Mag-log inShare
บทที่ 19 หยกของข้า (1)
Huling Na-update:
2025-07-04 12:00:25จูฟางหรงถูกลากตัวกลับไปยังเรือนกลางหุบเขา นางต้องทนให้ลมตีแสกหน้าเสียจนองคาพยพแทบปลิวหาย เพราะคนที่บังคับม้าอยู่เบื้องหลังช่างเลือดร้อนเหลือเกิน
“ท่านอ๋อง อยากกอดหม่อมฉันก็บอกดี ๆ ได้นะเพคะ หม่อมฉันยินดีให้พระองค์กอดอยู่แล้ว ในเมื่อเราเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง”
“หุบปาก ผู้ใดอยากกอดเจ้า อย่ามายั่วโมโหข้า”
จูฟางหรงทำแก้มป่อง “แต่หม่อมฉันขี่ม้าเป็นนะเพคะ ไยไม่ให้หม่อมฉันขี่เอง”
“คิดว่าข้าโง่หรือ ทำเช่นนั้นก็เท่ากับปล่อยเสือเข้าป่า”
จูฟางหรงเบ้ปาก พลางทำปากมุบมิบปะทะสายลม
ก็โง่จริง ๆ ไม่ใช่หรือไง
“อย่านึกว่าข้าไม่รู้ ว่าเจ้ากำลังคิดอะไร”
จูฟางหรงสะดุ้งโหยง
อ๋องงี่เง่านี่ อ่านใจคนได้หรือไง
ไม่นานม้าของหลงโหย่วอี้และเฉินกงก็กลับมาถึงเรือนกลางเขา เฉินกงแวะไปส่งเป่าชุนกลับหอนอน
ส่วนจูฟางหรงกำลังถูกมือหยาบกร้านจับไว้แน่น ซ้ำยังฉุดกระชากลากถูจนนางร้าวระบมไปหมด
“โอ๊ย ท่านอ๋อง หม่อมฉันเจ็บนะเพคะ”
“เจ็บสิดี จะได้จำ ต่อไปจะได้ไม่คิดยั่วยวนผู้อื่นต่อหน้า
Pinakabagong kabanata
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 22 พิษร้าวฤทัย
หลงโหย่วอี้นิ่งอยู่นาน เขารู้สึกว่าโลกกำลังกลับด้านไปเสียหมด ยิ่งย้อนนึกถึงใบหน้าแย้มยิ้มของจูฟางหรงยามเห็นลูกกวาดรสหวานกำลังสวมทับรอยยิ้มพริ้มเพราของเด็กไม่ประสา หัวใจของเขาก็ยิ่งเต้นครึกโครมโกหกหรือไม่ นี่ข้าทำอะไรลงไป“ท่านอ๋องเป็นอะไรพ่ะย่ะค่ะ”หลงโหย่วอี้หูดับไปตั้งนานแล้ว กระทั่งหมอหลวงมาถึง หลงโหย่วอี้ก็ยังนั่งพิงกำแพงอยู่ที่เดิม สมองของเขาประหนึ่งมีละอองหมอกขาวบดบังทุกสิ่ง เฉินกงร้องเรียกหลงโหย่วอี้หลายครา ทว่าเขาก็ยังไม่ยอมขยับหมอหลวงจึงเอ่ยขึ้น “ท่านอ๋อง เช่นนั้นกระหม่อมขอตรวจอาการครู่เดียวนะพ่ะย่ะค่ะ”แขนที่ได้รับบาดเจ็บวางแหมะลงบนพื้น จิตใจของหลงโหย่วอี้ล่องลอยไปไกลลิบ ดูเหมือนว่าคนที่เขากำลังตามหาอยู่ใกล้แค่เอื้อม ทุกการกระทำที่ผ่านมามันกำลังย้ำเตือนความผิดบาปในใจของเขาไยนางจึงกลายเป็นคนของหอหงฮวาได้เฉินกงเห็นหมอหลวงดูประหม่าอย่างมาก เขาจึงช่วยประคองมือของหลงโหย่วอี้เอาไว้ทั้งที่เจ้าตัวยังนิ่งสนิทจากนั้นหมอวัยกลางคนก็วางนิ้วเพื่อจับชีพจร
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 21 กำจัด (2)
สติของถังซือหงกระเจิงไปหมดแล้ว เขาไม่อาจยอมรับภารกิจแสนทรหดนี้ได้“ท่านอาจารย์ เรายังไม่มีหลักฐาน ไยต้องเร่งทำเช่นนี้ รอนางกลับมาอธิบายก่อนไม่ดีกว่าหรือขอรับ”“ไม่มีประโยชน์ เก็บอาวุธของเจ้าลง”ถังซือหงตวัดกระบี่ลงด้วยความหัวเสีย ทั้งยังได้ยินเสียงเยาะหยันจากบุรุษฝั่งตรงข้าม“หากเจ้าไม่ทำ เช่นนั้นข้าจะส่งเรื่องรายงานกลับไปหานายท่าน”ถังซือหงใจชื้น “ภารกิจนี้จะยกเลิกใช่หรือไม่ขอรับ”หนึ่งศิษย์หนึ่งอาจารย์ประสานสายตากันประหนึ่งช่วงเวลาหยุดนิ่ง“ไม่ใช่”ทันทีที่ถังซือหงได้ยินคำปฏิเสธ ขาสูงก็อ่อนยวบคล้ายกับฟ้ากำลังถล่มลงตรงหน้า “ทำไมขอรับ หรงเอ๋อร์ก็เป็นศิษย์ของท่าน”“ศิษย์งั้นหรือ ศิษย์ที่คิดทรยศอาจารย์ นับว่าเป็นตัวอะไร!”