เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 39
บทที่เกี่ยวข้อง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 40
จากนั้นเสียงของหลินตงก็ดังมาอยู่ในหูของทุกคน"ครั้งหนึ่ง""อุบัติเหตุ""เขาและเธอรักกัน""ในยุคที่ไม่ลังเล""คิดว่า""เข้าใจ""ดังนั้นจึงตกหลุมรักอย่างรวดเร็ว""มือคู่หนึ่งจับแน่นปล่อยไม่ออก""ความพยายามและอนาคตในหัวใจ""ลืมไม่ได้""รักของคุณ""แต่ตอนจบมันยากที่จะเปลี่ยน""ผมไม่สามารถรั้งคุณไว้ได้""ยิ่งไม่คิดว่าเขา""จะสามารถให้อนาคตที่คาดหวังแก่คุณได้""ผู้ชายไร้เดียงสา""โว้..."ครึ่งแรกของเพลงร้องจบแล้วในที่เกิดเหตุมีคนนับหมื่นคนเงียบสนิทไม่นาน ช่วงที่สองก็ดังขึ้นอีกครั้ง"การดูแล""ของคุณ""พกติดตัวไปด้วยเสมอ""เปิดมันตรงที่ไม่มีใคร""อยากถาม""ตอนนี้คุณ""ไม่มีความโศกเศร้า""เหมือนทะเลนอนอาบแดด""เหมือนสีที่ทาด้วยใจ""ทำให้คุณยิ้มและกล้าหาญ""ลืมไม่ได้"(ปล. ทุกคนมองหนังสือเล่มนี้เป็นโลกคู่ขนาน เพลง "เด็กชาย" ของเหลียงป๋อแชมป์เดอะวอยซ์)ร้องเพลงจบแล้วแต่ที่เกิดเหตุยังคงเงียบกริบตกตะลึง?อย่างแท้จริงทุกคนไม่คิดว่าหลินตงจะร้องเพลงได้กินจริงใจขนาดนี้ไม่ว่าจะเป็นการเขียนเนื้อเพลง แต่งเพลง ร้องเพลง หรือเล่นเปียโน มันฝังลึกอยู่ในใจผู้คนหล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 41
หูเฉิงนี่คือเมืองที่อยู่ใกล้ทะเลเมื่อเปรียบเทียบกับเจียงเฉิงก็พัฒนากว่าในทุกด้านขณะนี้หลินตงกำลังนั่งหลับตาบนเครื่องบินจากเจียงเฉิงไปยังเมืองหูเฉิงข้างหลังแอร์โฮสเตสสาวร่างสูงที่มีหน้าตาดีกำลังนวดไหล่ของเขาเขานั่งชั้นเฟิร์สคลาสซุปเปอร์ดีลักซ์ ไม่เพียงแต่ห้องเดี่ยวเท่านั้น ยังมีอาหารชั้นนำต่าง ๆ ยังมีแอร์โฮสเตสสาวสวยให้บริการแบบตัวต่อตัวด้วยการบริการดี แต่ราคาค่อนข้างสูงจนเกินไป ห้าสิบเท่าของชั้นประหยัด ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถซื้อได้"คุณหลินคะ คุณต้องการอาหารหรือน้ำไหมคะ?" หลานซินถามขณะนวดไหล่หลินตงเธอนวดหลินตงมาเกือบชั่วโมงแล้ว นวดจนมือเจ็บ แต่ หลินตงไม่ได้บอกให้เธอหยุดและเธอก็ไม่กล้าหยุด เธอทำได้เพียงถามหลินตงว่าจะกินอะไรไหมหลานซินเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินในห้องโดยสารชั้นเฟิร์สคลาสซุปเปอร์ดีลักซ์ของสายการบิน พวกเธอแตกต่างจากพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินในชั้นธุรกิจและชั้นประหยัดเนื่องจากพวกเขาให้บริการแขกชั้นเฟิร์สคลาสแบบตัวต่อตัว งานของพวกเขาจึงเป็นเรื่องง่าย และค่าจ้างของพวกเขาก็สูงกว่าอีกสองชั้นมากงานนี้มีเกณฑ์ที่สูงมากสำหรับพวกเธอในทุกด้าน เนื่องจ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 42
