ร่านรัก จักรพรรดินี NC20+

ร่านรัก จักรพรรดินี NC20+

last updateLast Updated : 2025-06-17
By:  0I0VIIICompleted
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
27Chapters
2.5Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

จากตัวกาลกิณี สู่การเป็นจักรพรรดินี หนทางที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ทว่าเต็มไปด้วยหนามแหลมคมที่คอยทิ่มแทง 'ข้าเคยเป็นเบี้ยหมากในเกมกระดานชิงบัลลังก์ ทว่าวันนี้เบี้ยหมากที่ถูกใช้กลับกลายเป็นจักรพรรดินี กองซากศพและเลือดที่อาบย้อมทุกหย่อมหญ้า ล้วนเป็นข้าที่มีส่วนเกี่ยวข้อง สมกับตำแหน่งกาลกิณีที่พวกเจ้ายัดเยียดให้ข้ายิ่งนัก'

View More

Chapter 1

ชะตากาลกิณี 1/2

عندما وصلت ياسمين إلى مطار دولة الصَفا، كانت الساعة قد تجاوزت التاسعة بالفعل.

اليوم هو عيد ميلادها.

عندما فتحت هاتفها، تلقت مجموعة من التهاني بعيد ميلادها.

لقد تم إرسالهم جميعًا من قِبل زملائها وأصدقائها.

لكن لم تكن هناك أي رسالة من مالك فريد زوجها.

تلاشت ابتسامة ياسمين.

وعندما وصلت إلى الفيلا، كانت الساعة قد تجاوزت العاشرة مساءً.

صُدمت العمة سلوى عندما رأتها: "سيدتي، كيف أتيتِ الآن؟"

"أين مالك وسالي؟"

"السيد لم يعد بعد، والآنسة تلهو في غرفتها."

أعطتها ياسمين الأمتعة، وصعدت إلى الطابق العلوي لتجد ابنتها ترتدي بيجامتها، وتجلس على طاولة صغيرة تلهو بشيء ما، ولقد كانت غارقة فيما تفعله لدرجة أنها لم تلاحظ دخول ياسمين إلى الغرفة حتى.

"سالي."

سمعت سالي صوتها، فاستدارت وصاحت بسعادة: "أمي!"

ثم أعادت رأسها وأكملت ما تفعله.

اتجهت ياسمين إليها واحتضنتها بين ذراعيها، وبعد أن قامت بتقبيلها، دفعتها سالي بعيدًا: "أمي، أنا ما زلت مشغولة."

لم ترَ ياسمين ابنتها منذ شهرين، إنها تفتقدها كثيرًا، ولن تكتفي بتقبيلها فحسب، بل وتريد التحدث معها أيضًا.

عندما رأت مدى تركيزها، لم ترغب في إفساد متعتها: "سالي، هل تصنعين قلادة من الصدف؟"

"نعم!" وعند هذه النقطة، أبدت سالي اهتمامًا واضحًا: "عيد ميلاد العمة ريم بعد أسبوع، وهذه هي هدية عيد الميلاد التي أعددناها لها أنا ووالدي! لقد قمنا بتعديل هذه الأصداف بعناية، ألا تبدو جميلة؟"

شعرت ياسمين بغصة في حلقها، وقبل أن تتمكن من قول أي شيء، سمعت ابنتها تقول بسعادة وظهرها لها: "لقد صمم أبي أيضًا هدايا أخرى للعمة ريم، وغدًا——"

شعرت ياسمين بألم في قلبها، ولم تعد قادرة على التحمل أكثر، "سالي.... هل تتذكرين عيد ميلادي؟"

"آه؟ ماذا؟" نظرت إليها سالي، ثم نظرت إلى الخرز في يدها وتزمرت، "أمي، لا تتحدثي معي، لقد رتبت الخرز بطريقة غير منظمة——"

أسقطت ياسمين يدها التي كانت تعانقها بها، ولم تقل شيئًا آخر.

وقفت هناك لفترة طويلة، وعندما رأت أن ابنتها لم تنظر إليها، ضمت ياسمين شفتيها وغادرت الغرفة أخيرًا دون أن تقول كلمة واحدة.

عندما رأتها العمة سلوى قالت: "سيدتي، لقد اتصلت بالسيد للتو، وقال إنه مشغول الليلة، وطلب منكِ أن ترتاحي أولًا."

"حسنًا."