ถังซือหงคอตกเพราะเห็นศิษย์ของเขาลำบากใจ ตู้เชินจึงเอ่ยอีกครั้ง “เช่นนั้นงานนี้ก็ให้ผู้อื่นทำ”ก่อนที่ตู้เชินจะหันไปมอบภารกิจให้ผู้อื่น ถังซือหงก็พยายามตริตรองและหาทางออก ถึงอ
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 21 กำจัด (1)
นกพิราบบินว่อนอยู่บนนภาโปร่ง เจ้าของใบหน้าวสันต์แหงนเงยขึ้นมอง เจ้านกขนสีขาวก็บินโฉบลงมา เขายื่นแขนเพื่อรองรับกรงเล็บของพิราบส่งสาสน์ หลังข้อเท้ามีกล่องไม้ไผ่ขนาดเล็กติดเอาไว้มือหยาบระคายปลดเอากระดาษแผ่นเล็กออกมา จากนั้นก็ปล่อยให้พิราบกลับคืนท้องฟ้าดังเดิม เขาคลี่กระดาษออกแช่มช้าศิษย์พี่…ข้าหวังว่าท่านจะได้อ่านสาสน์ลับนี้ ย่ำรัตติกาล…ครั้นได้อ่านข้อความลับด้านใน แววตาสีนิลก็พลันระริกไหว“หรงเอ๋อร์” เสียงทุ้มเปล่งออกมาเบาหวิว เขาเหลือบซ้ายแลขวา เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครพบเห็น กระบอกไฟขนาดเล็กที่พกติดกายเอาไว้จึงถูกปลดออกและเผากระดาษจนสิ้น เท้ากว้างขยี้ขี้เถ้าที่หลงเหลือให้หลอมรวมกับธุลีเบื้องล่างเพื่อปิดบังร่องรอย“ศิษย์พี่ถัง ทุกคนมาครบแล้วขอรับ”ถังซือหงกำมือแน่น เขาเหลียวหลังกลับจากนั้นพยักหน้าเพื่อเป็นการตอบรับ“จะไปเดี๋ยวนี้”ไม่นานกำลังเสริมของหอหงฮวาที่เหลือก็มารวมตัวกันที่ถ้ำท้ายหุบเขาเฟยหย่า ชายวัยกลางคนสวมหน้ากากอำพรางกายเลื่อนเก้าอี้ไม้ออกมาแช่มช้า“คารวะท่านเจ้าหอ”
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 20 ท่านอ๋องคนโง่
จูฟางหรงโกรธเป็นอย่างมาก เขาถือวิสาสะใดมากล่าวหานางว่าเป็นขโมย ร่างระหงโถมกายเข้าหาหลงโหย่วอี้โดยไม่รั้งรอ นางเพียงต้องการยื้อแย่งของสำคัญคืน ยามนี้จะตัวเปล่าเล่าเปลือยก็ไม่เหลือสิ่งใดให้อับอายทั้งสิ้นทั้งสองยื้อยุดฉุดกระชากกันอย่างดุเดือดนัยน์ตาคมเผลอเหลือบเห็นบางอย่างบริเวณท้ายทอยของจูฟางหรงนั่นมันรอยอะไรกัน บุปผารึ?จูฟางหรงเห็นเขานิ่งไปก็คว้าหยกแขวนของตนคืน ทว่าหลงโหย่วอี้เองก็รวดเร็วประหนึ่งปีศาจ เขาไม่ยินยอมปล่อยไปโดยง่าย“ปล่อยนะเพคะ นี่ของหม่อมฉัน ท่านอ๋องจะทำอะไรหม่อมฉันก็ได้ หม่อมฉันไม่เคยว่า แต่อย่าได้แตะต้องของสำคัญชิ้นนี้!”จูฟางหรงกระชากอย่างรุนแรง หลงโหย่วอี้ไม่อ่อนข้อ จึงเป็นเหตุให้ หยกสีแดงลายเฟิ่งหวงแตกเป็นสองส่วน โลหิตสีแดงฉานไหลซึมออกจากฝ่ามือเรียวหลงโหย่วอี้หลุบตามองบาดแผลนั่นด้วยสีหน้าเย็นชา ทว่าภายในใจของเขากลับรู้สึกสับสนตีรวนกันไปหมด จูฟางหรงน้ำตาไหลพรากนางไม่ได้ร้องไห้เพราะว่ากำลังเจ็บ!แต่ที่หลั่งน้ำตาออกมาเพราะของชิ้นนั้นนางเฝ้าถนอมมันมา
