แชร์

ตัวจริง..ที่มาที่หลัง

ผู้เขียน: miso
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-02 10:34:52

ปาล์ม Talk

"ตอนนี้ฉันได้แต่อึ้งๆ กับคำที่พร่างพรูออกมาจากคำพูดของเฟลมที่บอกมาซะยาวเหยียด แบบรวดเดียวจบ เหมือนกับที่บอกมาว่า อึดอัดมาก แล้วยังไงฉันต้องทำยังไง แต่สิ่งที่เฟลมพูดมันคือเรื่องจริง ที่ฉันทำตัวห่างออกมาเพราะไม่อยากจะมีปัญหา ไม่อยากเข้าไปเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเค้าต้องการจริงหรือเปล่า หรือเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ หรือแค่อารมณ์เหงา เอาวะปาล์ม ในเมื่อเค้าเปิดใจบอกมาขนาดนั้น ขอทำตามใจตัวเองบ้างละกัน

ครูปาล์มองหน้าผมนิ่ง นิ่งจนผมกลัวกับคำตอบที่จะได้รับ ใจผมนี่เต้นจนจะทะลุออกมานอกอกอยู่แล้ว ผมกลัวกับคำตอบที่จะได้รับ กลัวว่าสิ่งที่ผ่านมามันเป็นแค่ผมที่คิดไปฝ่ายเดียว ก็จริงนะ เจอกันแค่ไม่กี่เดือน ใครจะเชื่อล่ะ ว่าจริงจัง ก็แฟนที่คบมาตั้งนานยังเลิกกันได้ แล้วนี่แค่เจอกันแค่เวลาสั้นๆ จะจริงจังได้ยังไง แล้วอีกอย่างครูปาล์มก็โตแล้ว วัยเราต่างกัน เค้าคงคิดว่าผมก็คงแค่คึกคะนองไปตามวัย เพราะเพิ่งเลิกกับแฟนมาก็แค่เหงา เอาไงดีวะไอ้เฟลม ถ้าได้ยินคำตอบที่กลัวต่อไปจะทำตัวยังไง จะกลับไปเหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรได้มั้ย หรือจะถอยห่างจากเค้าไปเลย ไปนั่งกับพวกไอ้ริว ไอ้ต้าซะ เห้ออ

"ครู  เอ้อออ" ครูปาล์มมองหน้าผมแล้วตัดสินใจพูดออกมา

"จริงอย่างที่เฟลมบอก ครูสับสน คิดว่าเฟลมแค่เหงาแล้วต้องการหาใครมาแทนที่แฟนเก่า แล้วในช่วงเวลานั้น ครูเข้ามาพอดี แล้วครูอาจจะมีอะไรที่คล้ายกับแฟนเก่าเรา หรืออะไรก็ไม่รู้ที่อาจจะถูกใจเฟลมขึ้นมา แล้ววันนั้น เรา 2 คนก็ดื่มกันมา เลยไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้น มันเพราะอารมณ์ชั่ววูบ หรือว่าเป็นความรู้สึกดีๆ จริงๆ แต่สำหรับครู เอ่ออออ มันคือความรู้สึกจริงๆ แต่สำหรับเฟลม ครูไม่แน่ใจ เลยทำตัวห่างออกมาเพราะไม่มั่นใจ"

นั่นล่ะครับ คือคำพูดที่ออกมาจากปากครูปาล์ม ซึ่งเมื่อผมได้ยิน ในใจเต้นโครมครามไปหมด มันคือความหวังลึกๆ ที่อยู่ในใจผม ที่ผมหวังจะให้มันเป็นแบบนี้ แต่ไม่คิดว่าความหวังนี้มันจะเป็นจริง โคตรดีใจเลย