ฉันรอรถอยู่ที่นี่ ทำอะไรให้เธอเหรอ?กำลังจะตอบโต้"บี๊บ......"รถเรนจ์โรเวอร์ขับขึ้นมาต่อหน้าทั้งสามคน"แฟนของฉันมารับฉันแล้ว หลานซิน ให้ฉันไปส่งพวกเธอไหม?" พี่หลี่พูดอย่างโอ้อวดจังหวะนั้นประตูรถเปิดออกและมีคนหนึ่งลงมาเมื่อหลินตงเห็นแฟนของพี่หลี่ เขาก็หมดความปรารถนาที่จะตอบโต้กับเธอทันทีด้วยความสูงร้อยหกสิบเซนติเมตร และน้ำหนักเก้าสิบกิโลกรัม สู้กับประธานหยูของค่ายบันเทิงอะไรนั้นได้ แถมหัวล้านอีก คาดว่าน่าจะอายุสี่สิบห้าสิบปีแล้ว?ไม่น่าแปลกใจที่ด่าหลานซิน แม่งต้องอิจฉาริษยาแน่นอน"ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่หลี่ พวกเราเรียกแท็กซี่เองได้!" หลานซินกล่าว"นั่งชั้นเฟิร์สคลาสไม่ใช่เหรอ? จะนั่งแท็กซี่ได้ยังไง? หลานซิน โดนหลอกอย่าโทษพี่หลี่ที่ไม่เตือนเธอ"ในเวลานี้เสียงคำรามดังขึ้นและตามมาด้วยเสียงอุทานของหลาย ๆ คน"รีบดูสิ รถคันนั้นสวยมาก!""ให้ตายเถอะ เป็นซุปเปอร์คาร์ที่มีสไตล์จริง ๆ ฉันใฝ่ฝันที่จะได้เป็นเจ้าของมัน"จากนั้นซุปเปอร์คาร์สุดเท่สองคนก็มาหยุดอยู่ด้านหลังเรนจ์โรเวอร์ประตูรถเปิดออก เย่หงลงจากรถแล้วเดินตรงไปที่หลินตง"น้องหลิน ขออภัย มีเรื่องล่าช้าไปหน่อย นี่คือกุญแจรถ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 43
หลินตงส่งหลานซินไปที่โรงแรมที่เธอพักอยู่ จากนั้นก็ตามเย่หงไปที่สโมสรหูซินสโมสรหูซินเป็นสโมสรที่พิเศษที่สุดในหูเฉิง สร้างขึ้นใจกลางทะเลสาบเทียมนอกจากทิวทัศน์ที่สวยงามแล้ว ยังมีสนามกอล์ฟ สนามแข่งม้า และเกมทุกประเภทสำหรับคนรวยเหล่านี้อีกด้วยเย่หงพาหลินตงไปที่สนามกอล์ฟในพื้นที่พักผ่อนมีชายและหญิงเจ็ดหรือแปดคนกําลังคุยกันอยู่ ทั้งหมดอายุประมาณยี่สิบสามสิบปีมีชายและหญิงกำลังเล่นกอล์ฟอยู่ข้างนอก ผู้ชายจับผู้หญิงจากด้านหลังและจับมือทั้งสองข้างราวกับว่าเขากำลังสอนเธอ"ฉันขอแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี่คือน้องชายฉันหลินตงที่กำลังศึกษาอยู่ที่วิทยาลัยในเจียงเฉิง" เย่หงแนะนำให้รู้จักกับคนหลายคนในพื้นที่พักผ่อนจากนั้นเขาก็พูดกับหลินตง "น้องหลิน คนเหล่านี้เป็นสมาชิกของเอสซีซีของเรา"หลายคนที่นั่งอยู่มองไปที่หลินตงและไม่ได้ใส่ใจอะไรหลินตง เนื่องจากหลินตงยังเด็กมาก"เย่หง วันนี้นายเรียกพวกเรามาที่นี่เพื่อรู้จักหลินตงคนนี้เหรอ?" หนึ่งในกลุ่มคนอายุประมาณยี่สิบสี่ยี่สิบห้าปีถามเบา ๆเขาชื่อวางเฉียง และเป็นสมาชิกระดับกลางของเอสซีซีเช่นเดียวกับเย่หงภายในเอสซีซีระดับสมาชิกยังมีความแตกต่าง เพราะยิ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 44