ردت ياسمين عليها، ثم توقفت للحظة وتذكرت ما قالته ابنتها للتو، لذلك اتصلت بمالك.

وبعد فترة أجاب الطرف الآخر على المكالمة، وصوته كان باردًا جدًا: "أنا مشغول، غدًا سوف——"

"مالك، من يتصل بك في هذا الوقت المتأخر؟"

لقد كان صوت ريم.

أمسكت ياسمين هاتفها بإحكام.

"لا أحد."

قبل أن تتمكن ياسمين من قول أي شيء، أغلق مالك الهاتف.

لم يرا بعضهما منذ شهرين أو ثلاثة أشهر، وبعد أن جاءت إلى دولة الصَفا أخيرًا، ناهيك عن أنه لم يأتِ مسرعًا لرؤيتها، بل حتى لم يكن لديه الصبر للاستماع إليها في الهاتف...

لقد كان باردًا وجافًا وغير صبورٍ معها دائمًا، حتى بعد كل هذه السنوات من الزواج.

في الواقع، هي قد اعتادت على ذلك بالفعل.

لو كانت في الماضي، فمن المؤكد أنها كانت ستتصل به مرة أخرى، وتسأله بصبر عن مكانه، وإذا كان بإمكانه العودة إلى المنزل.

ربما كانت متعبة للغاية اليوم، لذلك لم ترغب في القيام بذلك.

عندما استيقظت في اليوم التالي، فكرت في الأمر وقررت الاتصال بمالك مرة أخرى.

كان هناك فارق زمني قدره 17 أو 18 ساعة بين دولة الصَفا وبلادهم، لذلك اليوم هو عيد ميلادها بتوقيت دولة الصَفا.

والسبب الذي جعلها تأتي هذه المرة، بالإضافة إلى رغبتها في رؤية ابنتها ومالك، فقد كانت تأمل أيضًا أن يتمكنوا ثلاثتهم من تناول وجبة معًا في هذا اليوم المميز.

هذه هي أمنيتها في عيد ميلادها هذا العام.

لم يجب مالك على الهاتف.

وبعد فترة، وصلتها رسالة.

[ما الأمر؟]

ياسمين: [هل أنت متفرغ في الظهيرة؟ أريد أن أحضر سالي ونتناول الغداء معًا.]

[حسنًا، ارسلي لي عنوان المطعم بعد تحديده.]

ياسمين: [حسنًا.]

بعد ذلك، لم يرسل مالك أي رسائل أخرى.

فهو لم يتذكر أن اليوم هو عيد ميلادها.

على الرغم من أن ياسمين كانت مُهيئة نفسيًا لذلك، لكنها في النهاية شعرت بخيبة أمل كبيرة.

بعد أن غسلت الأطباق واستعدت للنزول إلى الطابق السفلي، سمعت صوت ابنتها والعمة سلوى قادم من الطابق السفلي.

"ألستِ سعيدة بعودة السيدة؟"

"لقد اتفقنا أنا وأبي على مرافقة العمة ريم للذهاب إلى الشاطئ غدًا، لكن أمي جاءت فجأة، وإذا ذهبت معنا، فسيكون الوضع محرجًا جدًا."

"وأمي شريرة جدًا، فهي دائمًا ما تكون قاسية مع العمة ريم——"

"يا آنستي، السيدة هي والدتكِ، ولا يمكنكِ قول ذلك، ألا تعلمين أن هذا سيؤذي مشاعرها؟"

"أعلم، لكن أنا وأبي نحب العمة ريم أكثر، ألا يُمكن أن تصبح العمة ريم هي والدتي؟"

"…"

لم تعد ياسمين قادرة على سماع ما قالته العمة سلوى.

لقد ربّت ابنتها بنفسها، لكن علاقة سالي ومالك توطدت كثيرًا في العامين الماضيين، وأصبحت ابنتها مرتبطة بمالك بشكل أكبر، وفي العام الماضي، سافر مالك إلى دولة الصَفا لتطوير السوق، وأصرت ابنتها على السفر معه.

كانت مترددة في ترك ابنتها تذهب، وأرادت أن تبقى معها.

لكنها لم ترغب في أن تحزن ابنتها، لذلك وافقت في النهاية.

ولم تتوقع أن...

تجمدت ياسمين في مكانها، وظلت واقفة هناك بوجه شاحب، ولم تتحرك لفترة طويلة.