"สำหรับผม มันก็เป็นความรู้สึกดีๆ จริงๆ ครับ ครูปาล์มอาจจะคิดว่า ช่วงเวลาแค่ไม่นาน มันจะเป็นความชอบ ความรู้สึกจากใจจริงๆ แน่หรอ ตอนแรกผมก็คิดเหมือนกัน แต่ในช่วงที่ผ่านมาที่ครูปาล์มเงียบไป นิ่งไป รู้มั้ยครับว่าผมนี่โคตรทรมานเลย อยากจะทัก อยากจะชวนไปไหนเหมือนที่ผ่านมาก็ไม่กล้า ยิ่งเวลาที่ปกติเราจะนั่งกินข้าวแล้วคุยกัน ซึ่งเป็นเวลาที่โคตรจะมีความสุขสำหรับผมเลย แต่ก็ไม่ใช่ ครูปาล์มแยกตัวออกไปนั่งทำงาน ถามคำ ตอบคำ เวลาที่การสนทนาไม่มีเรื่องอะไรที่จะขอความเห็นจากครูปาล์ม ครูปาล์มก็จะนิ่ง เฉย เงียบ จนผมกลัว กลัวว่านานไป ครูปาล์มจะห่าง จะออกไปจากผมไปเรื่อยๆ ผมไม่สัญญา แต่ผมจะให้ครูปาล์มคอยดูไปเรื่อยๆ ว่าเป็นอย่างที่ผมพูดจริงมั้ย ผมชอบครูจริงๆ นะครับ"

ครูปาล์มยิ้มให้ผม "กลับกันได้ยังครับ" ผมถามครูปาล์ม ครูปาล์มพยักหน้า

"ครูปาล์มค้าบบ วันนี้ผมไปนอนบ้านครูปาล์มนะ ได้มั้ยครับ" ผมอ้อนครูปาล์มระหว่างที่เดินไปที่รถและก้มหน้ามองรอคำตอบ

"ก็ได้" ครูปาล์มตอบแล้วยิ้มให้ผม

"เยสส" ผมอุทานด้วยความดีใจ "งั้นผมขับรถให้นะ" ผมยื่นมือไปขอกุญแจรถ ครูปาล์มก็ส่งกุญแจรถให้ผม

พอมาถึงบ้าน ครูปาล์มก็บอกให้ผมไปอาบน้ำ แล้วครูปาล์มก็อาบน้ำต่อ ผมนั่งเช็ดผมอยู่บนเตียง 

"เช็ดให้ เอาผ้าเช็ดผมมา" ผมหันกลับไปก็เห็นครูปาล์มเดินออกมาจากห้องน้ำมายืนอยู่ข้างหลังผม ครูปาล์มเดินขึ้นไปบนเตียงแล้วเอื้อมมือมารับผ้าเช็ดตัวผืนเล็กไปจากผมและเช็ดผมให้ ในระหว่างที่ครูปาล์มเช็ดผมให้ผมก็เอื้อมมือไปเปิดทีวี ให้มันพอมีเสียงทีวีเบาๆ ไม่ให้บรรยากาศเงียบจนเกินไป เพราะตอนนี้ผมประหม่าไปหมด ใจเต้นโครมครามไม่หยุด สักพักครูปาล์มก็ค่อยๆ เขยิบตัวลงมาจากเตียงและอ้อมมาข้างหน้าผมและเช็ดผมข้างหน้า ผมค่อยๆ เงยหน้ามองครูปาล์ม ครูปาล์มใส่ชุดนอนกระโปรงสีฟ้าอ่อนสั้นเหนือเข่าเล็กน้อย ผ้าซาตินเบาๆ พริ้วๆ ผมไล่สายตาขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าอกที่ชุดนอนก็ปิดความอวบอิ่มไว้ไม่มิด ผมคลอเคลียประบ่าปลิวน้อยๆ เพราาะลมจากแอร์ ปากอวบอิ่มได้รูป จมูกแหลมเชิด ตากลมโตปลายตาเฉียงขึ้นน้อยๆ ที่ฉายแววความมั่นใจในตัวเอง พอมาประกอบกันมันช่างน่าดูจริงๆ ในวินาทีนั้นความถวิลหาที่มีมันรั้งไว้ไม่อยู่ ผมเอื้อมมือไปแตะมือครูปาล์มที่ยังเช็ดผมให้ แล้วดึงเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กออกแล้วใช้อีกมือโอบเอวเล็กเข้ามาใกล้ตัวจนครูปาล์มอุทานออกมา แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร ผมรั้งตัวครูปาล์มให้ขึ้นมานั่งบนตักแล้วใช้มือค่อยๆ ลูบแผ่นหลังบางแล้วขยับตัวขึ้นไปเพื่อประคองหน้าครูปาล์มไว้ 