ประการที่สองมีทรัพย์สินส่วนบุคคลมากกว่าหนึ่งพันล้าน หรือครอบครัวที่อยู่เบื้องหลังมีทรัพย์สินมากกว่าหมื่นล้านนี่ก็ไม่ใช่เรื่องยากประการที่สาม จะต้องมีการแนะนำจากสมาชิกในระดับกลางหรือสูงกว่าอันนี้ยากที่สุดถ้าใครอยากปล่อยโควตา จะทำให้เศรษฐีใหม่เหล่านั้นแย่งอย่างแน่นอนแน่นอนว่าโควต้านี้ดูผิวเผินไม่สามารถซื้อขายได้ แต่โดยส่วนตัวก็ไม่รู้แล้วสมาชิกเอสซีซีแบ่งออกเป็นสี่ระดับสมาชิกธรรมดา สมาชิกระดับกลาง สมาชิกระดับพรีเมียม และสมาชิกหลักสมาชิกธรรมดาไม่มีสิทธิแนะนำสมาชิกระดับกลางมีหนึ่งโควต้าสมาชิกระดับพรีเมียมมีสามโควต้าสมาชิกหลักมีจำนวนไม่จำกัดผู้ที่สามารถเข้าสู่เอสซีซีและเป็นสมาชิกหลักได้ล้วนเป็นหัวหน้าระดับสูงและผู้บริหารของเอสซีซีหากคุณต้องการปรับปรุงระดับสมาชิกของคุณ คุณต้องบริจาคเงินให้กับเอสซีซีเอสซีซียังมีการแข่งขันแข่งรถและการรวมตัวต่าง ๆ มากมายทุกปี เพื่อเสริมสร้างความสามัคคีของทุกคนหลังจากอ่านแล้ว หลินตงรู้สึกว่าเย่หงมาถูกทางแล้วและสามารถหาเพื่อนได้ถ้าเย่หงไม่พาเขามาที่นี่ เขาคงไม่รู้ว่ามีสถานที่เช่นนี้ ไม่ว่าเขาจะมีเงินมากแค่ไหนก็จะไม่มีที่ใช้หลินตงไม่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 45
เร็วมากขั้นตอนที่หลินตงเข้าร่วมเอสซีซีก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว เขาเป็นสมาชิกธรรมดาของเอสซีซีแล้วจริง ๆ แล้วตราบใดที่เป็นคนภายในแนะนำให้เข้าร่วมเอสซีซี โดยพื้นฐานแล้วเป็นเพียงการแสดงเท่านั้น เพราะไม่มีใครจะเสียโควต้าไปแนะนำคนที่ไม่ตรงตามเงื่อนไขตราพิเศษสำหรับสมาชิกเอสซีซีใช้เวลาสามวันในการส่งจากสำนักงานใหญ่มาที่นี่หลินตงรู้สึกว่าระดับของสมาชิกธรรมดาต่ำไปหน่อย แต่คำแนะนำเพียงบอกว่าคุณต้องสนับสนุนเอสซีซีเพื่ออัพเกรดส่วนเรื่องสนับสนุนอย่างไรนั้นไม่ได้กล่าวไว้หลินตงจึงถาม "พี่เย่ ต้องสนับสนุนอะไรให้กับเอสซีซี ถึงจะได้ขึ้นเป็นสมาชิกระดับกลาง?""ทำไม? น้องหลินเพิ่งเข้าร่วมก็จะอัพเกรดแล้ว?""ถามเฉย ๆ คำแนะนำไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับวิธีการสนับสนุนให้กับเอสซีซี""จริง ๆ แล้วระดับธรรมดาง่ายมากที่จะอัพเกรดเป็นระดับกลาง ทุกครั้งที่มีกิจกรรมก็พยายามทําในสิ่งที่ทําได้ อยู่ไม่กี่ปีก็จะได้ขึ้นระดับกลางแล้ว""มีทางอื่นอีกไหม?""วิธีที่ง่ายที่สุดและเร็วที่สุดคือคุณบริจาคโดยตรงพันล้าน คุณจะอัพเกรดเป็นสมาชิกระดับกลางโดยอัตโนมัติ"บริจาคหนึ่งพันล้านก็อัพเกรดได้? หลินตงดีใจมาก กําลังกังวลว่าเงินจะไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 46
นี่ไม่ใช่ดาราใหญ่เหยาเสวี่ยเหรอ?เมื่อไม่กี่วันก่อนได้ยินประธานหยูบอกว่าเขาต้องการเชิญเหยาเสวี่ยไปรับบทนางรองในหนัง และขอให้ซุนซืออี๊เป็นนางเอก แต่ซุนซืออี๊ปฏิเสธไม่คิดว่าจะเจอดาราดังเร็วขนาดนี้แต่ตอนนี้ดาราดังคนนี้ไม่มีเสน่ห์เท่าที่เห็นในทีวีใบหน้าครึ่งซ้ายของเธอแดงเล็กน้อยและบวมซึ่งอาจเกิดจากการถูกตบเมื่อกี้ แม้แต่หลินตงอยู่ที่นี่ก็ได้ยินเสียงหลินตงเคยชอบเหยาเสวี่ยมาก เขาแสดงละครโทรทัศน์และภาพยนตร์หลายเรื่องและเป็นที่รู้จักในนามนักฆ่าชายขี้เบื่อ หลินตงเคยเป็นชายขี้เบื่อในเวลานั้นเมื่อมองดูเทพธิดาในใจที่อยู่ตรงหน้า หลินตงมีเจตจํานงที่แน่นอนจริง ๆ แล้ว