บทที่ 57.

บทที่ 57..

“นี่ๆๆ อย่ามาหัวเราะริสานะ”

“โอ๊ย เด็กบ้า อะไรอยู่ๆ ก็มาทุบ” ชายแดนหัวเราะร่วนอย่างชอบใจ

“พี่แดนหัวเราะเยาะริสา”

“คิดไปเองทั้งนั้น..”

ชายแดนยังไม่หยุดหัวเราะแล้วเอื้อมมือไปขยี้เรือนผมสลวยเบาๆ อย่างเอ็นดู

“ไม่ต้องมายุ่งกับหัวริสาเลย ดูสิ ผมยุ่งหมดแล้ว” นริสาจับมือเขาแล้วทำท่าจะงับมือแกร่งนั้นชายแดนจึงรั้งมือกลับแต่กลายเป็นว่าได้ร่างระหงเข้ามาในวงแขนเป็นของแถมด้วย แผ่นหลังบางแนบชิดไปกับอกกว้างของเขานริสาใจสั่นเมื่อได้กลิ่นกายหอมสะอาดของชายหนุ่มที่ตน รัก เขาตอนไหนก็ไม่รู้ อาจจะรักมานานแล้วหรือว่าเพิ่งรัก แต่ตอนนี้นริสารู้แต่ว่ารักมากหวงมากใครห้ามแตะว่าที่สามีของข้า...

“อุ๊ย ปล่อยสิพี่แดนจะทำอะไร” นริสาหน้าเหรอแล้วก็เปลี่ยนเป็นแดงก่ำเมื่อชายแดนก้มลงมาลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดใบหูขาวสะอาดจนขนอ่อนลุกชันทั้งกายนริสายืนตัวแข็งในอ้อมแขนของเขาใจสาวก็เต้นระรัวด้วยความหวั่นไหวตื่นเต้น

“ก็เป็นคู่หมั้นกัน จะกอดกัน หอมแก้มกัน หรือ จูบ.. กัน ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ซ้อมไว้ก่อนเข้าหอ” ชายแดนพูดเสียงแผ่วชิดใบหูบาง นริสารูสึกเสียวเสียดในช่องท้องเหมือนมีอะไรหมุนๆ วนๆ โหวงๆ ในท้องอย่างประหลาดแก้มสาวร้อน