"อืม เฟลม" 

ผมทาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากอวบอิ่มอย่างนุ่มนวล ผมสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากนุ่มบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มที่ถวิลหามานาน ผมจูบอยู่เนิ่นนานจนถอนริมฝึปากออกจากครูปาล์ม จนปากอวบอิ่มบวมเป่ง สายตาครูปาล์มปรือ หน้าและตัวสีแดงเรื่อ ผมอุ้มครูปาล์มไปที่หมอนและจับนอนลงแล้วทิ้งตัวตามทาบทับไปบนร่างครูปาล์ม ผมจ้องมองเริอนร่างบางที่หายใจถี่ เรือนร่างที่โหยหา นี่ผมเป็นอะไรขนาดนี้เนี่ย ไอ้เฟลม

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • รักเล็กๆของชีวิตฝึกสอน   ตัวจริง..ที่มาที่หลัง

    ปาล์ม Talk"ตอนนี้ฉันได้แต่อึ้งๆ กับคำที่พร่างพรูออกมาจากคำพูดของเฟลมที่บอกมาซะยาวเหยียด แบบรวดเดียวจบ เหมือนกับที่บอกมาว่า อึดอัดมาก แล้วยังไงฉันต้องทำยังไง แต่สิ่งที่เฟลมพูดมันคือเรื่องจริง ที่ฉันทำตัวห่างออกมาเพราะไม่อยากจะมีปัญหา ไม่อยากเข้าไปเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเค้าต้องการจริงหรือเปล่า หรือเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ หรือแค่อารมณ์เหงา เอาวะปาล์ม ในเมื่อเค้าเปิดใจบอกมาขนาดนั้น ขอทำตามใจตัวเองบ้างละกันครูปาล์มองหน้าผมนิ่ง นิ่งจนผมกลัวกับคำตอบที่จะได้รับ ใจผมนี่เต้นจนจะทะลุออกมานอกอกอยู่แล้ว ผมกลัวกับคำตอบที่จะได้รับ กลัวว่าสิ่งที่ผ่านมามันเป็นแค่ผมที่คิดไปฝ่ายเดียว ก็จริงนะ เจอกันแค่ไม่กี่เดือน ใครจะเชื่อล่ะ ว่าจริงจัง ก็แฟนที่คบมาตั้งนานยังเลิกกันได้ แล้วนี่แค่เจอกันแค่เวลาสั้นๆ จะจริงจังได้ยังไง แล้วอีกอย่างครูปาล์มก็โตแล้ว วัยเราต่างกัน เค้าคงคิดว่าผมก็คงแค่คึกคะนองไปตามวัย เพราะเพิ่งเลิกกับแฟนมาก็แค่เหงา เอาไงดีวะไอ้เฟลม ถ้าได้ยินคำตอบที่กลัวต่อไปจะทำตัวยังไง จะกลับไปเหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรได้มั้ย หรือจะถอยห่างจากเค้าไปเลย ไปนั่งกับพวกไอ้ริว ไอ้ต้าซะ เห้ออ"ครู เอ้อออ" ครู