لقد تركت عملها وجاءت إلى دولة الصَفا، لأنها أرادت قضاء المزيد من الوقت مع ابنتها.

والآن يبدو أنه لم تعد هناك حاجة لذلك.

عادت ياسمين إلى غرفتها، وأعادت الهدايا التي أحضرتها إلى الحقيبة.

وبعد فترة اتصلت بها العمة سلوى وقالت إنها أخذت سالي للتنزه، وطلبت منها الاتصال بها إذا احتاجت أي شيء.

جلست ياسمين على السرير، وهي تشعر بالفراغ والضياع.

لقد تركت عملها وجاءت إلى هنا، لكن اتضح أن لا أحد يريدها حقًا.

وكان مجيئها بمثابة مزحة.

ثم خرجت بعد فترة من الوقت.

كانت تتجول بلا هدف في هذا البلد الغريب والمألوف.

اقتربت الساعة من الظهر، وحينها تذكرت أنها حددت موعدًا مع مالك لتناول الغداء معًا.

وبينما كانت تفكر فيما سمعته هذا الصباح، وبينما كانت مترددة بشأن العودة إلى المنزل لإحضار ابنتها، تلقت فجأة رسالة من مالك.

[أنا مشغول في الظهيرة أيضًا، لذلك لن آتي.]

نظرت ياسمين إلى الرسالة دون أن تتفاجئ.

لأنها اعتادت على ذلك.

بالنسبة لمالك، سواء كان الأمر يتعلق بالعمل أو تجمع مع الأصدقاء..... فأي شيء أكثر أهمية من زوجته.

لقد كان دائمًا يلغي مواعيده معها كما يشاء.

فهو لم يفكر في مشاعرها أبدًا.

هل تشعر بالضياع؟

ربما في الماضي.

لكنها الآن أصبحت مخدرة، ولم تعد تشعر بأي شيء.

لقد كانت ياسمين أكثر ارتباكًا.

كانت تشعر بالحماس الشديد، لكن زوجها وابنتها قابلاها بالبرود فحسب.

ثم قادت سيارتها دون إدراك إلى مطعم زارته هي ومالك عدة مرات من قبل.

وعندما كانت على وشك الدخول، رأت مالك وريم وسالي في المطعم.

كانت ريم تجلس بشكل حميمي على نفس الجانب مع ابنتها.

وتتحدث مع مالك، بينما تلهو مع ابنتها.

حركت ابنتها ساقيها بسعادة، وكانت تلهو مع ريم أيضًا، لذلك خطفت المعجنات التي قضمتها ريم للتو.

ابتسم مالك وهو يضع الطعام لهما، لكن عينيه كانت مثبتة على ريم المقابلة له، كما لو أنه لا يرى سواها.

هذا هو انشغال مالك الذي أخبرها به.

وهذه هي ابنتها التي أنجبتها بعد تسعة أشهر من الحمل، وعانت كثيرًا لإنجابها.

ابتسمت ياسمين.

وقفت هناك وظلت تشاهدهم.

وبعد فترة من الوقت، استدارت وغادرت المكان.

عند عودتها إلى الفيلا، قامت ياسمين بإعداد اتفاقية الطلاق.

كان مالك هو حلم مراهقتها، لكنه لم يحبها قط.

ولولا حادث تلك الليلة وضغط الجد، لم يكن ليتزوجها أبدًا.

في الماضي، كانت تعتقد بسذاجة أنه طالما أنها تبذل قصارى جهدها، فسوف يحبها يومًا ما.

لكن الحقائق صفعتها بقوة على وجهها.

لقد مرت سبع سنوات تقريبًا.

ويجب أن تستفيق الآن.

