Share

บทที่ 21 กำจัด (2)

last update Last Updated: 2025-07-08 12:00:17

สติของถังซือหงกระเจิงไปหมดแล้ว เขาไม่อาจยอมรับภารกิจแสนทรหดนี้ได้

“ท่านอาจารย์ เรายังไม่มีหลักฐาน ไยต้องเร่งทำเช่นนี้ รอนางกลับมาอธิบายก่อนไม่ดีกว่าหรือขอรับ”

“ไม่มีประโยชน์ เก็บอาวุธของเจ้าลง”

ถังซือหงตวัดกระบี่ลงด้วยความหัวเสีย ทั้งยังได้ยินเสียงเยาะหยันจากบุรุษฝั่งตรงข้าม

“หากเจ้าไม่ทำ เช่นนั้นข้าจะส่งเรื่องรายงานกลับไปหานายท่าน”

ถังซือหงใจชื้น “ภารกิจนี้จะยกเลิกใช่หรือไม่ขอรับ”

หนึ่งศิษย์หนึ่งอาจารย์ประสานสายตากันประหนึ่งช่วงเวลาหยุดนิ่ง

“ไม่ใช่”

ทันทีที่ถังซือหงได้ยินคำปฏิเสธ ขาสูงก็อ่อนยวบคล้ายกับฟ้ากำลังถล่มลงตรงหน้า “ทำไมขอรับ หรงเอ๋อร์ก็เป็นศิษย์ของท่าน”

“ศิษย์งั้นหรือ ศิษย์ที่คิดทรยศอาจารย์ นับว่าเป็นตัวอะไร!”

ถังซือหงคอตก

เพราะเห็นศิษย์ของเขาลำบากใจ ตู้เชินจึงเอ่ยอีกครั้ง “เช่นนั้นงานนี้ก็ให้ผู้อื่นทำ”

ก่อนที่ตู้เชินจะหันไปมอบภารกิจให้ผู้อื่น ถังซือหงก็พยายามตริตรองและหาทางออก ถึงอ

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ   บทที่ 23 สาสน์ลับที่แสนเจ็บปวด

    แสงสะท้อนยามอาทิตย์อัสดงรับกับเรือนร่างโปร่งที่ยืนต้องสายลมจนชายเสื้อปลิดปลิว ช่างดูงดงามประหนึ่งภาพวาดลายวิจิตร แม้ใบหน้าของสตรีร่างระหงถูกบดบังด้วยแพรผืนบาง ก็ไม่อาจซ่อนเร้นความงามที่เปล่งประกายเป็นเวลาสองวันที่จูฟางหรงสามารถหนีตายจากอ๋องปีศาจออกมาได้ไม่คิดเลยว่าการหลบหนีหนนี้จะง่ายดายดั่งพลิกฝ่ามือ คงเพราะเขาได้รับบาดเจ็บจากพิษของนาง จูฟางหรงจึงคิดว่าหลงโหย่วอี้อาจหมดสติไปหลายวันหรือไม่ก็ตายไปจริง ๆ กระนั้นจูฟางหรงก็ไม่อยากคิดไปเอง เพราะจูฟางหรงทราบดีว่าหลงโหย่วอี้โกงความตายเก่งยิ่งนัก นางจึงไม่ได้รู้สึกประหวั่นเรื่องที่เขาต้องสิ้นชีวิตแต่อย่างใดน่าเสียดายที่จูฟางหรงเผลอทำหลักฐานชิ้นสำคัญหล่นเอาไว้ ข้อต่อรองเพียงหนึ่งเดียวที่มีจึงอันตรธานหายไปในพริบตา นับจากนี้คงต้องหาวิธีหลีกหนีคมหอกห่าธนูของโหย่วอี้อ๋องใหม่เสียแล้ว สิ่งที่หมายพิชิตใจเพื่อหลอกใช้เขามันช่างเป็นวิธีสิ้นคิดและโง่เขลาเสียจริง มิสู้ตาต่อตาฟันต่อฟันน่าจะง่ายกว่า แต่อย่างน้อยจูฟางหรงก็ได้รับรู้ว่านางสามารถสร้างบาดแผลในใจให้อ๋องอำมหิตได้บ้างแล้ว หวังว่าการจากมาของนางจะทำให้เขาคลุ้มคลั่งอย่าได

  • กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ   บทที่ 22 พิษร้าวฤทัย

    หลงโหย่วอี้นิ่งอยู่นาน เขารู้สึกว่าโลกกำลังกลับด้านไปเสียหมด ยิ่งย้อนนึกถึงใบหน้าแย้มยิ้มของจูฟางหรงยามเห็นลูกกวาดรสหวานกำลังสวมทับรอยยิ้มพริ้มเพราของเด็กไม่ประสา หัวใจของเขาก็ยิ่งเต้นครึกโครมโกหกหรือไม่ นี่ข้าทำอะไรลงไป“ท่านอ๋องเป็นอะไรพ่ะย่ะค่ะ”หลงโหย่วอี้หูดับไปตั้งนานแล้ว กระทั่งหมอหลวงมาถึง หลงโหย่วอี้ก็ยังนั่งพิงกำแพงอยู่ที่เดิม สมองของเขาประหนึ่งมีละอองหมอกขาวบดบังทุกสิ่ง เฉินกงร้องเรียกหลงโหย่วอี้หลายครา ทว่าเขาก็ยังไม่ยอมขยับหมอหลวงจึงเอ่ยขึ้น “ท่านอ๋อง เช่นนั้นกระหม่อมขอตรวจอาการครู่เดียวนะพ่ะย่ะค่ะ”แขนที่ได้รับบาดเจ็บวางแหมะลงบนพื้น จิตใจของหลงโหย่วอี้ล่องลอยไปไกลลิบ ดูเหมือนว่าคนที่เขากำลังตามหาอยู่ใกล้แค่เอื้อม ทุกการกระทำที่ผ่านมามันกำลังย้ำเตือนความผิดบาปในใจของเขาไยนางจึงกลายเป็นคนของหอหงฮวาได้เฉินกงเห็นหมอหลวงดูประหม่าอย่างมาก เขาจึงช่วยประคองมือของหลงโหย่วอี้เอาไว้ทั้งที่เจ้าตัวยังนิ่งสนิทจากนั้นหมอวัยกลางคนก็วางนิ้วเพื่อจับชีพจร

  • กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ   บทที่ 21 กำจัด (2)

    สติของถังซือหงกระเจิงไปหมดแล้ว เขาไม่อาจยอมรับภารกิจแสนทรหดนี้ได้“ท่านอาจารย์ เรายังไม่มีหลักฐาน ไยต้องเร่งทำเช่นนี้ รอนางกลับมาอธิบายก่อนไม่ดีกว่าหรือขอรับ”“ไม่มีประโยชน์ เก็บอาวุธของเจ้าลง”ถังซือหงตวัดกระบี่ลงด้วยความหัวเสีย ทั้งยังได้ยินเสียงเยาะหยันจากบุรุษฝั่งตรงข้าม“หากเจ้าไม่ทำ เช่นนั้นข้าจะส่งเรื่องรายงานกลับไปหานายท่าน”ถังซือหงใจชื้น “ภารกิจนี้จะยกเลิกใช่หรือไม่ขอรับ”หนึ่งศิษย์หนึ่งอาจารย์ประสานสายตากันประหนึ่งช่วงเวลาหยุดนิ่ง“ไม่ใช่”ทันทีที่ถังซือหงได้ยินคำปฏิเสธ ขาสูงก็อ่อนยวบคล้ายกับฟ้ากำลังถล่มลงตรงหน้า “ทำไมขอรับ หรงเอ๋อร์ก็เป็นศิษย์ของท่าน”“ศิษย์งั้นหรือ ศิษย์ที่คิดทรยศอาจารย์ นับว่าเป็นตัวอะไร!”ถังซือหงคอตกเพราะเห็นศิษย์ของเขาลำบากใจ ตู้เชินจึงเอ่ยอีกครั้ง “เช่นนั้นงานนี้ก็ให้ผู้อื่นทำ”ก่อนที่ตู้เชินจะหันไปมอบภารกิจให้ผู้อื่น ถังซือหงก็พยายามตริตรองและหาทางออก ถึงอ

  • กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ   บทที่ 21 กำจัด (1)

    นกพิราบบินว่อนอยู่บนนภาโปร่ง เจ้าของใบหน้าวสันต์แหงนเงยขึ้นมอง เจ้านกขนสีขาวก็บินโฉบลงมา เขายื่นแขนเพื่อรองรับกรงเล็บของพิราบส่งสาสน์ หลังข้อเท้ามีกล่องไม้ไผ่ขนาดเล็กติดเอาไว้มือหยาบระคายปลดเอากระดาษแผ่นเล็กออกมา จากนั้นก็ปล่อยให้พิราบกลับคืนท้องฟ้าดังเดิม เขาคลี่กระดาษออกแช่มช้าศิษย์พี่…ข้าหวังว่าท่านจะได้อ่านสาสน์ลับนี้ ย่ำรัตติกาล…ครั้นได้อ่านข้อความลับด้านใน แววตาสีนิลก็พลันระริกไหว“หรงเอ๋อร์” เสียงทุ้มเปล่งออกมาเบาหวิว เขาเหลือบซ้ายแลขวา เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครพบเห็น กระบอกไฟขนาดเล็กที่พกติดกายเอาไว้จึงถูกปลดออกและเผากระดาษจนสิ้น เท้ากว้างขยี้ขี้เถ้าที่หลงเหลือให้หลอมรวมกับธุลีเบื้องล่างเพื่อปิดบังร่องรอย“ศิษย์พี่ถัง ทุกคนมาครบแล้วขอรับ”ถังซือหงกำมือแน่น เขาเหลียวหลังกลับจากนั้นพยักหน้าเพื่อเป็นการตอบรับ“จะไปเดี๋ยวนี้”ไม่นานกำลังเสริมของหอหงฮวาที่เหลือก็มารวมตัวกันที่ถ้ำท้ายหุบเขาเฟยหย่า ชายวัยกลางคนสวมหน้ากากอำพรางกายเลื่อนเก้าอี้ไม้ออกมาแช่มช้า“คารวะท่านเจ้าหอ”

  • กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ   บทที่ 20 ท่านอ๋องคนโง่

    จูฟางหรงโกรธเป็นอย่างมาก เขาถือวิสาสะใดมากล่าวหานางว่าเป็นขโมย ร่างระหงโถมกายเข้าหาหลงโหย่วอี้โดยไม่รั้งรอ นางเพียงต้องการยื้อแย่งของสำคัญคืน ยามนี้จะตัวเปล่าเล่าเปลือยก็ไม่เหลือสิ่งใดให้อับอายทั้งสิ้นทั้งสองยื้อยุดฉุดกระชากกันอย่างดุเดือดนัยน์ตาคมเผลอเหลือบเห็นบางอย่างบริเวณท้ายทอยของจูฟางหรงนั่นมันรอยอะไรกัน บุปผารึ?จูฟางหรงเห็นเขานิ่งไปก็คว้าหยกแขวนของตนคืน ทว่าหลงโหย่วอี้เองก็รวดเร็วประหนึ่งปีศาจ เขาไม่ยินยอมปล่อยไปโดยง่าย“ปล่อยนะเพคะ นี่ของหม่อมฉัน ท่านอ๋องจะทำอะไรหม่อมฉันก็ได้ หม่อมฉันไม่เคยว่า แต่อย่าได้แตะต้องของสำคัญชิ้นนี้!”จูฟางหรงกระชากอย่างรุนแรง หลงโหย่วอี้ไม่อ่อนข้อ จึงเป็นเหตุให้ หยกสีแดงลายเฟิ่งหวงแตกเป็นสองส่วน โลหิตสีแดงฉานไหลซึมออกจากฝ่ามือเรียวหลงโหย่วอี้หลุบตามองบาดแผลนั่นด้วยสีหน้าเย็นชา ทว่าภายในใจของเขากลับรู้สึกสับสนตีรวนกันไปหมด จูฟางหรงน้ำตาไหลพรากนางไม่ได้ร้องไห้เพราะว่ากำลังเจ็บ!แต่ที่หลั่งน้ำตาออกมาเพราะของชิ้นนั้นนางเฝ้าถนอมมันมา

  • กลวิธีพิชิตใจอ๋องปีศาจ   บทที่ 19 หยกของข้า (2)

    “ท่านอ๋อง หม่อมฉันบอกแล้วว่ามีเรื่องจะเจรจากับพระองค์ ก่อนลงมือฆ่าแกงกันก็ช่วยฟังหม่อมฉันก่อนไม่ได้หรืออย่างไรเพคะ”หลงโหย่วอี้เหยียดยิ้ม เขากระชากขาเสลาอย่างรุนแรง เพราะจูฟางหรงตัวเล็กกว่าอีกฝ่ายมาก ร่างระหงปลิวติดมือหลงโหย่วอี้โดยง่ายดาย“เจ็บนะเพคะ”ฝ่ามือกว้างคว้าหมับไปยังปลายคางโค้งมน หลงโหย่วอี้ไม่ฟังเสียงทัดทานของจูฟางหรงแม้สักเสี้ยว ทำราวกับว่าหูของเขามันดับสนิทไปแล้ว จากนั้นเพิ่มแรงบีบเสียจนแก้มนุ่มเกิดรอยบุ๋ม“ที่หอไป๋หลิง เจ้าทำอะไรไว้ เมื่อครู่ก็ด้วย เห็นข้าไม่คิดแยแสหรืออยากร่วมหอกับเจ้าในฐานะสามีภรรยาก็ใช่ว่าเจ้าจะสามารถยั่วยวนผู้ใดไปทั่วก็ได้”หมาบ้า!จูฟางหรงพยายามแกะมือแข็งประหนึ่งเหล็กกล้าให้พ้นทาง แต่ยิ่งนางออกแรงเขาก็ยิ่งเพิ่มกำลังมากขึ้นเท่าตัว“อังอ่อมอั้นอะอิ๊อายอ่อน (ฟังหม่อมฉันอธิบายก่อน) ”จูฟางหรงรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย พลันสะบัดใบหน้าจนหลุดจากพันธนาการ จูฟางหรงขยับขากรรไกรเพื่อคลายความระบมเจ็บชะม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status