  • รักเล็กๆของชีวิตฝึกสอน   ไม่ได้เป็นแค่ตัวแทน

    พอใกล้ถึงเวลา ไอ้ริวกับไอ้ต้าก็มาเคาะเรียกผมที่ห้อง แล้วเราก็ขึ้นรถไปงานกินเลี้ยงกัน พอถึงที่จัดงานก็ชะเง้อมองหาพวกครูปาล์ม"ทางนี้ๆ" ครูจิ๊บโบกมือให้พวกผม แล้วกวักมือให้เดินไปที่โต๊ะ พวกผมเดินไปที่โต๊ะ ซึ่งเราได้โต๊ะเกือบหน้าสุดด้านซ้ายมือของเวที พอไปถึงครูจิ๊บกับครูซายน์มาถึงแล้ว "ครูปาล์มน่าจะใกล้ถึงละ เห็นบอกว่ารถติด"ครูซายน์บอก ผมได้ยินเช่นนั้นก็ใจชื้น เพราะตอนแรกคิดว่าครูปาล์มจะไม่มางาน"นั่งๆ เลยๆ แต่เว้นที่ข้างพี่ไว้นะ เดี๋ยวอาร์มมา" ครูจิ๊บเอ่ยปากบอก พร้อมกับยิ้มแฉ่ง"พี่อาร์มมาด้วยหรอครับครู" ผมถามครูจิ๊บ คิดถึงพี่อาร์มเหมือนกัน หลังจากที่ไปเที่ยวด้วยกันก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย มีแต่ dm หากันบ้าง เพราะพี่อาร์มบอกว่าช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่ง"มาๆ แต่น่าจะอีกสักพักแหละ เห็นว่ามีประชุมถึงทุ่มนึงนะ""เออ วันนี้พี่อาร์มบอกมีเรื่องมาคุยกับเฟลมด้วย เห็นบอกว่าเคยคุยกันเรื่องอยากจะเปิดร้านกันหรอ""ใช่ๆครับครู ผมอยากเปิดร้านเหล้า อย่างน้อยก็มีรายได้พิเศษ แล้วพี่อาร์มบอก อยากเปิดมานานละ แต่กลัวจะไม่มีเวลาดูร้าน แล้วถ้าจ้างคนอื่นก็ไม่ไว้ใจ พอรู้ว่าผมอยากเปิดเหมือนกัน ดีใจใหญ่" ผมบอกครูจิ๊บ คร

  • รักเล็กๆของชีวิตฝึกสอน   เหมือนมีอะไรมากั้น...

    เห้ออ! ผมถอนหายใจ มันเป็นวันหยุดที่แสนจะอึน ทั้งอากาศทั้งอารมณ์วันหยุดนี้ ผมไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่แต่หอ สั่งอาหารมากินแล้วก็ดูหนังบ้าง ไล่เล่นโซเชียลบ้าง แต่มีสิ่งที่ไม่ได้ทำเลย คือ ตอบแชทครูปาล์ม เพราะอะไรหรอครับ ก็ครูปาล์มไม่ได้ทักไรผมมาเลยตั้งแต่วันที่กลับจากไปเที่ยว ผมเลยอึนๆ มึนๆทั้งวัน หลังจากเก็บผ้าที่ตากไว้เสร็จ ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนมาเจอครูปาล์มโพสต์รูป เป็นรูปแก้วเครื่องดื่มพร้อมมีฉากหลังเป็นบรรยากาศของร้านเหล้า และคำพูดว่า "บอกแล้วอย่าเปิดใจ เป็นไงล่ะ เจ็บ...." ผมเห็นแล้วก็อึ้งไปเลย แกหมายถึงอะไร ผมหรอ ผมจะทักแชทไปดีมั้ย ถ้าทักไปแกจะตอบแชทมั้ย แล้วถ้าไม่ทักมันจะผิดปกติมั้ย ผมปวดหัว สับสนไปหมด ไม่รู้จะทำอะไรดี ผมเลยวางโทรศัพท์ไว้ที่หัวเตียงแล้วเปิดทีวี ดูหนัง แต่ในหัวคิดแต่เรื่องครูปาล์ม ไอ้หนังที่เปิดอ่ะ ไม่ได้เข้าหัวเลยครับ จนผล็อยหลับไป มาตื่นอีกทีก็ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก ผมเลยลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน ในขณะแต่งตัวในหัวก็คิดวกไปวนมา จะทำตัวยังไงดี จะทักทายยังไง หรือจะแยกตัวออกมา มันคิดจนงงไปหมดแล้วครับ"เป็นไง มาแต่เช้าเลยนะเมิม " ไอ

