Share

บทที่ 2008

Penulis: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
“ข้าต้องถามเจ้าอีกประโยคหนึ่ง ฟู่หลานเหิงรู้เรื่องนี้หรือไม่?”

แม้ว่าจะไม่อาจแนะนำให้ซูจิ่นเอ๋อร์หย่าร้าง แต่ก็ต้องเข้าใจสถานการณ์อย่างละเอียด

“ท่านพี่ไม่ทราบ เขาออกไปราชการนอกสถานที่ตลอด ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ทั้งยังบอกข้าเสมอว่า ไม่ต้องรีบร้อนเรื่องลูก

และยังพูดกับแม่สามีบ่อย ๆ ว่าอย่ากดดันข้า เพียงแต่คำพูดของแม่สามีต่อหน้าท่านพี่นั้น พูดได้ไพเราะน่าฟังยิ่งนัก”

กู้หว่านเยว่พยักหน้า พอจะเข้าใจที่มาที่ไปของเรื่องราวทั้งหมดแล้ว นางตบลงบนมือของซูจิ่นเอ๋อร์เบา ๆ

“เรื่องที่เหลือเจ้าไม่ต้องกังวลแล้ว พี่สะใภ้จะไปที่บ้านสกุลฟู่กับเจ้าสักรอบ ช่วยเจ้าจัดการเอง”

ซูจิ่นเอ๋อร์แสดงสีหน้าชื่นชม

“ข้ารู้อยู่แล้วว่าท่านดีกับข้าที่สุด”

“อย่ามาปากหวานต่อหน้าข้าเลย อย่างไรเสียเจ้าก็เป็นถึงองค์หญิงใหญ่ผู้สง่างาม แสดงบารมีขององค์หญิงใหญ่ออกมาหน่อยสิ”

พี่สะใภ้กับน้องสามีสองคนพูดคุยเรื่องส่วนตัวกันอีกพักหนึ่ง

เมื่อกู้หว่านเยว่มั่นใจแล้วว่าทางฝั่งซูจิ่นเอ๋อร์ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว นางจึงวางใจไปเก็บสัมภาระ

คืนนั้นซูจิ่งสิงเรียกซูจื่อชิงและเว่ยเฉิงเข้าวังพร้อมกัน เพื่อมอบหมายงานในราชสำนักให้ทั้งสองคนจัดการ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2016  

    “ข้าหลับแล้ว มีอะไรก็ค่อยว่ากันพรุ่งนี้เถอะ” ยังไม่ทันจะสิ้นสุดเสียง จูจิ้งเหวินที่อยู่ด้านนอกก็ถลันเข้ามาเพราะทนไม่ไหว สุ่ยซิงถึงกับทำตัวไม่ถูก อยากจะรุดหน้าเข้าไปขวางไว้ แต่ก็ไม่ทันการณ์เสียแล้ว “นายท่าน ท่านเข้ามาได้อย่างไร? ฮูหยินเคยกล่าวไว้...” “ห่าวเจินเจิน เจ้าหยุดเสแสร้งได้แล้ว” จูจิ้งเหวินขมวดคิ้วมุ่นทันทีที่เข้ามา สีหน้าดูไม่สบอารมณ์อย่างมาก “ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังวางแผนบางอย่างอยู่ในใจ เจ้าตั้งใจหนีออกจากบ้าน เพราะอยากให้ทุกคนร้อนใจ เจ้าคิดว่าเจ้าทำแบบนี้แล้วข้าจะล้มเลิกการแต่งงานกับอวิ้นเอ๋อร์อย่างนั้นหรือ? ข้าบอกเจ้าไว้เลย ข้าและอวิ้นเอ๋อร์รักกันตั้งแต่สมัยเรียน จิตใจมั่งคงต่อกัน มีจิตวิญญาณเพื่อกันและกัน ต่อให้เจ้าจะพยายามขัดขวางเพียงใด ข้าก็จะไม่มีวันยกเลิกความคิดที่จะแต่งงานกับนาง” ห่าวเจินเจินอดหัวเราะเยาะไม่ได้ ก่อนเอ่ยอย่างดูถูก “นางคือภรรยา แล้วข้าเป็นอะไร?” จูจิ้งเหวินเห็นนางยอมอ่อนข้อลง จึงเอ่ยอย่างเมตตา “แม้ว่าเจ้าจะไม่ให้กำเนิดลูกของเรา แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเจ้าเหน็ดเหนื่อยเพื่อจวนของข้าไม่น้อย ดังนั้นพวกเจ้าสองคนจึงไม่จำเป็นต้องแบ่งแยกชนชั้นกัน เจ้าก็ค