เทพธิดาที่สดใสและสวยงามในสายตาของคนจนเหล่านี้ ในสายตาของคนใหญ่คนโตเหล่านั้นเป็นเพียงเครื่องมือในการเอาใจตัวเองเท่านั้นถูกเอาเปรียบ ตบหน้า ก็ยังตามเขาไปอย่างที่ทุกคนรู้ ตอนนี้หลินตงก็เป็นคนใหญ่คนโตในสายตาของคนอื่นเหยาเสวี่ยปิดหน้าแดงและบวมของเธอเบา ๆ ด้วยมือซ้ายและสะอื้นเบา ๆเธอรู้สึกน้อยใจ ชายคนนั้นแค่จับบั้นท้ายและหน้าอกของเธอ เธอแค่หยุดเขา เขาจึงตบหน้าเธอแต่เธอไม่กล้าไปเพราะผู้จัดการบอกเธอว่าถ้าทำให้คุณลุงเหล่านี
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 47
วันนี้หลินตงใช้เวลาอยู่ที่สโมสรหูซินและพูดคุยกับทุกคนมาก จนกระทั่งตอนเย็นจึงแยกจากคนอื่น ๆหลังจากออกจากสโมสรหูซิน หลินตงขับรถบูกาติมังกรบินรุ่นลิมิเต็ด โดยพาอดีตเทพธิดาเหยาเสวี่ยไปที่โรงแรมฮิลาตันด้วยเหยาเสวี่ยพักที่โรงแรมฮิลาตัน หลินตงกะว่าจะไปส่งเหยาเสวี่ยกลับไปที่โรงแรมก่อนแล้วจึงไปหาหวังลี่ ลูกพี่ลูกน้องของเขาในรถ"คุณหลิน ขอบคุณค่ะ!" เหยาเสวี่ยกล่าวขอบคุณถ้าไม่ใช่เพราะหลินตง วันนี้เธอคงจบแล้วต้องมอบตัวให้แหยนหย่งไม่ก็รอเสียชื่อเสียงในวันพรุ่งนี้เธอเชื่อว่าแหยนหย่งมีความสามารถนี้แม้แต่เจ้านายของเธอก็ยังกลัวคนนี้หันศีรษะเล็กน้อยและมองไปที่ด้านของหลินตงเหยาเสวี่ยหลงไหลเล็กน้อยไม่ว่าจะเป็นเรื่องหน้าตา รูปร่างหรือนิสัยก็จัดอยู่ในระดับหนึ่ง นับประสาอะไรกับภูมิหลังที่ทําให้แหยนหย่งกลัวผู้ชายประเภทนี้เปรียบเสมือนดวงดาวในท้องฟ้ายามค่ำคืน แวววาวอย่างยิ่งไม่ว่าจะไปที่ไหนไม่รู้ว่าผู้หญิงแบบไหนถึงจะคู่ควรกับผู้ชายที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้บางทีอาจเป็นเพียงผู้หญิงระดับเดียวกับเขาเท่านั้นเหยาเสวี่ยทำได้เพียงซ่อนความหลงใหลในใจของเธอเท่านั้น"ไม่เป็นไร แค่เรื่องเล็กเท่านั้น
บทล่าสุด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1431
หลินตงมักจะออกมาคุยกับยุนซีกับผู้หญิงคนอื่น ๆอย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป เฉินจิงจื่อหานจะมาหาหลินตงและพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับอารยธรรมระดับสูงและอาณาจักรดวงดาวทำให้หลินตงเข้าใจข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับอาณาจักรดวงดาวโดยทั่วไปเพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนในภายหลังแน่นอนว่าในฐานะรองเจ้าสำนักดาวสวรรค์ สิ่งที่เฉินจิงจื่อหานพูดถึงส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับสำนักดาวสวรรค์ทั้งภายในและภายนอก เขายกย่องว่าสำนักดาวสวรรค์ทรงพลังและน่าประทับใจเพียงใดเขามักจะลดความสำคัญของกลุ่มหลักอื่นๆ อยู่เสมอในสายตาของเฉินจิงจื่อหาน สำนักดาวสวรรค์เป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรดวงดาวแม้ว่าจะไม่ใช่ตอนนี้ แต่ในอนาคตจะต้องเป็นอย่างแน่นอนความมั่นใจอย่างโง่เขลาแบบนี้ทำให้หลินตงพูดไม่ออก"น้องหลิน! สำนักดาวสวรรค์เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของคุณอย่างแน่นอน ฉันรับประกันว่าหลังจากที่คุณเข้าร่วม คุณจะได้รับการปฏิบัติที่ดีที่สุดจากสำนักดาวสวรรค์" เฉินจิงจื่อหานพูดก่อนจากไปเสมอ"ไม่ต้องกังวล พี่เฉิน! ฉันเคยบอกไปแล้วว่าถ้าฉันต้องเข้าร่วมกลุ่มใด ฉันจะเลือกสำนักดาวสวรรค์ก่อนอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ ฉันเคยชินกับการอยู่คนเด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1430
พวกเธอก็อยากเติบโตขึ้น แข็งแกร่งขึ้น และสามารถปกป้องหลินตงได้ไม่ใช่แค่ลู่เซียวเซียวเท่านั้นที่คิดแบบนี้คนอื่นๆ ทุกคนก็รู้สึกเหมือนกันในใจลึกๆ แม้ว่าจะไม่ได้พูดออกมาดังๆ ก็ตาม"อืม! ไม่ต้องกังวล พี่ยุนซี ฉันจะพยายามแน่นอน""ชิ! เด็กก็คือเด็ก คุณรู้ไหมว่าอาจารย์อยู่ระดับไหน แล้วเธอก็บอกว่าจะไปถึงระดับนั้นได้งั้นเหรอ? เธอไม่กลัวที่จะถูกหัวเราะเยาะแม้ว่าเธอจะพูดออกไปก็ตาม เธอยังเด็กและโง่เขลามาก" มู่หรงฉิงเกอพูดอย่างเฉยชา"พี่ฉิงเกอ! ฉันรู้ว่าพี่หงทรงพลังมาก แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันจะยึดเธอเป็นเป้าหมายและพยายามอย่างหนักเพื่อก้าวไปข้างหน้า" ลู่เซียวเซียวพูดอย่างจริงจัง“ฮึ่ม แม้แต่ในอารยธรรมระดับสูง อาจารย์ก็ยังเป็นตัวตนที่พิเศษ หากต้องการไปถึงระดับของเธอ ต้องมีพรสวรรค์ โชควาสนา และทรัพยากร ต้องครบถ้วนทุกอย่าง แล้วเธอล่ะ? มีอะไรบ้าง? ไม่มีสักอย่าง เธอคิดจะตั้งเป้าเทียบอาจารย์ เป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลลย เธอควรตื่นได้แล้ว ไม่งั้นเมื่อเราไปถึงนิกายแก้วเจ็ดแสง ผู้คนจะหัวเราะเยาะเธอเอาได้ และอย่าบอกว่าเรามาจากที่เดียวกัน ฉันจะอับอายมาก”ทันทีที่มู่หรงฉิงเกอพูดจบลู่เซียวเซียวหมดแรงทันที
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1429
เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่าเต่ายักษ์ได้รับคำสั่งจากไป๋หลี่เหยียนหงมุ่งหน้าสู่อารยธรรมระดับสูงอย่างอาณาจักรดวงดาวนั่นคือบ้านเกิดของทั้งไป๋หลี่เหยียนหงและเฉินจิงจื่อหานสถานที่ที่เหล่าปีศาจและผู้คนอันแข็งแกร่งจำนวนนับไม่ถ้วนอาศัยอยู่เหนือเต่ายักษ์การเดินทางผ่านรอยแยกมิติเป็นกลางวันและกลางคืน และโลกภายนอกก็มืดมิดเสมออย่างไรก็ตาม คฤหาสน์หรูหรามาพร้อมกับระบบแสงสว่างในตัวเองยุนซีกับผู้หญิงคนอื่น ๆ หลังจากนอนหลับเพียงพอแล้ว ก็นั่งคุยกันในตอนแรก มู่หรงฉิงเกอยังคงมีท่าทีเย็นชายุนซีเชิญเธอหลายครั้ง แต่อีกฝ่ายไม่เคยไปคุยกับพวกเธอเลยอย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไปไป๋หลี่เหยียนหงยังคงเก็บตัวอยู่มู่หรงฉิงเกอเริ่มทนกับคืนวันที่เธอไม่มีใครคุยด้วยไม่ได้ทีละน้อยเธอเริ่มพูดคุยกับยุนซีและคนอื่นๆ และเข้าร่วมด้วยพวกเธอเป็นผู้หญิงที่มาจากโลก กำลังจะไปยังสถานที่แปลกๆมู่หรงฉิงเกอยังคงเป็นลูกศิษย์โดยตรงของไป๋หลี่เหยียนหงในอนาคต ในนิกายแก้วเจ็ดแสง ยุนซีและคนอื่นๆ อาจต้องพึ่งพามู่หรงฉิงเกอ!แม้ว่ามู่หรงฉิงเกอจะต้องการหาคนคุยและฆ่าเวลาด้วยเพียงไม่นาน แต่เธอก็ไม่ได้เข้ากับครอบครัวใหญ่ของ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1428