  • รักเล็กๆของชีวิตฝึกสอน   ลำบาก ใจ

    ผมอึ้งไปกับคำพูดของมีน ไม่คิดว่าการเจอกันอีกครั้งจะเจอกับเรื่องกลืนไม่เข้า คายไม่ออกแบบนี้ "หรือเพราะผู้หญิงคนนั้นหรอ ที่ทำให้เฟลมไม่ตอบซะที" มีนถามผมเพราะผมเงียบไป "แฟนใหม่หรอ เฟลม" "เปล่า ยังไม่ใช่แฟน" "ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่ต่อไป ยังไม่แน่ใช่มั้ย" มีนพูดแซวกลับมา ผมยิ้มแห้งๆ กลับไป "ถ้าเฟลมบอกว่ายังไม่ใช่แฟน งั้นก็แปลว่าเรายังมีสิทธิ์ใช่มั้ย เราอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมนะ ให้โอกาสเราอีกครั้งดีมั้ย เฟลม" มีนพูดพร้อมมองมา ผมไม่รู้จะตอบยังไง หรือจะปฏิเสธมีนยังไง จนย้อนไปถึงที่ไอ้ต้าร์เคยพูดไว้ตอนที่ผมย้ายออกมาจากหอที่อยู่กับมีนใหม่ๆ "เมิงย้ายออกมา แล้วคุยตกลงกันยังไงวะ เลิกกันขาดเลยใช่มั้ย ไอ้เฟลม" "เปล่าว่ะ ก็ย้ายออกมาเลย แล้วก็เหมือนห่างๆ กันไป เมิงก็รู้ว่าตอนหลังๆนี่ ก็ไม่ค่อยจะไปไหนมาไหนด้วยกันแล้ว เค้าก็มีสังคมของเค้า เหมือนมันค่อยๆ ห่างกันไปว่ะ ไม่รู้ซิ" "อ้าว ไอ้เหี้ย ทำไมไม่พูดให้เคลียร์กันไปวะ ว่าเลิกเลย เดี๋ยวเหอะเมิง คลุมเครือแบบนี้ คอยดูนะ สักวันเดี๋ยวเป็นเรื่อง จะว่ากรูไม่เตือน" นั่นล่ะครับบบ คำพูดไอ้ต้าร์ แล่นเข้าสมองผมเลย ตอนนี้ "ไม่เป็นไร ถ้าเฟลมยังตอบไม่ได้ เราร

  • รักเล็กๆของชีวิตฝึกสอน   ทุกอย่างยังเหมือนเดิม (รึเปล่า)

    แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามาในห้อง ผมค่อยๆ หรี่ตาตื่นขึ้น แล้วมือก็ปัดป่ายไปที่นอนด้านข้าง เพื่อหาครูปาล์ม แต่ก็ไม่พบ ผมรีบลุกขึ้นอย่างไว แล้วเดินไปดูในห้องน้ำ ก็ไม่เจอ ผมตกใจมาก รีบเปิดม่านริมระเบียง พอเปิดม่าน ก็โล่งใจเพราะเห็นครูปาล์ม ยืนมองทะเลอยู่ แกคงได้ยินเสียงม่านตึงหันกลับมามอง “ตื่นแล้วหรอ เฟลม” ครูปาล์มเอ่ยทักผม"ครับ ตื่นแล้ว ครูปาล์มตื่นนานแล้วหรอครับ" ผมตอบครูปาล์มพร้อมกับค่อยๆมองหน้า เพราะผมก็เขินอยู่นะกับเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ แล้วใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะรอลุ้นกับท่าทีของครูปาล์ม"ตื่นสักพักละ เห็นเฟลมนอนหลับปุ๋ยเลยไม่กวน" ครูปาล์มตอบพร้อมอมยิ้ม เห้อ! ค่อยยังชั่วหน่อย แล้วต่อไปผมต้องทำตัวไงวะเนี่ย ทำตัวไม่ถูกเลย"ไปอาบน้ำ ไปเฟลม จะได้ไปกินข้าว หิวแล้วอ่า" ครูปาล์มบอกผม พร้อมกับทำหน้าแบบเด็กที่อยากกินขนม แม่ง โคตรน่ารักเลยว่ะ กรูเอ๊ยผมตัดสินใจ เดินจะไปหยิบผ้าเช็ดตัว ซึ่งต้องเดินผ่านครูปาล์ม พอกำลังจะเดินผ่าน ผมก็หันไปหอมแก้มครูปาล์มหนึ่งที"จุ๊บบ ครับผมมม ไปอาบน้ำละ" ผมเอ่ย พร้อมกับหัวเราะ"อ๊ายย ทำไรน่ะ เดี๋ยวเหอะนะ นิสัยอ่ะ" ครูปาล์มทำตาโตพร้อมกับเอามือจับที่แก้มตัวเอง

  • รักเล็กๆของชีวิตฝึกสอน   เมา....หรือเพราะเรามีใจ (NC)

    หลังจากอาบน้ำเสร็จ เรา 4 คนก็นัดกันจะไปตระเวน ท่องราตรีกัน โดยที่พี่อาร์มกับครูจิ๊บนั่งหาข้อมูลในระหว่างที่กินอาหารเย็น เราตกลงกันว่าจะกินอาหารที่โรงแรมแค่พอรองท้องไม่ให้ท้องว่าง แล้วจะไปหาของอร่อยกินเรื่อยๆ ตามที่ๆเค้ารีวิวกันไว้ ผมอาบน้ำแต่งตัวก่อน เพราะครูปาล์มกำลังสรุปการแข่งขันให้กับทางโรงเรียน ผมเลือกใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้า กางเกงยีนส์ขาสั้นแล้วผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์รอสักพัก ครูปาล์มก็เดินออกมาพร้อมเสื้อเกาะอกสีขาว กับกางเกงยีนส์ขายาวตัวใหญ่ แล้วเราก็เดินออกไปหาครูจิ๊บและพี่อาร์มแล้วเดินไปห้องอาหาร สั่งอาหารกินเล่นกันคนละอย่าง เสร็จแล้วก็ออกไปท่องราตรี"ที่นี่เค้าไม่มีด่านใช่มั้ยพี่อาร์ม" ผมถามพี่อาร์ม"ไม่มีๆๆ ปลอดภัยๆ ชิลล์ยาวเลยเรา 5555" พี่อาร์มหันมาคุยกับผมแล้วก็หัวเราะกัน แล้วก็ชี้ๆ บอกทางให้ผมขับไปยังจุดหมายที่หาเอาไว้ พอหาที่จอดได้เราก็ตะลุยถนนเป้าหมาย ที่มีร้านเหล้าเรียงรายตลอดเส้นทางเลย"ที่หาไว้ ร้านไหนอ่ะ จิ๊บ" ครูปาล์มถามครูจิ๊บไป ตาก็มองร้านตามทางไปเรื่อยๆ แล้วก็ชี้ชวนครูจิ๊บว่าจะเข้าร้านไหนดี"แป๊บๆ นะเจ้ ดูแมพแปร๊บบบ" ครูจิ๊บเปิดโทรศัพท์พร้อมกับไล่หาร้านที่หาไว้"อีก 3 ร

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status