بعد أن وضعت اتفاقية الطلاق في مظروف وطلبت من العمة سلوى تسليمه إلى مالك، سحبت ياسمين حقيبتها إلى السيارة وقالت للسائق: "لنذهب إلى المطار."
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
27 Chapters
ชะตากาลกิณี 1/2
“เสด็จพี่ เรามาพนันกันดีหรือไม่” บุรุษหนุ่มร่างสูงบนอาชาสีขาวปลอดหันไปพูดกับพระเชษฐาที่ควบขี่อาชาสีดำเดินเคียงข้าง หากแต่แทนที่จะจับจ้องใบหน้าของคู่สนทนา ดวงตาสีรัตติกาลมองลงต่ำยังจุดประสานของสองกาย สตรีเพียงหนึ่งเดียวเม้มริมฝีปากแน่น เมื่อเจ้าของมันกำลังกลั้นเสียงน่าอายไว้อย่างสุดกำลัง ใบหน้างามซบลงกับ ซอกคออุ่นหลีกหนีความกระดากอาย เมื่อต้องร่วมรักกับ พระสวามีกลางป่าเขา ซ้ำยังเป็นบนหลังอาชาศึก แลมีสายตา อีกคู่มองมาไม่ลดละ “ว่ามาสิ” น้ำเสียงไม่ยี่หระค่อนไปทางราบเรียบตอบกลับ ดวงตาเย็นชาสบกับพระอนุชาที่เงยขึ้นมามองเพียงชั่วครู่อย่างรู้ทัน “ผู้ใดขี่ม้าไปถึงลำธารก่อนเป็นผู้ชนะ ขออะไรก็ได้หนึ่งอย่าง” ขณะพูดสายตายังคงจับจ้องกลีบผกาที่ถูกลำกายใหญ่โตบุกทะลวง ราวกับอีกคนจะรับรู้ ยกสะโพกกลมกลึงขึ้นสูงก่อนกดกระแทกลงอย่างแรงตามจังหวะการควบขี่ม้า ซึ่งถูกกระทุ้งให้ออกตัววิ่ง เป็นการตอบรับคำท้า!! “อ๊ะ…อ๊ะ…อึก…อ๊ะ” ลำลึงค์ผลุบเข้าออกกลีบบุปผารัวเร็ว นางไม่อาจกลั้นเสียงครางได้อีกต่อไป กายเล็กผวาวาบยามบังเหียนม้าถูกกระตุก สองแขนโอบ
last updateLast Updated : 2025-04-25
Read more
ชะตากาลกิณี 2/2
“อึก…อ๊ะ” เสียงครางแผ่วเล็ดลอดออกมาจากกลีบปากอวบอิ่มที่เผยอออกน้อยๆ ใบหน้างามซบลงกับผ้าปูเตียงขณะจิกเล็บระบายอารมณ์ซาบซ่านรัญจวน กลิ่นกำยานหอมอ่อนแตะจมูกพาให้สติล่องลอยไปในดินแดนอันไกลโพ้น “ท่านงดงามเหลือเกินพระสนม” เสียงแหบต่ำของบุรุษเพศดังขึ้นเหนือศีรษะ ใบหน้าคมคร้ามพิศมองดวงหน้าแดงเรื่อเย้ายวน ยิ่งต้องแสงจากเชิงเทียนคล้ายโดนมนตร์จิ้งจอกล่อลวงให้ลุ่มหลง ร่างกำยำโหมกายด้วยจังหวะหนักหน่วงเมื่อใกล้ปลดปล่อยอารมณ์กำหนัด สะโพกกลมกลึงกระดอนตามแรงส่ง กระทบหน้าขาแกร่งเกิดเป็นเสียงดังก้องทั่วห้อง ราวกับนักรบควบขี่อาชาศึกคู่ใจยามออกรบ “อึก…โปรดเบาแรงด้วยท่านแม่ทัพ” คนใต้ร่างร้องขอด้วยเสียงระโหยโรยแรง ดวงตาหงส์คลอหยาดน้ำจวนจะรินไหล การรองรับบุรุษร่างใหญ่โต อีกทั้งเรี่ยวแรงมหาศาลเป็นเวลา 2 ชั่วยาม สำหรับสตรีบอบบางเช่นนางช่างหนักหนานัก “ฮึก” คล้ายอีกคนไม่สนใจ ซ้ำกระทำหนักหน่วงขึ้นอีกหนึ่งเท่าตัว เมื่อทนความเจ็บแสบไม่ไหวทำได้เพียงปล่อยหยาดน้ำตาให้ไหลลงมา เผื่อว่ามันจะช่วยแบ่งเบาความรู้สึกเจ็บปวดนี้ลงได้บ้าง แม้สักเสี้ยวก็ยังดี
