครูปาล์ม" ผมตัดสินใจพูดออกไปแล้วรอฟังคำตอบ ครูปาล์มอึ้งไปพักใหญ่

"เฟลม เรา.. เอ่อ" ครูปาล์มพูดได้แค่นั้น

"ผมไม่รู้ว่าตั้งแต่กลับมาครูเป็นอะไร ผมมั่นใจว่าไม่ได้รู้สึกไปเอง แต่ผมสัมผัสได้ว่าครูหลบหน้าผม ครูไม่เหมือนเดิม ผมทำอะไรหรือพูดอะไรผิดไป ครูปาล์มบอกผมซิครับ ผมคิดจนปวดหัวไปหมด จะทักไปก็ไม่กล้า จะขอคุยด้วยก็ไม่รู้จะหาโอกาสตอนไหน นะครับ ครูบอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าที่ผมคิดมาหลายวัน ถ้าครูปาล์มจะเข้าใจว่าผมยังจะกลับไปคุยกับมีน ผมบอกเลยว่าไม่ ผมไม่ได้กลับไปคุยกับเค้าแล้ว เลิกไปแล้ว ถึงเค้าจะมาบอกว่าขอกลับมา ผมก็ไม่ได้รับเค้ากลับมาอีก แล้วที่ผมกับครูปาล์ม เอ่อ.. ที่เรามีอะไรกัน ผมบอกได้แค่ว่า ผมไม่ได้ทำไปเพราะเหงา หรือคิดว่าครูปาล์มเป็นตัวแทนของใครนะครับ ผมรู้สึกกับครูปาล์มในแบบที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน ผมไม่ได้เห็นว่าครูปาล์มเหมือนใครหรือจะเอาครูปาล์มมาทดแทนใครนะครับ ผมสาบานได้" เห้อออ โล่งเลยครับ พูดออกไปได้ ผมรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก ทีนี้ก็ต้องรอดูครูปาล์มแล้วว่าหลังจากได้ยินคำพูดของผม ครูปาล์มจะว่ายังไง...