เข้าใจได้ยากว่าคนๆ นี้ บำเพ็ญเพียรจนเป็นถึงจุดสูงสุดเซียนเดินดินได้อย่างไรชายชราที่ดูโทรมคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาๆ คนหนึ่งเขามาจากอสรพิษเงินซึ่งเป็นเผ่าที่ทรงพลังมากที่สุดเป็นอันดับสองในอสูรกาแล็กซี และชื่อของเขาคือหยินจงในบรรดาพวกพ้องของเขาซึ่งมีความแข็งแกร่งใกล้เคียงกัน เขามักได้รับฉายาว่า ไอ้โรคจิตอสรพิษเงินอยู่อันดับรองจากมังกรทลายฟ้าในอสูรกาแล็กซี โดยอยู่ในอันดับที่สองนี่ก็เป็นเผ่าพันธุ์พิเศษมากเช่นกันส่วนความพิเศษนั้น สามารถบอกได้หนึ่งหรือสองอย่างจากสิ่งที่เขาพูดผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลที่เพิ่งจากไปไม่นานนี้ ปกติแล้วใครจะพูดถึงกันลับหลังแบบนี้กัน"หยุด! หยุด! ไอ้โรคจิต แกไร้ยางอายมากจนกล้ามีความคิดร้ายต่อนายท่านผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาล? แกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วรึไง? ฝีมือของท่านระดับนั้น พวกเราอย่างเราจะเดาได้ด้วยเหรอ? บางทีตอนนี้เธออาจจะกำลังฟังอยู่ก็ได้! แค่ไม่ปรากฏตัว"“ฮึ่ย อย่าตีโพยตีพายขนาดนั้นสิ ถ้าเธอกำลังฟังอยู่ เธอคงตบฉันไปแล้วไม่ใช่เหรอ? พูดตามตรง ถ้าฉันได้เห็นหน้าที่แท้จริงของนายท่านแล้วเพียงแวบเดียว ฉันคงตายโดยไม่เสียใจ ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าเธอมีหน้าตาเหมือน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1427
ไม่นานหลังจากที่หลินตงกับเฉินจิงจื่อหานเข้าไปในคฤหาสน์ เต่ายักษ์ก็คลานเข้าไปในรอยแยกมิติและหายไปป้าเทียนกับเหล่าอสูรดาราระดับเซียนเดินดินในอสูรกาแล็กซี จึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกพร้อมกันหลังจากเห็นเต่าตัวใหญ่หายลับไปในที่สุด ก็ค่อยรู้สึกโล่งใจได้ตราบใดที่นายท่านผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลยังไม่จากไป พวกเขาก็จะอยู่ในอาการวิตกกังวลเสมอบาดแผลทางจิตใจจากคำสั่งเพียงคำเดียวของไป๋หลี่เหยียนหง “ไสหัวไป!” นั้นรุนแรงเกินไปการตะโกนเพียงคำเดียวนั้นทำให้เซียนเดินดินเกือบสามสิบคนได้รับบาดเจ็บ ทำให้พวกเขาไม่สามารถรักษากายาทองคำอมตะไว้ได้พละกำลังของเธอช่างน่ากลัวจริงๆในความเป็นจริง แม้ว่าเฉินจิงจื่อหานจะออกมาอีกครั้งและต้องการให้ป้าเทียนพิการ ก็เพียงเพื่อระบายความโกรธตราบใดที่เขาไม่พูดจาหยาบคายและไม่ทำให้อสูรดาราเหล่านี้ คิดว่าเขาต้องการทำลายล้างทั้งอสูรกาแล็กซีอสูรดาราจะไม่ยื่นมือมาช่วยป้าเทียนเลยแม้แต่น้อยแม้แต่มังกรทลายฟ้าเองก็จะมอบป้าเทียนให้กับเฉินจิงจื่อหานด้วยตัวเอง เพียงเพื่อให้แน่ใจว่าเผ่าพันธุ์ของตัวเองจะอยู่รอดปลอดภัยนี่คือพลังขู่ขวัญของผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลนอกจา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1426