last updateLast Updated : 2025-04-25
Read more
บุปผางามย่อมมีหนามแหลมคม
สายลมเอื่อยพัดกลิ่นหอมของบุปผาลอยเข้ามาทางหน้าต่าง ผมสีหมึกจรดกลางหลังขยับปลิว บางส่วนคลอเคลียแก้มสีชมพูระเรื่อ สตรีในอาภรณ์แดงปักลายดอกโบตั๋นนั่งเหม่อมองออกไปในสวนที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อนางโดยเฉพาะ เครื่องหน้างามล้ำเป็นเอกพานพบเพียงครั้งเดียวชั่วชีวิตนี้มิมีผู้ใดลืมได้ลง “พระสนม คืนนี้จะมีแขกเพคะ” ‘ลี่ถิง’ นางกำนัลคนสนิทเดินเข้ามาพร้อมถาดในมือ อิงอี้หรานครางรับในลำคอไม่แม้แต่จะหันมามอง ลี่ถิงวางถาดน้ำชาลงบนโต๊ะตรงหน้าพระสนม บรรจงรินน้ำชาร้อนลงในถ้วยใบเล็ก ควันสีขาวลอยออกมาส่งกลิ่นหอมอ่อนของใบชาแตะจมูก ขนมรูปทรงคล้ายดอกไม้ถูกวางลงข้างกันก่อนที่นางจะเก็บถาดและถอยออกไป ลี่ถิงเข้าใจท่าทีเหินห่างที่อิงอี้หรานแสดงออก เมื่อ พระสนมรู้ว่าแท้จริงแล้วนางคือคนขององค์ชายหลิวหานเฟิง มาตั้งแต่แรก ความไว้วางใจดั่งสหายเพียงคนเดียวจึงสั่นคลอน อิงอี้หรานยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติง ขบคิดว่าแขกในค่ำคืนนี้จะเป็นผู้ใดหนอ ก่อนที่รอยยิ้มเย้ยหยันจะปรากฏบนใบหน้า เมื่อพอจะคาดเดาได้บ้างแล้ว ร่างขาวเนียนถูกนางกำนัลคนสนิทถูด้ว
last updateLast Updated : 2025-04-26
Read more
สัมพันธ์ต้องห้าม 1/4
เสียงเสียดสีของโลหะกระทบกันดังก้องไปทั่วพื้นที่ป่า ต้นไผ่ขาดเป็นสองท่อนล้มระเนระนาดกีดขวางทางเดิน ทว่าไม่เป็นอุปสรรคต่อผู้ที่กำลังรุกไล่คนชุดดำ จำนวนคนมากกว่าไม่ทำให้อีกฝ่ายได้เปรียบแม้แต่น้อย “นำตัวไปสอบสวน” กระบี่ถูกเก็บเข้าฝักหลังจากนำไปพาดคอคน ร่างองอาจในชุดสีน้ำเงินเข้มปักลายวิหคสยายปีกยังคงสีหน้าเรียบเฉย ทั้งที่เมื่อครู่เพิ่งลงมือสังหารคนไปไม่น้อย ลูกน้องใต้บังคับบัญชาค้อมหัวรับคำสั่ง ก่อนจะควบคุมตัวชายฉกรรจ์ในชุดสีดำปกปิดใบหน้าที่เหลือรอดเพียงคนเดียวกลับไปยังทิศทางตรงกันข้าม ‘หมิงเจ๋อ’ หันหลังกลับ ทว่ามีเสียงล้อรถบดเบียดกับพื้นหินดังใกล้เข้ามาเสียก่อน กลีบเท้าม้าหลายคู่เหยียบย่ำเป็นจังหวะส่งเสียงให้ผู้ที่กำลังจะไปชะงักเท้า รั้งรอดูว่าเป็นผู้ใดที่ผ่านทางมาในเวลาเช่นนี้ “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” เสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นก่อนที่รถม้าจะหยุดกะทันหัน เมื่อภาพเบื้องหน้าคือกองซากศพขนาดย่อม มือเรียวสวยแหวกม่านออกเพื่อถามไถ่ผู้ที่ควบม้าอารักขาอยู่ด้านนอก “ข้างหน้ามีศพอยู่พ่ะย่ะค่ะพระสนม” องครักษ์หนุ่มตอบกลับก่อนที่จะมองเ