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2015

    เที่ยวเล่นมาทั้งวัน จ้านจ้านเองก็เหนื่อยแล้ว พยักหน้าลงคล้ายเข้าใจระคนงุนงง จากนั้นผล็อยหลับไปมือของกู้หว่านเยว่ตบตัวลูกน้อยครั้งแล้วครั้งเล่า “เฝ้าประตูแน่นหนาสักหน่อย จับตาดูทางฝั่งจิ่นเอ๋อร์อย่างกระชั้นชิด”ต่อให้พูดว่าพาองครักษ์ลับมาด้วย แต่ออกนอกบ้านยังต้องระวังให้ดีชิงเหลียนรีบพยักหน้า “ฮูหยินวางใจได้ องครักษ์ลับล้วนอยู่ภายนอก รอบข้างคุ้มกันอย่างแน่นหนา ไม่มีวันเกิดเรื่องเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่พยักหน้านางและซูจิ่งสิงสองคนล้วนอยู่ที่นี่ ต่อให้มีโจรผู้ร้ายลอบเข้ามาก็ไม่จำเป็นต้องกลัวได้เห็นซูจิ่งสิงกลั้วปากออกมาแล้ว ชิงเหลียนไม่รบกวนมากเกินไปอย่างรู้ความ รีบหันหลังจากไป“เจ้าลูกชายนอนแล้วหรือ?”ซูจิ่งสิงก้มหน้าลง มองจ้านจ้านนอนหลับสนิท เจ้าเด็กตัวเหม็นหายใจสม่ำเสมอ มองดูแล้วนอนหลับไปแล้วจริงๆวันนี้จ้านจ้านตามตอแยกู้หว่านเยว่ ไม่สนใจซูจิ่งสิง“ลูกคิดถึงเจ้ามาก”ซูจิ่งสิงพูดอย่างเสียดายหนึ่งประโยคหลังกู้หว่านเยว่ไปที่ราบแห่งความโกลาหลแล้ว โดยส่วนมากเป็นซูจิ่งสิงดูแลจ้านจ้านด้วยตนเอง สองพ่อลูกกินนอนร่วมกัน คลายความคิดถึงแก่กันและกันกู้หว่านเยว่หยิบปอยผมบนหน้าของจ้านจ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2014