เมื่อตอนอยู่บนโลก เขาไปเที่ยวเล่นและไม่ได้อยู่ที่นั่นในช่วงเวลานั้น เกิดอะไรขึ้นกันแน่?ทั้งสองคนนั้นซ่อนความลับที่พูดไม่ได้บางอย่างเอาไว้หรือเปล่า?เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!!!เฉินจิงจื่อหานส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า พยายามปัดความคิดฟุ้งซ่านเรื่องนั้นออกไปจากหัวทั้งสองคนรู้จักกันมานานแค่ไหนกัน?ไม่ว่าจะในแง่ของความแข็งแกร่ง ตัวตน หรือสถานะ ช่องว่างระหว่างทั้งสองนั้นแตกต่างกันมากจะมีความลับที่พูดไม่ได้ได้อย่างไร!แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันมีอยู่จริง?เฉินจิงจื่อหานอดคิดไม่ได้ไม่อย่างนั้น จะอธิบายสถานการณ์นี้อย่างไรได้อีกถ้าเป็นเรื่องจริง มันคงเป็นสิ่งที่เฉินจิงจื่อหานคงไม่มีวันทำใจยอมรับได้คนหนึ่งคือหลินตง ที่ถูกเขามองว่าเป็นพี่น้องอีกคนหนึ่งคือผู้อาวุโส ที่เขาเคารพนับถือมากที่สุดถ้าทั้งสองอย่างรวมกันนั่นจะไม่ทำให้ลำดับชั้นความอาวุโสเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงหรือ?ในอนาคต เขาจะเรียกหลินตงอย่างไร?น้องหลิน... หรือ... ลุงเขย?และแม้ว่าหลินตงจะลึกลับมากแม้แต่วิชาดวงตาจักรวาลเอง ก็ไม่สามารถมองทะลุได้แต่จากมุมมองของเฉินจิงจื่อหานไม่มีทางเลยที่ห
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1425
เฉินจิงจื่อหานไม่กลับห้องของเขาเขาตรงไปที่ประตูห้องของไป๋หลี่เหยียนหงแล้วเคาะประตู"ก๊อกๆ!!""ป้าหง ผมเอง"เฉินจิงจื่อหานพูดขึ้นเขาต้องการยืนยันว่าเกิดอะไรขึ้นกับป้าหงนี่ไม่ใช่เรื่องตลกด้วยความแข็งแกร่งของป้าหง สถานการณ์จะน่ากังวลได้อย่างไร?เฉินจิงจื่อหานไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และไม่เข้าใจว่าจะทำให้สถานการณ์ของราชันย์อมตะน่ากังวลได้อย่างไรไม่นาน เสียงไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังมาจากห้อง"จื่อหาน! มีอะไรเหรอ?" ไป๋หลี่เหยียนหงถาม"ป้าหง ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ และจะรอคุณที่บ้านหลังเก่า" เฉินจิงจื่อหานกล่าวเขารู้ว่าผู้ชายไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องของไป๋หลี่เหยียนหงพวกเขามักจะคุยกันในห้องอื่นดังนั้นเขาจึงไม่ให้ไป๋หลี่เหยียนหงเปิดประตู แต่บอกว่าเขากำลังรออยู่ที่เดิม"จื่อหาน! ถ้ามีอะไรก็บอกฉันตรงๆ ได้เลย""ที่นี่เหรอ?"“อืม!!!”"ที่นี่ไม่ค่อยสะดวก ไปคุยที่เดิมกันเถอะ""ไม่จำเป็น แค่พูดที่นี่ก็ไม่มีใครได้ยินหรอก"หัวใจของเฉินจิงจื่อหานจมดิ่งเขารู้ว่าป้าหงต้องมีปัญหาแน่ๆก่อนหน้านี้ เมื่อเขาขอความช่วยเหลือจากป้าหง เขาจะขอให้เธอรอก่อนแล้วค่อยมาทีหลังอย่างไรก็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1424
