“พี่สาว รีบขึ้นมาเถอะขอรับ” หมิงหมิง ย่อตัวลงในขณะพูด หนิงอันจึงได้ขยับกายไปขึ้นหลังของน้องชายที่มีรูปร่างใหญ่กว่าตนแต่โดยดี แผ่นหลังกว้างของผู้เป็นน้องทำให้นางรู้สึกอบอุ่น นางเอื้อมมือทั้งสองไปกอดคอของเขา “หมิงหมิง พี่สาวทำให้เจ้าหนักหรือไม่” “ตัวท่านผอมบางถึงเพียงนี้ จะเอาอ
วันเวลาผันผ่านไปเพียงชั่วพริบตา ในที่สุดก็ถึงวันวิวาห์ของหนิงอัน ซึ่งวันนี้ได้นำพาความชื่นบานและความยินดีมาให้เจ้าบ่าวเป็นอย่างมาก แต่สำหรับหยูเจียงกับหมิงหมิงนั้นพวกเขาหาได้อยากให้มีวันนี้ไม่ “ท่านพ่อ พี่สาวจะต้องแต่งงานแล้วจริงอย่างนั้นหรือ ถ้าเกิดหากนางถูกคนในจวนนั้นรังแกพวกเราจะทำเช่
และคิดอย่างเพ้อฝัน จนกระทั่งมีคุณหนูหนึ่งในนั้นพูดออกมาโดยไม่คิด “ข้าอยากเป็นคนรักของเขา” แม้ว่าผู้พูดจะอยู่ห่างออกไปไกลหลายโต๊ะแต่สำหรับผู้ฝึกยุทธ์อย่างหนิงอัน รวมถึงชายหนุ่มทั้งสองรวมถึงผู้ติดตามย่อมได้ยินอย่างชัดเจน “แค่ก ๆ” หนิงอัน ไอออกมาดังมากกว่าเดิม “ข้าไม่คิดมีคนอื่น
เมื่อพี่สาวซึ่งเป็นสหายสนิท ทยอยแต่งงานติด ๆ กัน ยามนี้สาวโสด กับหญิงมีคู่หมั้นจึงได้พากันมานั่งอยู่ในร้านน้ำชาเพียงสองคนกับบ่าวรับใช้ “พี่สาว ฮวาท่านเป็นอะไรเจ้าคะ เรียกข้าออกมาดื่มชากินขนมแต่ข้าไม่เห็นว่าท่านจะแตะต้องสิ่งใด” หญิงงามเจ้าของชื่อยกมือเท้าคางมองผ่านหน้าต่างของโ
เหลียนเซียวมู่ตงทำเพียงส่งยิ้มบางออกมา ก่อนที่จะทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด ชายหนุ่มได้คุกเข่าลงหนึ่งข้างและชันเข่าอีกข้างขึ้นต่อหน้าของอันอัน “ท่านทำอะไร เข่าของบุรุษมีค่าดุจทองคำรีบลุกขึ้นมาเร็วเข้า” หนิงอัน พูดออกมาด้วยความตกใจและพยายามจะจับแขนของเขาให้ลุกขึ้น ทว่า... “อันอ
ผู้ที่ได้ฟังภายในห้องต่างพากันแอบอมยิ้ม “ในตอนนั้นขายังอายุน้อยมากกว่าลูกสาวของเราตอนนี้ด้วยซ้ำ” หยูเจียง น้ำท่วมปากหลังจากได้ยินคำกล่าวของภรรยาสุดที่รัก เช้าวันต่อมา ช่วงสายของวันชาวบ้านร้านตลาดรวมถึงจวนใกล้เคียงต่างพากันตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก ให้กับขบวนยาวเหยียดของคนกลุ่ม