    “ไอหยา”คนชอบวิ่งอย่างจ้านจ้านไม่ทันระวัง จู่ๆ ก็ล้มลงบนตัวหญิงออกเรือนแล้วท่านหนึ่ง“จ้านจ้าน!” กู้หว่านเยว่รีบปรี่ถลันเข้าไปหญิงออกเรือนแล้วมือไม้คล่องแคล่วว่องไวคว้าตัวจ้านจ้านที่กำลังจะล้มไว้ ไม่โทษเด็กน้อยวิ่งเล่นซุกซน ตรงข้ามกันช่วยเช็ดใบหน้ารูปไข่ให้เขาอย่างอ่อนโยน“ออกนอกบ้านต้องระวังสักหน่อย หาไม่แล้วพ่อแม่เจ้าจะปวดใจเอาได้”จ้านจ้านหน้าแดงเรื่อ “ข้า ข้าไม่เป็นไร”หญิงออกเรือนยังเยาว์วัยหัวเราะ เด็กน้อยน่ารักเหลือเกินหากลูกของนางยังอยู่ น่ากลัวว่าคงโตไล่เรี่ยกับเขากระมัง“มีเพียงเจ้าคนเดียวหรือ? พ่อแม่ของเจ้าเล่า?”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงรีบสืบเท้าขึ้นไป อุ้มจ้านจ้านขึ้นมากู้หว่านเยว่มองด้วยสีหน้ารู้สึกผิด “ขออภัย ฮูหยินท่านนี้ ลูกชายข้าอุปนิสัยร่าเริงจนชนท่าน ท่านได้รับบาดเจ็บหรือไม่?”หญิงออกเรือนแล้วยังเยาว์วัยส่ายหน้ายิ้มๆ พูดเสียงนุ่มนวลว่า “เด็กตัวเล็กเพียงแค่นี้จะมีแรงมากสักเพียงใดกัน วางใจเถอะ ข้าไม่เป็นไร”กู้หว่านเยว่ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “ขออภัยจริงๆ”“ไม่เป็นไร” ห่าวเจินเจินส่ายหน้าเบาๆ ลูบผมจ้านจ้านอย่างแผ่วเบา จากนั้นจากไปพร้อมรอยยิ้มใบหน้าเล็กของ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2013

    ทีแรกซูจิ่นเอ๋อร์อยากหันหน้ากลับไป เพียงนึกได้ว่าเมื่อครู่ตอนฮูหยินผู้เฒ่าฟู่ร้องรับกับหลินเซียนเอ๋อร์ ฟู่หลานเหิงยืนไม่พูดจาที่ฝั่งหนึ่ง นี่ทำให้โมโหจนหัวเราะเสียงเยียบเย็น“ตามข้ามาทำอันใด? ไปมีความสุขกับญาติผู้น้องเขาเถอะ!”ชิงเหลียนลอบพยักหน้า ‘ครั้งนี้องค์หญิงใหญ่โมโหจริงๆ แล้ว’กู้หว่านเยว่เองก็ไม่ห้ามเรื่องรับอนุเป็นฮูหยินผู้เฒ่าจัดการด้วยตนเอง แต่หากฟู่หลานเหิงปฏิเสธอย่างเด็ดขาดตั้งแต่แรก ไฉนเลยจะมีเรื่องเหมือนอย่างวันนี้เกิดขึ้น?พูดไปแล้ว ยังเป็นฟู่หลานเหิงสามีคนนี้ไม่ใส่ใจต่อให้มองความคิดของฮูหยินผู้เฒ่าฟู่ออก แต่ก็เลือกรักษาความสงบไว้กู้หว่านเยว่ลอบบ่น ความขัดแย้งระหว่างแม่สามีลูกสะใภ้ก็คือความขัดแย้งของสามีและภรรยา หากสามีมอบพลังให้ ต่อให้แม่สามีอยากสอดปากก็ไม่มีโอกาสซูจิ่นเอ๋อร์พูดว่า “พี่สะใภ้ใหญ่ ข้าไม่อยากพบเขา ให้รถม้าแล่นเร็วหน่อยเถอะเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่พยักหน้า ออกคำสั่งชิงเหลียนที่เป็นคนขับรถม้าหนึ่งประโยค รถม้าแล่นไปด้วยความว่องไว เพียงครู่เดียวก็สลัดฟู่หลานเหิงไว้ทางด้านหลัง“แย่แล้วขอรับใต้เท้า ข้าว่าครั้งนี้องค์หญิงโมโหจริงๆ” บ่าวเผยสีหน้าร้อนใจ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2012