last updateLast Updated : 2025-04-26
Read more
สัมพันธ์ต้องห้าม 2/4
“อึก” หลังจากที่พวกเขาเดินมาได้สักระยะ อิงอี้หรานเห็นว่าใต้เท้าหมิงเองดูท่าจะไม่ไหวจึงพาเขานั่งพัก พยุงร่างสูงให้นั่งพิงต้นไม้ริมลำธาร แผ่นอกหนากระเพื่อมหอบหนักถี่กระชั้น ร่างกายคล้ายจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ โดยเฉพาะจุดกลางกายที่โป่งพองจวนปริแตก “ท่านอดทนอีกนิด ข้าจะช่วยทำแผลให้” อิงอี้หรานนำผ้าเช็ดหน้าที่พกติดกายตลอดชุบน้ำในลำธาร ก่อนที่จะนำมาเช็ดรอบบาดแผล มือเรียวสั่นเทาด้วยไม่รู้จะทำเช่นไรดีในสถานการณ์เช่นนี้ “พระสนม ท่านเดินตามลำธารไปเรื่อยๆ จะพบกับหน่วยลาดตระเวน กระหม่อม…อึก” ใบหน้าหล่อเหลาเบือนหนีดวงหน้างดงามที่อยู่ใกล้เพียงช่วงหนึ่งลมหายใจ ยิ่งนางอยู่ใกล้เขามากเท่าไหร่ ยิ่งกระตุ้นพิษในกายให้ออกฤทธิ์มากเท่านั้น “ใต้เท้าหมิง ข้าจะทิ้งท่านได้อย่างไร เพราะช่วยข้า ท่านถึงต้องเป็นเช่นนี้” อิงอี้หรานยังคงดื้อดึง มือนุ่มช่วยเช็ดเหงื่อที่ไหลลงตามกรอบหน้าอย่างแผ่วเบา ดวงตาหงส์เงยขึ้นมาสบตาอีกคน เพื่อยืนยันว่านางไม่มีวันทิ้งเขา วินาทีนั้นเองที่ความอดทนของผู้ขึ้นชื่อว่ารูปสลักน้ำแข็งพังทลาย ดวงใจกร้าวแกร่งกระตุกไปหนึ่งจังหวะ ฟางเส้นสุดท้ายกำลัง
last updateLast Updated : 2025-04-26
Read more
สัมพันธ์ต้องห้าม 3/4
เพล้ง!! แก้วกระเบื้องเนื้อดีถูกปาลงบนพื้นจนเศษเล็กเศษน้อยแตกกระจาย สตรีผู้มีใบหน้างดงามบัดนี้กลับมิน่าดูชมนัก อารมณ์เกรี้ยวโกรธของนางทำให้สาวรับใช้หวาดผวา หมอบลงกับพื้นด้วยร่างอันสั่นเทา “ใจเย็นก่อนเถิดชิงเอ๋อร์” สตรีวัยกลางคนก้าวเข้ามาในห้องที่คล้ายเพิ่งถูกมรสุมพัดพา ข้าวของกระจัดกระจายเกลื่อนกลาดเต็มพื้น นางคือ ‘ฟางเหนียง’ มารดาของอิงเยว่ชิง ฮูหยินใหญ่แห่งจวนเสนาบดีกรมพระคลัง “จะให้ลูกใจเย็นได้อย่างไรเจ้าคะ ในเมื่อลูกถูกถอนหมั้น ซ้ำยังเป็นราชโองการจากองค์จักรพรรดิ หากข่าวนี้แพร่ออกไป ท่านแม่จะให้ชิงเอ๋อร์เอาหน้าไปไว้ที่ใด” อิงเยว่ชิงตวัดตามองมารดา ดวงตาคลอหยาดน้ำแดงก่ำ เสียใจไม่เท่าเสียหน้า ซ้ำยังถูกท่านพ่อตำหนิหาว่าเป็นเพราะนางบกพร่อง ใต้เท้าหมิงจึงได้ถอนหมั้นกับนาง ซ้ำยังใช้วิธีการตบหน้าคนโดยไม่ใช้มือ ทว่าเจ็บแสบยิ่งกว่าเสียอีก “เรื่องนี้เจ้าอย่าได้กังวล แม่จะหาทางช่วยเจ้าให้ได้” ฟางเหนียงเข้าไปโอบกอดบุตรี มือลูบศีรษะหวังปลอบประโลม ภายในใจกำลังครุ่นคิดถึงแผนการที่จะทำให้ลูกสาวของนางได้แต่งเข้าจวนตร
last updateLast Updated : 2025-04-26