แต่ปัญหาคือเฉินจิงจื่อหาน ผู้ซึ่งเกิดมาจากอารยธรรมระดับสูงนั้นเย่อหยิ่งเกินไปจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเผ่าพันธุ์ต่างๆ ในอสูรกาแล็กซีคิดว่า เขาจะโจมตีอสูรกาแล็กซีทั้งหมดด้วยนิสัยของเฉินจิงจื่อหาน แม้ว่าเขาจะต้องการให้ป้าเทียนชดใช้เพียงคนเดียว ก็ไม่มีวันลดตัวไปอธิบายให้พวกนั้นเข้าใจอยู่ดีเมื่อถึงเวลานั้น ปรมาจารย์ทั้งหมดในอสูรกาแล็กซีร่วมมือกัน ก็จะร่วมมือกันสู้จนถึงที่สุดยังไงก็ต้องตายกันหมดทำไมไม่ลองดูล่ะ?นั่นจะเป็นหายนะที่แท้จริงไม่ได้!!!ปล่อยให้เฉินจิงจื่อหานออกไปไม่ได้เด็ดขาดและม่สามารถเพิ่มปัญหาให้กับพี่หงได้อย่างแน่นอนหลินตงเดินเข้าไปหาเฉินจิงจื่อหานอย่างรวดเร็วเฉินจิงจื่อหานคิดว่า หลินตงจะพยายามหยุดเขาอีกครั้ง และกำลังจะปฏิเสธไม่ทันคาด หลินตงกลับกระซิบเบ าๆ ว่า "พี่เฉิน ตอนนี้สถานการณ์ของพี่หงตอนนี้ค่อนข้างน่ากังวล พวกเราอย่าไปเพิ่มเรื่องให้เธอปวดหัวเลย ไม่อย่างนั้นถ้าเรื่องมันบานปลายขึ้นมา เธออาจจะโกรธก็ได้"เฉินจิงจื่อหานหยุดชะงักฝีเท้าทันทีที่ได้ยินเรื่องนี้เขาหันกลับไปมองหลินตงด้วยความตกใจสถานการณ์ของป้าหงค่อนข้างน่าเป็นห่วงงั้นเหรอ?นี่หมายความว่าอย่างไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1423
หลินตงกลับไปที่คฤหาสน์บนเต่ายักษ์ยุนซีและคนอื่นๆ ต่างมองดูเขาด้วยสายตาที่เป็นกังวล"ทุกคนไม่ต้องกังวลหรอก ฉันสบายดี มีพี่หงอยู่ด้วย เธอจะจัดการทุกอย่างเอง" หลินตงปลอบใจเฉินจิงจื่อหานก็เข้ามาในตอนนี้เช่นกัน"หลินตง! ทำไมปล่อยให้พวกมันไปง่ายๆ แบบนี้ ? ฉันยังเตรียมบทเรียนให้กับพวกมันด้วยซ้ำ! ก็แค่อารยธรรมระดับห้า แต่กล้าดีที่พูดออกมาว่า จะแย่งศาสตราเทพมายาของฉัน? พวกมันคงเบื่อหน่ายกับการมีชีวิตอยู่แล้ว คิดว่าสำนักดาวสวรรค์ของฉันสามารถดูแคลนได้ง่าย ๆ เหรอ? ถ้านายไม่ไม่ห้ามไว้ล่ะก็ ฉันคงได้พาพวกมันไปหยอกน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาลแล้ว" เฉินจิงจื่อหานกล่าวด้วยความไม่พอใจ“พี่เฉินจำเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ? เผ่าของป้าเทียนมีอิทธิพลมากในอสูรกาแล็กซี ถ้าเรากดดันพวกมันมากเกินไป แล้วพวกมันก็รวมกลุ่มกันต่อสู้ขึ้นมา พวกเราอาจไม่ได้เปรียบอย่างที่คิดก็ได้ คุณไม่เห็นเหรอว่าหยวนหมิงกับหยวนเซิงไม่มีโอกาสสู้กลับเลย และก็ได้ตายไปแบบไร้ทางสู้” หลินตงพยายามให้เหตุผลกับเขา"มันกล้าเหรอ? เราหมือนกับสองคนนั้นหรือไง? แม้ว่าจะให้ความกล้าหาญกับป้าเทียนอีกสิบเท่า มันก็ยังไม่กล้าโจมตีเรา และเมื่อมีป้าหงที่นี่ อารยธรร