    แต่งงานกับองค์หญิงไม่ต่างจากแต่งเข้าบ้าน หลังทั้งสองคนแต่งงานกันแล้วก็ควรอาศัยอยู่ในจวนองค์หญิง แม้ว่าภายนอกเป็นสามีภรรยา แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นกษัตริย์และขุนนาง องค์หญิงต่างหากเป็นนายหญิงของบ้านเพียงแต่ซูจิ่นเอ๋อร์อุปนิสัยอ่อนโยนและพูดง่าย นี่จึงไม่สั่งให้ฟู่หลานเหิงไปอยู่กับนางภายในจวนองค์หญิงที่เมืองหลวง ส่วนนางไปเป็นเพื่อนเขารับราชการที่อื่น และมอบความเคารพที่ฮูหยินผู้เฒ่าฟู่พึงได้รับแก่นางต่อให้เป็นองค์หญิง แต่ยังมาเยี่ยมคารวะแม่สามีทุกวันกลับคิดไม่ถึงเลยว่าความอ่อนโยนและใจกว้างของนางจะแลกมากับการถูกคนหมิ่นแคลนฮูหยินผู้เฒ่าคล้ายถูกเหยียบหางก็มิปาน สีหน้าไม่สบอารมณ์ตอนทั้งคู่เพิ่งแต่งงานกัน เหตุเพราะลูกชายนางแต่งกับองค์หญิง นี่จึงมีบารมีไม่น้อยยามอยู่ภายนอกหลังอยู่ร่วมกันแล้ว เห็นว่าซูจิ่นเอ๋อร์ไม่วางอำนาจขององค์หญิง กอปรกับนางไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน นี่จึงเกิดความคิดบงการขึ้นมาคำพูดของซูจิ่นเอ๋อร์ นางไม่สามารถโต้แย้งได้ทำได้เพียงพูดว่า “จิ่นเอ๋อร์ นี่เจ้าไม่รู้ความแล้ว ชายใดไม่มีสามภรรยาสี่อนุบ้างเล่า? หากแม้แต่อนุคนเดียวเจ้าก็ยอมปล่อยผ่านไม่ได้ เล

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2011

    สัญชาตญาณบอกซูจิ่นเอ๋อร์ สถานการณ์ไม่ชอบมาพากลอย่างมากสายตายามสตรีนามว่าเซียนเอ๋อร์คนนี้สบมองฟู่หลานเหิงแปลกประหลาดอย่างมาก ยิ่งไปกว่านี้เหตุใดนางต้องเรียกแทนตนว่าพี่หญิงด้วยเล่า?ซูจิ่นเอ๋อร์ไม่กล้าคิดต่อแขนเสื้อกำแน่น ร่างกายโงนเงนหลินเซียนเอ๋อร์พูดเสียงนุ่มนวล “พี่หญิง ข้าคือญาติผู้น้องของใต้เท้าฟู่ ครั้งนี้ตั้งใจมาเพื่อคารวะฮูหยินผู้เฒ่า”ฮูหยินผู้เฒ่าฟู่จูงมือของหลินเซียนเอ๋อร์ ปรบมือ พูดยิ้มๆ “เซียนเอ๋อร์รู้ความยิ่งนัก เพียงข้าได้เห็นนางก็รู้สึกชมชอบ คิดพานางมาอยู่ข้างกาย องค์หญิงน่าจะไม่ถือสากระมัง?”ซูจิ่นเอ๋อร์สมควรพูดอย่างไร? นางย่อมถือสา! สีหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าฟู่และหลินเซียนเอ๋อร์แสดงออกชัดเจนอย่างมาก“ข้า”ซูจิ่นเอ๋อร์อยากพูดบางอย่าง หลินเซียนเอ๋อร์ชิงพูดก่อน “ฮูหยินผู้เฒ่าไม่สบาย ข้าอยู่ข้างกายฮูหยินผู้เฒ่าเพื่อปรนนิบัติดูแลนาง พี่หญิงน่าจะไม่ถือสากระมัง?”ซูจิ่นเอ๋อร์อยากพูดแต่กลับติดอยู่ในลำคอตอนนี้นางพูดว่าถือสา นั่นจะยังไม่ถูกตราหน้าว่าอกตัญญูอีกหรือฮูหยินผู้เฒ่าฟู่เองก็พูดยิ้มๆ “จิ่นเอ๋อร์ นิสัยของเซียนเอ๋อร์ดีมาก อ่อนโยนนุ่มนวล ไม่มีวันทำให้เจ้าเดือด

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status