Read more
สัมพันธ์ต้องห้าม 4/4
อิงอี้หรานไม่รีบเร่งนัก มองดอกบัวที่กำลังเบ่งบานอยู่ในสระ ชมนกชมไม้อย่างเพลิดเพลิน เดินมาได้สักระยะจึงเปิดบทสนทนา “ท่านพี่อยากรู้หรือไม่เล่า ว่าเพราะเหตุใดใต้เท้าหมิงถึงถอนหมั้นกับท่าน” ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาก็ไม่ได้มีท่าทีใดกับนางเป็นพิเศษ ไม่ยินดีและยินร้าย ซ้ำยังเอาแต่สะสางกิจการงาน จะพบหน้าค่าตาหรือก็ยากเย็นแสนเข็ญ “เจ้าหมายความว่าอย่างไร” อิงอี้หรานหยุดเดิน หันมาเผชิญหน้ากับอิงเยว่ชิงเพื่อไขข้อข้องใจให้คนที่กำลังทำหน้าอยากรู้เสียเต็มประดา “เหตุผลของบุรุษนั้นมีไม่มากนักหรอก” ท่าทางมีลับลมคมในทำให้อิงเยว่ชิงแทบจะปรี่เข้าไปกระชากคออิงอี้หรานเข้ามาถามเสียเดี๋ยวนั้น ติดที่ว่านางเห็นลี่ถิงเดินตามมาห่างๆ จึงยังยั้งมือได้ทัน หากเป็นแต่ก่อนที่อิงอี้หรานจะแต่งเข้าจวนองค์ชายสาม มีหรือที่จะมายืนต่อล้อต่อเถียงกับนางได้ หลายต่อหลายครั้งที่อิงอี้หรานถูกตบตีสั่งสอนโดยไร้คนห้ามปรามและเข้าข้าง ทุกคนในจวนล้วนปิดหูปิดตากันเสียหมด “อย่ามาเล่นลิ้น เจ้ากำลังจะพูดอะไรกันแน่” อิงเยว่ชิงกัดฟันถามเสียงไม่ดังนัก พยายามระงับอารมณ์เพื่อไม่
last updateLast Updated : 2025-04-27
Read more
ราคาที่ต้องจ่าย 1/3
“นางตัวกาลกิณี ที่แท้เป็นเพราะเจ้าเองหรือ” อิงเยว่ชิงใบหน้าเขียวคล้ำ ถูกโทสะครอบงำจนตามืดบอด โดยไม่คิดให้ ถี่ถ้วน มือผลักอิงอี้หรานที่ยืนอยู่ริมสระเต็มแรง ร่างบอบบางเสียหลักตกลงไปในน้ำเย็นเฉียบ ท่ามกลางเสียงโหวกเหวกของนางกำนัลรับใช้ที่ยืนรออยู่ห่างๆ ทุกอย่างเหมาะเจาะลงตัว ทั้งสถานที่ที่อิงอี้หรานหยุดเดินเพื่อพูดคุยกับอิงเยว่ชิง นางกำนัลรับใช้ซึ่งเว้นระยะห่างเพื่อความเป็นส่วนตัวของเจ้านาย และระยะทางที่ห่างจากผู้คนพอสมควร ไม่มีใครรู้ว่าทั้งคู่สนทนาสิ่งใดกัน “ช่วยด้วย ใครอยู่แถวนี้ พระสนมตกน้ำ” ลี่ถิงรีบวิ่งมานั่งคุกเข่าอยู่ริมสระ ยื่นมือออกไปให้พระสนมจับ ทว่ากลับไขว่คว้ามิได้ ทั้งที่นางอยู่ใกล้เพียงเกือบเอื้อมถึง “อึก…ช่วย…ด้วย” อิงอี้หรานใช้มือตะกายบนผิวน้ำ ทว่ายิ่งดิ้นกลับยิ่งถูกสายบัวพันแข้งขา ยิ่งพยายามมากเท่าไหร่ ริมฝั่งที่อยู่ใกล้กลับห่างไกลออกไปมากเท่านั้น น้ำอึกแล้วอึกเล่าทะลักเข้าปากและจมูก ความเย็นของน้ำย่างเข้าสู่ช่วงต้นเหมันต์ฤดูทำให้ขานางเป็นตะคริวในที่สุด เพียงไม่นานร่างทั้งร่างค่อยๆ จมหายลงไปใต้ผืนน้ำ จนมันสงบนิ่
last updateLast Updated : 2025-04-27
Read more
ราคาที่ต้องจ่าย 2/3
