บทที่ 629

สามปีต่อมา

ประเทศ F

ภายในวิลล่าหรูของตระกูลโอ ฉือหว่านนอนอยู่บนเตียง ขนตายาวเรียงตัวงดงามหลุบต่ำอย่างสงบนิ่ง ใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือผิวเนียนละเอียดขาวอมชมพู งดงามราวหยกขัดเงา ชวนให้คนอยากกัดเบาๆ สักคำ

ม่านหน้าต่างสีทองลู่ลงแตะพื้น แสงแดดอุ่นส่องทะลุเข้ามา เติมเต็มห้องด้วยบรรยากาศอบอุ่น

ขณะนั้นเอง “แอ๊ด” ประตูห้องเปิดออก เด็กหญิงตัวน้อยพุ่งเข้ามา กระโดดขึ้นเตียง แล้วเอาใบหน้ากลมเล็กไปหอมแก้มฉือหว่านแรงๆ พร้อมพูดเสียงใส “ติงตง ติงตง...บริการปลุกด้วยจุ๊บของลั่วเป่าเอ่อร์มาแล้ว หม่ามี๊ตื่นได้แล้วน้า...”

ลั่วเป่าเอ่อร์อายุสามขวบแล้ว สามปีก่อน ฉือหว่านกลับมาที่ประเทศ F และให้กำเนิดลั่วเป่าเอ่อร์ ลูกสาวคนนี้

วันนี้เธอสวมชุดกระโปรงเจ้าหญิงสีชมพูอ่อน หน้าตาจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตา ดวงตากลมโตเป็นประกาย ทั้งรูปร่างหน้าตาเรียกได้ว่าสืบทอดพันธุกรรมสุดยอดมาจากแด๊ดดี้กับหม่ามี๊แบบไม่มีผิด

ฉือหว่านลืมตาช้าๆ สามปีนี้ เธอกลายเป็นแม่คนแล้ว ความสุขที่สุดในฐานะแม่ คือทุกเช้าตื่นมาได้เห็นลั่วเป่าเอ่อร์อยู่ตรงหน้า เธอโอบลูกสาวเข้ามากอด “ลั่วเป่าเอ่อร์ เมื่อคืนน่ะ หม่ามี๊มีผ่าตัดด่วน เลยเข้านอนดึก ตื่นสายหน่อ