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 19 หยกของข้า (2)
“ท่านอ๋อง หม่อมฉันบอกแล้วว่ามีเรื่องจะเจรจากับพระองค์ ก่อนลงมือฆ่าแกงกันก็ช่วยฟังหม่อมฉันก่อนไม่ได้หรืออย่างไรเพคะ”หลงโหย่วอี้เหยียดยิ้ม เขากระชากขาเสลาอย่างรุนแรง เพราะจูฟางหรงตัวเล็กกว่าอีกฝ่ายมาก ร่างระหงปลิวติดมือหลงโหย่วอี้โดยง่ายดาย“เจ็บนะเพคะ”ฝ่ามือกว้างคว้าหมับไปยังปลายคางโค้งมน หลงโหย่วอี้ไม่ฟังเสียงทัดทานของจูฟางหรงแม้สักเสี้ยว ทำราวกับว่าหูของเขามันดับสนิทไปแล้ว จากนั้นเพิ่มแรงบีบเสียจนแก้มนุ่มเกิดรอยบุ๋ม“ที่หอไป๋หลิง เจ้าทำอะไรไว้ เมื่อครู่ก็ด้วย เห็นข้าไม่คิดแยแสหรืออยากร่วมหอกับเจ้าในฐานะสามีภรรยาก็ใช่ว่าเจ้าจะสามารถยั่วยวนผู้ใดไปทั่วก็ได้”หมาบ้า!จูฟางหรงพยายามแกะมือแข็งประหนึ่งเหล็กกล้าให้พ้นทาง แต่ยิ่งนางออกแรงเขาก็ยิ่งเพิ่มกำลังมากขึ้นเท่าตัว“อังอ่อมอั้นอะอิ๊อายอ่อน (ฟังหม่อมฉันอธิบายก่อน) ”จูฟางหรงรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย พลันสะบัดใบหน้าจนหลุดจากพันธนาการ จูฟางหรงขยับขากรรไกรเพื่อคลายความระบมเจ็บชะม
กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ บทที่ 19 หยกของข้า (1)
จูฟางหรงถูกลากตัวกลับไปยังเรือนกลางหุบเขา นางต้องทนให้ลมตีแสกหน้าเสียจนองคาพยพแทบปลิวหาย เพราะคนที่บังคับม้าอยู่เบื้องหลังช่างเลือดร้อนเหลือเกิน“ท่านอ๋อง อยากกอดหม่อมฉันก็บอกดี ๆ ได้นะเพคะ หม่อมฉันยินดีให้พระองค์กอดอยู่แล้ว ในเมื่อเราเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง”“หุบปาก ผู้ใดอยากกอดเจ้า อย่ามายั่วโมโหข้า”จูฟางหรงทำแก้มป่อง “แต่หม่อมฉันขี่ม้าเป็นนะเพคะ ไยไม่ให้หม่อมฉันขี่เอง”“คิดว่าข้าโง่หรือ ทำเช่นนั้นก็เท่ากับปล่อยเสือเข้าป่า”จูฟางหรงเบ้ปาก พลางทำปากมุบมิบปะทะสายลมก็โง่จริง ๆ ไม่ใช่หรือไง“อย่านึกว่าข้าไม่รู้ ว่าเจ้ากำลังคิดอะไร”จูฟางหรงสะดุ้งโหยงอ๋องงี่เง่านี่ อ่านใจคนได้หรือไงไม่นานม้าของหลงโหย่วอี้และเฉินกงก็กลับมาถึงเรือนกลางเขา เฉินกงแวะไปส่งเป่าชุนกลับหอนอนส่วนจูฟางหรงกำลังถูกมือหยาบกร้านจับไว้แน่น ซ้ำยังฉุดกระชากลากถูจนนางร้าวระบมไปหมด“โอ๊ย ท่านอ๋อง หม่อมฉันเจ็บนะเพคะ”“เจ็บสิดี จะได้จำ ต่อไปจะได้ไม่คิดยั่วยวนผู้อื่นต่อหน้า
Maaari mong magustuhan
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่13.2K viewsยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน115.4K viewsทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์11.6K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน36.3K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง17.7K viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ21.4K viewsย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท
กุหลาบดิน339 viewsยอดบุปผาโฉมสะคราญ
องค์หญิงโนเนม2.9K views