“นางเป็นอย่างไรบ้าง” หลิวหานเฟิงมองใบหน้าแดงก่ำด้วยพิษไข้ อิงอี้หรานนอนหลับตานิ่งไม่ได้สติ ทว่ามีเพียงนางและจิวหรงที่รู้ ว่าก่อนหน้านี้เกิดเรื่องร้อนแรงเช่นใดขึ้นบ้าง กลีบกุหลาบงามฉ่ำน้ำ มันบวมแดง ตรงกลางมีน้ำสีขาวขุ่นไหลลงตามเรียวขาหยดลงบนผ้าปูเตียง ความรู้สึกวูบโหวงยังคงติดตรึง ร่องรักกระตุกตุบคล้ายกำลังโหยหาสิ่งใดมาเติมเต็ม “น้ำในสระช่วงต้นเหมันต์ฤดูหนาวเหน็บยิ่งนัก ร่างกายบอบบางของพระสนมมิอาจทนได้ไหว อีกทั้งนางยังจมอยู่ใต้น้ำนานเกินไป พิษไข้หนักหนาทีเดียวพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเองก็ตอบไม่ได้ว่าพระสนมจะฟื้นขึ้นมาเมื่อใด” “เสด็จพี่ นั่นเป็นเพราะพี่สาวของนาง” หลิวหานตงที่ทราบข่าวเร่งรุดมายังวังของพระเชษฐา พบเขากลับมาจากเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิจึงได้เดินมาพร้อมกัน ใบหน้าคล้ายคลึงกับคนที่ยืนนิ่งอยู่ข้างกายโกรธขึ้ง แทบจะปรี่ไปคุกใต้ดินเสียเดี๋ยวนี้ “นางจะฟื้นขึ้นมาหรือไม่” หลิวหานเฟิงเองก็หน้ามืดครึ้มไปครึ่งแถบ แผนการของเขากำลังดำเนินไปได้ด้วยดี หมากทุกตัวที่เดินล้วนเห็นผลดั่งใจหวัง ทว่าต้องมาพังลงเพียงชั่วข้ามคืนด้วยฝีมือสตรีเพียงนางเ
last updateLast Updated : 2025-04-27
Read more
ราคาที่ต้องจ่าย 3/3
อิงเยว่ชิงสิ้นใจในคุกหลวง ศพของนางถูกส่งไปยังตระกูลอิง ฟางเหนียงเห็นสภาพศพลูกสาวแสนรักเกิดเป็นลมล้มพับ ตั้งแต่นั้นมาสติของนางก็ไม่อยู่กับร่องกับรอย การงานที่เคยดูแลไม่อาจทำได้เช่นเคย ท้ายที่สุดกลายเป็นคนวิปลาส ถูกจับขังไว้ในเรือนเล็กไม่ให้ออกไปที่ใด ประมุขตระกูลอิงจำต้องแต่งตั้งอนุภรรยาขึ้นมาคุมเรือนหลังของตนแทน สถานการณ์ภายในตระกูลที่ย่ำแย่อยู่แล้วยิ่งแย่ขึ้นไปอีก “เป็นเช่นนั้นหรือ” อิงอี้หรานจิบชายามบ่ายในสวนดอกไม้อย่างที่ชอบทำ นางสวมชุดสีดำไว้อาลัยให้พี่สาวที่จากไป ดวงตาหงส์เหม่อลอยไปไกลแสนไกล มันรื้นไปด้วยหยาดน้ำทว่ากลับไม่รินไหล เหมือนกับอดีตที่ไม่อาจหวนคืนกลับไปแก้ไข “ท่านแม่…ลูกทำให้พวกมันได้ชดใช้แล้ว” อิงอี้หรานหลับตาลง ปล่อยหยาดน้ำตารินไหลอาบสองแก้ม ก่อนที่นางจะเช็ดออกในเวลาต่อมา จบสิ้นความแค้นกับสองแม่ลูกไว้เพียงเท่านี้ ตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา อิงอี้หรานไม่เคยลืมเรื่องใน คืนนั้นแม้แต่วันเดียว มันคอยตามหลอกหลอน เสมือนตราบาปในใจของนาง เพี๊ยะ!! เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าดังฉาดใหญ่ ร่างของ
last updateLast Updated : 2025-04-27
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status